บทที่13 คนที่คุณแอบชอบ

บทที่13 คนที่คุณแอบชอบ แต่ว่าเธอไม่ใช่หล่นชิง แม้จะถึงจุดที่สิ้นหวัง แต่ใจลึกๆก็ยังคงมีความหวังที่จะรอคอยผู้ชายคนนั้นอยู่ เธอรู้ว่าคงไม่มียาใดสามารถเยียวยาตัวเองได้แล้ว แต่ว่าเธอก็ไม่สบายใจ ที่ความพยายามหลายปีมานี้จะหายวับไปเหมือนกับฟองสบู่ ถ้าอย่างนั้นความรักของเธอจะนับว่าคืออะไรล่ะ เธอเม้มปาก ซ่งเมียวมองไม่เห็น ณ ที่ไกลๆ ดูเหมือนหล่นชิงจะตกอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มรูปงาม เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นและจากไป ห้องโถงใหญ่ของกวนดิ่ง เฉินเหล่นเพิ่งจะยื่นกุญแจรถให้กับกวนดิ่งพนักงานบริการเอาไปจอด พอเขาเข้าไปยังห้องโถงใหญ่ของกวนดิ่ง เขาก็เห็นว่าซ่งเมียวกำลังเดินมึนๆงงๆออกไป เขาประหลาดใจ จึงรีบเดินตามไปดู … ห้องVIPส่วนตัวของกวนดิ่ง ห้องส่วนตัวนี้ต่างจากห้องส่วนตัวอื่นของกวนดิ่ง เป็นห้องบันเทิงส่วนตัวของกวานเย่ หรูหราน้อยกว่าห้องส่วนตัวอื่นๆ ขณะนี้ในห้องเต็มไปด้วยหมอกควัน การบีบนวด กดเพลง หมาป่าเห่าหอนกันระงม ถ้าหากมีสายตาอันแหลมคม จะพบว่าในห้องนี้เต็มไปคนใหญ่คนโตมากมายในเมืองB ถ้าเกิดไปมีเรื่องกับใครเข้า วันหลังอย่าได้คิดอยู่รอดในเมืองB เฉินเหล่นเคาะประตูเข้าห้องไปอย่างคุ้นเคย และเดินตรงไปยังมุมมุมหนึ่ง ด้วยแสงไฟส่องสลัว มองเห็นได้อย่างคลุมเครือว่ามีชายหนุ่มรูปร่างสูงยาวนั่งอยู่ที่นั่น ริมฝีปากแดงเรื่อเล็กน้อย ควันบุหรี่พวยพุ่งขึ้นเหมือนเส้นไหมชั้นดี เหมือนจะมองเห็นเฉินเหล่น ร่างคนคนนั้นเอนไปทางด้านหลังเล็กน้อย เชิ้ตขาวสูทดำกระชับเข้ารูปร่างของเขา ใบหน้าอันหล่อเหลาเห็นชัดเจนขึ้นในความสว่าง เมื่อแววตาอันสดใสแต่ไม่แยแสทั้งคู่โผล่ออกมาให้เห็น กิริยาท่าทางของเฉินเหล่นก็จริงจังขึ้นมาในทันที “ประธานห้อ โครงการเทียนฉิงได้กำหนดบริษัทออกแบบทั้งสามที่จะประกวดกันอย่างแน่ชัดแล้ว ตระกูลหชู่ ตระกูลหยาง และตระกูลหยูครับ” ใบหน้าชายคนนั้นไม่ได้แสดงความรู้สึกใด เขาคลายเน็คไทของเขาก่อนที่จะพยักหน้า กวานเย่ตบโต๊ะอย่างไม่พอใจแทนห้อเทียนชิน “พี่สี่ พวกเราพี่น้องพาพี่มาเลี้ยงต้อนรับอย่าคุยเรื่องธุรกิจตอนนี้ดีกว่าน่า” ที่จริงแล้วพวกเขาทั้งกลุ่มรู้เรื่องการสัมภาษณ์ส่วนตัวที่เกี่ยวกับห้อเทียนชินเมื่อเช้า พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะอ้างว่าจัดงานเลี้ยงต้อนรับ เพื่อที่จะลากตัวคนออกมา ห้อเทียนชินบดบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ ก่อนที่จะหันไปมองกวานเย่ด้วยสีหน้านิ่งๆ “เมื่อเช้าคุณยายคุณโทรมาหาผม ถามผมว่ามีผู้หญิงดีๆแนะนำให้คุณบ้างมั้ย” กวานเย่สำลัก ทำท่าอย่างกับกินยุงเข้าไปตัวหนึ่ง มีใครไม่รู้บ้างว่ายายของเขาเจ้ากี้เจ้าการและหัวดื้อแค่ไหน บอกกับห้อเทียนชินอย่างสุภาพว่าช่วยหาสาวให้หลานชายของหล่อน แต่ความหมายเป็นนัยก็คือให้ช่วยหาผู้หญิงให้หลานชายหลับนอนด้วยหน่อยนั่นแหละ ฉินหวยเซิงที่ข้างๆเน้นไปที่คำสุดท้าย หน้าบาน เขาอมยิ้มและตบไหล่กวานเย่ “ใครใช้ให้แกทำตัวเด่น ขอโทษด้วยนะ หมดหน้าตัก จ่ายมาซะ” กวานเย่อ้าปากหวอ โยนชิปทิ้ง และเลื่อนไพ่ไป “ไม่เล่นแล้ว นั่งกับพวกเฮียเนี่ยไม่เห็นสนุกเลย” ลู่เย่นยิ้ม “ถ้าไม่อยากนั่งกับพวกเฮีย แกก็ไปหาสาวมานั่งด้วย” กวานเย่ถอนหายใจเบาๆ ไม่ใช่ว่าเขาหลงตัวเอง แต่ผู้หญิงมาตามจีบเขาก็ไม่น้อย จะเลือกสักคนมานั่งด้วยที่โต๊ะนั้นง่ายมาก แต่ในกลุ่มพวกเขาต่างรู้กันดี ว่านั่นไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะคบไปด้วยกันจนถึงตอนจบ เขาจึงไม่ได้พามาง่ายๆ กวานเย่จ้อง ห้อเทียนชินอย่างสงบนิ่ง ไม่เต็มใจอยู่บ้าง ได้แต่ข่มใจไว้ “พี่สี่ ที่จริงพี่พาอาซ้อมาด้วยก็ได้นะ วันหลังพวกเราจะได้ช่วยกันชงให้” เมื่อเห็นห้อเทียนชินไม่พูดอะไร กวานเย่ก็ฮึกเหิมเอาใหญ่ เขาหันไปพูดกับเฉินเหล่น “ไหนว่ามาซิ พี่สี่ชอบใครอยู่” เฉินเหล่นแอบลูบจมูก ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นผู้รากมากดีที่ไหน ครอบครัวของหล่อนก็ใช้ได้ แน่นอน ว่าเขาไม่กล้าพูดออกมา แต่ว่า...กลับกระแอมเบาๆ ก่อนจะลดคิ้วลงต่ำและพูดว่า “ประธานห้อ ผมเพิ่งจะเห็นคุณหนูส้งที่ประตูทางเข้ากวนดิ่ง สีหน้าหล่อนดูไม่ค่อยดี” เดิมกำลังคิดว่าจะจุดบุหรี่ พอกวานเย่เห็นก็รีบช่วยห้อเทียนชินจุด ตาเขาลุกเป็นประกาย “พี่สี่ คุณหนูส้งคนนี้เป็นใครกัน คนที่พี่แอบชอบหรอ” สายตาห้อเทียนชินหรี่แคบลง และจ้องใบหน้าอันอยากรู้อยากเห็นของกวานเย่ แววตาลุ่มลึก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ถ้าหากว่าเป็นก่อนนี้ สายตาเช่นนี้คงทำเอาเขาหนีกระเจิดกระเจิงไปแล้วไม่รู้กี่หน งานเข้า！ กวานเย่อยากรู้ อยากจะถามอะไรต่อ แต่พอเห็นห้อเทียนชินอยู่ๆก็เอาวอดก้าที่ยังไม่ได้ดื่มข้างๆเขาไป เงยหน้าและซดลงไปหมด