ตอนที่ 488 เล่นละครต่อไป

ตอนที่ 488 เล่นละครต่อไป “แต่ฉันอาจจะไม่ใช่นักธุรกิจเก่งที่สุดเท่าที่ทุกท่านเคยเจอ บางทีหลังจากทำสัญญากับDKกรุ๊ปแล้วพวกคุณอาจจะรู้สึกว่าการเจรจาในวันนี้แปลกๆก็ได้” จิดาภาพูดกลั้วหัวเราะ ตอนนี้ตัวแทนจากจากDKกรุ๊ปหลายคนรู้สึกว่าจิดาภาเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารหรือการร่วมมือทางธุรกิจ เธอก็สามารถจัดการได้อย่างเหมาะสม “คุณจิดาภาคะ ฉันขอเสียมารยามยามหน่อยว่าตอนนี้คุณดำรงตำแหน่งอะไรในบริษัทLGDคะ?” มีตัวแทนคนหนึ่งถามอย่างตรงไปตรงมา จิดาภามองเธอด้วยรอยยิ้มพลางตอบกลับเรียบๆ “ฉันไม่มีตำแหน่งในบริษัทLGDและไม่มีหุ้นใดๆในบริษัททั้งนั้นค่ะ” “จริงหรือเนี่ย?” ผู้อำนวยการของDKกรุ๊ปเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง “แต่คุณใส่ใจมากกับการทำความร่วมมือครั้งนี้!” ไม่ว่าจะเป็นการเลือกสถานที่เจรจาหรือว่าคำพูดบนโต๊ะอาหารทางDKกรุ๊ปพึงพอใจเป็นอย่างมาก พวกเขาแทบจะเซ็นสัญญากับจิดาภาในตอนนี้เลย แต่จิดาภากลับบอกพวกเขาว่าเธอเป็นเพียงคนนอกสำหรับLGD! “ใช่ค่ะ ถึงแม้ฉันจะเป็นคนในตระกูลวีรภัทรเมธีแต่ฉันไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับบริษัทLGD ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันไม่ได้บอกตั้งแต่แรก แต่สิ่งที่ฉันสัญญาเมื่อสักครู่ฉันจะทำอย่างที่พูดแน่นอนค่ะ” จิดาภายืนขึ้นก่อนจะโค้งคำนับตัวแทนทุกท่าน “ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการเดินทางมาในวันนี้” ผู้อำนวยการของDKกรุ๊ปก็ยืนขึ้นก่อนจะยื่นมือไปทางจิดาภา “คุณจิดาภาคุณคือนักเจรจาที่เก่งที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา เสน่ห์ของคุณจะทำให้เครื่องเพชรของการร่วมมือในครั้งนี้ขายดีแน่นอน!” “ผมเป็นตัวแทนของDKกรุ๊ปยอมรับในความสามารถของLGD ความร่วมมือในครั้งนี้ต้องราบรื่นแน่นอน” จิดาภาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ความจริงเธอรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายจะต้องเห็นด้วยกับการทำความร่วมมือในครั้งนี้เพราะฐานะนักแสดงของเธอและความสัมพันธ์กับเค.เอฟ เพียงแต่ว่าเธอต้องแสดงให้อีกฝ่ายเห็นถึงความจริงใจของLGDก่อน! “รายละเอียดในการเซ็นสัญญาจะมีพนักงานที่รับผิดชอบด้านนี้โดยเฉพาะเป็นคนคอยดูแล และฉันคงไม่มีโอกาสได้ร่วมทำธุรกิจกับพวกคุณอีกแล้ว พอดีฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการอีก ต้องขอโทษด้วยนะคะ” “ไม่เป็นไร หวังว่าเราจะได้ทานข้าวด้วยกันอีก” ผู้อำนวยการของDKกรุ๊ปตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม พนักงานคนอื่นๆก็ยิ้มให้เธออย่างเข้าใจ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามีละครฉากใหญ่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น “พี่จิดาภา ตอนบ่ายจะไม่ไปจริงเหรอคะ?” หลังจากทานอาหารเสร็จ โรศนีที่เดินตามหลังมาเอ่ยถามขึ้น “ฉันยังไม่อยากจบเกมนี้ ฉันอยากให้ญาณิดาได้ใจต่อไปอีกสักช่วง” จิดาภาเอ่ยขึ้นพลางรวบเสื้อแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ โรศนีตามมาช่วยเธอปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปขึ้นอีกฝั่ง “ส่งฉันกลับ แล้วเธอค่อยแวะไปดูธวลย์ ฉันรู้ว่าช่วงนี้เขายอมพบแค่เธอคนเดียว” จิดาภาคิดถึงสภาพของธวลย์ในช่วงนี้แล้วก็รู้สึกเป็นห่วงเหลือเกิน “ค่ะ ช่วงนี้ทางบริษัทก็เข้าใจสภาพอารมณ์ของเขา มีหลายงานที่ต้องเลื่อนออกไปก่อน แต่ฉันเห็นเขาดีขึ้นแล้วรอให้อัดเพลงของอัลบั้มใหม่เสร็จก่อนหลังจากนั้นเขาคงจะยุ่งกับการโปรโมทจนไม่มีเวลาไปจมอยู่กับเรื่องพวกนั้น” รถขับไปได้สักพัก จิดาภาก็เอ่ยขึ้น “โรศนีไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องขอบคุณเธอ ในอนาคตน้องชายฉันก็ต้องฝากเธอดูแลต่อไป ตอนนี้ร่างกายฉันก็ไม่เอื้ออำนวยฝากเธอดูแลธวลย์ดีๆนะ เขาเหมือนกับฉันตรงที่เราจะไม่มีทางเดินย้อนกลับไปทางเดิมแน่นอน เมื่อผ่านเรื่องเหล่านี้ไปได้จิตใจเขาจะเข้มแข็งขึ้น เขาต้องการคนเคียงข้างคอยชี้ทางให้ ฉันหวังว่าคนๆนั้นจะเป็นเธอ” “พี่จิดาภาวางใจได้ ฉันจะดูแลเขาให้ดี” โรศนีเอ่ยสัญญา “เมื่อวานฉันไปประชุมที่บริษัท ได้ข่าวว่าภาพยนตร์ใหม่ของพี่เรื่อง《ไร่สาลี》ใกล้จะออกฉายแล้ว” “เหรอ? ฉันไม่ได้สังเกตเลยว่าเวลามันผ่านไปเร็วขนาดนี้...” ผ่านไปพริบตาเดียว เธอปิดกล้องไปนานขนาดนั้นแล้วเหรอเนี่ย ย้อนนึกถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในกองรู้สึกเหมือนเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ “พี่จิดาภา ฉันขอแสดงความยินดีล่วงหน้าพี่จะดังพลุแตกแล้ว!” จิดาภายิ้มอย่างอ่อนโยน มือก็ลูบหน้าท้องช้าๆ นัยน์ตาก็แฝงแววความยินดี เธอรู้ว่ากว่าเธอจะมาถึงทุกวันนี้ได้มันไม่ง่ายเลยและทางข้างหน้าเธอก็ต้องเดินต่อไปอย่างมั่นคง โรศนีมองจิดาภาอย่างนับถือ “ตอนนี้เราจะไปไหนกัน?” “บริษัทเค.เอฟ” เธอเริ่มคิดถึงจิรภาสแล้ว สิบกว่านาทีผ่านไป รถก็ค่อยๆจอดลงบริเวณหน้าบริษัทเค.