已经是第一章了
บทที่6 ไม่มีเหตุผล
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
พิมพ์เริ่มปรับตัวกับเวลาและเพื่อร่วมงานได้มากขึ้นโดยเฉพาะกับเอมี่และแม็คที่ค่อยช่วยเหลือเธอในการทำงานจนเธอทำได้ดีกว่าตอนที่มาใหม่ๆ
พิมพ์กับแม็คสนิทสนมกันจนคนในแผนกเอาไปลือกันใหญ่ว่าทัังสองคนคบกัน ไม่เว้นแม้แต่ปีเตอร์ที่ได้รับข่าวมาจากบอดี้การ์ดทั้งสองคน
\"จริงเหรอ ที่สองคนนั้นคบกัน\"ถามพลางมองหน้าบอดี้การ์ดทัังสองคน
\"น่าจะจริงมั้งครับ ผมได้ยินพนักงานคุยกัน\"พูดไปตามที่ได้ยิน
\"ไปเรียกพิมพ์มาพบฉันเดี๋ยวนี้เลย\"พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
\"ครับนาย\"มาร์สรับคำแล้วเดินออกไป
มาร์สลงไปเรียกพิมพ์ถึงที่แผนกกำลังเดินเข้าไปก็เห็นพิมพ์กำลังยืนพูดคุยกับแม็คด้วยท่าทางสนิทสนมกันอย่างที่ได้ยินมาจริงๆ
\"คุณพิมพ์ครับ นายเรียกพบ\"มองหน้าพิมพ์กับแม็คสลับกันไปมา
\"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ\"พิมพ์ถามออกไปเพราะเธอยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยอยู่ๆก็เรียกให้เธอไปพบเขา
\"ไปพบแล้วจะรู้เองแหละครับ ไปกันเถอะขืนชักช้าเดี๋ยวนายจะไม่พอใจ\"พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
\"ค่ะ\"รับคำแล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที
พอมาถึงหน้าประตูห้องมาร์สก็เปิดประตูเข้าไปพิมพ์จึงเดินตามหลังไปติดๆ
\"มาแล้วครับนาย\" มาร์สเดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของปีเตอร์
\"นายสองคนออกไปก่อน\"พูดไปแต่ตามองจ้องพิมพ์ที่ยืนก้มหน้าอยู่
มาร์สกับเควินพยักหน้าแล้วเดินออกไปจากห้อง พอบอดี้การ์ดทั้งสองออกไปปีเตอร์ก็เปิดประเด็นขึ้นมาทันที
\"เธอกับแม็คคบกันอยู่เหรอ\"ถามออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
\"เปล่าค่ะ เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน\"พูดไปตามความจริงเพราะเธอไม่คิดที่จะมีแฟนอยู่แล้วขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย
\"แล้วทำไมเขาถึงพูดกันว่าเธอกับแม็คคบกันได้ล่ะ\"ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหยุดตรงหน้าเธอ
\"ไม่ทราบค่ะ\"ตอบไปตามความจริงเพราะเธอไม่เคยรู้สึกกับแม็คเกินกว่าคำว่าเพื่อนเลย
\"ไม่ทราบหรือแกล้งไม่รู้กันแน่ ถ้าเธอไม่ทำตัวสนิทสนมกับแม็คจนเกินไป คงไม่มีใครเขาเอาไปพูดหรอกจริงไหม\"พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
