บทที่ 10 บุรุษตัดแขนเสื้อ

ตำหนักเฟิ่งหวง เรือนร่างบอบบางงดงาม แช่อยู่ในถังน้ำใบใหญ่ที่โรยไว้ด้วยดอกไม้นานาพรรณ ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้องสรง น้ำอุ่นกำลังดีทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันผ่อนคลายได้อย่างดี หลังจากสรงน้ำเสร็จแล้วเหล่านางกำนัลต่างมาช่วยปรนนิบัติแต่งองค์ให้องค์หญิงเข้าบรรทม อากาศแคว้นจินนั้นค่อนข้างร้อนอบอ้าวแม้เวลากลางคืนจะมีลมพัดมาให้คลายร้อนอยู่บ้าง ร่างงดงามฉลองพระองค์ด้วย ผ้าไหมสีขาวบางเบา ตัวเสื้อข้างในเป็นแบบเกาะอก ส่วนล่างเป็นกระโปรงยาวเนื้อผ้าบางเบาแบบเดียวกัน คาดเอวด้วยผ้าสีฟ้าอ่อน ไหล่มนคลุมผ้าคลุมไหล่ผืนบาง เผยให้เห็นลาดไหล่ และเนินอกอวบรำไร สตรีชนชั้นสูงแคว้นจินต่างแต่งตัวแบบนี้เป็นปกติ เพราะเป็นเมืองร้อน \"พวกเจ้าไปนอนเถอะ เราขอรับลมตรงนี้สักครู่\" ร่างบางเดินไปนั่งลงบนตั่งคนงาม ตรงหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดเอาไว้รับลมให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก \"ให้หม่อมฉัน อยู่ถวายการรับใช้นะเพคะ\" อันหนิงนางกำนัลคนสนิทเอ่ยขออนุญาต \"ตามใจเจ้าเถอะ หนิงหนิง\" ถัดจากห้องบรรทมตำหนักเฟิ่งหวง มีบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำสนิทกลืนไปกับความมืดนั่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่ใกล้ตำหนัก ทำให้มองเห็นภายในห้องอย่างชัดเจน ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วยามก่อน หลังกลับจากโรงทานของนาง ทรงเสด็จกลับโรงเตี๊ยมทันที พระองค์พร้อมองครักษ์ หลายคนเร่งเดินทางมาแคว้นจินใช้เวลาเพียง 7 วันถือว่าเร็วมากเพราะเดินทางด้วยม้าพันธ์ุดี เพราะถ้าเดินทางปกติ ต้องใช้เวลากว่า 10-15 วันจึงจะถึงแคว้นจิน ตั้งแต่ออกเดินทาง จนมาถึงพระองค์ยังไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ตลอดเจ็ดวัน จนเมื่อสองชั่วยามก่อน ถึงเวลาที่พระองค์ควรพักผ่อนกลับนอนไม่หลับ เหมือนมีสิ่งใดมารบกวนในพระทัยตลอดเวลา ทรงคิดว่าแค่จะมาสำรวจวังหลวงแคว้นจินเสียหน่อย ไม่รู้เหตุใด ถึงมานั่งมองคนในตำหนักนี้เสียได้ \"หนิงหนิง เจ้าว่าคณะฑูตจะถึงแคว้นจ้าวหรือยัง\" \"คงอีกสัก 2-3 วันเพคะองค์หญิง หม่อมฉันเคยได้ยินมาว่า ถ้าเดินทางปกติ จะถึงแคว้นจ้าวราว 10 วันได้เพคะ\" \"เราหวั่นใจนัก หากแคว้นจ้าวไม่ยอมรับข้อเสนอเห็นทีแคว้นจินคงลำบากแล้ว\" \"พระองค์อย่าทรงกังวลเลยเพคะ พระองค์เป็นสตรีที่ล้ำค่าควรเมือง ฮ่องเต้แคว้นจ้าวคงไม่ปฏิเสธแน่ด้วยศักดิ์ฐานะของพระองค์ต้องได้ดำรงตำแหน่งเฟยแน่นอนเพคะ\" ใช่ ด้วยศักดิ์ฐานะขององค์หญิงของนางนั้น ตำแหน่งที่เหมาะสมนั้นควรเป็น ฮองเฮาด้วยซ้ำ ให้องค์หญิงดำรงตำแหน่งเฟยนั้นถือว่าแคว้นจินยอมลงให้แคว้นจ้าวอย่างมาก \"หนิงหนิง เจ้ามิรู้หรืออย่างไร ว่าในวังหลังแคว้นจ้าวตำแหน่งเฟยนั้นมิมีว่างแล้ว\" \"โธ่ องค์หญิงของหม่อมฉัน\" \"............\" \"องค์หญิงเพคะ แล้วหากว่าเป็นหวางเฟยของชินอ๋องผู้นั้นเล่าเพคะ\" ชินอ๋องเสวี่ยหลง ทอดเนตรคมกริบไปที่ร่างงดงามนั้นหลังจากได้ยินนางกำนัลเอ่ยปาก ทรงอยากรู้เหมือนกันว่าจิ้งจอกน้อยตัวนี้จะรู้จักพระองค์มาแบบใด \"ชินอ๋องที่เขาลือกันว่าโหดเหี้ยม ไร้พระทัยนั่นหนะหรือหนิงหนิง ข้าได้ยินมาว่า ทรงเย็นชานัก ถึงกับได้ฉายาว่า มังกรน้ำแข็งเชียวนะ เจ้าคิดว่าเราจะรอดชีวิตหรือหนิงหนิง เรายังไม่อยากโดนแช่แข็งหรอกนะ\" กิริยาท่าทางย่นคอระหง พร้อมมือลูบแขนตัวเองไปมาของผู้พูดนั้น ทำให้พระองค์รู้สึกคันยุบยิบในหัวใจนัก ช่างกล้าดีนัก นินทาพระองค์ในระยะแค่นี้ \"อีกอย่างนะหนิงหนิง ที่เราได้ยินมาพระองค์ทรงรังเกียจสตรีนัก จึงยังทรงไม่แต่งชายาสักคน จนมีข่าวลือว่าพระองค์เป็นพวกบุรุษตัดแขนเสื้อ หืมมม หนิงหนิง เราคิดว่าต้องใช่แน่ๆ \" \"โธ่...องค์หญิงเพคะ!! \" สององครักษ์ที่เร้นกายในเงามืดแทบสดุดขาตัวเองร่วงลงมา เหลือบมองพระพักตร์เย็นชาแฝงอันตรายของชินอ๋องแล้ว ได้แต่ภาวนาให้องค์หญิงรอดพ้นเท่านั้น เมื่อได้ยินคำวิจารณ์จากร่างบางพระพักตร์หล่อเหลา กระตุกมุมปากเป็นรอยยิ้มทรงเสน่ห์ แต่ผู้ที่ใกล้ชิดนั้นรู้ดีว่ารอยยิ้มแบบนี้อันตรายเพียงใด จิ้งจอกน้อยตัวนี้ ช่างสามารถนักที่ทำให้พระองค์ หลุดกิริยานิ่งสงบได้ อย่างนี้จะไม่ให้ตอบแทนได้อย่างไร ถึงตอนนั้น อย่าร่ำร้องหาความเมตตาจากเปิ่นหวางก็แล้วกัน! ’บุรุษตัดแขนเสื้องั้นรึ หึ! ’