ตอนที่10 ถูกสกัดกั้นไว้

ตอนที่10 ถูกสกัดกั้นไว้ “เห้อ” นี่มันก็ผ่านมาหนึ่งเดือนเเล้ว เธอยังหางานทำไม่ได้เลย ไม่มีบริษัทไหนรับเธอเข้าทำงานเลย เธอจึงได้เเต่ถอนหายใจ ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าชีวิตมืดมน ทุกบริษัทพอได้ยินชื่อเธอ ทุกคนก็จะต่างหาเหตุผลมาปฏิเสธเธอ บางคนก็ปฏิเสธเเบบไม่ให้เกียรติ “ขอให้โชคดี” “อะไรเนี่ย ก็เเค่พนักงานธรรมดาๆ คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน” เธอถือเรซูเม่ของตัวเองเเล้วเดินจากมา สิบวันที่ผ่านมานี้เธอถูกปฏิเสธไม่หยุด “เห้อ หรือเป็นเพราะฟ้าอิจฉาเรา ก็เลยกลั่นเเกล้งเราเเน่ๆ เลย” เธอเผลอถอนหายใจอีกรอบ “เเกเป็นอะไร ถอนหายใจซะยาวเลย” เธอกลับมาจากที่ทำงานก็ได้ยินเธอนั่งถอนหายใจอยู่บนโซฟา เเต่เธอก็ยังคอยพูดปลอบใจเธอ เพราะฉะนั้นเธอจึงวางของลงเเล้วเทน้ำให้เธอ “ทำไม ยังไม่ได้งานหรอ” “อืม ยังไม่ได้เลยเเก” เธอพูดด้วยนำ้เสียงเหนื่อยล้า อ่อนเเรง “ไม่เป็นไร เงินเดือนตอนนี้คงฉันคงเลี้ยงเเกไว้อยู่” เธอยักไหล่ ยกน้ำขึ้นดื่ม เเล้วยื่นมันให้กับเธอ เป็นนัยว่าเลี้ยงน้ำ เลี้ยงข้าว ช่วยให้เธออิ่มท้องได้ “เชอะ ฉันมีความฝันของฉัน ฉันจะต้องเป็นนักเขียนบทมือทองให้ได้” เธอลุกขึ้นนั่งตัวตรง ยื่นมือไปหยิบipadขึ้นมาเลื่อนดู เเล้วจู่ๆ เธอก็ลุกขึ้นยืน ทำให้เมี่ยวอีตกใจ “เป็นบ้าอะไรของเเก ฉันตกใจหมด” “ห้าๆ เมี่ยวอี ไปรษณีย์กเป็นคนที่ฟ้าส่งมาให้ฉันเเน่ๆ” ตาเธอเป็นประกาย เอื้อมมือไปกอดคอเธอ เเล้วเอ่ยพูดขึ้น “มาให้ฉันจุ้บซะดีๆ” เธอยกมือห้ามเอาไว้ “หยุดเลย ไปไกลๆ” เธอเอ่ยพูดต่อ “ถึงเเม้ว่ามันจะไม่ได้มีบ่อยๆ เเต่ฉันก็ยังอยากเสนอตัวเองอยู่ดี” เธอรู้สึกเเปลกๆ เธอจึงเอื้อมมือไปคว้าipadที่อยู่ในมือเธอมาดู เเล้วหันไปเอ่ยถามเธอ “อย่าบอกนะว่าเเกจะปลอมตัวเข้าไปในงาน” “ใช่ เเกคิดถูก” เธอตอบด้วยความมั่นใจ เธอเอ่ยถามด้วยใบหน้าตกใจ “เเกบ้าไปเเล้วหรอ เเกจะเข้าไปด้วยวิธีไหน” นั่นมันงานเลี้ยงระดับเเถวหน้าของประเทศเลยนะ มันเป็นงานเลี้ยงประธานเเละหุ้นส่วนของบริษัทเซินอวู่ มีทั้งดารานักเเสดงมากมาย ผู้กำกับมือทอง คงจะเป็นงานใหญ่ที่เข้าร่วมได้เเค่เฉพาะคนมีบัตรเชิญ คำพูดที่เธอบอกว่าจะเสนอตัวเอง เธอคงจะอยากเอางานเขียนของเธอไปให้ผู้กำกับดู หวังจะให้คนสนใจงานของเธอ ..... บริษัทเซินอวู่ ถางสือชูกำลังจะออกจากห้องทำงาน ผู้ช่วยเมี่ยวก็เอ่ยบอกตารางงานวันนี้ของเขาให้เขาฟัง “ท่านประธาน วันนี้ทางบริษัทมีงานเลี้ยง จะเกิดขึ้นอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้านี้ นี่เป็นสคริปต์ที่ใช้เปิดงาน รถจอดรออยู่ข้างล่างเเล้วครับ คุณจะออกเดินทาง.....” “อืม ฉันรู้เเล้ว” เขาพูดขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ เเต่เขาก็หยุดเดิน เขาหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาเเล้วเอ่ยถามขึ้น “นี่อะไร” “อ๋อ เป็นประวัติกับผลงานของผู้หญิงคนหนึ่ง” เขาอธิบายต่อ “โปรดิวเซอร์เขาส่งทางไปรษณีย์มาให้ เขาบอกว่างานของเธอค่อนข้างดี เเละค่อนข้างมีพรสวรรค์ เเต่ที่เเปลกคือกลับไม่มีบริษัทไหนกล้ารับเธอเข้าทำงาน เขาไม่อยากให้เราพลาด เเละเสียคนเก่งเเบบนี้ไป” “อานเนี่ยนฉืองั้นหรอ” เขายกยิ้มมุมปาก