ตอนที่ 484 ปล่อยให้เธอได้ใจต่อไปอีกสักหน่อย

ตอนที่ 484 ปล่อยให้เธอได้ใจต่อไปอีกสักหน่อย ช่วงนี้เป็นช่วงพักของพรยศพอดี พอได้ข่าวเขาก็รีบไปหาท่านจิรชยา “คุณปู่...” “นั่งลง” ท่านจิรชยาแสดงท่าทีเหนื่อยล้า เขาจ้องหน้าหลานชายอย่างสื่อความหมาย “คุณปู่ครับ คุณน้าทำเพื่อบ้านหลังนี้มามาก ตอนนี้เกิดเรื่องกับคุณน้า เราไม่สนใจไม่ได้นะครับ!” พรยศเข้าใจสายตาที่ท่านจิรชยาส่งมา เขาเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรนและเสียงดังพอที่จะให้คนที่อยู่ด้านนอกได้ยิน พอได้ยินคำพูดของพรยศ ญาณิดาก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม เธอมองสายที่ไม่ได้รับบนโทรศัพท์มือถือพลางเคาะประตูห้องของท่านจิรชยา “เข้ามา” “คุณปู่คะทางผู้บริหารโทรมาไม่หยุด ควรจะรับไหมคะ?” ญาณิดาแสดงท่าทีร้อนรน ขอบตาก็เริ่มแดง ท่านจิรชยาและพรยศเห็นตรงกันว่าเธอควรจะไปแสดงบทนางร้าย “ในที่สุดท่านประธานก็รับสายเสียที ผมไม่มีความหมายอย่างอื่นแค่ได้ข่าวมาว่าคุณรุจาภาถูกลักพาตัวที่ต่างประเทศ แล้วเรื่องสัญญาของเรากับบริษัทDKกรุ๊ปจะทำยังไงครับ?” ท่านจิรชยาเงียบไปสักพักจากนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยความโมโห “ผมคิดว่าคุณโทรมาเพื่อแสดงความห่วงใยลูกสะใภ้ผมเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่าเธอเพิ่งถูกคนร้ายจับตัวไปพวกคุณก็คิดอยากแทนตำแหน่งเธอแล้ว!” “ผมจะบอกอะไรให้นะ เธอต้องปลอดภัย!” ท่านจิรชยาเอ่ยขึ้นอย่างเด็ดขาด พอเห็นเขาพูดแบบนี้ญาณิดาก็ได้ใจกว่าเดิม ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนของเธอ “พวกเราไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะครับท่านประธานเพียงแต่ว่าสัญญาระหว่างประเทศในครั้งนี้มีผลโดยตรงต่อการเติบโตของบริษัท คุณรุจาภาถูกจับตัวไปแน่นอนว่าต้องให้ความร่วมมือกับตำรวจเพื่อหาตัวให้เจอโดยเร็วที่สุด แต่เรื่องที่บริษัทจะปล่อยไว้ก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ? ตอนนี้ทางบริษัทDKกรุ๊ปแสดงความไม่ไว้วางใจในบริษัทเราเพราะทางเราไม่ได้ส่งคนไปเจรจา” “หรือว่าเราจะเรียกประชุมบอร์ดบริหารเพื่อเลือกตัวแทนไปเจรจาสัญญาครั้งนี้ให้สำเร็จก่อน!” ฝ่ายผู้บริการยังไม่ยอมแพ้ “หุบปาก!” ท่านจิรชยาตัดสายพลางตะโกนขึ้นมาอย่างโมโห “คนพวกนี้พอได้ข่าวว่ารุจาภาเกิดเรื่องก็อยากจะฮุบตำแหน่ง!” “คุณปู่หยุดโมโหเถอะค่ะ ยังไงก็ต้องหาตัวคุณน้าพบแน่ๆ” ญาณิดายังคงปลอบประโลมต่อไป ท่านจิรชยารู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก