已经是第一章了
บทที่5 ความผิด(ไม่ได้ตั้งใจ)
ระหว่างที่แม็คกำลังสอนงานให้พิมพ์อยู่ก็มีพนักงานหญิงในแผนกเดียวกันเดินเข้าไปหาพิมพ์
\"นี้เธอฉันชื่อเอมี่นะ\" แนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มให้พิมพ์อย่างเป็นมิตร
\"สวัสดีค่ะ\"พิมพ์ทักทายกลับ
\"ว่าแต่เธอมาจากประเทศอะไรเหรอ\"ถามพลางส่งยิ้มให้พิมพ์
\"มาจากประเทศไทยค่ะ\"ส่งยิ้มให้เอมี่
\"งั้นเหรอ ไม่น่าละถึงสวยน่ารักขนาดนี้\"มองหน้าพิมพ์กับแม็คสลับกันไปมา
\"ขอบคุณค่ะ\"พิมพ์ยิ้มรับ
\"ตามสบายนะ ฉันไปทำงานต่อดีกว่า\"เอมี่พูดจบแล้วเดินออกไป
พิมพ์เริ่มเข้าใจงานบ้างแล้วแม็คเลยให้เธอไปเสิร์ฟให้ลูกค้าที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะไม่ห่างจากเคาร์เตอร์บาร์มากนัก พิมพ์ถือถาดใส่แชมเปญพร้อมแก้วเปล่าเดินไปที่โต๊ะลูกค้า พอไปถึงเธอก็ยกขวดแชมเปญกับแก้ววางลงบนโต๊ะตรงหน้าลูกค้าที่เอาแต่จ้องหน้าเธอ พอเธอเสิร์ฟเสร็จกำลังจะหมุนตัวกลับแต่กลับถูกลูกค้าดึงกระชากแขนเธอลงไปนั่งบนตักเขาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
พิมพ์พยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดรัดของลูกค้า แต่เขากลับพยายามใช้มือลูบไล้ต้นขาจะล้วงเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ
\"ปล่อย! ฉันบอกให้คุณปล่อยได้ยินไหม\"พิมพ์พูดบอกออกไปด้วยความกลัวตัวสั่นเทา
\"ทำไมละ ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้เอาใจฉันหน่อยไม่ได้หรือไง\"พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สะทกสะท้านใดๆเลยและยังพยายามใช้มือล้วงเข้าไปใต้กระโปรงอย่างไม่ลดละ
ด้วยสัญชาตญาณการป้องกันตัวเองพิมพ์จึงคว้าเอาขวดแชมเปญที่วางอยู่บนโต๊ะฟาดลงไปที่หัวลูกค้าทั้งที่เธอยังนั่งอยู่บนตักเขาอย่างเต็มแรงจนหัวแตกเลือดค่อยๆไหลลงมาอาบหน้าลูกค้าแล้วจึงยอมปล่อยเธอแต่โดย
\"โอ๊ย!\" ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพิมพ์ได้แต่ยืนมองน้ำตาคลอเบ้าตัวสั่นเทา
เพล้ง ! พิมพ์ปล่อยปากขวดที่เหลืออยู่ในมือตกลงพื้น
เสียงร้องโอยอวยของลูกค้าและเสียงขวดแตกทำให้พนักงานในแผนกต่างพากันวิ่งไปที่โต๊ะว่าเกิดอะไรขึ้นรวมถึงปีเตอร์ที่เดินเข้ามาพอดี ทุกคนต่างมองหน้าพิมพ์และลูกค้าที่หัวแตกเลือดอาบด้วยความตกใจ
\"มันเกิดอะไรขึ้น\"ปีเตอร์ถามออกไปมองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
\"คือ ฉัน\"พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
\"นี้คุณจะมองกันอีกนานไหมพาผมไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย\"ลูกค้าพูดแทรกขึ้นก่อนที่พิมพ์จะพูดจบ
\"นายสองคนไปจัดการให้เรียบร้อยไป\"ปีเตอร์สั่งบอดี้การ์ดทั้งสองคนพาลูกค้าไปหาหมอ
\"ครับนาย\"รับคำแล้วพยุงตัวลูกค้าขึ้นกำลังจะเดินออกไป
\"คุณต้องจัดการพนักงานคนนี้ให้ผมด้วยเธอทำร้ายผม\"พร้อมกับชี้นิ้วไปที่พิมพ์
พิมพ์ได้แต่ส่ายหน้าน้ำตาคลอเบ้าเธอไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเขาเธอก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง
พอลูกค้าคนนั้นออกไปปีเตอร์ก็สั่งให้คนมาทำความสะอาดเก็บเศษขวดแชมเปญที่แตกกระจายเกลื่อนพื้น
ส่วนพิมพ์กำลังเดินเข้าไปหาปีเตอร์เพื่อจะอธิบายความจริงให้เขาฟังแต่เขากลับจ้องหน้าเธอไม่พอใจ
\"ส่วนเธอมานี้! \" ปีเตอร์เดินเข้าไปจับข้อมือพิมพ์พร้อมกับกระชากเธอไปต่อหน้าตาทุกคนในแผนกแล้วเดินไปที่ลิฟต์กดขึ้นไปชั้นที่เขาพัก ทุกคนได้ยืนงงสงสัยในความสัมพันธ์ของปีเตอร์กับพิมพ์
\"คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันเจ็บ\"นิ่วหน้าเจ็บข้อมือที่ปีเตอร์จับไว้แน่น
