บทที่ 9 จิ้งจอกน้อย

​ \"ว่าอย่างไรนะ เสวี่ยเออร์จะไปแคว้นจินงั้นรึ จิ้นกงกง\" \"พะยะค่ะ ฝ่าบาท\" ฮ่าๆๆๆ เสียงสรวลของพระหมื่นปีดังก้องห้องทรงพระอักษร พระองค์ทรงอยากพบหน้านางแล้วสิ องค์หญิง จิน อวี้เฟิ่ง       แคว้นจิน     หลังจากกว้านซื้อเสบียงส่งไปยังกองทัพทักษินแล้ว ในเมืองหลวงยังต้องแจกจ่ายให้กับชาวบ้านยากไร้และชาวบ้านที่อพยพหนีภัยจากสงครามมา วันนี้ก็เหมือนเช่นทุกวันที่ พื้นที่ถัดจากวังหลวงมาไม่ไกลจะมีโรงทานขนาดใหญ่ ที่องค์หญิง อวี้เฟิ่ง ประทานทรัพย์ส่วนพระองค์ให้สร้างไว้สำหรับแจกจ่ายอาหารแก่ชาวบ้าน โรงทานแห่งนี้มีขนาดใหญ่ โครงสร้างแข็งแรง กันแดดกันฝนได้ดี สะอาดอยู่เสมอเพราะชาวบ้านต่างช่วยกันทำความสะอาดอยู่ทุกวัน วันนี้ก็มีการแจกจ่ายอาหารเช่นเดิม อาหารวันนี้เป็นโจ๊กหมู กับหมั่นโถร้อนๆ เนื้อโจ๊กเนียนนุ่ม และยังมีเนื้อหมูด้วย นับว่าพระองค์หญิงทรงใส่พระทัยยิ่งนัก เพราะบางที่เนื้อโจ๊กแทบจะไม่มี เป็นน้ำใสๆ เสียส่วนมาก ชาวบ้านบางคนกินไปเช็ดน้ำตาไปด้วยความซาบซึ้งใจ \"ท่านลุงๆ ข้างหน้ามีอะไรกันรึ เหตุใดชาวบ้านเยอะจริง\" เนี่ยฟง เอ่ยถามชายชราคนหนึ่ง ที่กำลังจะไปต่อแถวรับอาหาร \"โรงทาน องค์หญิง อวี้เฟิ่ง อย่างไรเล่า พ่อหนุ่มคงเป็นคนต่างถิ่นถึงมิรู้ว่าทุกวันจะมีการแจกทานจากองค์หญิง\" \"เช่นนี้นี่เอง ขอบคุณท่านลุงมากขอรับ\" หลังจากได้คำตอบแล้ว เนี่ยฟง รีบเดินออกมาจากบริเวณนั้นเพื่อไปรายงานผู้เป็นนายทันที \"เรียนคุณชาย ข้างหน้าเป็นโรงทานขององค์หญิงอวี้เฟิ่ง ขอรับ\" ตอนนี้ทั้งสองคน อยู่ในชุดแบบจอมยุทธ ชินอ๋องจึงมีรับสั่งให้เรียกพระองค์ว่าคุณชาย หยาง ตามตระกูลพระมารดา เนี่ยอวิ๋น ที่เพิ่งเดินเข้ามาหลังจากไปจัดหาที่พักให้นายเหนือหัว กลับมาทันได้ยินคำถามจากสหายพอดี \"คุณชายจะรับอาหารหรือไม่ ขอรับ\" เนี่ยฟง เพียงถามไปอย่างนั้นไม่คิดว่าคำตอบของนายเหนือหัวจะทำให้ทั้งสองตกใจอย่างมาก \"อืม\" \"............\" แล้วอาหารมากมายที่เขาสั่งไว้ที่โรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งนั่นเล่า เนี่ยอวิ๋น ได้แต่โอดครวญในใจ หลังจากเนี่ยฟงไปต่อแถวเพื่อรับอาหารแล้ว ยามนี้เป็นปลายยามซื่อ (09.00-10.59) ผู้คนจึงบางลงมาก ทำให้พระเนตรคมนั้นมองเห็นร่างบอบบางที่เดินไปเดินมา ไม่หยุด ช่วยเหล่านางกำนัลขันที ตักอาหารแจกจ่ายชาวบ้านอย่างไม่รังเกียจ รอยแย้มสรวลเต็มใบหน้างามยามที่ชาวบ้านหมอบกราบขอบพระทัย พระทัยมังกรถึงกับรู้สึกคันยุบยิบไปหมดยามเห็นรอยยิ้มนั้น ตอนนี้พระองค์ทรงเห็นด้วยกับ เนี่ยอวิ๋น ที่บอกว่าองค์หญิงแคว้นจินนั้นงดงามล่มแคว้น พระพักตร์หล่อเหลานิ่งมองรอยยิ้มดั่งนางจิ้งจอกที่ใช้ล่อลวงใจผู้คนที่ได้มอง \"องค์หญิงเพคะ พักเสวยก่อนเถิดเพคะ หม่อมฉันเตรียมสำรับไว้แล้ว\" อันหนิง นางกำนัลคนสนิททูลเตือนพระองค์ให้หยุดพักเสียก่อนเพราะชาวบ้านเริ่มเบาบางลงมากแล้ว \"เช่นนั้น พวกเจ้าก็รับสำรับพร้อมเราเถอะ ส่วนพวกเจ้าให้เวียนกันมารับสำรับด้วยละ\" \"เพคะองค์หญิง\" องค์หญิง อวี้เฟิ่ง นั้นพระองค์ทรงไม่ถือพระองค์ นางกำนัลขันที ชาวบ้านต่างก็รับประทานอาหารที่ทำมาแจกทาน พระองค์ก็ทรงเสวยแบบเดียวกัน ทรงประทับนั่งเสวยบนโต๊ะแบบเดียวกับ ชาวบ้านจนเป็นภาพที่เห็นจนชินตา สำหรับชาวแคว้นจินนั้นต่างรักใคร่ เทิดทูน พระองค์ยิ่งนักนับเป็นบุญของชาวแคว้นจินที่มีองค์หญิงที่ห่วงใย เมตตาชาวเมืองขนาดนี้ ทุกถ้อยคำ ทุกอริยาบท อยู่ในสายพระเนตรของชินอ๋องเสวี่ยหลง ทั้งหมด คิดไม่ถึงจริงๆ ว่ารูปลักษณ์ดั่งนางสวรรค์เช่นนี้ จะอยู่กินแบบชาวบ้านทั่วไปได้ เพราะถ้าเป็นสตรีในวัง หรือแม้กระทั่งเหล่าคุณหนูตระกูลขุนนาง ไม่ว่าจะในแคว้นจ้าว หรือแคว้นอื่นที่พระองค์เคยเสด็จไปนั้น มิเคยเห็นผู้ใดทำได้เหมือนเช่นนางสักคน