已经是第一章了
บทที่12 เจียมตัว
วันต่อมา
พิมพ์เข้าไปในห้องของปีเตอร์ ทำหน้าที่ของตัวเองตามปกติเหมือนทุกวัน กำลังเอากาแฟที่เพิ่งชงเสร็จไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของปีเตอร์ เขาก็เดินออกจากห้องนอนมาพอดี
\"ฉันขอโทษนะคะ ที่เมื่อคืนฉันกลับดึกและก็เรื่องที่ให้คุณหลุยส์มาส่งด้วย\" มองหน้าปีเตอร์
\"ก็รู้ตัวนี้ อย่าขัดคำสั่งฉันอีก ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะขังเธอไว้ในห้องจริงๆด้วย\" ยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ
\"ค่ะ\" รับคำแล้วไปทำงานของตัวเองต่อ
ส่วนปีเตอร์พอดื่มกาแฟเสร็จก็ออกจากห้องไป ตรงไปยังบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังเพื่อเซ็นเอกสารต่างๆ
หลังจากที่ปีเตอร์เข้าไปเคลียร์งานในบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังของเขาเสร็จแล้ว กำลังเดินออกมาตรงหน้าบริษัทอยู่ๆก็มีผู้ชายใส่หมวกปิดบังใบหน้าเดินเข้าไปชนเขาพร้อมกับใช้มีดที่พกติดตัวมาจะแทงเข้าไปตรงหน้าท้องของปีเตอร์ แต่ปีเตอร์เบี่ยงตัวหลบทันทำให้ปลายมีดแทงแฉลบบาดหน้าท้องเท่านั้นจนมีเลือดไหลซึมออกมา พอทำอะไรปีเตอร์ไม่ได้ก็วิ่งหนีไปแต่ยังไปไม่ถึงไหนเควินกับมาร์สก็วิ่งไล่ตามจับตัวไว้ได้ทัน
\"นายจะเอายังไงกับมันดีครับ\"เควินจับลากตัวคนร้ายเข้าไปหาปีเตอร์
\"เอาตัวมันส่งให้ตำรวจจัดการก็แล้วกัน\" เดินเข้าจับบีบกรามของคนร้ายมองด้วยสายตาอาฆาต
\"นายไปหาหมอไหมครับ\"มาร์สถามขึ้น
\"ฉันไม่เป็นไรแผลแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก\" เดินไปนั่งรอมาร์สกับเควินในรถ
หลังจากที่ส่งตัวคนร้ายให้กับตำรวจแล้ว ปีเตอร์ก็ตรงกลับคาสิโนทันที เพื่อทำแผลจากการบาดของคมมีด ปีเตอร์เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับบอดี้การ์ดทั้งสองคน พิมพ์เดินออกมาจากห้องนอนของปีเตอร์พอดีหลังจากที่เอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วไปเก็บในห้อง ต่างคนก็ต่างมองหน้ากันไม่นานพิมพ์ก็หลบตากำลังจะเดินเลี่ยงออกไป
\"เดี๋ยวก่อนมาทำแผลให้ฉันหน่อย\"เดินไปนั่งลงบนโซฟา
\"ค่ะ\" เดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลแล้วไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าปีเตอร์
\"ส่วนนายสองคนออกไปพักเถอะ\" มองหน้าบอดี้การ์ดทั้งสองคน
\"ครับนาย\"รับคำแล้วเดินออกไป
\"เธอจะยืนอีกนานไหม นั่งลงแล้วถอดเสื้อให้ฉัน\" นั่งเอนหลังพิงโซฟา
พิมพ์จึงนั่งลงข้างปีเตอร์แล้วยื่นมือไปแกะกระดุมเสื้อเซิ้ตให้เขาทีละเม็ดจนหมด พอเปิดเสื้อออกจึงเห็นแผลที่ถูกคมมีดบาด พิมพ์แอบตกใจเล็กน้อยเพราะมีเลือดไหลออกมาอยู่ อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงมีบาดแผลได้แต่ก็ไม่กล้าถาม เธอกำลังจะหยิบแอลกอฮอล์เช็ดแผลแต่ปีเตอร์กลับจับมือเธอไว้ก่อน
\"เธอยังถอดเสื้อให้ฉันไม่เสร็จเลย แกะแต่กระดุมถอดออกจากตัวให้ฉันหมดก่อนแล้วค่อยทำแผลสิ\" มองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
