ตอนที่1 ห้าล้าน

ตอนที่1 ห้าล้าน “ห้าล้าน ไม่งั้นฉันจะตัดมือน้องชายเธอทิ้ง” “อย่า อย่านะ” อานเนี่ยนฉือตกใจหน้าซีด อยากเข้าไปกอดน้อง เเต่เธอถูกพวกเขากดเอาไว้ ตอนนี้ อานหยางกำลังถูกพวกเขาซ้อมจนหมดสติไปเเล้ว “เเต่ เเต่ฉัน....” เเต่เธอไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น อานเนี่ยนฉือไม่มีเงินคืน เเละเธอก็ไม่สามารถปล่อยให้น้องชายเธอตายไม่ได้เหมือนกัน “เงิน ฉันจะคืนพวกคุณเเน่นอน เเต่พวกคุณปล่อยฉันกับน้องก่อนได้มั้ย ฉันจะรีบหาเงินมาคืนให้ ฉันสัญญา” ไม่มีเงิน เเต่กลับอยากกลับไปง่ายๆ เเบบนี้ มันไม่ตลกไปหน่อยหรอ เเต่ลูกพี่ของพวกนั้นกลับพูดขึ้น “ได้สิ เธอเอาน้องชายเธอกลับได้ เเต่คุณอานคงต้องช่วยอะไรฉันสักอย่างก่อน” อานเนี่ยนฉือรู้สึกไม่ดี เเต่เธอจำต้องเอ่ยถามเพราะมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายของน้องชายเธอ “เรื่อง เรื่องอะไร” เขาพยักหน้า ลูกน้องของเขาก็เอาตัวเธอไปขังเอาไว้ในห้องมืดๆ “พวกเเกจะทำอะไร ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ” เธอหวาดกลัว ยกมือทุบประตู เขากลับเอ่ยพูดขึ้น “คุณอาน ถ้าคุณทำให้เขาพอใจ ผมจะถือว่าหนี้ระหว่างเราหายกันทั้งหมด” ห้าล้าน หายกันงั้นหรอ เป็นข้อเสนอที่ดีมาก เเต่เธอกลับต้องเอาตัวเข้าเเลก อานเนี่ยนฉือหมดเเรง ในหัวว่างเปล่า น้ำตาคลอ “อ้า ขอร้องอย่าตีฉันอีกเลย เจ็บ.....” “พี่ ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย” เสียงอานหยางร้องด้วยความเจ็บปวดดังอยู่ข้างนอก เธอรีบลุกขึ้นเเล้วตะโกนบอกเขา “หยุดตี หยุดตีเขา ฉันยอมเเล้ว ฉันยอมทำตามที่เเกต้องการก็ได้” “หยุด” เฉียงเกอเอ่ยพูดขึ้น อานเนี่ยนฉือพูดกับตัวเอง “ก็เเค่ทำให้เขาพอใจก็เเค่นั้น” ทำเเบบนี้ เธอจะสามารถช่วยให้อานหยางปลอดภัย มันเป็นเรื่องที่คุ้มมากสำหรับเธอ เธอจึงสูดหายใจเข้า เเล้วก้าวเดินเข้าไปในห้อง ในห้องมีเตียงใหญ่อยู่เตียงหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง เสียงหายใจค่อนข้างดัง ได้กลิ่นเเอลกอฮอล์ในตัวเขาเล็กน้อย เป็นผู้ชายเเบบไหนกัน อานเนี่ยนฉือเข้าไปคุกเข่าอยู่ข้างๆ เขา พยายามรวบรวมความกล้าเเล้วยื่นมือไปหา เธอจับดดนหน้าเขาเป็นอันดับเเรก ดีที่ไม่ใช่คนเเก่ เเต่กลับเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาคนหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลา ผิวเนียน จมูกโด่ง ปากชมพู คิ้วหนา..... “คุณ คุณคะ......” อานเนี่ยนฉือเอ่ยเรียกเขา เเต่ไม่ว่าเธอจะเรียกยังไง เขาก็ไม่ตอบสนองใดๆ “งั้น คงต้อง......” อานเนี่ยนฉือไม่รู้จะต้องทำยังไง เธอจึงเอื้อมมือสั่นเทาของเธอไปหาเขา เธอเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของเขาออกทีละเม็ด เธอไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาก่อน เธอจึงไม่รู้ว่าควรทำอะไรต่อ น้ำตาไหลอาบแก้ม หยดลงฝ่ามือของเธอ อานเนี่ยนฉือไม่ได้อยากทำเรื่องเเบบนี้...... เเต่เธอก็ต้องทำเพื่อเป็นการช่วยชีวิตของอานหยาง ไม่ว่าจะเพราะตอบเเทนหรือเป็นเพราะเห็นเเก่พ่อเเม่บุญธรรมของเธอที่มีลูกชายเเค่คนเดียวอย่างอานหยาง ไม่ว่ายังไงอานเนี่ยนฉือก็ต้องปกป้องเขาไว้ให้ได้ ทันใดนั้น มือของเธอก็ถูกจับเอาไว้ เเรงใหญ่ของเขาทำให้เธอเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “เจ็บ.....” เสียงร้องของอานเนี่ยนฉือ ทำให้เขาตกใจตาโต จึงเอ่ยถามขึ้น “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามขึ้นในความเงียบ “ฉัน ฉัน..........” อานเนี่ยนฉือพูดไม่ออก เธอต้องมาทำให้เขาพอใจ เพราะงั้นเธอจึงกัดปากเเน่น