\"แต่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับแม็คเลยนะคะ\"เงยหน้าขึ้นมองหน้าปีเตอร์
\"เธอไม่คิดแต่แม็คอาจจะคิดก็ได้\"จ้องหน้าพิมพ์ที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว
\"ไม่หรอกค่ะ เขาแค่สอนงานให้ก็แค่นั้นเอง\" จริงๆเธอก็ดูออกว่าแม็คชอบเธอเพราะเขาเทคแคร์เธอเป็นพิเศษแต่เธอก็พยายามรักษาระยะห่างไว้
\"ช่างเถอะ แต่วันพรุ่งเธอต้องย้ายแผนกไปทำงานที่แผนกแม่บ้านแทนก็แล้วกัน\"พูดอย่างสบายอารมณ์
\"ทำไมละคะ ฉันไม่เข้าใจ\"มองหน้าปีเตอร์ต้องการเหตุผลอยู่ๆจะให้เธอย้ายแผนกทั้งๆที่เธอเริ่มจะทำได้แล้ว
\"เธอไม่มีสิทธิ์มาถามอะไรทั้งนั้น ทำตามที่ฉันสั่งก็พอเข้าใจไหม\"พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว
\"ค่ะ \"พิมพ์จำใจรับคำเพราะเธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรได้เลย นอกเสียจากทำตามที่เขาสั่งเท่านั้น
\"เข้าใจแล้วก็ออกไปได้แล้ว\"ยืนหันหลังให้พิมพ์
\"ค่ะ\"รับคำพร้อมกับเดินไปเปิดประตูห้องแล้วออกไปอย่างเงียบๆ
ปีเตอร์หันไปมองตามหลังพิมพ์ที่เดินออกไปจนลับตาแล้วหันกลับมาทางเดิม เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะขึ้นมาแนบหูแล้วกดโทรหาแผนกเครื่องดื่มและแจ้งการย้ายพิมพ์ไปทำงานอีกแผนกหนึ่งแทน เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องทำอย่างนี้กับเธอ
พอพิมพ์ออกจากลิฟต์ก็เดินตรงไปยังแผนกเครื่องดื่มเห็นแม็คกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเคาร์เตอร์ด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก เธอจึงเดินเข้าไปหาและบอกเรื่องที่เธอโดนสั่งย้ายแผนกกระทันหันให้เขารับรู้
\"วันพรุ่งนี้พิมพ์ไม่ได้มาทำงานที่นี้แล้วนะคะ\"มองหน้าแม็ค
\"ผมทราบเรื่องแล้วคุณปีเตอร์โทรมาบอกด้วยตัวเองเลยล่ะ\"มองหน้าพิมพ์ด้วยความสงสัยในตัวเธอ
\"คุณปีเตอร์โทรมาบอกแล้วเหรอคะ\"พิมพ์ไม่เข้าจริงๆว่าเธอทำอะไรผิดทำไมเขาต้องย้ายเธอไปทำงานที่แผนกอื่นด้วย
\"ใช่ เพิ่งวางสายไปเมื่อกี้เอง\" พูดด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์เล็กน้อย
\"งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ\"กำลังจะเดินผ่านหน้าแม็คไป แต่แม็คกลับเรียกเธอไว้ก่อน
\"เดี๋ยวก่อนผมขอคุยด้วยหน่อย\"คว้าแขนพิมพ์ไว้
\"ค่ะ \"รับคำแล้วรีบชักแขนออกจากมือแม็คและเดินตามหลังแม็คไป
แม็คเดินนำพิมพ์ไปยังห้องเก็บสต๊อกเครื่องดื่มยี่ห้อต่างๆที่ไม่มีใครอยู่ข้างในสักคน พอเข้ามาข้างในห้องแม็คก็เปิดประเด็นขึ้นมาก่อน