พิมพ์จึงขยับตัวเข้าไปใกล้ปีเตอร์ค่อยๆดึงเสื้อออกจากแขนทั้งสองข้างของเขาจนเสร็จ ทั้งคู่มองสบตากันปีเตอร์กำลังจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพิมพ์ แต่กลับได้ยินเสียงเคาะดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเกรซที่เดินเข้ามาในห้อง พิมพ์จึงรีบก้มหน้าลงทันที
\"ฉันได้ยินมาว่าคุณถูกทำร้าย ให้ฉันช่วยทำแผลให้นะคะ\" มองหน้าพิมพ์
พิมพ์จึงลุกขึ้นแล้วเดินออกมาห่างๆให้เกรซได้ทำแผลให้ปีเตอร์ ที่แท้เขาก็ถูกทำร้ายนี้เองพิมพ์คิดในใจ เธอจึงหันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่ปีเตอร์กลับเรียกเธอไว้ก่อน
\"เธอจะไปไหนมาทำแผลให้ฉันก่อน\" มองหลังพิมพ์
พิมพ์จึงหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าปีเตอร์กับเกรซที่นั่งอยู่ด้วยกัน ด้วยความงงงวย
\"ส่วนคุณไปทำงานของคุณต่อเถอะ\" หันหน้าไปบอกเกรซ
\"ให้ฉันช่วยเถอะนะคะ\"ขยับตัวเข้าไปใกล้ปีเตอร์จนชิดกัน
\"นี้คุณผมบอกให้ออกไป \"พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว
\"ก็ได้ค่ะ ฉันไปก็ได้\" ลุกขึ้นยืนมองหน้าพิมพ์อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วเดินกระแทกเท้าออกจากห้องไป
พิมพ์ได้แต่ยืนมองเกรซที่เดินผ่านหน้าเธอไป จากนั้นก็ไปนั่งลงข้างปีเตอร์ลงมือทำแผลให้เขาจนเสร็จโดยไม่มีการพูดคุยกันสักคำ พิมพ์เก็บอุปกรณ์ใส่กล่องกำลังจะลุกเอาไปเก็บที่เดิม แต่ปีเตอร์กลับดึงแขนเธอไว้พร้อมกับยื่นหน้าเข้าหอมแก้มเธอหนึ่งที
\"ไปเอาเสื้อตัวใหม่มาใส่ให้ฉันด้วย\" พูดอยู่ข้างแก้มเธอ
\"ค่ะ\" รีบลุกขึ้นแล้วเอากล่องยาไปเก็บจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องนอนหยิบเสื้อยืดหนึ่งตัวออกมาจากตู้แล้วเดินกลับไปหาปีเตอร์ที่นั่งตรงโซฟาห้องทำงาน
พิมพ์นั่งลงแล้วสวมเสื้อให้ปีเตอร์จนเสร็จ อยู่ๆปีเตอร์ก็โอบเอวพิมพ์เข้าไปหาตัวเอง พิมพ์จึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าปีเตอร์อย่างแปลกใจ
\"คืนนี้เธอต้องอยู่ดูแลฉันที่ห้องนี้ทั้งคืนเลยเข้าใจไหม\" บอกเสียงเข้ม
\"ค่ะ แต่ว่าประจำเดือนของฉันยังไม่หมดเลยนะคะ\"ก้มหน้าลงบอกด้วยความเขินอาย
\"ใครบอกจะให้เธอดูแลฉันแบบนั้น\" ยกยิ้มมุมปาก
\"ค่ะ\" ขยับตัวจะออกจากอ้อมแขนปีเตอร์แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย
\"อย่าลืมล่ะ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็มาหาฉันที่ห้องเลยเข้าใจไหม\" มองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
\"ค่ะ\"รับคำพร้อมกับพยักหน้ารับรู้ แล้วกับไปทำงานของตัวเองต่อจนเสร็จ จากนั้นก็ลงไปทานข้าวที่ห้องอาหาร
พิมพ์นั่งทานข้าวไปแต่ในหัวกลับคิดเรื่องปีเตอร์ที่ทำตัวแปลกๆกับเธอ เมื่อวานเขายังโกรธเธออยู่เลย แล้วอยู่ๆ ก็มาทำดีกับเธอแถมยังไล่เกรซออกจากห้องอีก พิมพ์ได้แต่แปลกใจเท่านั้น
\"พิมพ์เมื่อคืนฉันต้องขอโทษด้วยที่พวกฉันสองคนดื่มหนักไปหน่อย\" เอมี่เดินเข้าไปที่โต๊ะพร้อมกับเอวา
\"จ้ะไม่เป็นไร โชคดีที่คุณหลุยส์เขาช่วยไปส่งพวกเธอถึงห้องพัก\"ส่งยิ้มให้เอมี่กับเอวา
