ตอนที่ 474 เห็นกับตา

ตอนที่ 474 เห็นกับตา “ท่านประธานจิรภาสเป็นทั้งสามีและผู้จัดการของจิดาภา เขาไม่มีทางปล่อยคนพวกนั้นไปแน่ เพียงแต่ว่าตอนนี้พวกเธอคงเริ่มรู้ตัวแล้วดังนั้นพวกเธอน่าจะระวังตัวมากกว่าเดิม” “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร! คนที่คิดร้ายกับจิดาภาสักวันก็ต้องได้รับผลกรรม” Rickเห็นการเคลื่อนของกลุ่มแฟนคลับจึงคิดว่าถึงเวลาที่เขาจะแก้ไขคำบรรยายของกลุ่มหลักแล้ว “ผู้ดูแล: โปรดติดตามเหตุการณ์ด้วยความสงบ” บรรดาแฟนคลับเห็นดังนั้นก็ไม่กล่าวถึงเรื่องนี้อีกเพราะว่าพวกเธอรู้แล้วว่าเค.เอฟไม่ได้ทอดทิ้งจิดาภาอีกทั้งยังเรียกร้องความยุติธรรมให้จิดาภาอย่างเงียบๆ ถ้าพวกเธอวิพากษ์วิจารณ์กันมากเกินไปอาจถูกฉวยโอกาสจากผู้ประสงค์ร้ายได้ Rickที่คอยสังเกตความเคลื่อนไหวของแฟนคลับอยู่เป็นระยะก็อดที่จะตกใจไม่ได้ ที่ผ่านมาจิดาภาดูแลเอาใจใส่แฟนคลับเป็นอย่างดี แฟนคลับของเธอล้วนสามัคคีและฉลาดหลักแหลม ในช่วงที่บริษัทเค.เอฟกำลังเอาคืนให้จิดาภาก็มีดาราบางส่วนที่รู้ตัวและมาแสดงตัวขอความเมตตาถึงที่ แต่ทว่าบริษัทเค.เอฟยืนหยัดอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปีจึงไม่ใช่ว่าใครจะมาพูดเพียงสองสามประโยคแล้วเรื่องจะจบ ตั้งแต่วันที่พวกเขาลงมือทำเรื่องแบบนั้นพวกเขาก็ถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง พวกเขาผิดที่คิดไปเองว่าบริษัทเค.เอฟไม่มีทางออกตัวช่วยเหลือจิดาภา! ตอนนี้บริษัทเค.เอฟจึงใช้ความจริงบอกพวกเขาว่าทุกคนต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง “ท่านรองคะ คนของบริษัทนั้นคุกเข่าอยู่ด้านนอกไม่ยอมไปไหนเลยค่ะ” เลขาของRickเคาะประตูห้องทำงานของเขาเพื่อแจ้งสถานการณ์ล่าสุดให้ทราบ “บอกให้เธอกลับไปซะ อย่ามาทำลายภาพลักษณ์ของบริษัทเค.เอฟ ถ้าเธอยังไม่ยอมกลับไปก็แจ้งบริษัทของเธอให้มารับตัวกลับไป” Rickออกคำสั่งโดยไม่เงยหน้า “รับทราบค่ะ ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้” เทียบกับเรื่องเลวร้ายที่คนพวกนั้นกระทำต่อจิดาภา สิ่งที่เค.เอฟตอบโต้ถือเป็นการเอาคืนอย่างสาสม …… ตั้งแต่ที่พรยศรู้ธาตุแท้ของญาณิดา เขาก็มักจะหลบหน้าเธอเสมอ เพราะแค่เขาเห็นหน้าเธอก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปกระชากหน้ากากที่เธอสวมอยู่! แต่ถ้าทำแบบนั้นจะส่งผลกระทบต่อแผนการของจิดาภา ด้านญาณิดาก็ยังใส่หน้ากากลอยหน้าลอยตาอยู่ในตระกูลวีรภัทรเมธี ท่าทางเสแสร้งนั่นทำให้พรยศรู้สึกสะอิดสะเอียน “พรยศช่วงนี้นายไม่ค่อยกลับบ้านเลยนะต้องซ้อมหนักที่บริษัทเหรอ?” พรยศเหลือบตามองเธออย่างเยือกเย็นแวบหนึ่งแล้วเดินขึ้นชั้นบนเพื่อเลี่ยงการสนทนากับเธอ ในใจเขาไม่อยากนับถือเธอเป็นพี่ สามารถทำเรื่องร้ายกาจแบบนี้กับคนในครอบครัวได้เธอไม่สมควรจะเป็นคนด้วยซ้ำไป ญาณิดาชะงักไปแต่เธอก็ไม่ได้คิดมากเนื่องจากบางครั้งพรยศมักจะทำนิสัยคุณชายใส่เธอ ญาณิดาจึงไม่ได้สงสัยอะไรพลางคิดว่าเรื่องทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ พรุ่งนี้คือวันที่รุจาภาต้องไปสัมมนา! เธอจะต้องคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้ให้ได้ ท่านจิรชยาสังเกตเห็นภาพเหตุการณ์นี้ หลังมื้ออาหารค่ำจึงเรียกพรยศไปหาในห้องเป็นการส่วนตัวเพื่อป้องกันไม่ไห้ญาณิดาได้ยิน พวกเขาทั้งสองคนจึงนั่งคุยกันที่ระเบียงห้อง “คุณปู่ครับ ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว” “รู้เรื่องอะไรหรือ?” ท่านจิรชยาเห็นท่าทีของเขาที่มีต่อญาณิดาเมื่อกลางวันก็สามารถเดาได้แล้ว “รู้เรื่องที่ผู้หญิงชั่วๆคนนั้นทำ!” พรยศตอบกลับอย่างโมโห “ถ้าไม่ใช่เพราะผมไปหาพี่สามมา ตอนนี้ผมก็คงยังเป็นคนโง่อยู่ในกระดอง” ท่านจิรชยามองหน้าหลานชายตัวเองฉับพลับก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี “คุณปู่ครับ พี่สามเกือบจะแท้งลูกแต่ผู้หญิงชั่วๆคนนั้นยังไม่สำนึกแถมยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในบ้าน! เรื่องที่พี่สามท้องเป็นเรื่องน่าดีใจขนาดนี้พี่สามยังต้องปิดไม่ให้คนในครอบครัวรู้เพราะต้องป้องกันพี่สาวตัวเองมาทำร้าย!” “นี่ยังถือว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกันอีกหรือ? ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมีพี่สาวแบบนี้!” ท่านจิรชยาละสายตามองไปยังนอกหน้าต่าง “หลานรัก มีคนมากมายที่เราไม่มีทางดูออก” “คุณปู่ครับ เราจะปล่อยให้เธอทำแบบนี้ต่อไปเหรอครับ?” “ไม่หรอก เรื่องนี้ต้องมีตอนจบ แกก็ทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร เชื่อปู่เถอะ ครั้งนี้ปู่จะไม่ทำให้พวกแกผิดหวัง” ท่านจิรชยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พรยศพยักหน้ารับพลางเอ่ยบอกท่านจิรชยาด้วยน้ำเสียงหนักใจ “คุณปู่ครับคนที่คุณปู่อยากเจอตอนนี้ผมยังไม่สามารถพามาพบคุณปู่ได้นะครับ เพราะช่วงนี้ผมพบว่าเธอไม่เหมือนที่ผมคิดไว้” บวกกับเรื่องที่เขารู้ถึงธาตุแท้ของญาณิดาเขากลัวว่ากนกอรและญาณิดาจะน่ากลัวเหมือนกัน... เพราะมักจะมีบางคนที่ต่อหน้ายิ้มให้คุณแต่ลับหลังก็แอบซ่อนมีดไว้ “อืม ตอนนี้แกก็โตแล้วเรื่องของตัวเองก็ไปจัดการเองเถอะ” ตอนนี้ท่านจิรชยาก็รู้แล้วว่าเขาไม่ควรยุ่งเรื่องของเด็กๆมากเกินไป ฉับพลันก็มีคนๆหนึ่งแวบเข้ามาในหัว “ฉันจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่มีข่าวมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยอยู่ข้างแก คนที่แกพูดถึงคือคนนั้นใช่ไหม?” “ไม่ใช่คนนั้นครับ คนนั้นคือโรศนีผู้ช่วยคนใหม่ของผม เมื่อก่อนเธอเคยเป็นผู้ช่วยของพี่สาม ” พรยศรู้สึกว่าผู้หญิงหน้าตาดีที่ปรากฏในข่าวพร้อมกับเขาคงมีเพียงโรศนีคนเดียว เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าทำไมท่านจิรชยาถึงถามแบบนี้ “ฉันว่าเด็กคนนั้นท่าทางการพูดและการทำงานก็ดูเป็นคนใจเย็น แกไม่ลองพิจารณาเธอดูล่ะ” ท่านจิรชยาเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมา ได้ยินประโยคนี้พรยศก็ชะงักไป ที่แท้คุณปู่ถูกใจโรศนีอยากได้เธอมาเป็นหลานสะใภ้หรือนี่ พอกลับถึงห้องพรยศก็มักจะคิดถึงบทสนทนาที่โรศนีคุยกับเขาในลิฟต์ เขาก็เห็นด้วยกับคำพูดของคุณปู่ที่ว่าโรศนีเป็นคนใจเย็นและมักจะให้คำแนะนำเขาได้เสมอเมื่อเขาอยู่ในสถานการณ์หัวหมุน พอคิดแบบนี้ก็เหมือนว่าเรื่องของกนกอรจะไม่ได้ส่งผลต่อจิตใจเขามากนัก เขาคิดขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้กนกอรขอลาหยุด เธอบอกเขาเพียงว่าเธอพักผ่อนอยู่บ้าน บางทีถ้าเขาไปเยี่ยมอาจจะพบอะไรเพิ่มเติม ถึงแม้เขาจะรู้ว่าทำแบบนี้ไม่ดีแต่เพื่อความจริงเขาจำเป็นต้องทำแบบนี้ จะให้เขาสงสัยคาดเดาต่อไปก็ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง กนกอรเป็นคนใสซื่อใจดีมาโดยตลอดที่มาคบกับเขาเพราะสมบัติและฐานะของตระกูลวีรภัทรเมธีจริงหรือ? พรยศคิดไปคิดมาก็ต่อสายไปหาโรศนี “การซ้อมและอัดเสียงของวันพรุ่งนี้เลื่อนไปก่อนนะ ผมมีธุระต้องจัดการนิดหน่อย” “ได้ค่ะ ฉันจะจัดการให้ ระวังภาพลักษณ์ศิลปินของคุณด้วยนะคะ” “ผมเข้าใจแล้ว” หลังจากวางสายพรยศก็นอนอยู่บนเตียงจนเวลาผ่านไปเนิ่นนานก็ยังไม่หลับ เขาคิดถึงเรื่องที่ญาณิดาทำต่อจิดาภา พวกเขาเป็นคนในครอบครัวเดียวกันนะ! ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้... จิตใจของมนุษย์ดำมืดได้ขนาดนั้นจริงๆหรือ? เช้าวันรุ่งขึ้น พรยศจึงเลือกขับรถเก๋งสีดำที่ไม่สะดุดตาไปจอดหน้าอพาร์ทเม้นท์ของกนกอร เวลาผ่านไปไม่นานกนกอรก็ขับรถมุ่งไปทางทิศใต้ พรยศจึงขับตามไปโดยเว้นระยะห่างพอสมควรก็พบว่าเธอขับไปยังบริเวณวิลล่าที่ค่อนข้างห่างไกลจากนั้นก็จอดรถที่หน้าวิลล่าหลังหนึ่งอย่างคุ้นเคย พรยศนั่งสังเกตเธออยู่ในรถ เขาเห็นเธอเคาะประตูจากนั้น’นักข่าว’คนนั้นก็เปิดประตู! ไม่มีการเอ่ยเตือนใดๆเขาก็ยึดคางของกนกอรแล้วจูบลงบนริมฝีปากเธอ กนกอรมีท่าทีขัดขืนสักพักก็ตอบรับจูบเขาอย่างเต็มใจ พรยศไม่สามารถควบคุมความโกรธได้อีกต่อไป เขาจึงเปิดประตูลงจากรถ