บทที่ 5 บรรณาการเผ่าหนาน ll

จากวันที่กลับมาจากปราบโจรทางใต้ก็ผ่านมาสองวันแล้ว วันนี้เป็นวันครบกำหนดที่เสด็จพี่แจ้งมาว่าขบวนเครื่องบรรณาการได้เดินทางมาถึงแล้ว ทรงพระราชทานอนุญาตให้เข้าเฝ้ายามซวี (19.00-20.59) เพื่อถวายบรรณาการ และร่วมงานเลี้ยงต้อนรับคณะฑูต กว่าจะถึงยามซวีก็อีกหลายชั่วยามนัก พระองค์จึงเดินทางมาเยี่ยม น้องสาวคนเดียว จ่างกงจู่ จ้าว เสวี่ยเหมย \"ถวายพระพรเสด็จพี่เพคะ\" องค์หญิงเสวี่ยเหมยยอบกายถวายพระพรเชษฐาองค์รองอย่างงดงาม \"อย่าได้มากพิธีเลย เหมยเออร์\" \"ขอบพระทัยเพคะ เสด็จพี่ทรงสบายดีหรือไม่เพคะ ทรงได้รับบาดเจ็บบ้างหรือเปล่า น้องเป็นห่วงนัก\" พระโอษฐ์สวย แย้มยิ้มให้น้องน้อยอย่างอ่อนโยนทำให้นางกำนัลอายม้วนหน้าแดงกันเป็นแถว พระพักตร์หล่อเหลาเย็นชานั้น ยามแย้มสรวลช่างสะกดผู้คน ล่อลวงเหล่าสตรีให้ตกเป็นทาสพระองค์ได้ถึงเพียงนั้น แต่น่าเสียดายที่สตรีที่ได้รับรอยยิ้มนั้นมีเพียงจ่างกงจู่เสวี่ยเหมยเพียงเท่านั้น \"พี่สบายดี น้องเล่าเป็นอย่างไรบ้าง ซูบผอมลงไปรึเปล่าเหมยเออร์\" \"น้องสบายดีเพคะ คิดถึงเสด็จพี่ที่สุด\" หัตถ์หนาลูบผมน้องสาวอย่างเอ็นดู กับคำพูดออดอ้อนนั้น \"แล้วน้องกำลังทำสิ่งใดอยู่\" \"เย็นนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับคณะฑูตมาถวายบรรณาการ จัดพร้อมงานเลี้ยงฉลองชัยให้เสด็จพี่ด้วยเหมยเออร์กำลังเลือกชุดอยู่เพคะ เสด็จพี่ว่าน้องควรสวมอาภรณ์สีใดดีเพคะ\"เสียงหวานเอ่ยอย่างต้องการคำตอบ \"เป็นสีนี้ดีหรือไม่\" ชี้ไปที่ชุดสีขาวครีมที่นางกำนัลถืออยู่องค์หญิงเสวี่ยเหมยมองตามดัชนีของพระเชษฐา \"พี่ได้ของฝากเป็นกำไลหยกมา\" ทรงยื่นกล่องไม้ใส่เครื่องประดับให้แก่น้องสาว \"งดงามยิ่งเพคะ น้องชอบมาก\" \"ช่างเข้ากับฉลองพระองค์ที่ชินอ๋องเลือกจริงๆ เพคะองค์หญิง\" เลี่ยงเลี่ยง นางกำนัลคนสนิทกล่าวกับจ่างกงจู่อย่างยินดี \"เช่นนั้นเราจะใส่ชุดนี้ กับกำไลหยกคู่นี้ ขอบพระทัยเสด็จพี่เพคะ\" ลานพิธีจัดงานเลี้ยง ยามซวี \"ท่านแม่ ท่านแน่ใจหรือที่ชินอ๋องจะเสด็จมางานเลี้ยง\" \"แน่ใจสิ อิงเออร์ งานนี้จัดเพื่อฉลองชัยให้แก่ชินอ๋อง พระองค์ต้องเสด็จมาแน่ เจ้าเตรียมตัว เตรียมการเเสดงของเจ้าดีหรือยังลูกแม่ เจ้าต้องทำให้ชินอ๋องประทับใจในการแสดงของเจ้า เข้าใจหรือไม่อิงเออร์\" มู่ฮูหยินกล่าวอย่างคาดหวังในตัวบุตรี \"เข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านแม่\" นางมั่นใจในรูปโฉมและฝีมือด้านเพลงพิณของตัวเองว่าเป็นหนึ่งอย่างแน่นอน มู่ หลานอิง บุตรสาวอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย มู่ จิ่นกวาง กับฮูหยินเอก เยี่ย หลันฮวา ทั้งยังมีศักดิ์เป็นหลานน้า ของเต๋อเฟย เยี่ย เสวียนหนี่ ในฮ่องเต้ สาวงามอันดับหนึ่ง ของแคว้นจ้าว นางหลงรักชินอ๋องมานานแล้ว และนางมั่นใจว่านางจะสามารถเป็นหวางเฟยของพระองค์ได้อย่างแน่นอน