\"ฉันว่าคุณหลุยส์ต้องชอบพิมพ์แน่ๆเลย\"เอวาเอ่ยขึ้น
\"ไม่หรอกเขาแค่มีน้ำใจช่วยก็เท่านั้นเอง\" ก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก
\"ขอให้จริงเถอะ\" เอวาเอ่ยเสียงสูง
หลังจากที่พิมพ์ทานข้าวเสร็จกำลังจะเดินเข้าไปในลิฟต์เพื่อไปยังชั้นบนสุด แต่เกรซเดินมาขวางหน้าเธอไว้ก่อน
\"คุณเกรซมีอะไรหรือเปล่าคะ\" มองหน้าด้วยความไม่ไว้ใจ
\"ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าเธอเป็นอะไรกับคุณปีเตอร์กันแน่ \"จ้องหน้าพิมพ์ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
\"ฉันก็เป็นแค่พนักงานทำงานเหมือนทุกคนนั้นแหละค่ะ\" มองหน้าเกรซ
\"ฉันไม่เชื่อหรอก เป็นแค่พนักงานแต่ทำไมถึงได้พักห้องชั้นเดียวกันกับคุณปีเตอร์ล่ะ\" จ้องหน้าพิมพ์ต้องการคำตอบ
\"ฉันขอตัวนะคะ\" เดินเลี่ยงจะเข้าไปในลิฟต์แต่เกรซกลับดึงแขนเธอไว้ก่อน
\"จะหนีทำไมตอบมาสิ! \"ออกแรงบีบแขนเธอพร้อมกับจิกเล็บที่ยาวทั้งห้านิ้วลงบนแขนพิมพ์แรงๆค้างไว้ไม่ยอมปล่อย
\"คุณเกรซปล่อย ฉันเจ็บ\"พยายามสะบัดแขนให้หลุดออกจากมือเกรซ
\"เกรซคุณทำอะไรคุณพิมพ์\"เควินเดินเข้าไปดึงมือเกรซออกจากแขนพิมพ์ทันที
\"เปล่าฉันไม่ได้ทำอะไร ฉันขอตัวก่อนมีงานค้างอยู่\" รีบเดินหนีไปอย่างเร่งรีบ
\"คุณพิมพ์เป็นอะไรไหมครับ\"เควินมองหน้าพิมพ์ที่น้ำตาคลอเบ้า
\"เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร\" ใช้มือกุมรอยเล็บที่แขนไว้
\"คุณแน่ใจนะครับว่าไม่ได้เป็นอะไร\"มาร์สถามอีกคน
\"ค่ะ\" รีบเดินเข้าไปในลิฟต์
เควินกับมาร์สจึงเดินตามหลังพิมพ์เข้าไปในลิฟต์เพื่อขึ้นไปหาปีเตอร์เช่นกัน
พอลิฟต์เปิดออกพิมพ์ก็รีบเดินเข้าไปในห้องของตัวเองทันที เพื่อดูรอยที่แขนพอยกแขนข้างที่โดยหยิกขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นรอยเล็บจิกเข้าเนื้อเธออย่างเห็นได้ชัด พิมพ์ได้แต่ถอนหายใจเบาๆไม่รู้ว่าวันข้างเธอจะเจออะไรอีกบ้าง แต่เธอก็ต้องอยู่ให้ได้เพราะเธอไม่มีทางเลือก ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอขึ้นอยู่กับปีเตอร์เจ้าหนี้ของเธอเท่านั้น
เควินกับมาร์สเดินตรงไปที่ห้องของปีเตอร์หลังที่ออกมาจากลิฟต์ ทั้งสองคนเดินไปหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของปีเตอร์
\"ตำรวจว่ายังไงบ้าง\" ปีเตอร์เอ่ยขึ้น
\"คนร้ายสารภาพว่ามีคนจ้างให้ทำร้ายนายครับ\" เควินบอกไปตามข้อมูลที่ได้รับมาจากตำรวจ
\"แล้วใครเป็นคนจ้างล่ะ\"เอนหลังพิงเก้าอี้
\"น่าจะเป็นลูกหนี้ปลายแถวที่ไม่มีเงินจ่ายให้นายครับ\" เควินรายงานต่อ
\"งั้นเหรอ ส่งคนไปสั่งสอนมันหน่อย ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร\"ยกยิ้มมุมปาก
\"ครับนาย\"
ตอนเย็นของวันหลังจากที่พิมพ์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินตรงไปยังห้องของปีเตอร์ เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่ในห้องน้ำ เธอจึงนั่งลงบนเตียงรอเขา ปีเตอร์เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี มีผ้าขนหนูพันรอบเอวแค่ผืนเดียวเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องเป็นลอนและแผลที่โดนคมมีดบาด