เขาบริหารบริษัทLGDมาสิบกว่าปีบอร์ดบริหารพวกนี้แอบโกงผลประโยชน์ไปไม่น้อย เขาเห็นแก่ที่ทำงานร่วมกันมานานเลยไม่เคยถือสาหาความ ทว่าตอนนี้พอได้ข่าวว่าเกิดเรื่องกับรุจาภา บางส่วนก็ถูกยุแยงโดยญาณิดาเพื่อใช้วิธีนี้ในการบีบบังคับเขา อีกส่วนหนึ่งก็เผยความเจ้าเล่ห์ออกมาให้เห็นเพื่อรอที่จะฮุบอำนาจของLGD “ญาณิดา แกไปหาประธานกรรมการอนล ส่วนฉันจะไปหาจิดาภาเพื่อปรึกษากันว่าจะทำยังไงต่อไป” ญาณิดาได้ยินดังนั้นจึงเผยรอยยิ้มออกมา “ค่ะคุณปู่ หนูจะจัดการให้เรียบร้อย” เธอรอคอยประโยคนี้มานาน! “ไปเถอะ” ท่านจิรชยาโบกมือไล่ หากญาณิดายังอยู่ตรงหน้าเขาอาจจะทนไม่ได้จนต้องฉีกหน้าเธอตอนนี้ มองตามญาณิดาที่เดินจากไปอย่างมีความสุข พรยศก็ปิดประตู “ทำไมคุณปู่ให้เธอไปหาประธานกรรมการอนลล่ะครับ?” “หากจะตกปลาก็ต้องมีเหยื่อเพียงพอ” ท่านจิรชยาส่ายหน้าพลางยกชาร้อนมาดื่ม “มนุษย์ก็แบบนี้แหละ ยิ่งบินสูงเท่าไหร่ก็จะตกลงมาเจ็บมากเท่านั้น ปล่อยให้หล่อนได้ใจไปก่อน” “แต่ว่าคุณน้า...” ความจริงแล้วพรยศนับถือรุจาภาเป็นแม่คนหนึ่งมาโดยตลอด เพียงแต่เขาไม่ได้พูดคำว่าแม่มานานเลยค่อนข้างยากที่จะเอ่ยปากเรียก แต่ในใจของเขายอมรับรุจาภาตั้งนานแล้ว “พี่สามของแกคงจัดการหมดแล้ว” ท่านจิรชยานึกขึ้นได้ว่าตนมีหลานสาวที่ฉลาดเกิดคนอยู่อีกคนหนึ่งน้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความภาคภูมิใจ เขารู้ดีว่าจิดาภานั้นฉลาดอยู่แล้วแถมยังมีผู้ชายคนที่เคียงข้างเธออีก... ได้ยินท่านจิรชยาพูดแบบนี้ พรยศก็พยักหน้าเห็นด้วย “แบบนั้นก็ดีครับ” …… ณ วิลล่ากรีนเฮ้าส์ ในโทรทัศน์กำลังนำเสนอข่าวเศรษฐกิจล่าสุด เนื้อหาข่าวคือรุจาภาประธานบริษัทLGDถูกลักพาตัวขณะเดินทางไปสัมมนา จิดาภาดูข่าวอย่างสงบไม่มีอาการร้อนรนแต่อย่างใด พอพี่นัฏมาเห็นภาพนี้ก็รีบไปปิดโทรทัศน์ทันที “ไม่ต้องดูแล้ว! เธอกำลังท้องกำลังไส้” “ไม่ต้องห่วง แม่ฉันไม่เป็นอะไร” จิดาภาหัวเราะ “เธอกำลังนั่งเครื่องกลับมา” “เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่? ข่าวปลอมเหรอ?” พี่นัฎกระพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจ จิดาภาก็ว่างพอดีจึงเล่าแผนการทั้งหมดให้พี่นัฏฟัง “เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง!” พี่นัฏตบเข่าฉาดใหญ่ “แต่แบบนี้ญาณิดาก็สามารถใช้โอกาสนี้ในการดึงผู้บริหารของLGDมาเป็นพวกแล้วฮุบอำนาจอีกครั้งน่ะสิ?” “ผู้บริหารที่ถูกชักจูงโดยญาณิดาแสดงว่าคิดไม่ซื่อกับบริษัทตั้งแต่แรกแล้ว พวกเราก็แค่นั่งดูละครอย่างสงบ พอถึงเวลาก็รวบหัวรวบหางพวกมันทีเดียว