ตอนที่ 473 ความจริงมักไม่น่าเชื่อ

ตอนที่ 473 ความจริงมักไม่น่าเชื่อ “นี่ถือว่าเป็นข่าวดีเลย! ท้องตอนไหนครับเนี่ย?” พรยศนั่งลงข้างจิดาภาอย่างตื่นเต้น “แบบนี้ก็แสดงว่าผมจะได้เป็นน้าแล้วใช่ไหม?” “อืม ท้องได้พักหนึ่งแล้วล่ะ” จิดาภาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “ทำไมผมไม่ได้ข่าวคราวอะไรเลยล่ะครับ? หรือว่าพี่ตัดสินใจที่จะไม่บอกที่บ้าน?” พรยศเอ่ยถามด้วยความเสียใจเล็กน้อย จิดาภาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดของญาณิดาให้เขาฟัง ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากปิดบังเรื่องญาณิดา “ผม…” พรยศทั้งโกรธทั้งไม่รู้จะทำยังไงเขาจึงผุดลุกขึ้นยืน “เธอร้ายกาจขนาดนี้เลยหรือ? ไม่ได้การล่ะ ผมจะกลับไปบอกคุณปู่ตอนนี้เลยจากนั้นก็ไล่เธอออกจากบ้านทันที!” “ไม่ต้องหรอก นอกจากแกและนรัตม์ คนอื่นๆก็รู้กันหมดแล้ว” จิดาภาเอ่ยห้ามเข้าไว้ “ที่ฉันบอกแกวันนี้ไม่ได้ต้องการให้แกช่วยอะไร แกก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกัน” “แต่ว่า...” “ช่วงนี้ฉันจะกลับไปชำระความ ตอนนี้ศัตรูอยู่ที่สว่าง ฉันอยู่ที่มืด ปล่อยให้เธอคิดว่าแผนชั่วๆของเธอไปได้ดีปล่อยให้เธอแสดงละครต่อไป เกมถึงจะสนุก” “งั้น...ก็ได้ครับ” พรยศพยักหน้ารับ เขาคิดว่าจิดาภาพูดถูก พอใจเย็นลงเขาก็คิดได้ว่าจุดประสงค์ที่เขามาถึงนี่คืออะไร แต่พอเห็นว่าจิดาภากำลังท้องแล้วยังมีเรื่องของตระกูลมารบกวน ขณะนั้นเองเขาก็รู้สึกว่าเขาไม่ควรเอาเรื่องของตัวเองมารบกวนเธอเพิ่ม “แกมาหาดึกขนาดนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” เขาเหมือนเด็กที่ไม่โตสักทีมีเรื่องอะไรก็ปรากฏบนใบหน้าหมด จิดาภามองแวบเดียวก็รู้แล้ว “พี่รู้จักกนกอรไหมครับ?” “คนที่เข้าบริษัทรุ่นเดียวกับแกน่ะเหรอ? รู้จักแค่ผิวเผิน” “ความจริงคือ…ผมคบกับเธอได้สักพักแล้วครับ” พอเห็นสีหน้าของพรยศ จิดาภาก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยพลางสีหน้าก็มีการเปลี่ยนแปลง “พี่ว่าเธอเป็นคนยังไงครับ?” จิดาภาได้ยินประโยคนี้ก็เงียบไปสักพักจากนั้นก็ถามกลับ “แกไปเจออะไรมาถึงได้รีบร้อนมาถามฉันแบบนี้?” พรยศชะงักไปแล้วเงยหน้าขึ้นมา “พี่รู้ได้ยังไง?” “ถ้าแกรู้สึกว่าเธอดี พวกแกก็จะคบกันต่อไปคงไม่มีทางมาถามฉัน” จิดาภาจึงตอบอย่างตรงจุด “แกก็อยู่ในวงการบันเทิงมาพักหนึ่งแล้ว