\"มาแล้วเหรอ ทำแผลให้ฉันหน่อย\"นั่งลงบนเตียงข้างพิมพ์
\"ค่ะ\" รีบออกไปเอากล่องยาข้างนอกแล้วกลับเข้ามาในห้องนอนทันที
พิมพ์นั่งลงข้างปีเตอร์แล้วทำแผลให้เขาอย่างเบามือที่สุด
\"เจ็บมากไหมคะ\"เงยหน้าขึ้นถามปีเตอร์
\"เธอเป็นห่วงฉันเหรอ\" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าพิมพ์
พิมพ์ชะงักกับคำถามนั้น แต่เธอไม่ตอบกลับเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
\"จะเสร็จแล้วค่ะ\"ก้มหน้าลงทำแผลต่อ
ปีเตอร์ก็ก้มหน้าลงดูแผลที่พิมพ์ทำให้ใกล้จะเสร็จเช่นกัน แต่กลับต้องสะดุดตากับรอยอะไรบางอย่างที่แขนพิมพ์เขาจึงยื่นมือไปจับแขนพิมพ์ไว้เพื่อดู
\"นี้แขนเธอไปโดนอะไรมา ทำไมถึงเป็นรอยอย่างนี้\" มองหน้าพิมพ์
\"ไม่ได้โดนอะไรหรอกค่ะ\"ดึงแขนออกจากมือปีเตอร์
\"จริงเหรอ\" ปีเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะแปลกใจกับรอยที่แขน
\"จริงค่ะ\"ก้มหน้าลงทำแผลจนเสร็จพร้อมกับลุกเอากล่องยาไปเก็บไว้ที่เดิม
ส่วนปีเตอร์พอทำแผลเสร็จก็จัดการใส่เสื้อผ้าแล้วนั่งลงบนเตียง ส่วนพิมพ์ยืนมองเขาอยู่ตรงประตูห้องหลังจากที่เอากล่องยาไปเก็บ
\"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ\"หมุนตัวจะเดินออกจากห้องไป
\"เดี๋ยวใครบอกว่าไม่มี ฉันบอกเธอตั้งแต่เมื่อตอนกลางวันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าให้เธอนอนกับฉันทั้งคืน\" เดินไปจับมือเธอเดินมาที่เตียง
\"ฉันว่า ฉันกลับไปนอนที่ห้องตัวเองจะดีกว่าค่ะ\" มองหน้าปีเตอร์ด้วยความงงงวย
\"เธอกล้าขัดใจฉันเหรอ นอนลงไปสิ\"เอ่ยเสียงดุ
พิมพ์จึงถอดเสื้อคลุมชุดนอนชั้นนอกออกแล้วนอนลงบนเตียงอย่างจำใจ ส่วนปีเตอร์ก็เดินไปปิดไฟทุกดวงในห้องจนมืดสนิท
จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนเข้าไปสวมกอดพิมพ์ แล้วใช้มือล้วงเข้าไปในชุดนอนลูบไล้ไปบริเวณหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้างของเธอ จากนั้นก็พลิกตัวพิมพ์ให้นอนตะแคงข้างหันมาหาเขา แล้วประกบจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มของพิมพ์อยู่นานจนพอใจแล้วจึงถอนริมฝีปากของตัวเองออกจากริมฝีปากพิมพ์
\"ฉันอยากจะทำมากกว่านี้นะ รอเธอพร้อมก่อนก็แล้วกัน\" กระซิบข้างหูพิมพ์ล้มตัวลงนอนสวมกอดเธอไว้แล้วหลับตาลง
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับหลับตาลงในหัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเพราะเธอกำลังสับสนในตัวปีเตอร์ ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเธอเดาใจไม่ถูกเลยจริงๆ
แต่เธอกลับอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดเขา แต่ก็ต้องหยุดความคิดเพราะอ้อมกอดนี้ไม่ได้มีไว้ให้เธอเพียงคนเดียว เพราะเขายังมีผู้หญิงอีกมากมายให้เขาได้เลือกและอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
已经是最新一章了
加载中
