已经是第一章了
บทที่12 ฉันไม่ได้สนิทกับประธานห้อ
บทที่12 ฉันไม่ได้สนิทกับประธานห้อ
คลับกวนดิ่ง
ด้วยความช่วยเหลือจากบริกร เธอสามารถหาตัวหล่นชิงเจอที่มุมห้องโถงใหญ่
เมื่อเธอเดินไป หล่นชิงกำลังรินน้ำมะนาวลงในแชมเปญตรงหน้าอย่างเบื่อหน่าย เธอเงยหน้าขึ้นบ่อยๆเพื่อสำรวจมุมทางเดินใกล้ๆ
“มองอะไรน่ะ”
ซ่งเมียวลากเก้าอี้นั่งลงตรงข้ามหล่อน เธอนั่งลง เธอถึงได้รู้สึกว่าอาการเวียนหัวเริ่มชัดเจนขึ้น
หล่นชิงเห็นเธอเดินมา ดวงตาก็ลุกเป็นประกาย หล่อนรีบกวักมือให้ซ่งเมียว และถามด้วยน้ำเสียงอันตื่นเต้น “เธอรู้จักลูกคนที่สามของตระกูลห้อมั้ย”
ซ่งเมียวรู้สึกว่ามันชัดเจนมากว่าความหมายในประโยคนี้ของหล่อนคืออะไร แต่วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ เลยเตือนหล่อนเฉยๆ “หล่นชิง แฟนคนก่อนของเธอเพิ่งจะเลิกกันเมื่ออาทิตย์ก่อนไม่ใช่หรือไง”
“ก็เลิกกันแล้วมั้ยล่ะ!” หล่นชิงตบต้นขาเสียงดัง พร้อมพูดอย่างไม่ค่อยชอบใจ หล่อนกลอกตา และอดไม่ได้ที่จะเถียง “ฉันจะบอกเธอให้นะ ครั้งนี้ฉันจริงจัง! วันนั้นฉันเห็นเขาที่ประตูศาลากลางเมือง… เสื้อเชิ้ตขาวสูทสีดำ เขาใส่แล้ว ช่างสง่ามีราศี...สวรรค์ประทานมาแท้ๆ! พ่อเทพบุตรตัวจริง! ไม่ว่าจะขยับไปมุมไหน ก็ทำให้ฉันหลงซะ...เมียวเมียว ฉันจะต้องจีบเขาให้ได้ และต้องแต่งงานกับเขา!”
“เธอเคยบอกว่าผู้ชายที่จะแต่งงานด้วย จะต้องจับเข้าบ้านเธอ” ซ่งเมียวจิบน้ำมะนาว ไม่สนใจคำพูดของหล่นชิง
หล่นชิงโตมากับซ่งเมียว เป็นราชินีเรื่องอื้อฉาวในวงการบันเทิง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า ประสบการณ์ทางอารมณ์นั้นช่างตรงข้ามกับซ่งเมียว เพียงแต่ว่าทุกครั้งที่หล่อนจีบผู้ชาย ก็คิดเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะต้องแต่งงานกับเขาให้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่า จนถึงตอนนี้ หล่อนก็ยังโสด…
“เมียวเมียวเธอหาเรื่องฉันทุกที ถึงว่าความรักของฉันทุกครั้งทำไมถึงได้ไม่ราบรื่น” สีหน้าหล่นชิงอยู่ๆก็หมองหม่นลง หลังจากการแสดงจบแล้ว แม้แต่รอบตาก็แดงก่ำ น้ำตาแทบจะร่วงแผะ ซ่งเมียวปวดหัวจนต้องกุมขมับ “ก็ได้ก็ได้ ฉันจะเชียร์ให้เธอไปจีบ สู้ๆนะ ฉันจะเป็นกำลังใจให้!”
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอดีกับฉันที่สุด ถ้าอย่างนั้นเธอช่วยไปขอเบอร์โทรของห้อเทียนหยูนให้ฉันหน่อยสิ” หล่นชิงยิ้มหน้าบาน ขับขานใบหน้าอันงดงามของหล่อน นั่นทำให้หล่อนอยู่ยงคงกระพันในวงการบันเทิงและในหมู่มวลผู้ชายทั้งหลาย!
