บทที่ 1 เธอถูกขาย

บทที่ 1 เธอถูกขาย เมืองเจียงเฉิง ณ ทาวเฮ้าส์ตระกูลจิ้น ในห้องชั้นสาม สาวใช้สองสามคนรอปรนนิบัติเฉียวอันอันที่กำลังเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า มีเพียงผ้าขนหนูที่ปิดบังส่วนลับเอาไว้ “คุณชายจิ้นกำลังมา คุณหนูเฉียวรอก่อนสักครู่นะคะ” สาวใช้พูดจบ ก็ค่อยๆเดินออกจากห้องไป เหลือเพียงเฉียวอันอันคนเดียวในนั้น เธอนั่งลงข้างๆเตียงอย่างไม่สบายใจ และกำหมัดแน่น วันนี้ เป็นวันที่ฉันจะถูก‘ส่งตัวเข้าเรือนหอ’ เพื่อช่วยให้ตระกูลเฉียว จากวิกฤตทางการเงินครั้งนี้ เธอยอมเอาตัวเองเข้าแลก！ เธอถูกขายด้วยราคา‘สามสิบล้าน’ให้กับคุณชายใหญ่ของบริษัทจิ้นชื่อ！ เธอไม่เคยเจอคุณชายใหญ่จากบริษัทจิ้นชื่อมาก่อน แต่เคยได้ยินมาว่าเขาเป็นพวกเพลย์บอย เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น และเคยถึงขนาดทำให้คนตายมาแล้วก็มี พอคิดถึงตรงนี้ เฉียวอันอันก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ ในตอนนั้นเอง มีเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามา ‘แกร๊ก’ เงารูปร่างสูงใหญ่ค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ แต่ละย่างก้าวนั้นหนักและทรงพลัง ราวกับกำลังเหยียบย่ำหัวใจของเธอ “เฮอะ......สามสิบล้าน ที่ซื้อมาที่แท้ก็คือคุณหนูเฉียวนี่เอง ทำไมฉันรู้สึกว่าตระกูลจิ้นเสียเปรียบกันนะ？” ลมหายใจที่เยือกเย็น ตอนที่เขาเอ่ยปากพูดออกมานั้น ร่างกายของเฉียวอันอันก็วิตกขึ้นมาทันใด และคำที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมาแต่ละคำ ทำให้ร่างกายเธอเย็นเฉียบไปในพลัน เฉียวอันอันขมวดคิ้วและเงยหน้ามอง แต่เมื่อเธอมองเห็นว่าคนๆนั้นเป็นใคร เหมือนฟ้าผ่ามาที่เธอ สีหน้าเธอซีดเซียวขึ้นมาทันที “ลู่จิ่นเชิน？”เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอ เฉียวอันอันรู้ตัวอีกที ก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า：“นาย......นายคือจิ้นเฉิน？” เรื่องของคุณชายใหญ่ตระกูลจิ้นที่ได้ยินมาแบบน่ากลัวๆนั้น แท้จริงแล้วเขาคือแฟนคนแรกของเธอ ลู่จิ่นเชิน？ จิ้นเฉินใส่ชุดสูทสีดำที่ทำจากช่างฝีมือชาวอิตาลี สีหน้าที่ดูสดใสแต่แฝงไปด้วยความเย็นชา ผมสั้นที่เซ็ตมา สายตาที่เขามองมาราวกับทะลุทะลวงเข้าไปในร่างกายของเธอ ทีละนิ้วทีละนิ้ว แต่ทันใดนั้น ไหล่ของเธอก็ถูกล็อค และร่างกายของเธอก็ถูกยกขึ้นมา “ถ้าไม่อย่างนั้น เธอคิดว่าใครจะยอมจ่ายเงินเอาเธอมาเป็นเมียเก็บกันล่ะ？”ชายตรงหน้ารูปร่างกำยำ แต่ท่าทางเต็มไปด้วยความเย็นชา น้ำเสียงที่เย็นชาของชายคนนั้น ทำเอาเฉียวอันอันหน้าซีด จริงด้วย จิ่นเชิน จิ้นเฉิน ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้กันนะว่าสองชื่อนี้มันมีอะไรบางอย่างสัมพันธ์กัน？ “ทำไมล่ะ ผิดหวังเหรอ？”เขายื่นมือมาจับคางของเฉียวอันอัน ให้เธอจ้องมาที่สายตาอันเย็นยะเยือกของเขา“ถึงเธอจะผิดหวัง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว！เฉียวอันอัน เธอเป็นหนี้ฉัน เธอจะต้องชดใช้อย่างสาสม！” สี่ปีที่แล้ว เขาสอบติดมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง และในงานปฐมนิเทศนั้น ก็ได้รู้จักกับคุณหนูของตระกูลเฉียวแห่งเมืองเจียงเฉิง-เฉียวอันอัน เขาในตอนนั้น เป็นเพราะแม่ที่เสียไป ความเจ็บปวดที่เขามีต่อพ่อ แม้แต่ให้ใช้นามสกุลเดียวกันก็ไม่อาจยอมได้ ดังนั้น เขาจึงใช้ชื่อปลอมลู่จิ่นเชินในการพูดคุยกับเฉียวอันอัน เธอเคยถามถึงเรื่องที่บ้านของเขา เขาได้แต่บอกว่าพ่อแม่เสียไปแล้วทั้งคู่ เหลือเขาเพียงคนเดียว แต่เฉียวอันอันกลับไม่ได้รังเกียจเขาเลย ตรงกันข้ามกลับให้กำลังใจเขาด้วยซ้ำ เพราะเขาจะได้ไม่น้อยเนื้อต่ำใจที่ฐานะทางบ้านของพวกเราต่างกัน เขาเคยคิดว่า เธอคือรักแท้ของเขา เขาถึงขนาดวาดฝันถึงงานแต่งงาน เขาอยากจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้กับเธอ แต่ในวันนั้นเองที่เขาจะบอกความจริงกับเธอ เธอกลับบอกเลิกเขาก่อนไปก่อน！ เขาไปหาเธอที่บ้านตระกูลเฉียว แต่กลับถูกคนรับใช้ดูถูกเหยียดหยามต่างๆนาๆ เขายืนอยู่ท่ามกลางสายฝนตรงนั้นทั้งคืน ก่อนเธอจะออกมาพูดกับเขาว่า “นายไม่เหมาะกับคนอย่างฉัน” จากวันนั้นถึงวันนี้ จิ้นเฉินจำได้แม่นถึงท่าทางที่เฉียวอันอันแสดงออกมาอย่างจงเกลียดจงชัง “ฉันเป็นถึงคุณหนูประจำตระกูลเฉียว คิดว่าฉันจะชอบพอกับคนธรรมดาๆอย่านายงั้นเหรอ？” ความทรงจำอันโหดร้ายนั้นทำให้บรรยากาศรอบตัวของเขาเย็นขึ้นมาทันที จิ้นเฉินหรี่ตามอง สายตาที่จงเกลียดจงชังนั้นไม่อาจปิดบังได้แม้แต่น้อย“เฉียวอันอัน ตอนนั้นไม่ใช่ว่าเธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคุณหนูตระกูลเฉียว ผู้สูงส่งหรอกเหรอ？แต่เธอในวันนี้ ก็เป็นได้แค่ของเล่นของฉันเท่านั้น！ฉันอยากจะรู้นักว่า มีส่วนไหนในร่างกายเธอที่ยังน่าภูมิใจได้อีก！” ผมเธอถูกเขาดึงอย่างแรง เฉียวอันอันโดนบังคับให้เงยหน้าขึ้นมา เผชิญหน้ากับสายตาที่มุ่งร้ายของจิ้นเฉิน เขาใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่นั้นกระชากผ้าขนหนูที่ปิดบังส่วนสำคัญของเธอออกมา ทำให้ร่างกายเธอตอนนี้เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าของเขา “ว้าย！”จบสิ้นแล้วส่วนลับที่ปิดบังเอาไว้ เฉียวอันอันตกใจกลัวจนเบิกตาโพลง เธอรีบขดตัวทันที