บทที่ 3 จิ้นเฉินต้องการแต่งงานกับน้องสาวต่างแม่ของเธอ

บทที่ 3 จิ้นเฉินต้องการแต่งงานกับน้องสาวต่างแม่ของเธอ เธอหันกลับมา ก็เห็นภรรยาคนที่สองของพ่อเธอ ฉินเหลียนพาลูกสาวของเธอเฉียวหยู่โม่เดินลงมาจากชั้นสองอย่างช้าๆ เฉียวอันอันขมวดคิ้วขึ้นมา “น้าฉิน มีเรื่องอะไรรึคะ？” “คุณหนูตระกูลเฉียวของพวกเรากลับมาบ้านทั้งที ฉันก็ต้องมาดูหน่อยสิ”ฉินเหลียนเอ่ยออกมา แต่ทันใดนั้นก็เหมือนคิดอะไรออก แอบยิ้มออกมา“โอ้จริงสิ ฉันนึกออกแล้ว อันอันเธอไปเมียเก็บ ไม่นับว่าแต่งงาน แต่เรียกว่าขายตัวสินะ” “คุณฉิน！”เฉียวอันซู่ที่อยู่ข้างๆน้ำเสียงเริ่มมีน้ำโห เขากำหมัดแน่นเตรียมจะเดินเข้าไปหาฉินเหลียน แต่ถูกเฉียวอันอันหยุดเอาไว้ก่อน “น้าฉิน”เธอใช้สายตาที่เย็นชามองไปที่คู่แม่ลูกทั้งสอง และพูดน้ำเสียงที่เยือกเย็น“ฉันจะทำอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณทั้งสองหรือคะ？” ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเหลียนยั่วยุแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม่ของเธอก็คงไม่ฆ่าตัวตายไปแบบนั้น “ใครว่าไม่เกี่ยวกันล่ะ？”ฉินเหลียนยิ้มมุมปากอย่างภูมิใจ เธอกุมมือของเฉียวหยู่โม่เอาไว้ ด้วยสีหน้าโอ้อวด“เมื่อกี้ตระกูลจิ้นส่งคนมาบอกว่า ประธานจิ้นต้องการแต่งงานกับหยู่โม่ของพวกเรา” เหมือนกับฟ้าผ่าลงกลางใจ เฉียวอันอันคิดไม่ตก จึงพูดออกไปว่า “เป็นไปไม่ได้！” “ใครว่าเป็นไปไม่ได้ล่ะ？”ฉินเหลียนหัวเราะเยาะ“วันแต่งได้ถูกกำหนดไว้เสร็จสรรพแล้ว คิดว่าจริงมั้ยล่ะ？” ร่างกายของเฉียวอันอันสั่นเทา จิ้นเฉินเขา......ที่จริงต้องการแต่งงานกับหยู่โม่？ “พี่ครับ？”เฉียวอันซู่มองพี่ของเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล ใบหน้าขาวซีดของเฉียวอันอันฝืนยิ้มออกมา “เสี่ยวซู่ พี่โอเค จริงสิ ใบเช็คเก็บไว้แล้วใช่มั้ย？น่าจะพออยู่นะ？” บริษัทเฉียวซื่อสร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงของแม่และพ่อ พวกเขาไม่อาจเพิกเฉยปล่อยให้บริษัทเฉียวซื่อพังลงต่อหน้าได้ “ตอนนี้บริษัทก็รอดแล้วนะ รอแค่ทางโรงพยาบาลติดต่อมา ตอนนี้หาไขกระดูกที่ตรงกับของพ่อได้แล้ว บวกกับค่ารักษาหลังจากนี้ ยังต้องใช้เงินอีกห้าแสนเป็นอย่างน้อย” เฉียวอันอันจ้องตา แล้วยิ้มออกมา：“เรื่องนี้เคลียร์แล้ว ก็ให้พวกเขาเตรียมการผ่าตัดทันที เงินห้าแสนพี่เตรียมไว้ให้ทันแน่นอน” สายตาของเฉียวอันซู่ดูลังเล เขากัดฟัน：“คุณพ่อเขา......ยังไปกู้เงินนอกระบบมาอีก ถ้ายังไม่คืน เกรงว่าจะมีคนมาตามเอาเรื่องถึงตระกูลเฉียว แล้วหนี้ก้อนนี้ทบต้นทบดอกแล้ว รวมกันก็ไม่ต่ำกว่ายี่สิบกว่าล้านแล้วครับ......” เฉียวอันอันแทบจะยืนไม่อยู่ เหมือนจะล้มลง ฉินเหลียนสังเกตเห็นได้ชัดถึงปฏิกิริยาของพวกเขา ในใจก็รู้สึกเบิกบานขึ้นมา สีหน้าแสร้งทำเป็นห่วงเป็นใย“เกิดอะไรขึ้นเหรอ？อยากให้ช่วยอะไรมั้ยจ๊ะ？” เฉียวอันอันมองไปที่พวกเขาด้วยสายตาดุร้าย สีหน้าแววตาดูน่ากลัว “ไม่ต้อง”สีหน้าของเธอเรียบเฉย แต่คิ้วของเธอขมวดกันเป็นปม “เรื่องทั้งหมดนี้ ฉันหาทางจัดการเองได้ น้าฉินไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายหรอกค่ะ！” ตอนแรกๆที่แม่เพิ่งเสีย พ่อเอาแต่ใจตัวเองเพราะเกิดความละอายใจ บริษัทเฉียวซื่อตกเป็นของพวกเขาสองพี่น้องทั้งหมด ใครจะรู้หลังจากที่พ่อป่วยหนัก ฉินเหลียนก็รีบบินมาที่บริษัทเฉียวซื่อ และฮุบบริษัทเฉียวซื่อ จนเมื่อบริษัทมาอยู่ในมือของพวกเขา บริษัทเฉียวซื่อก็เป็นหนี้ท่วมหัวเสียแล้ว ถึงตรงนี้ เฉียวอันอันเม้มริมฝีปากของเธอแน่น ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไป ธุรกิจตอนนี้เหมือนกับการต่อสู้กับเสือที่ดุร้าย ในวันนี้ถ้าหากเสี่ยวซู่ยังไม่สามารถพิสูจน์ให้เห็นถึงความสามารถของตัวเองแล้วนั่งเป็นประธานได้ เธอจำเป็นหาวิธีช่วยเหลือพ่อให้ได้ก่อน ระหว่างทางกลับทาวเฮ้าส์ตระกูลจิ้น เฉียวอันอันเม้มริมฝีปากแน่น เธอคิดถึงคำที่เฉียวอันซู่พูดให้ฟังเมื่อกี้ สุดท้ายเธอควรจะทำยังไง ถึงจะหาเงินก้อนที่สองนี้ได้？ ·เธอไม่มีแม้แต่ความกล้าหรือเหตุผลอะไร ที่จะไปใช้กับจิ้นเฉินแล้ว สายตาของเฉียวอันอันจ้องมองออกไปที่นอกหน้าต่างของรถ มีป้ายร้านสีทองอยู่ไม่ไกลออกไป แว๊บเข้ามาแล้วก็ผ่านไป สายตาของเธอส่องประกาย เธอรีบบอกให้คนขับจอด“คุณลุงคะ ฉันขอลงตรงนี้ค่ะ！” “ได้เลยครับ！”คนขับค่อยๆหยุดรถ เฉียวอันอันจ่ายเงิน ก่อนจะเดินลงรถไป เธอหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูกาสิโนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเจียงเฉิง ตัวอักษรสีทองอร่ามสองสามตัว“Golden Age”ตรงขึ้นฟ้า ราวกับมังกรที่กำลังม้วนตัวขึ้นสู่ท้องนภา เฉียวอันอันจัดแจงกระโปรงที่ยับเล็กน้อยของเธอให้เข้าที่ เธอจ้องไปที่กระดานแนวนอนอยู่นานสองนาน ตอนที่เคยมีภาพของตระกูลเฉียว เธอเคยมาที่ Golden Age กับพ่อของเธอ ที่นี่เป็นสถานบันเทิงที่มีชื่อเสียงที่สุดของเจียงเฉิง เหล่าคนที่มีชื่อเสียงมากมายต่างมาเจรจาเรื่องธุรกิจกันที่นี่ ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่า การทำงานที่นี่ ถึงจะเป็นแค่พนักงานธรรมดา ก็มีเงินเดือนเยอะมาก ถึงแม้ว่าเงินสามสิบล้านสำหรับเธอจะฟังดูเป็นตัวเลขที่มากมายมหาศาล แต่ขอแค่เธอขยัน ตระกูลเฉียวก็ยังคงพอมีความหวัง เฉียวอันอันสูดหายใจเข้า ทำจิตใจที่กำลังสับสันวุ่นวายในตอนนี้ให้สงบลงในที่สุด ก้อนจะก้าวขาเดินเข้าไป