คิ้วซ่งเมียวขมวดเป็นปม “ห้อเทียนหยูน ลูกคนที่สามของตระกูลห้อเรอะ ฉันไม่รู้จักเขา”
“เหอเหอ เธอไม่รู้จักเขา แต่ว่าเธอรู้จักลูกคนที่สี่ของตระกูลห้อนี่นา! คุณชายสี่ห้อ เมื่อวานนี้พี่ชายฉันบังเอิญเห็นพวกเธอไปทานข้าวคุยกันที่หาวถิง ช่วงนี้มีงานอะไรต้องติดต่อกันเรอะ เมียวเมียว เธอก็ช่วยฉันถามเขาให้หน่อยนะ เบอร์โทรพี่สามของเขาน่ะ!”
ถามประธานห้ออย่างนั้นเรอะ
หัวสมองซ่งเมียวอยู่ๆก็นึกถึงใบหน้าอันเย็นชาของเขาขึ้นมา สายตาอันไม่พอใจ แค่คิดถึงมัน ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว เธอส่ายหัว “ฉันไม่สนิทกับประธานห้อ แค่เคยคุยกันหนเดียว” แถมผู้ชายคนนั้นยังไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไหร่อีกด้วย
หล่นชิงหน้าถอดสี อยู่ก็ร้องไห้ออกมา “เมียวเมียวเธอเพิ่งจะบอกเองว่าจะเป็นกำลังใจให้ฉัน แค่ฉันขอให้ช่วยนิดหน่อยเท่านั้น เธอก็ยังทำโน่นนี่อีก…”
“เอาล่ะเอาล่ะเอาล่ะ ฉันจะลองพยายามดูโอเคมั้ย” ซ่งเมียวทนสายตาน่าสงสารของเธอไม่ไหว ยอมแพ้กับการแสดงของหล่อนอีกครั้ง “แต่ว่าฉันไม่กล้ารับประกันนะ ว่าจะช่วยเอามาให้เธอได้รึเปล่า”
“ไม่มีปัญหา ขอแค่เธอไปถามก็พอ!” สีหน้าของหล่นชิงกลับกลายเป็นร่าเริงในพริบตา อยู่ๆ ที่หางตาหล่อนก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง หล่อนผละลุกจากเก้าอี้ด้วยความตื่นเต้น หล่อนรีบพูดกับซ่งเมียวอย่างด่วนจี๋ “ที่จริงวันนี้ฉันยังอยากคุยเรื่องเธอกับหชู่ซ่าวเหยน แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว วันหลังค่อยนัดเธอออกมาใหม่ก็แล้วกันนะ เธอวางใจ ฉันรู้เรื่องเคอนาแล้ว และช่วยเธอจัดการไปเรียบร้อย นังนั่นชีวิตนี้ อย่าได้หวังมีหน้าอยู่ในวงการบันเทิงอีกเลย!”
ตอนที่หล่อนพูดประโยคนี้ สายตาก็จับจ้องอยู่ที่ที่หนึ่งตลอด ไม่ได้ยินคำตอบรับจากซ่งเมียว เมื่อเธอได้ยินคำพูดของหล่อนก็หันไปมองในทันใด มีผู้หญิงที่นิ่งอึ้งไป และพูดอย่างเข้มงวด “หชู่ซ่าวเหยนนี่มีอะไรดีนะ! ฉันเปลี่ยนแฟนมาแล้วยี่สิบคน เธอก็ยังไม่หย่ากับเขาซะที! เมียวเมียว เธอเอาตัวเองไปจมปลักอยู่กับการแต่งงานครั้งนี้อีกนานแค่ไหน”
หล่นชิงพูดจบ หล่อนก็เหยียบเท้าเธอ และเดินพุ่งไปยังกลุ่มคนที่เพิ่งออกมาจากห้องส่วนตัวอย่างรวดเร็ว
ซ่งเมียวมองตามหลังหล่อนผู้ซึ่งกล้าหาญและกระตือรือร้นอยู่เสมอ อยู่เธอก็รู้สึกเวียนหัว จ้องมองน้ำมะนาวตรงหน้าอย่างเหม่อลอย เธอคิดไปว่า ถ้าหากว่าตัวเองเป็นได้อย่างหล่นชิง นึกจะบอกเลิกก็ไม่สนไม่แคร์ อยากจะพุ่งไปเริ่มความสัมพันธ์ครั้งใหม่ได้ก็ดี
已经是最新一章了
加载中