\"เพราะเรื่องที่พนักงานเอาไปพูดกันว่าเราสองคนคบกันใช่ไหมคุณปีเตอร์ถึงย้ายคุณ\" มองหน้าพิมพ์ต้องการคำตอบ
\"ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่น่าจะใช่นะคะ และอีกอย่างมันก็ไม่ใช่เรื่องจริง\"ถ้าเป็นเรื่องนั้นจริง ๆ แล้วเขาจะทำแบบนี้ทำไมเธอนึกไม่ออกเลยจริง ๆ
\"แต่ผมอยากจะให้มันเป็นเรื่องจริง\"มองหน้าพิมพ์อย่างมีความหมาย
\"เราเป็นเพื่อนกันอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้วค่ะ\"ส่งยิ้มให้แม็ค
\"ที่คุณไม่ยอมเปิดใจให้ผมเพราะคุณปีเตอร์ใช่ไหม\"ถามออกไปเพราะสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่
\"เปล่าค่ะ แต่เป็นเพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณเกินไปกว่าคำว่าเพื่อนเลยต่างหาก\"ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆไม่อยากให้แม็คต้องมาเสียเวลากับคนอย่างเธอที่ไม่รู้แม้แต่อนาคตของตัวเองในวันข้างหน้าเลย
\"ผมเข้าใจคุณนะ แต่คุณปีเตอร์ทำเหมือนกับหึงคุณเลย\" พูดไปตามความรู้สึก
\"คุณเอาอะไรมาพูดค่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ \"พิมพ์พูดแกมหัวเราะเขาไม่มีทางมาสนใจลูกหนี้อย่างเธอเด็ดขาด
\"ดูเหมือนคุณจะมั่นใจมากเลยนะ ว่าเขาจะไม่สนใจคุณ\"มองพิมพ์ที่หัวเราะกับคำพูดของเขา
\"มั่นใจสิคะ อย่างเขามีผู้หญิงที่เพียบพร้อมตั้งมากมายรอต่อคิวให้เขาเลือก เขาไม่มาสนใจผู้หญิงธรรมดาอย่างฉันหรอกค่ะ \" พูดไปตามความจริงสำหรับเขาแล้วเธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขาเลยสักนิด
\"มันก็จริงของคุณนะ งั้นผมไม่กวนแล้วไปทำงานเถอะ\" พูดพลางเดินออกจากห้องไป
พิมพ์เดินตามหลังแม็คออกมาเจอเอมี่พอดี จึงหยุดคุยกัน
\"พิมพ์เธอจะย้ายไปจริงๆใช่ไหม\"เดินเข้าไปจับกุมมือพิมพ์
\"ใช่จ้ะ \"ส่งยิ้มให้เอมี่
\"ฉันจะไม่ถามนะว่าเรื่องอะไร ส่วนเรื่องที่เขาเอาไปเม้าส์กัน เรื่องเธอกับแม็คฉันก็ไม่เชื่อหรอก\" เพราะเธอดูออกว่ามีแต่แม็คเท่านั้นที่แอบชอบพิมพ์อยู่ข้างเดียว
\"ขอบใจเธอมากนะที่เข้าใจฉัน\"เดินเข้าไปสวมกอดเอมี่ที่เป็นกำลังใจให้เธอ
\"ไม่เป็นไร ก็เราเป็นเพื่อนกันนี้น่า\"ผลักออกจากพิมพ์แล้วส่งยิ้มให้
จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปทำงานด้วยกัน ส่วนแม็คได้แต่มองพิมพ์อยู่ห่างๆเท่านั้น
วันต่อมา
เควินพาพิมพ์ไปยังแผนกแม่บ้านทำความสะอาดห้องพักแขก โดยแนะนำให้เธอรู้จักกับหัวหน้าแผนกและพนักงานที่เธอต้องทำงานร่วมด้วยให้รู้จักกันก่อน
