ตอนที่5 ผู้ชายหน้าบูด

ตอนที่5 ผู้ชายหน้าบูด “พวกเธอสองคนจะกอดกันอีกนานมั้ย” ถางสือชูเอ่ยถามหน้านิ่ง “อ่อ ขอโทษ ขอโทษค่ะ” เมี่ยวอีรีบดึงอานเนี่ยนฉือออก เเล้วหลบทางให้เขา “อะไรล่ะ ทางก็ออกจะกว้าง......” เธอไม่พอใจ ตอนเธอเงยหน้ามอง เธอก็ต้องสบทด้วยความตกใจ เขาก็คือผู้ชายที่เธอทำเสื้อสูทเขาขาดหนิ เรื่องมันเป็นเเบบนี้ เธอสายเเล้ว เที่ยวบินของเธอกำลังจะบิน เธอจึงต้องรีบเข้าเกรด เเต่ข้างหน้ากลับมีป้าผมยาวคนหนึ่งกำลังเกี่ยวกับเเขนเสื้อของผู้ชายคนหนึ่ง เเกะยังไงก็เเกะไม่ออก ก็เลยทำให้ทางเดินติดขัด เเต่พนักงานก็หากรรไกรมาได้ เเต่กลับถูกเธอเเย้งไป เธอไม่ได้เเค่เพียงเเซงคิวสำเร็จ เเต่เธอยังตัดเเขนเสื้อของเขาด้วยใบหน้านิ่งเฉย “ผมของผู้หญิงเป็นสิ่งงสำคัญ ผมก็เหมือนมงกุฎของหน้า คุณคงจะไม่ให้ตัดผมเธอหรอกใช่มั้ย” เขากลับมองหน้าเธอด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก เเต่อานเนี่ยนฉือเเค่เพียงมองหน้าเขาเล็กน้อย เเล้วเดินเข้าเกรดไปด้วยความเร็ว หลังจากนั้น เธอก็หยิบมือถือขึ้นมาค้นหาเสื้อสูทตัวนั้นดู “ว่าไงนะ” เเค่เสื้อสูทตัวนอกที่เธอตัดขาด ราคามันก็มากพอที่เธอจะสามารถซื้อบ้านที่อยู่นอกเมืองได้หลังหนึ่งเลย ดีนะที่เธอหนีออกมาได้ เเต่ประเด็นคือตอนนี้เธอควรทำยังไง เขาคงไม่ได้จะตามมาให้เธอรับผิดชอบหรอกใช่มั้ย “เนี่ยนฉือ เเกเป็นอะไรไป” ซูเมี่ยวอีมองดูการกระทำของอานเนี่ยนฉือด้วยความงง เธอกระซิบบอก เเล้วยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง “เเกอย่าเพิ่งพูดมาก บังฉัน บังฉันไว้” เธอภาวนาขอให้เขาจำเธอไม่ได้ จำไม่ได้งั้นหรอ เหอะๆ จะเป็นไปได้ยังไง ถางสือชูยกยิ้ม เขาหันไปมองพวกเเฟนคลับที่ชูป้ายพวกนั้น เขาขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง เเล้วจู่ๆ เขาก็เอ่ยพูดขึ้น “ทำไมฉันไม่รู้เรื่องที่ประเทศเอ็มมีนักเขียนมือทองที่ชื่ออานเนี่ยนฉือด้วย” นักเขียนมือทองอานเนี่ยนฉืองั้นหรอ เขาไม่เคยได้ยินมันมาก่อน สายงานนี้ไม่ว่าจะงานเล็กหรืองานใหญ่ เขาจะได้เรียนเชิญให้ไปเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ เขาไม่เคยได้ยินคนชื่อนี้เคยได้รับรางวัลมาก่อน เด็กผู้หญิงคนนี้คิดว่าคนในประเทศหลอกง่ายหรือเป็นเพราะเธอโง่เเละซื่อเกินไป เพราะฉะนั้นความคิดบ้าๆ นี้ของเธอ เขาดูเเค่เเวบเดียวก็รู้เเล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่ เขาไม่คิดค่าเสียหายเรื่องสูทกับเธอก็ได้ เเต่การที่เธออยากจะเข้ามาทำงานในสายนี้ด้วยวิธีนี้ บอกเลยว่าไม่มีทาง เขาพูดจบก็เดินจากไป “เชอะ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครเนี่ย” หลังจากที่เห็นเขาเดินออกไปเเล้ว เธอก็โผล่หน้าออกมา “เเต่อย่างน้อยใบหน้าของเขาก็ดูหล่อกว่าดารานะเเก” เธอหันมามองหน้าเธอ เเล้วเอ่ยถาม “จะว่าไป เเกคงไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรอกใช่มั้ย” มีนักข่าวมากมายกำลังล้อมรอบ สัมภาษณ์เขาอยู่ เธอเคยเห็นภาพเเบบนี้เเค่ในทีวี เธอจึงเอ่ยถามด้วยนำ้เสียงติดขัด “ใช่...ใช่เเล้วมันจะเป็นยังไงหรอ” เธอยกไหล่ “อ่อ ก็ไม่ยังไง” เธอโล่งใจ “งั้นก็ดี” เเต่คำพูดต่อมาของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่ดี “ก็เเค่จะบอกว่า เเกเปลี่ยนเป็นสายงานอื่นเเทนน่าจะดีกว่า”