ด้วยชาติกำเนิดและรูปโฉมนางหาได้เป็นรองผู้ใดไม่ ภายในงานเลี้ยงแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งบุรุษ ฝั่งหนึ่งสตรี โดยมีพระแท่นบัลลังค์ที่ประทับของฮ่องเต้เเละฮองเฮา อยู่ตรงกลางลานพิธีถัดลงมาฝั่งฮ่องเต้ เป็นที่ประทับของชินอ๋องและของไท่จื่อ องค์ชายทั้งหลายตามลำดับ ถัดจากเหล่าองค์ชายถึงจะเป็นที่นั่งของคณะฑูตและต่อด้วยขุนนางตามลำดับขั้น ทางฝั่งสตรี เป็นฮองเฮา กุ้ยเฟย ซูเฟย เต๋อเฟย จ่างกงจู่ และสนมเอกอีกไม่กี่คน ตามด้วยเหล่าฮูหยินเอกและลูกสาว จากจวนขุนนางต่างๆ ตรงกลางเป็นเวทีสำหรับการแสดงเหล่าขุนนางต่างเดินทางมาถึงกันหมดแล้ว \"ไท่จื่อ องค์ชายสาม องค์ชายสี่ เสด็จจจจจ\" เสียงถวายพระพรดังขึ้นอย่างพร้อมเพียง หลังจากนั้นเหล่าเชื้อพระวงค์ต่างก็เสด็จมาใกล้ครบแล้ว ขาดเพียงชินอ๋อง ฮ่องเต้และฮองเฮาเท่านั้น \"ท่านแม่ ท่านอ๋องจะมาหรือไม่เจ้าคะ ข้าแต่งตัวงามขนาดนี้ ถ้าพระองค์ไม่มาคงเสียเปล่าแล้ว\" คำกล่าวอย่างหงุดหงิดของ มู่ หลานอิงทำให้มู่ฮูหยินต้องส่งสายตาปรามให้หยุดพูด \"ชินอ๋อง จ่างกงจู่ เสด็จจจจจจจ\" \"ฮ่องเต้ ฮองเฮา เสด็จจจจจ\" เสียงถวายพระพรดังขึ้นอีกครา \"ตามสบายทุกท่าน เริ่มงานเลี้ยงได้\" หลังคำตรัสของฮ่องเต้ นางรำนับสิบต่างออกมาร่ายรำด้วยท่วงท่างดงาม ผู้คนในงานเลี้ยงต่างสังสรรค์ดื่มกินกันอย่างเต็มที่ มีลุกไปสนทนากันบ้าง ส่วนมากต่างถือจอกเหล้ามาดื่มคารวะชินอ๋องผู้ชนะศึกมา ชินอ๋องนั่งอยู่ในงานเลี้ยงอย่างเบื่อหน่ายเหลือบมองทางฮ่องเต้เป็นระยะเพื่อส่งสัญญาญว่าถ้าพระองค์ไม่รีบดำเนินการ เขาจะหนีจากงานเลี้ยงนี้ซะ \"เอาหละ บัดนี้เจิ้นเห็นสมควรแก่เวลา ถวายบรรณาการแล้ว\" คณะราชฑูตจากเผ่าหนานต่างลุกมาคุกเข่าเบื้องหน้าพระพักตร์พร้อมของบรรณาการต่างๆ ข้างหน้าสุด มีหญิงสาวนางหนึ่ง แต่งกายแบบชนเผ่าหนาน ที่ค่อนข้างเปิดเผย ให้เห็นสัดส่วนความงามของสตรีเพศได้ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกอิ่ม ไหล่มน เอวคอดกิ่ว ซึ่งต่างจากสตรีแคว้นจ้าวอยู่มาก ใบหน้าเล็กถูกปิดไว้ด้วยผ้าขาวบางเผยความงามให้เห็นรำไร ก่อนที่มือบางจะปลดผ้าคลุมหน้าออก พร้อมกล่าวคำถวายพระพร ภายในงานเลี้ยงเงียบลงทันใดเมื่อใบหน้างดงาม ตวงตาคม กลมโต ขนตาหนาเป็นแพงอนงาม รับจมูกเล็กโด่ง ริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวน นางเหลือบมองไปทางชินอ๋องเล็กน้อย กิริยานั้นอยู่ในสายพระเนตรทั้งหมด \"หม่อมฉัน ลู่ หย่าหลิว ถวายพระพรฝ่าบาท ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น หมื่นปี\" \"อย่าได้มากพิธี องค์หญิงหย่าหลิว\" จากนั้นเป็นการถวายสาสน์แก่ฮ่องเต้ และถวายบรรณาการ แต่แล้วพิธีที่กำลังดำเนินไปกลับหยุดชะงักเมื่อ เต๋อเฟย กล่าวขึ้นมา \"เปิ่นกง เคยได้ยินมาว่าสตรีชาวเผ่าหนานนั้นร่ายรำได้งดงามนัก จักเป็นการรบกวนเจ้าหรือไม่องค์หญิงหากเปิ่นกงจะให้เจ้าร่ายรำให้ชมสักเพลง\"