\"ผมฝากคุณพิมพ์ด้วยนะครับ คุณเกรซ\"ส่งยิ้มให้กับหัวหน้าแผนกสาวสวย
\"ได้ค่ะ \"ส่งยิ้มให้เควินเช่นกัน
เควินเดินออกไปพิมพ์จึงเดินตามหลังเกรซไปข้างในห้องพักที่กำลังมีพนักงานอีกหนึ่งคนกำลังทำความสะอาดห้องอยู่ เกรชจึงแนะนำให้เธอได้รู้จัก
\"นี้เอวาจ้ะ ฉันจะให้คุณฝึกงานและทำงานร่วมกัน\" เกรซแนะนำ
\"สวัสดีค่ะ \"พิมพ์ส่งยิ้มให้เอวา
\"สวัสดีค่ะ\"เอวาทักทายกลับเช่นกัน
\"รู้จักกันแล้ว งั้นก็ฝึกสอนกันตามสบายนะ ฉันขอตัวก่อนมีอะไรก็ไปหาฉันได้ที่ห้องทำงานได้เลยไม่ต้องเกรงใจ\"เกรซบอกพิมพ์แล้วเดินออกไป
หลังที่เอวาสอนพิมพ์ปูเตียงล้างห้องน้ำไปหลายห้องแล้ว พิมพ์ก็เริ่มทำได้เพราะปกติอยู่ที่บ้านเธอก็ทำงานบ้านเกือบทุกอย่างอยู่แล้วจึงไม่มีอะไรยากจนเกินไป
พิมพ์กำลังล้างห้องน้ำอยู่ในห้อง ส่วนเอวาก็ออกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่อีกชั้นหนึ่ง เวลานี้จึงเหลือพิมพ์อยู่แค่คนเดียวทั้งชั้น เพราะชั้นหนึ่งจะมีแม่บ้านอยู่ประจำแค่สองคนเท่านั้น
พิมพ์กำลังก้มหน้าก้มตาล้างห้องน้ำแต่ด้วยความลื่นของน้ำยาล้างห้องน้ำทำให้เธอลื่นจะล้มแต่กลับมีมือใครคนหนึ่งดึงคว้าตัวเธอไว้ได้ทัน จนทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนเขาไปโดยปริยาย พิมพ์จึงเงยหน้าขึ้นมองว่าใครช่วยเธอไว้พอเห็นว่าเป็นใครเธอถึงกับสะดุ้งตกใจ ขยับตัวเพื่อจะออกจากอ้อมแขนแต่เขากลับกอดรัดแน่นยิ่งกว่าเดิมอีก
\"เธอจะดิ้นอะไรนักหนา ฉันอุตส่าห์ช่วยไม่ให้หัวฟาดพื้น กอดแค่นี้คงไม่เป็นไรมั้ง\"ปีเตอร์ยกยิ้มมุมปาก
\"ขอบคุณมากนะคะที่ช่วย แต่ฉันว่ามันไม่เหมาะสมปล่อยเถอะค่ะ\"ก้มหน้าลงไม่ยอมสบตาเขา
\"ก็ได้ปล่อยก็ปล่อย\"ยอมปล่อยพิมพ์ออกจากอ้อมแขนแต่โดยดี
\"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ\" ถอยห่างจากตัวของปีเตอร์
หลังจากที่เป็นอิสระจากปีเตอร์แล้วพิมพ์จึงทำงานของตัวเองต่อ โดยที่ปีเตอร์ยังยืนมองเธอทำงานอยู่ตรงประตูหน้าห้องน้ำ
\"ทำได้คล่องดีนี้ งานแบบนี้เหมาะกับเธอที่สุดแล้วแหละ\" พูดไปแต่ตามองไปรอบห้องพัก
\"ค่ะ\"ตอบรับสั้นๆ
หลังจากที่เธอล้างห้องน้ำเสร็จ ปีเตอร์ก็ยังอยู่ดูเธอทำงานจนเธอทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าเขาจะดูอะไรกันนักหนาเธอได้แต่คิดในใจ
จนเอวากลับมาจึงช่วยกันทำงานต่อ ปีเตอร์กำลังจะเดินกลับ เกรซก็เดินเข้ามาพอดี
\"สวัสดีค่ะ คุณปีเตอร์ทำไมถึงมาที่นี้ได้ละคะ\" เกรซส่งยิ้มให้ปีเตอร์