แกคงรู้ดีว่าในวงการนี้เรื่องที่แกไม่อยากจะเชื่อมักจะเป็นเรื่องจริงเสมอ” พรยศจึงเงียบไป... “ฉันคิดว่าถ้าพวกแกเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะเป็นคนในวงการบันเทิงหรือไม่ก็สามารถคบกันเรื่อยๆอย่างมีความสุข บางครั้งเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะเติบโตถึงแม้ว่าระหว่างทางมันจะยากลำบากก็ตาม” พรยศกำหมัดแน่นเหมือนว่าเขาจะเข้าใจแล้ว พรยศพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะจัดการเอง” ในขณะที่พรยศวางแผนจะคุยกับจิดาภาต่อจิรภาสก็เดินหน้านิ่งเข้ามา “ดึกแล้วยังไม่กลับอีกเหรอ? พี่สาวเธอต้องพักผ่อนแล้ว” พรยศจึงผุดลุกขึ้นนึกขึ้นได้ว่าจิดาภากำลังท้องอยู่จึงรีบเอ่ยขึ้น “ผมจะกลับแล้วครับ” จิดาภาเห็นท่าทางของเขาก็กลั้นยิ้มเอาไว้รอจนพรยศกลับไปจึงจับมือสามีตัวเองอย่างออดอ้อน “ยังไงพรยศก็เป็นศิลปินของบริษัทแล้วก็เป็นน้องชายฉัน คุณทำไมดุแกแบบนี้ล่ะ?” “ดุเหรอ?” ดึกดื่นขนาดนี้เขามารบกวนการพักผ่อนของภรรยาผม ผมดุเขาไม่ได้เหรอ? จิรภาสเอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้าน จิดาภาจึงยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิมพลางกอดเขาเอาไว้ “ค่ะ คุณพูดถูกทุกอย่าง...” …… ตอนแรกพรยศตั้งใจจะกลับที่พักของตัวเองแต่ในใจก็เรื่องคิดไม่ตก เขาไม่อยากเข้าใจกนกอรผิด ถ้าความจริงแล้วมีเรื่องที่เธอกลัวเขาเป็นห่วงจึงไม่ได้เขาบอกล่ะ? คิดได้ดังนั้นเขาก็กลับรถมุ่งไปยังอพาร์ตเม้นท์ของกนกอร แต่เขาเพิ่งเดินถึงหน้าประตูก็พบ ‘นักข่าว’คนนั้นกำลังรื้อค้นบ้านของกนกอรแต่กนกอรกลับยืนกระทืบเท้าอย่างร้อนรนอยู่ข้างผู้ชายคนนั้น พอเห็นพรยศยืนอยู่หน้าประตูก็รีบตะโกนขึ้นมา “ธวลย์!รีบเข้ามาห้ามเขาเร็ว!” พอผู้ชายคนนั้นเห็นพรยศก็จ้องหน้ากนกอรอย่างไม่พอใจจากนั้นก็ถ่มน้ำลายลงพื้นกระแทกไหล่ชนพรยศแล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นเองที่กนกอรนั่งลงร้องไห้กับพื้น พรยศไม่ได้ตามผู้ชายคนนั้นไปแต่กลับอยู่ปลอบใจกนกอร “หยุดร้องไห้เถอะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ตอนนี้สภาพบ้านของกนกอรถูกรื้อค้นจนเละเทะไปหมด... “วันนี้ที่บริษัทฉันบอกทางเขา เขาบอกว่าเป็นนักข่าวของสำนักพิมพ์ฉันก็เชื่อคิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นปาปารัสซี่! วันนี้เขาสะกดรอยตามฉันกลับมาแถมยังข่มขู่ฉันอีก!” กนกอรร้องไห้ไปด้วยอธิบายไปด้วย พรยศพยุงเธอขึ้นมานั่งบนโซฟา เขาไม่ได้พูดอะไรแค่เตือนเธอให้ล็อคประตูบ้านดีๆแล้วจึงจากไป โดนสะกดรอยตามงั้นเหรอ? ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้พังประตูเข้ามา ถ้าผู้ชายคนนั้นคิดร้ายจริงๆกนกอรมีเวลาเพียงพอที่จะหนีหรือไม่ก็โทรหาเขาได้ แต่เธอกลับไม่ทำ เขาขับรถวนไปยังวิลล่ากรีนเฮ้าส์รอบหนึ่งถึงมาที่นี่ กนกอรคงกลับบ้านได้สักพักหนึ่งแล้วทำไมตอนนี้ผู้ชายคนนั้นถึงยังอยู่ในบ้านของเธอล่ะ? ไม่ตัดสมมุติฐานที่ว่าผู้ชายคนนั้นอาจจะซุ่มอยู่ด้านนอกพักหนึ่งแล้วค่อยเคาะประตู แต่ว่า... …… เนื่องจากจิดาภาประกาศพักการแสดงคำพูดต่างๆนานๆที่กล่าวถึงเธอก็ค่อยๆหายไปด้วย กลุ่มดาราที่เคยโจมตีเธอก็โล่งอก เพราะคิดว่าบริษัทเค.เอฟคงไม่จัดการพวกเธอเพียงเพื่อดาราที่พักการแสดงไปแล้ว ยังไงทุกคนล้วนเป็นคนในวงการเงินมักจะสำคัญกว่าอยู่แล้ว แต่ทว่าบริษัทเค.เอฟได้เริ่มดำเนินการจัดการแล้วอีกทั้งไม่ให้พวกเธอตอบโต้ได้อีก! หน้าข่าวบันเทิงมักจะมีข่าวช่องเล็กๆอยู่เสมอเช่นดาราจุดๆถูกแฉว่ามีประวัติลักขโมยหรือว่าดาราจุดๆเคยเป็นเด็กเสี่ยและที่สำคัญที่สุดคือข่าวพวกนั้นมีหลักฐานชัดเจน! หรือดาราบางคนตกลงเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์แล้วฉับพลันก็ถูกอีกฝ่ายยกเลิกสัญญา ตัวอย่างเหล่านี้มีมากมายและดูเหมือนไม่มีความเกี่ยวข้องกับบริษัทเค.เอฟเลยสักนิด ในขณะนั้นเองถ้าดาราคนไหนได้รับผลกรรมแล้วรายชื่อนั้นบนโต๊ะทำงานของRickก็จะถูกขีดฆ่าและคนที่ถูกขีดฆ่าก็จะไม่มีทางกลับมายืนอยู่ในวงการบันเทิงได้อีก หลายคนอาจจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่บรรดาแฟนคลับที่ช่างสังเกตของจิดาภาจะพบร่องรอยบางอย่าง เพราะรายชื่อของดาราเลวๆเหล่านี้พวกเธอเป็นคนรวบรวมเอง ความจริงแฟนคลับเหล่านี้ก็คิดที่จะแก้แค้นแทนจิดาภาแต่ดาราพวกนั้นก็มีอันเป็นไปทีละคนๆ “หรือว่าบริษัทเค.เอฟจะส่งคนไปจัดการ? ไม่งั้นทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้ ดาราที่เกิดเรื่องคือดาราที่อยู่ในรายชื่อทั้งนั้นเลย” “ไม่ว่าจะใช่เค.เอฟหรือไม่พวกเราก็รู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก! มองดูดาราพวกนั้นออกจากวงการทีละคนๆ ช่างมีความสุขเหลือเกิน ” “ฉันก็ว่าท่านประธานจิรภาสรักคุณจิดาภาขนาดนั้นจะปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร? วิธีการนี้ช่างร้ายกาจแต่ฉันชอบมาก! ” “พวกนั้นรนหาที่เอง แสดงหนังดีๆไม่ชอบจะมาใส่ร้ายคุณจิดาภา สะใจชะมัด!”