บทที่ 6 ฉันจะถอด

บทที่ 6 ฉันจะถอด “ได้ ฉันยอมถอด！”ทันใดนั้น คำพูดพวกนั้นก็หลุดออกมาจากริมฝีปากบางๆที่ขาวซีดของเฉียวอันอัน จิ้นเฉินตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกแค่ว่าตอนนี้ขมับของเขากำลังเต้นอยู่ทั้งสองข้าง “เฉียวอันอัน เธอรู้มั้ยว่าตัวเองพูดอะไรออกมา？” เฉียวอันอันมองไปที่เขาอย่างไม่ละสายตา แต่ใบหน้าที่สวยงามได้รูปของเธอกลับเต็มไปด้วยความดื้อรั้น“ฉันรู้ดีว่า ฉันบอกว่าฉันจะยอมถอดเสื้อผ้า ขอแค่คุณให้เงินฉันสามสิบล้าน ฉันก็จะยอมถอด！” ตอนนี้สำหรับเธอ การปกป้องเกียรติและศักดิ์ศรี ก็ไม่มีค่าพอเท่ากับเงินก้อนนี้ เธอยอมสูญเสียศักดิ์ศรีในตัวเอง เพื่อแลกกับพ่อและตระกูลเฉียว เธอยินยอม และเต็มใจที่จะรับมัน ในระหว่างที่เธอพูด มือเล็กๆของเฉียวอันอันก็ค่อยๆปลดกระดุมออก สิ่งที่น่าดึงดูดที่อยู่ภายใต้ชุดยูนิฟอร์มรัดรูปนั้น ทำเอาหนุ่มสาวในห้องวีไอพีทั้งหลายถึงกับต้องร้องเสียงหลงออกมา ตอนที่จิ้นเฉินหันหน้ากลับมา เฉียวอันอันก็ถอดเสื้อผ้าจนหมดจนเหลือเพียงชุดชั้นใน “พอได้แล้ว！”อารมณ์ที่อดกลั้นทั้งหมดทันใดนั้นก็ปะทุออกมา จิ้นเฉินตะคอกเสียง แต่เฉียวอันอันทำเป็นไม่ได้ยิน และกำลังจะปลดตะขอชุดชั้นในที่อยู่ข้างหลัง “หยุดนะ！”สุดท้ายจิ้นเฉินก็อดไม่ได้ เขาเดินไปหาเธอแล้วกุมมือเธอไว้ เขามองเธออย่างเกรี้ยวกราด“เฉียวอันอัน ฉันบอกให้เธอหยุดไง！” เสียงของเขาแผดดัง จนทำให้เฉียวอันอันหยุดนิ่ง เธอเงยหน้ามองไปที่จิ้นเฉิน นัยน์ตาของเขานิ่งเฉย ราวกับตุ๊กตาที่ไร้วิญญาณ “คุณชายจิ้น คุณขอให้ฉันหยุด แล้วเงินสามสิบล้านนั่น คุณจะยังให้ฉันอยู่มั้ยคะ？” ได้ยินเธอพูดแบบนั้น จิตใจของจิ้นเฉินเหมือนถูกมีดปลายแหลมคมกระหน่ำแทงซ้ำๆ เพื่อเงินแล้ว เธอยอมขายตัวให้กับผู้ชายหน้าไหนก็ได้งั้นเหรอ ยอมมา Golden Age สถานที่อโคจรแบบนี้ ถึงขนาดยอมโป๊เปลือยต่อหน้ากลุ่มผู้ชายแปลกหน้าได้！ ·ถ้าหากว่าวันนี้คนที่มาไม่ใช่เขา มาเจอผู้หญิงที่ดูดีแบบเธอ เธอคงโดนแทะโลมและโดนกระทำมิดีมิร้ายเป็นแน่！ คิดถึงตรงนี้แล้ว สายตาของเขาก็ค่อยๆปกคลุมไปด้วยความมืดมน แต่เพียงไม่นาน เขาก็หยิบมือถือบนโต๊ะขึ้นมา กดไปที่เบอร์เบอร์หนึ่ง และพูดออกมาอย่างรำคาญๆว่า“ลู่ซาน เขียนเข็คสามสิบล้านมาอีกใบ แล้วส่งให้ถึงมือคุณหนูเฉียว” “ได้ครับคุณชายจิ้น......”ลู่ซานสงสัยจึงถามกลับไป“คุณหนูใหญ่ตระกูลเฉียวหรือคุณหนูสองตระกูลเฉียวครับ？” สีหน้าของจิ้นเฉินตึงเครียด“แกคิดว่าใครล่ะ？” หลังจากวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่เฉียวอันอัน แล้วชี้มาที่โทรศัพท์“พอใจแล้วนะทีนี้？ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก ไสหัวออกไปให้พ้นๆหน้าฉัน！” ทุกสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสารและความเห็นอกเห็นใจต่างจ้องมองไปที่เฉียวอันอัน แต่เฉียวอันอันก็ทำเป็นไม่สนใจ ก่อนจะขอบคุณเขาอย่างนอบน้อม“ขอบคุณคุณชายจิ้นมากค่ะ” ถ้ามีเงินก้อนนี้แล้ว ปัญหาทั้งหมดก็จะถูกแก้ได้อย่างแน่นอน เธอคุกเข่าลงกับพื้น เก็บเสื้อผ้าขึ้นมา แล้วใส่กลับเข้าไปอย่างรีบๆ ก่อนจะหนีหายจาก Golden Age ไป สายตาของจิ้นเฉินมองตามไปที่เดินจากไป เขาเม้มปากอยู่นานสองนาน “จิ้นเฉิน......นี่......” เสิ่นยี่รวบรวมความกล้าพูดออกไป แต่ไม่ทันไร ก็ได้ยินเสียงดัง “ปัง”ขึ้นมา โต๊ะถูกจิ้นเฉินเตะปลิวไปไกล “ไสหัวออกไป！พวกมึงทุกคนไสหัวออกไปให้หมด！” ตอนนั้น หนุ่มสาวที่อยู่ในห้องต่างพากันเงียบไม่มีใครกล้าพูด แล้ววิ่งออกจากห้องอย่างไว ......