ตอนที่ 490 ผู้รับตำแหน่งไม่ใช่เธอหรือนี่

ตอนที่ 490 ผู้รับตำแหน่งไม่ใช่เธอหรือนี่ อะไรนะ! พนักงานงั้นเหรอ? เมื่อได้ยินคำพูดของจอร์จญาณิดาก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างอึดอัด... ที่แท้พวกเขาก็ได้ติดต่อกับคนของLGDก่อนแล้ว ญาณิดาแค่บังเอิญเจอพวกเขาที่บริษัทเท่านั้น... ใครก็ได้บอกเธอทีว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้! เธอคิดว่าตัวเองชนะแล้วเสียอีก... หลังจากได้ฟังล่ามแปลคำพูดของจอร์จแล้วทุกคนต่างก็พูดไม่ออก ถึงว่าทำไมผู้ช่วยเตชัสถึงมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม ที่แท้เธอก็แค่อยากเอาดีเข้าตัว เอาเรื่องที่ไม่เคยลงมือทำมาเป็นของตัวเอง! “บริษัทLGDมีทุกวันนี้ได้เพราะมีความจริงใจเป็นหัวใจสำคัญ! เราต้องการคนเสแสร้งมาดูแลบริษัทงั้นหรือ?” ผู้ช่วยเตชัสตบโต๊ะพลางเอ่ยเสียงเข้ม “ตอนนี้คุณหนูใหญ่กำลังตั้งครรภ์ไม่ควรที่จะหักโหมเกินไป ดังนั้นคุณจิรชยาจึงตัดสินใจมอบตำแหน่งรักษาการแทนประธานนี้ให้กับที่ทำประโยชน์ให้กับบริษัท” “เธอพยายามอย่างไม่ท้อถอยจนสามารถทำให้ทางDKกรุ๊ปเปลี่ยนใจอีกทั้งยังได้รับการยอมรับจากคุณจอร์จ ผมคิดว่าผลงานพวกนี้คงเพียงพอที่จะสามารถพิสูจน์ความสามารถของเธอได้แล้ว” “ก็ได้ คุณเชิญเธอมาพบพวกเราหน่อย!” บรรดาผู้บริหารเอ่ยปากพูดขึ้น “ตอนนี้เธอยังไม่สะดวกที่จะเปิดเผยตัวตนแต่ผมสามารถบอกทุกคนได้ว่ารักษาการแทนประธานเป็นคนอื่นซึ่งไม่ใช่คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลวีรภัทรเมธี” ผู้ช่วยเตชัสพูดจบก็มอบหมายให้เจริญศรีเป็นคนพาจอร์จและพรรคพวกไปพักที่ห้องประชุมอีกห้อง ญาณิดายืนกำหมัดแน่นอยู่ตรงนั้น เธอกัดริมฝีปากตนเองจนได้เลือด... “รักษาการแทนประธานยังไม่สะดวกที่จะมาพบปะทุกท่านแต่เธอได้ทำแผนการดำเนินงานครึ่งปีหลังไว้ฉบับหนึ่ง เชิญทุกท่านอ่านดูได้” “พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร จะใช้วิธีเด็กๆแบบนี้มาหลอกพวกเรางั้นหรือ?” “เชิญทุกท่านอ่านดูก่อน หากมีข้อสงสัยเราค่อยมาปรึกษากัน” เจริญศรีตอบกลับอย่างใจเย็น บรรดาผู้บริหารล้วนเป็นคนที่ทำธุรกิจมานานคงไม่อยากมีปัญหากับเลขาแค่คนหนึ่ง พวกเขาจึงยอมเปิดเอกสารดู... ผ่านไปไม่นานก็มีคนพบจุดที่น่าสนใจของแบบแผนฉบับนี้ ความไม่พอใจและความสงสัยที่เคยมีต่อประธานคนนี้ก็ค่อยๆจางหายไป เนื่องจากในแบบแผนฉบับนี้ส่วนแบ่งของบริษัทLGDเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ราคาหุ้นก็สามารถเติบโตได้อีกมาก “มันเป็นไปได้หรือ?” “จากที่ดูในตอนนี้รายการพวกนี้อยู่ระหว่างการเจรจาต่อรอง ถ้าตกลงได้จริงๆ กำไรที่แสดงในแบบแผนฉบับนี้ก็มีโอกาสเป็นไปได้” “ความจริงแค่มีคนมาจัดการงานทั่วไปของบริษัทในแต่ละวันแล้วก็สามารถประคองราคาหุ้นไว้ได้ ใครจะมารับตำแหน่งนี้ก็ไม่สำคัญ” ยังคงมีผู้บริหารออกมาแสดงความคิดเห็น “อีกอย่างคุณหนูใหญ่ก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเราจะบอกกับท่านจิรชยายังไง!” “หากเมื่อสักครู่ผู้ช่วยเตชัสกับคุณจอร์จไม่พูดแบบนั้นเราคงจะเข้าใจผิดว่าคุณหนูใหญ่เป็นคนจัดการเรื่องการทำสัญญากับDKกรุ๊ป ถึงแม้เธอจะไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็เหมือนว่าจะไม่มีการอธิบายอะไร?” ในตอนนั้นเองคนที่เคยสนับสนุนให้จิดาภารับตำแหน่งก็มีความกล้ามากขึ้น “ผมว่าแล้ว ไม่ใช่เธอเป็นคนทำแน่” “สุดท้ายท่านจิรชยาก็มองการณ์ไกล ขอแค่ไม่ใช่คุณหนูใหญ่ของวีรภัทรเมธีมารับตำแหน่งนี้ ผมก็ไม่มีปัญหาอะไร” บรรดาผู้บริหารต่างคนต่างพูด ญาณิดาจึงหน้าเสียมากกว่าเดิม “คุณปู่อยู่ไหน? ฉันจะไปถามคุณปู่ด้วยตัวเอง ประธานที่ลึกลับคนนี้เป็นใครกันแน่!” ญาณิดาทนไม่ไหวแล้ว เธอต้องถามท่านจิรชยาให้รู้เรื่องว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ “ท่านจิรชยาขึ้นเครื่องไปต่างประเทศเพื่อตามหาคุณรุจาภาแล้ว คนในครอบครัวตกที่นั่งลำบากมีแต่คุณนั่นแหละที่ยังหมกมุ่นกับการวางแผน” เจริญศรีเอ่ยขึ้นเสียงเย็น “คุณหนูใหญ่ ถ้าฉันเป็นคุณฉันจะลองมาคิดดูดีๆว่าทำไมท่านจิรชยาถึงตัดสินใจแบบนี้! ถ้าคุณยืนยันที่จะพบท่าน ตอนนี้ไปซื้อตั๋วไฟล์ทถัดไปอาจจะยังทัน” พูดจบเจริญศรีก็เดินออกจากห้องประชุมทันที ผู้บริหารคนอื่นๆก็ทยอยจากไป ห้องประชุมแห่งนี้จึงเหลือแค่ญาณิดาและผู้บริหารที่เธอติดสินบนไว้ “คุณหนูใหญ่ ผมว่าครั้งนี้ช่างมันเถอะ” “เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝ่ายนั้นเป็นใคร สู้ต่อไปแบบนี้จะเสียเปรียบเปล่าๆ อีกอย่างคุณเป็นถึงหลานสาวของท่านจิรชยา คุณทำงานอยู่ที่บริษัทอย่างสบายใจเถอะอนาคตอาจจะยังมีโอกาส” “คุณหนูใหญ่อย่าโทษท่านจิรชยาเลย ท่านก็ยังเป็นห่วงคุณอยู่” ผู้บริหารคนหนึ่งอายุราวสี่สิบปีเดินมาหยุดอยู่ข้างญาณิดา เห็นขอบตาเธอเริ่มแดงจึงยื่นกระดาษทิชชู่ให้ก่อนจะกระซิบข้างหูเธอเสียงเบา “บางทีผมอาจจะช่วยคุณได้” ญาณิดาขมวดคิ้วเข้าหากันพลางขยับตัวออกห่าง