เอฟ จิดาภาลงจากรถแล้วตรงขึ้นไปยังห้องทำงานของประธานบริหาร “กลับมาแล้วเหรอ?” จิรภาสเห็นเธอเดินเข้ามาจึงรีบวางปากกาในมือลงก่อนจะเดินเข้าไปหาพลางกอดเอวเธอเอาไว้ “เหนื่อยไหม? ผมได้ข่าวเรื่องชื่อเสียงอันโด่งดังในด้านธุรกิจของคุณแล้ว” “ไม่หรอก...” “ในสายตาผมคุณสมบูรณ์แบบที่สุดเสมอ” จิรภาสกุมมือเธอแน่นพลางเอ่ยขึ้น “ผมเชื่อว่าความสามารถของคุณสามารถบริหารเค.เอฟได้อย่างสบายๆเลย” พวกเขาสองสามีภรรยามักจะมองเห็นจุดเด่นในตัวอีกฝ่ายเสมอ... …… ญาณิดารู้ว่าบ่ายสามโมงจะมีการประชุมบอร์ดบริหารครั้งที่สอง เธอแต่งตัวเสร็จนานแล้วแค่รอให้ท่านจิรชยามาเรียกเท่านั้น “คุณหนูใหญ่ คุณท่านเรียกให้ไปบริษัทด้วยกันครับ” “ค่ะ!” เมื่อได้ยินเสียงคุณพ่อบ้านเรียก ญาณิดาก็ลุกขึ้นยืนอย่างดีใจ หน้าท้องของเธอนูนออกมาจนเห็นได้ชัดแล้ว เธอทุ่มเทไปมากเพื่อเด็กคนนี้ ตอนนี้บริษัทกำลังจะกลายเป็นของเธอแล้ว เธอต้องเอาชนะในสงครามครั้งนี้ให้ได้! เมื่อรถจอดลงหน้าบริษัทLGDก็มีเลขารอพวกเขาอยู่หน้าประตู “ท่านประธาน คุณหนูใหญ่คะ DKกรุ๊ปส่งตัวแทนมาสองสามคน บอกว่าจะพบปะเพื่อพูดคุยเรื่องการเซ็นสัญญา” “จริงเหรอ?” ญาณิดาตื่นเต้นมากกว่าเดิม นี่พระเจ้าช่วยเธอชัดๆ บนใบหน้าเธอปรากฏรอยยิ้มสดใส “คุณปู่คะ งั้นหนูจะไปพบพวกเขาก่อนแล้วจะเอาสัญญาฉบับนี้กลับมาให้ได้” “ดีมาก รีบไปเถอะ” ท่านจิรชยาเหลือบมองเธอแวบหนึ่งแล้วละสายตา ญาณิดาพลาดโอกาสครั้งสุดท้ายไปแล้ว ญาณิดาเดินไปพบตัวแทนจากDKกรุ๊ปอย่างร่าเริง เธอคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าคนพวกนี้มาเพราะจิดาภาและสัญญาความร่วมมือฉบับนี้จิดาภาก็เป็นคนกอบกู้คืนมา ทางตัวแทนจากDKกรุ๊ปก็ไม่ทราบตัวตนของญาณิดา พวกเขาคิดว่าเธอเป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งของบริษัทLGDเท่านั้น ญาณิดาพูดคุยกับพวกเขาต่อสักพักก็เสนอให้ผู้อำนวยการของDKกรุ๊ปเข้าร่วมประชุมกับบอร์ดผู้บริหารซึ่งเป็นการประชุมภายในของLGD จอร์จผู้อำนวยการDKกรุ๊ปไม่เข้าใจเลยสักนิดแต่เห็นแก่จิดาภาเขาจึงตอบตกลง ในช่วงเวลาพักระหว่างจัดเตรียมการประชุม เขาจึงต่อสายหาจิดาภาเพื่อถามว่าเขาต้องทำอะไรบ้าง ด้านจิดาภาเองก็ไม่ได้ปิดบังจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง จอร์จคิดไม่ถึงว่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังแบบนี้จึงตั้งใจไปหาเจริญศรีเลขาใหม่ที่จิดาภาเป็นคนแต่งตั้ง เจริญศรีทำงานอยู่ในบริษัทLGDมาสี่ปีแล้ว เธอเป็นคนซื่อตรงทำงานละเอียดรอบคอบถือว่าเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถเลยทีเดียว เธอได้คุยกับจิดาภาแล้วดังนั้นตอนที่มาต้อนรับจอร์จและพรรคพวกจึงเป็นไปอย่างราบรื่น “คุณจิดาภาต้องการให้ทางเราทำยังไง? ทางเราพร้อมให้ความร่วมมือ” จอร์จเป็นคนถามขึ้นก่อน