\"ไม่ ฉันไม่ปล่อยเธอจะทำไม\"หันหน้าไปตวาดใส่พร้อมกับดึงพิมพ์เข้าไปในลิฟต์เมื่อประตูเปิดออก
ระหว่างอยู่ในลิฟต์ปีเตอร์ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะดิ้นเพราะเจ็บจากแรงบีบของเขา แต่ปีเตอร์ก็ไม่สนใจ จนมาถึงชั้นที่พักของเขา ปีเตอร์ก็ดึงลากพิมพ์เข้าไปในห้องและยอมปล่อยข้อมือเธอ
ปัง! ปีเตอร์ปิดประตูห้องเสียงดังแล้วกลับมาจ้องหน้าพิมพ์ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายิ่งกระโปรงที่เธอใส่เผยให้เห็นขาเรียวสวยยิ่งทำให้เขาหยุดมองไม่ได้ พิมพ์เห็นสายตาที่ไม่น่าไว้ใจของปีเตอร์จึงรีบเอามือทั้งสองข้างมาปิดตรงหน้าขาของเธอและพยายามดึงชายกระโปรงลง
\"มายังไม่ถึงวันก็ก่อเรื่องทำร้ายลูกค้าของฉันเลยนะ\"พูดด้วยความโมโห
\"ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ คือเขาลวนลามฉัน\"พูดออกไปตามความจริง
\"แล้วไง เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะไปทำร้ายเขา\"พูดพลางหันหลังให้เธอ
\"ขอโทษค่ะ ฉันแค่ป้องกันตัวเองก็เท่านั้นเอง\"พูดไปน้ำตาก็ค่อยๆเอ่อไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แม้แต่การปกป้องตัวเองของเธอยังเป็นเรื่องที่ผิดสำหรับเขาเลย พิมพ์คิดในใจ
\"ป้องกันตัวเองบ้าอะไรของเธอถึงกับเลือดตกยางออกเลยเนี่ยนะ\"หันกลับมามองหน้าพิมพ์ที่กำลังร้องไห้น้ำตานองหน้า
\"ฉันขอโทษค่ะ\" ก้มหน้าลงมองพื้นใช้มือเช็ดน้ำตาตัวเอง
\"ออกไปได้แล้ว แล้วอย่าก่อเรื่องอีกไม่งั้นเธอเจอดีแน่\"ปีเตอร์พูดข่มขู่และคาดโทษไว้
\"ค่ะ \"พิมพ์รับคำสั้นๆแล้วรีบเดินออกจากห้องไป
หลังจากที่เดินออกจากห้องปีเตอร์พิมพ์ก็เดินตรงไปยังห้องของตัวเองทรุดตัวนั่งล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น
\"ฮือๆ แม่พิมพ์คิดถึงแม่จังเลย \"ซบหน้าลงกับหมอนแล้วกอดไว้แน่น
ส่วนปีเตอร์หลังจากที่พิมพ์ออกไปแล้วแต่ภาพน้ำตานองหน้าของเธอยังติดตาเขาอยู่
พิมพ์ใช้เวลาอยู่กับตัวเองไม่นานก็กลับลงไปทำงานตามปกติ พอเธอเดินเข้าไปในแผนกทุกคนก็มองเธอด้วยสายตาแปลกๆจนพิมพ์ทำตัวไม่ถูก แต่เอมี่กับแม็คกลับเดินเข้ามาหาเธออย่างเป็นมิตร
\"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เล่าให้ฉันฟังได้ไหม\"เอมี่เดินเข้ามาจับมือเธอ
\"ได้สิ \"พิมพ์จึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ทุกคนฟัง จนทุกคนมองเธอเปลี่ยนไปและเป็นมิตรกับเธอมากขึ้น
\"แล้วคุณปีเตอร์พาเธอไปไหนมาละ\"เอมี่ถามด้วยความสงสัย
\"คือเขาเรียกฉันไปตักเตือนนิดหน่อยจ้ะ\" พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
\"งั้นเหรอ แต่ฉันว่าคุณปีเตอร์เขาทำตัวแปลกๆนะ\"เอมี่พูดออกไปเพราะความสงสัย
\"เอ่อ ฉันขอตัวไปทำงานดีกว่า\"พิมพ์รีบตัดบทแล้วเดินไปหาแม็คทันที
\"คุณเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม\"แม็คถามด้วยความเป็นห่วง
\"ฉันไม่เป็นไรค่ะ\" ส่งยิ้มให้แม็ค
\"เพราะผมเองที่ให้คุณเสิร์ฟถึงได้เกิดเรื่องขึ้น\" แม็คอดโทษตัวเองไม่ได้
\"อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ คราวหน้าคราวหลังฉันจะระวังตัวไม่ให้เกิดขึ้นอีก\"มองหน้าแม็ค
\"ครับ\"แม็ครับคำสั้นๆและส่งยิ้มให้พิมพ์
หลังจากที่เลิกงานแล้วเอมี่กับแม็คก็ชวนพิมพ์ไปทานอาหารเย็นกันที่ห้องอาหารสำหรับพนักงานก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ ส่วนพิมพ์ก็ตรงไปยังห้องของตัวเองทันทีเพราะเธอง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้ว
พอเข้าไปในห้องพิมพ์ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วขึ้นไปบนเตียงล้มตัวลงนอนแล้วหลับไปทันทีเพราะความเหนื่อยล้าและเวลาที่ยังปรับตัวไม่ได้
已经是最新一章了
加载中
