บทที่ 32 สตรีผู้โชคดี

ชินอ๋องตื่นขึ้นมาในปลายยามเหม่า (05.00-06.59)ยังเช้าอยู่มากอากาศช่วงเช้าแบบนี้ค่อนข้างหนาวเย็นร่างบอบบางขยับแนบชิดเข้าหาความอบอุ่นจากร่างหนาสายพระเนตรอ่อนโยนทอดมองคนในอ้อมแขนที่ทรงกกกอดมาทั้งคืนร่างงดงามเปลือยเปล่าแนบชิดใบหน้างามเปลือกตาบางหลับพริ้มแพขนตาหนางอนงามกระทบผิวเนียนละเอียดทุกอย่างที่เป็นน