ถึงแม้เธอจะพ่ายแพ้ได้น่าสังเวชขนาดไหนยังไงเธอก็ยังเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลวีรภัทรเมธี! เธอไม่เชื่อว่าท่านจิรชยาจะไร้เยื่อใยต่อเธอแบบนี้และเธอก็ไม่เชื่อว่าท่านจะตามหาตัวรุจาภาพบ ในมือเธอยังมีไพ่ตายอยู่อีกใบ เกมนี้มันยังไม่จบ …… ข่าวก็ปล่อยออกไปแล้วท่านจิรชยาจึงไม่สามารถกลับไปที่บ้านได้ ท่านจิรชยาจึงตรงมาที่วิลล่ากรีนเฮ้าส์และนี่ก็เป็นการตัดสินใจหลังจากปรึกษากันแล้วของจิดาภาและรุจาภา นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านจิรชยามาบ้านหลานสาวและหลายเขย เมื่อเดินเข้าบ้านเขาก็กวาดสายตามองไปรอบๆบ้าน เขาสัมผัสได้ถึงความรักที่อบอุ่นของพวกเขาทั้งสอง “ที่บริษัทประชุมเสร็จแล้วค่ะ ทุกอย่างราบรื่นดี” หลังจากจิดาภาคุยโทรศัพท์กับเจริญศรีก็ทราบถึงสถานการณ์ที่บริษัท “แกรีบไปพักผ่อนได้แล้ว” รุจาภาเป็นห่วงสุขภาพของจิดาภาและหลานในท้องที่สุด “ตอนนี้หล่อนน่าจะกำลังคิดว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมยกตำแหน่งให้หล่อน! หรืออาจจะกำลังตามหาตัวฉันอยู่ก็ได้ ปล่อยหล่อนร้อนรนไปเถอะ!” ตอนนี้ท่านจิรชยาปลงกับญาณิดาหลานสาวคนนี้แล้ว เพราะเธอทำร้ายคนในครอบครัวนับครั้งไม่ถ้วน สำหรับท่านจิรชยาแล้วเธอไม่เหมาะที่จะเป็นหลานสาวและผู้สืบทอดของตระกูลวีรภัทรเมธี “ถ้าไม่ใช่เพราะนึกถึงหน้าตาของตระกูลและเด็กในท้องของเธอ แม้แต่โอกาสได้ร้อนรนเธอก็ไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำ! ไม่ว่าเธอจะวางแผนทำอะไร จิดาภาและจิรภาสคงไม่ปล่อยให้เธอสมหวังแน่” รุจาภาเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนหนูของตระกูลวีรภัทรเมธี จากเรื่องทั้งหมดที่เธอทำลงไปคงได้รับการสั่งสอนไปนานแล้ว! “ตอนนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น” จิดาภามองข้อมูลของบริษัทLGDที่อยู่ใกล้มือพลางนัยน์ตาเธอก็มีความโหดเหี้ยมเยือกเย็นพาดผ่าน เธอไม่มีทางลืมเรื่องที่ญาณิดาเคยทำกับเธอและลูกของเธอ คนที่คิดจะทำร้ายลูกของเธอ เอามดลูกของเธอออก จะมีชีวิตที่ดีต่อไปได้ยังไง... จิดาภารู้จักนิสัยของญาณิดาดีและรู้ดีว่าญาณิดาจิตใจโหดเหี้ยมขนาดไหนดังนั้นเธอจะค่อยๆทำลายความฝันของญาณิดา ทำให้ชีวิตของญาณิดาพังทลาย! นี่คือสิ่งที่ญาณิดาต้องชดใช้ “ช่วงนี้แม่พาคุณปู่ไปพักผ่อนหย่อนใจเถอะค่ะ เรื่องทางนี้หนูจัดการได้” “แกก็อย่าลืมพักผ่อนล่ะ ห้ามหักโหมเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันและจิรภาสจะเป็นห่วงแก” รุจาภาตบหลังมือลูกสาวเบาๆ