\"ไม่มีอะไรหรอก ผมขอตัวก่อนก็แล้วกัน\"เดินผ่านหน้าเกรซออกไป
เกรซได้แต่ยืนงงมองตามหลังปีเตอร์ที่เดินออกไปอยู่ๆก็มาอยู่ๆก็ไป
\"เป็นไงบ้างจ้ะ ทำได้ไหม\"เกรซเดินเข้าไปหาพิมพ์
\"ทำได้สิคะ เอวาสอนละเอียดมากเลยค่ะ\"พูดไปมือก็ทำงานไปด้วย
\"ทำได้ก็ดีแล้วล่ะ ว่าแต่คุณปีเตอร์เขามาทำอะไรเหรอ\"จ้องหน้าพิมพ์ต้องการคำตอบ
\"เอ่อ คงมาตรวจดูงานมั้งค่ะ\"พูดไปตามที่เห็น
\"จริงเหรอ น่าแปลกจัง\" เกรซยังคงสงสัยและคาใจอยู่
\"ฉันก็ว่าแปลกค่ะ ปกติไม่เคยมาเลยนะคะ อยู่ๆก็โผล่มา\"เอวาพูดเสริมขึ้นอีกคนแล้วหันไปมองหน้าพิมพ์
พิมพ์ได้แต่หลบตาเอวากับเกรซที่มองมาทางเธอเป็นตาเดียวกัน จนเธอทำตัวไม่ถูก แต่ก็ยังดีที่ทั้งคู่ไม่ได้ถามอะไรเธอต่ออีก
หลังจากที่เลิกงานแล้วพิมพ์ก็ลงไปทานข้าวพร้อมกับเอวาที่ห้องอาหาร เจอเอมี่กับแม็คเดินเข้ามาพอดี พิมพ์จึงส่งยิ้มให้เอมี่เป็นการทักทาย เอมี่จึงเดินเข้าไปหาพิมพ์ที่โต๊ะ
\"เป็นไงบ้างพิมพ์งานหนักไหม\"ถามด้วยความเป็นห่วง
\"ไม่หนักจ้ะสบายมาก\"ส่งยิ้มให้เอมี่
\"งั้นเหรอ แล้วนี้เพื่อนใหม่ใช่ไหม\"หันไปมองหน้าเอวา
\"ใช่จ้ะ นี้เอวาเพื่อนร่วมงานฉันเอง\"แนะนำให้เอมี่รู้จัก
\"ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ\" เอมี่เอ่ยขึ้น
หลังจากที่ทำความรู้จักกันเรียบร้อยแล้ว เอมี่กับแม็คก็มานั่งทานข้าวร่วมโต๊ะกับพิมพ์กับเอวาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
พอทานข้าวเสร็จพิมพ์ก็รีบกลับเข้าห้องเพื่อพักผ่อนเอาแรงเพราะเธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว และไม่ลืมที่จะโทรหากนกวรรณกับชัยวัชก่อนที่จะนอน
\"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ คุณแม่สบายดีไหมคะ\"กรอกเสียงใส่โทรศัพท์หลังที่กนกวรรณรับสาย
\"แม่สบายดีจ้ะ แล้วพิมพ์ล่ะอยู่ที่โน้นเป็นยังไงบ้าง\"ถามด้วยความเป็นห่วง
\"เอ่อ พิมพ์สบายดีค่ะ \"พยายามกั้นน้ำตาเอาไว้
\"ได้ยินอย่างนี้แม่ค่อยหายห่วงหน่อย\"กนกวรรณพูดด้วยความโล่งใจ
\"แล้วคุณพ่ออยู่ไหมคะ\"ถามหาเพราะความห่วงใย
\"ไม่อยู่อีกตามเคยนั้นแหละลูก ยังไม่กลับมาเลยดึกป่านนี้แล้ว\" ถอนหายใจเบาๆ
\"งั้นคุณแม่ก็พักผ่อนเถอะค่ะ พิมพ์ไม่กวนแล้ว\" ดึกมากแล้วเธอไม่อยากรบกวนเวลานอน
\"จ้ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ\"ยกมือขึ้นปิดปากหาว
\"ค่ะ พิมพ์คิดถึงแม่นะคะ\"พูดจบแล้วก็กดวางสายทันที พร้อมกับล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนล้า
已经是最新一章了
加载中
