บทที่ 5 ถอด หรือไม่ถอด

บทที่ 5 ถอด หรือไม่ถอด เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า ผู้หญิงที่เขาเคยมองเป็นเหมือนสมบัติชิ้นหนึ่งที่ ถือเอาไว้ก็กลัวจะแตก อมเอาไว้ก็กลัวจะละลาย กลับยอมขายตัวเพื่อและเงินในที่อโคจรแบบนี้ ！ ถ้าหากว่าแขกในห้องวีไอพีวันนี้ไม่ใช่เขา แต่เป็นชายอื่น เธอก็คงจะยอมพลีกายขึ้นไปนอนบนเตียงกับคนอื่นเพื่อเงินอีกแน่！ แต่พอคิดถึงตรงนี้ จิ้นเฉินรู้สึกว่าไฟราคะที่ประทุในใจตอนนี้ลามมาถึงนัยน์ตาแล้ว ยิ่งแผดเผายิ่งร้อนแรง หลายปีมานี้ ความสามารถของเธอเพิ่มขึ้นมาจริงๆ！ “ฉันไม่ได้！”เฉียวอันอันตอบปฏิเสธ เธอก็แค่มาร้องเพลงเท่านั้นเอง “ไม่ใช่อะไร？”จิ้นเฉินทำเหมือนกับเธอเป็นคนแปลกหน้า ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยมือเฉียวอันอันที่กำเอาไว้ แล้วสงบจิตสงบใจของตัวเองลง เขาเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วเดินวนไปมาสองสามก้าว ก่อนจะเตะขวดเหล้าตรงหน้า ทันทีที่เสียงของขวดเหล้าแตกดังขึ้น ทำเอาผู้ชายที่นั่งในห้องร้องกันเสียงหลง “ได้ ได้สิ เฉียวอันอัน ในเมื่อเธอบอกว่าเธออยากได้เงิน ฉันจะให้เธออีกสามสิบล้าน！” สามสิบล้าน？ พอได้ยินตัวเลขก็เปลี่ยนเป้าหมายทันที เฉียวอันอันดวงตาเป็นประกาย ขอแค่มีเงินสามสิบล้านอีกก้อน ตระกูลเฉียวกับคุณพ่อก็รอดแล้ว！ ·เธอมองไปที่ชายตรงหน้าอย่างระแวดระวัง“คุณชายจิ้น คุณจะให้เงินฉันอีกสามสิบล้านจริงๆเหรอคะ？” เขามองเห็นความปรารถนาในตาของเธอ จิ้นเฉินยิ้มออกมาอย่างเย็นชา เขาเดินตรงไปนั่งลงที่โซฟา ในท่าไขว่ห้าง แล้วชี้ไปที่ฟลอเต้นรำที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่บนจอขนาดใหญ่ ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า“เธอเต้นเหมือนกับที่พวกนั้นเต้น แล้วเงินสามสิบล้าน ก็จะเป็นของเธอ” เฉียวอันอันหันไปดูที่จอภาพ เธอหน้าซีดทันที ในจอภาพนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดเซ็กซี่กำลังเต้นไปถอดชุดไป ท่ามกลางเสียงเรียกร้องของผู้คน ชุดของผู้หญิงคนนั้นค่อยๆถอดออกทีละชิ้นทีละชิ้น จนร่างของเธอเปลือยเปล่า เฉียวอันอันกำลังจะบอกปฏิเสธ แต่ก็ถูกจิ้นเฉินหยุดซะก่อน “ไม่ยอมเหรอ？คุณหนูเฉียวเพื่อเงินแล้ว ถึงกับยอมมาที่ Golden Age แล้วยอมเอาชื่อคุณหนูแขวนเอาไว้เลย？”เขาแกว่งแก้วเหล้าในมือ แล้วมองดูของเหลวที่อยู่ในนั้น ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกเหยียดหยาม ใจของเธอตอนนี้เหมือนกับกำลังถูกจับเอาไว้อย่างแน่น เฉียวอันอันมองไปที่ชายที่เธอเคยรักอย่างสุดซึ้ง ก่อนจะหลับตาลง และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยว “ได้ ฉันจะเต้น คุณชายจิ้นห้ามกลับคำพูด！” “คอยเดี๋ยว”จิ้นเฉินวางแก้วเหล้าลง แล้วเอนหลังลงไปบนเก้าอี้ สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เขา “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ทำไมคุณหนูเฉียวไม่ถอดเสื้อซะตั้งแต่ตอนนี้ แล้วค่อยเต้น แบบนี้ค่อยน่าเร้าใจขึ้นมาหน่อย” ในตอนนั้น โลกของเฉียวอันอัน ก็พังลงมาทั้งใบ เธอจ้องไปที่ผู้ชายคนที่เธอเคยรักมาสุดหัวใจหลายปีที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา ได้แต่คิดว่าตอนนี้ระหว่างเราคงเป็นเหมือนกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันแล้ว นี่เป็นสัญญาที่เธอเคยให้ไว้ว่าเธอจะไม่ยอมแต่งงาน เพราะต่อให้คนทั้งโลกมีมากมาย เธอก็จะรักเพียงชายคนนี้เพียงคนเดียว แต่มาตอนนี้เขากลับให้เธอถอดเสื้อผ้าออก ต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนี้ เต้นแบบเปลือยเปล่า！ เธอเจ็บใจจนไม่อาจหายใจได้ แต่เธอรู้สึกได้ว่าเลือดที่เป็นเสมหะนั้นจะพ่นออกมาได้ตลอดเวลา แม้แต่คุณชายจากตระกูลต่างๆที่มากับจิ้นเฉินก็ยังเห็นใจเฉียวอันอัน “คุณชายจิ้น ทำแบบนี้จะเกินไปหน่อยนะครับ......” แต่พอพวกเขาพูดขึ้น สายตาที่เยือกเย็นของจิ้นเฉินก็จ้องไปที่พวกเขา ทุกคนต่างพากันเงียบ จิ้นเฉินนั่งอกผายไหล่ผึ่ง เอนหลังไปบนเก้าอี้ สายตาที่เย็นชานั้นจ้องไปที่เฉียวอันอันที่กำลังลังเล “นี่เป็นโอกาสเดียวที่เธอจะได้เงิน จะถอดหรือไม่ถอด？” เฉียวอันอันก้มหน้าก้มตากำหมัดแน่น แต่ไม่ได้พูดอะไร พอเห็นเธอนิ่งเงียบ ไฟราคะที่อยู่ในดวงตาของจิ้นเฉินก็เหมือนจะค่อยๆหายไป ริมฝีปากบางๆนั้นเอ่ยขึ้น กำลังจะไล่ให้เธอออกไปจากห้อง......