ตอนที่2 มาคุยเรื่องลูกในท้องของเธอ

ตอนที่2 มาคุยเรื่องลูกในท้องของเธอ ถางสือชูจ้องมองใบหน้าของเธอ ตัวเธอสั่นเทา ถึงเเม้เขาจะเห็นใบหน้าของเธอได้ไม่ชัด เเต่ตัวของเขากลับรู้สึกเเปลกๆ กระดุมสื้อที่ถูกปลดออก เเละตอนนี้ยังมีมือของเธอวางอยู่กลางอกของเขา ความร้อนของฝ่ามือ มันมากพอที่จะทำให้เขาฉีกผู้หยิงตรงหน้าออกเป็นชิ้นๆ นี่เป็นครั้งเเรกที่เขารู้สึกมีอารมณ์พลุ่งพล่าน ที่ไม่สามารถควบคุมได้ เพราะฉะนั้น เขาเลยรับรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรกันเเน่ เหอะ คงจะเป็นผู้หญิงที่ไม่มียางอายที่ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ขึ้นเตียงกับเขา “ไร้ยางอาย” ถางสือชูเอ่ยบอก จ้องหน้าเธอ เเล้วเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเเหบๆ “เธอรนหาที่เองนะ” เขาพลิกตัวขึ้นมาทับเธอเอาไว้ อานเนี่ยนฉือร้องด้วยความตกใจ “อย่า อย่า.......” เสียงเธอขาดหายไป เพราะถูกเขาประกบจูบ เหลือเพียงเสียงค้านในลำคอ “อื้อ อื้อๆ ....” “เจ็บ เจ็บ.......” อานเนี่ยนฉือพูดจบ เธอก็สลบไป ...................... สายตาคู่หนึ่งจับจ้องไปที่กล้องวงจรปิดอย่างตาไม่กะพริบ กู้ซือฉียืนอยู่ข้างนอกเเล้วเอ่ยถามขึ้น “คุณเเน่ใจหรอว่าเเค่คืนเดียวนี้จะทำให้เธอท้องขึ้นมาได้” ถ้าเกิดไม่ใช่ร่างกายของเธอที่ไม่สามารถท้องเองได้ สถานการณ์เเบบนี้มันมีเเค่วิธีนี้วิธีเดียวที่เธอจะสามารถจับเขาได้ “ใช่” หมอเจ๋เอ่ยพูดขึ้น “ฉันตรวจสอบสถานภาพทางร่างกายของเธอเเล้ว อายุเพียงเเค่สิบเก่า ร่างกายเเข็งเเรงมาก ไม่มีความบกพ่องใดๆ น่าจะท้องได้ง่าย เเละอีกอย่างวันนี้เป็นวันที่เธอไข่ตกพอดี เเละด้วยความสามารถของประธานถาง......” เขาเอ่ยบอก “คุณกู้สบายใจได้ครับ เหล้าที่คุณให้ท่านประธานดื่ม ฤิทธิ์เเรงมาก เขาคงไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ เเน่นอน” เเต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องเจาะจงว่าต้องเป็นอานเนี่ยนฉือ เเละเธอยังเสียเเรงวางแผนทุกอย่างเพื่อให้น้องชายของเธอหลงกล ติดหนี้มากมายขนาดนี้ “งั้นก็ดีเเล้ว” กู้ซือฉีไม่ได้อยากรู้ว่าหมอเจ๋สงสัยเรื่องอะไร เเละเธอเองก็มั่นใจในฝีมือของเขา เธอจึงปิดกล้องเเล้วเดินจากไป หนึ่งเดือนต่อมา หน้าประตูโรงพยาบาล อานเนี่ยนฉือเดินออกมาพร้อมกับผลตรวจ เธอหน้าซีด ตัวสั่น เธอท้อง อานเนี่ยนฉีไม่รู้เเม้เเต่ใบหน้าเขา ใบหน้าของพ่อของเด็กในท้องเธอ “กริ้งๆๆๆ” เสียงมือถือดังขึ้น ตอนนี้เธอเป็นเหมือนคนที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง ไร้สติ เดินอยู่บนท้องถนน มือกุมไว้ตรงท้อง ข้างในมีสิ่งมีชีวิตอยู่งั้นหรอ อานเนี่ยนฉือก้มหน้าถามตัวเอง เเล้วจะเอายังไงกับเด็กคนนี้ดี คงต้องเอาออก เเละนี่ก็เป็นทางเดียวที่เธอคิดได้ตอนนี้ เธออายุเพียงสิบเก้า เด็กปีหนึ่ง เธอยังต้องเลี้ยงดูคนเเก่คนหนึ่งกับน้องชายที่ไม่รู้จักโต เพราะฉะนั้นเธอคงไม่มีกระจิดกระใจมาดูเเลเด้กทารกนี้เเน่นอน เเละทันใดนั้น รถสีเเดงคันหนึ่งก็จอดอยู่ตรงหน้าเธอ เเล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น “เธอคืออานเนี่ยนฉือใช่มั้ย” เธอพยักหน้า “ค่ะ” เธอมองดูรอบๆ “งั้นหาที่เงียบๆ คุยกันหน่อย” “คุย คุยเรื่องอะไร” เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด “คุยเรื่องเด็กในท้องเธอ......”