ประหยัดแรงประหยัดเวลาด้วย” จิดาภาเอ่ยเสริม ญาณิดาคิดว่าตัวเองวางแผนไว้ดีแล้วเลยไม่เห็นใครอยู่ในสายตา งั้นก็ปล่อยให้เธออยู่ในความฝันอันงดงามที่เธอสร้างขึ้นมาเถอะ อีกไม่นานเธอจะได้รู้จักคำว่าเสียใจในภายหลังมันเป็นยังไง! พี่นัฏคิดๆดูแล้วก็รู้สึกว่าแผนของจิดาภานั้นยอดเยี่ยมที่สุด “เดาว่าถ้าญาณิดารู้ความจริงคงโมโหจนเป็นบ้าไปเลย” “ทางเดินนี้เธอเป็นคนเลือกเองไม่สามารถโทษใครได้” จิดาภาลูบหน้าท้องที่นูนออกมาเบาๆ “ฉันเคยให้โอกาสไปแล้วหลายครั้งแต่เธอก็ยังไม่สำนึกผิด วางแผนทำร้ายลูกฉันตอนนี้ก็มาทำร้ายแม่ฉันอีก ความแค้นเหล่านี้ฉันจะคิดบัญชีกับเธอแน่” พี่นัฏเห็นจิดาภายังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อนก็เบาใจ นี่คือจิดาภาที่เธอรู้จัก จิดาภาผู้ซึ่งไม่เคยแสดงด้านอ่อนแอออกมาให้เห็น! “ตอนฉันเห็นข่าวยังกลัวว่าเธอที่กำลังท้องจะเป็นกังวลจนร้องไห้เลยตั้งใจมาดูเป็นพิเศษ แต่ตอนนี้เห็นทีว่าคนที่ร้องไห้คงจะเป็นญาณิดาแล้วล่ะ ยัยนั่นก็โง่เหลือเกินสู้กับใครไม่สู้มาสู้กับเธอไม่รู้ว่าในหัวยัยนั่นมีอะไรอยู่” “ยัยนั่นเป็นคนที่คิดว่าตัวเองเก่งกว่าใครมาตั้งแต่เกิด” จิดาภานั่งอยู่บนโซฟาพลางคิดว่าตอนนี้เธอก็จะเป็นแม่คนแล้วแต่เธอไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรญาณิดาถึงโหดเหี้ยมขนาดใช้เด็กในท้องมาเป็นเครื่องมือและจนถึงตอนนี้ท่านจิรชยาก็ยังไม่รู้เรื่องที่จิดาภาตั้งท้อง ความจริงแล้วคนที่ท่านจิรชยาเป็นห่วงจริงๆก็คือสายเลือดของตระกูลวีรภัทรเมธีที่อยู่ในท้องญาณิดา ก็เหมือนกับภาพยนตร์ปมทั้งหมดมักจะถูกเปิดเผยในตอนท้าย ปล่อยให้ญาณิดาได้ใจไปอีกสักสองวัน รอช่วงที่ความหวังของเธอกำลังจะกลายเป็นจริงค่อยบอกความจริงกับเธอ ตระกูลวีรภัทรเมธี บริษัทLGD ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอตั้งนานแล้ว! เพื่อคลี่คลายปัญหาที่รุจาภาถูกจับแล้วส่งผลกระทบต่อสัญญาระหว่างบริษัทLGDและบริษัทDKกรุ๊ป บอร์ดบริการของLGDจึงมีการเรียกประชุมด่วนเพื่อหาวิธีรับมือ และญาณิดาที่เป็นตัวแทนของตระกูลวีรภัทรเมธีเป็นคนออกหน้าเจรจาทำให้บอร์ดบริหารตกตะลึงเป็นอยย่างมาก เรื่องของตระกูลวีรภัทรเมธีทุกคนต่างก็ได้ข่าวกันมาบ้างไม่มากก็น้อย ตั้งแต่รุจาภามารับช่วงต่อญาณิดาก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย ถึงแม้ว่าช่วงนี้เธอจะกลับเข้าสู่LGDแล้วแต่ตำแหน่งของเธอก็ไม่ได้สูงเหมือนเมื่อก่อน บอร์ดบริหารต่างก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะปรากฏตัวในช่วงวิกฤตแบบนี้