บทที่ 1 จะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น

บทที่ 1 จะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น “ป๊าบ!” โดนเฆี่ยนตีด้วยแส้แรงๆบนร่างกาย ความเจ็บปวดที่ร้อนรนทำให้ซูเฉียวที่สติมึนมัวเริ่มได้สติกลับมาบ้างแล้ว นางลืมตาอย่างยากลำบาก ก็เห็นหญิงสาวที่งดงามกำลังจ้องตนเองด้วยความโหดร้าย “เฆี่ยนนาง เฆี่ยนจนนางชั้นต่ำนี้ยอมสารภาพ!” หลังจากที่นางพูดจบ ก็โดนเฆี่ยนตีอีกครั้ง ความเจ็บปวดทำให้ซูเฉียวรู้สึกว่าตนเองโดนปิ้งย่างอยู่ในเตา ไม่มีพื้นที่ไหนเลยที่ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ดิ้นรนอยู่สักพัก ถึงรู้ตัวว่ามือทั้งสองข้างของตนเองถูกมัดไว้ที่เสา กำลังโดนทรมานอยู่! นางเผชิญหน้ากับใบหน้าที่งดงามและโอหังของหญิงสาว สีหน้าที่มองนางนั้นเต็มไปด้วยความไม่ใส่ใจ ข้างตัวของนาง มีชายที่โหดร้ายน่ากลัวกำลังถือแส้อยู่ จ้องนางด้วยความโหดร้าย บนแส้นั้นเต็มไปด้วยหนาม ถ้าตีลงไป คงต้องมีบาดแผลที่น่ากลัว บนหนามพวกนั้นมีเลือดและหนังของนางติดอยู่...... นางมองไปรอบๆ มีความคิดที่แปลกผุดขึ้นมาในสมอง ราวกับว่า วิญญาณของนางมาอยู่ในสถานที่แปลกหน้า หรืออาจจะเป็น ในร่างกาย? เจ้าของร่างเดิมนี้ล่ะ? โดนเฆี่ยนตายแล้วหรือ? เพราะงั้นนางจึงมาได้? นี่หมายความว่า.... นางทะลุมิติหรือ? นางไม่สามารถไม่ยอมรับความจริงนี้ได้ ความแปลกใจในสมองยังไม่ได้จางหายไปหมด ความเจ็บปวดก็กลับมาอีกครั้ง “ป๊าบ!” นางโดนเฆี่ยนอีกแล้ว “เอ่อ......” ซูเฉียวอุทานเล็กน้อย รู้สึกเจ็บปวดในสมองเป็นระยะๆ มีความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ของตนเองลอยเข้ามา! ที่แท้หญิงสาวที่งดงามคนนี้เป็นพี่สาวต่างมารดาของเจ้าของร่างเดิมคนนี้ หล่อนได้แต่งงานกับองค์รัชทายาท แต่เป็นแค่พระชายารอง เพื่อแย่งชิงความรัก เพื่อที่จะเป็นพระชายาหลวง เลยทำได้ทุกวิถีทาง และเวลานี้ก็กำลังคิดอยากแย่งชิงมรดกที่แม่ของซูเฉียวเหลือไว้ให้นาง กล้าดียังไงหลอกนางมาที่ตำหนักองค์รัชทยาทแล้วมาทรมานเช่นนี้ อยากจะเอามรดกนั้นไปถวายองค์รัชทายาท เพื่อปกป้องศักดิ์ของตนเอง น่าเสียดาย เจ้าของร่างเดิมโดนเฆี่ยนจนเสียชีวิตไปแล้ว และในเวลาเดียวกัน ในมองของซูเฉียวก็มีเสียงบางอย่างที่คุ้นเคยดังขึ้น! ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย ถึงจำได้ว่า ตอนแรกนั้นตนเองนอนอยู่ในห้องทดลอง แล้วพวกอาจาร์ก็ฝังชิปเพื่อการแพทย์ที่พึ่งได้ทดลองสำเร็จลงในสมองของนาง ผ่านชิปนี้ นางสามารถรับรู้ถึงการควบคุมทั้งระบบ ระบบนี้เชื่อมต่อกับห้องทดลอง ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ก็สามารถใช้ความคิดเพื่อเรียกร้องยารักษาได้ ถึงขั้นสามารถเรียกร้องระบบการรักษาที่กว้างขวาง ในตอนที่นางกำลังใช้ความคิดควบคุมระบบอยู่นั้น จึงทะลุมิติ ไม่เพียงแต่ร่างกายทะลุมา อีกทั้งยังพาทั้งระบบทะลุมาด้วย ทำให้นางเห็นความหวังเล็กน้อย ใต้ความใจร้อน นางอยากใช้ความคิดเพื่อเรียกร้องมีดผ่าตัดเพื่อนำมาป้องกันตนเอง แต่กลับรู้สึกว่าค่อนข้างลำบาก ในตอนที่คิดนั้น สมองรู้สึกเจ็บปวดมากเลยทีเดียว ระบบนี้อยู่ในสมองของนาง นางสามารถเห็นได้ว่าความเข้ากันได้นานมีเพียงร้อยละ 80 เปอร์เซ็น จากนั้นก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอีกเลย สมองของนางไม่ค่อยมีสติ เลยไม่สามารถเข้ากับระบบได้ทั้งหมด! นางต้องการความเจ็บปวดเพื่อกระตุ้นสมอง! แต่แส้ของชายผู้นี้สามารถเขาชีวิตของนางได้ เพราะงั้นนางเลยกวาดตาไปมา ก่อนที่แส้จะตีลงมาอีกครั้ง นางจึงพูดว่า “ข้าพูด ข้าจะบอกทุกอย่าง!” “กระดูกไม่แข็งแล้วหรือ!” ซูซือพูดเสียงเย็นชา “พูด! ของอยู่ไหน!” “เจ้าแน่ใจนะว่าจะให้ข้าพูดออกมาแบบนี้?” สายตาของนางมองไปทางชายหนุ่ม นางต้องยื้อเวลา แต่ว่าถ้านางจะทำให้นายและบ่าวคู่นี้ผิดใจกันก็ไม่เลวนะ นางสูดอากาศลึก รู้สึกแม้แต่หายใจยังเหนียว ในปากเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด เกิดเป็นหมอเทพแห่งแผ่นดินหัวเชี่ย(ประเทศจีน) เป็นหมอเทพที่ทุกคนยอมรับ นางรู้ว่าตนเองบาดเจ็บสาหัสมาก ซูซือลังเลสักพัก แต่ก็ยังคงเดินมาข้างหน้า เพียงแต่ว่านางรู้สึกรังเกียจซูเฉียวที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด นางยืนห่างออกไปหนึ่งก้าว “พูดมา เจ้าจะได้ตายโดยไม่ต้องทรมานต่อ! แต่หากยังกล้าเล่นตลก ข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น!” มองดูใบหน้าที่โหดร้ายและโอหังของนาง ซูเฉียวก็รู้สึกคลื่นไส้ เลยอ้าปาก พูดอะไรบางอย่าง น้ำเสียงของนางต่ำ ไม่มีใครได้ยินเลย “เจ้าพูดอีกทีสิ” ซูซือไม่ได้ยิน จึงรู้สึกรนเล็กน้อย “พูดเสียงดังหน่อย” ซูเฉียวพูดซ้ำอีกครั้ง เสียงแผ่วเบาเหมือนเสียงยุง “ข้าไม่รู้!” ความเจ็บปวดบนร่างกายทำให้ซูเฉียวรู้สึกชา นางมองดูระบบในสมอง และรีบร้อนจนเจ็บที่หัวใจ! “นางชั้นต่ำ!” ซูซือสะบัดมือด้วยความบ้าคลั่ง “เพี๊ยะ” ตบไปที่ใบหน้าของนาง แล้วถอยหลังก้าวใหญ่ โมโหจนหายใจแรง แล้วแย่งแส้มาจากมือจิ๋วหลิน แล้วเฆี่ยนแรงๆไปที่ซูเฉียว “วันนี้ข้าจะเฆี่ยนเจ้าจนตาย!” นี่คือผลที่ซูเฉียวต้องการ ถึงจะเจ็บปวด แต่ก็ไม่ถึงตาย! หลังจากนั้น นางก็เห็นตัวเลขความหลอมรวมเข้ากันนั้นพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ซูซือเฆี่ยนจนเหนื่อยแล้ว ยื่นแส้ไปให้จิ๋วหลินด้วยความเหนื่อยและหายใจแรง “ดูแล้วเจ้าคงจะรับปากองค์รัชทายาทแล้วสินะ หากไม่สามารถเอาของกลับไปได้ ก็คงจะแย่กว่าข้า!” ซูเฉียวพูดกระตุ้นนาง นางต้องการความเจ็บปวดเช่นนี้มากระตุ้น นางไม่อยากตายที่นี่ “นางชั้นต่ำ!” ได้ยินแบบนี้ ซูซือก็เสียสติเล็กน้อย แล้วโบกมือให้จิ๋วหลินที่อยู่ข้างๆ ให้เขาถอยหลัง จริง ถ้าวันนี้นางไม่ได้ของ นางก็ไม่สามารถไปรายงานองค์รัชทายาทได้ นางจึงรนไปหมด เดินไปข้างหน้า แล้วยื่นมือไปจับผมที่ยาวของซูเฉียว กัดฟันแล้วพูด “ซูเฉียว หากวันนี้เจ้ายังไม่บอกมาว่าของอยู่ที่ใด ข้าจะทำให้เจ้าเสียโฉม ให้เจ้าไม่มีทางได้แต่งงานกับอ๋องหัน” ในความทรงจำของซูเฉียวนั้น อ๋องหันเป็นว่าที่สามีของนาง! การสมรสในครั้งนี้ เป็นซูเฉียวไปขอจากฮ่องเต้มาเอง ยิ่งพูดอีกว่า หากไม่ได้แต่งงานกับอ๋องหัน นางจะนอนตายตาไม่หลับ! เจ้าของร่างเดิมนี้ มีความรู้สึกที่แน่วแน่ที่น่ากลัวต่ออ๋องหัน ซูเฉียวในตอนนี้รู้สึกแน่นที่หน้าอก หนังศีรษะโดนดึงจนเจ็บปวด ทุกเซลล์บนร่างกายต่างก็เรียกร้อง จึงรีบพูดว่า “เจ้าปล่อยข้านะ ข้าจะไปเอาของที่เจ้าต้องการ!” “ปล่อยเจ้ากลับตำหนักหรือ? เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ?”ซูซือพูดเย็นชา กระชากผมที่ยาวของนางด้วยความแรง “พูดมา ของอยู่ที่ไหน!” แล้วหยิบมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ แนบไปที่ใบหน้าของซูเฉียว “ถ้าวันนี้ ข้าไม่เฆี่ยนเจ้าจนตาย ก็จะทำลายโฉมของเจ้า ให้เจ้าไม่มีหน้าออกไปพบใครได้ ทั้งชาตินี้เจ้าอย่าคิดจะได้แต่งงานกับอ๋องหันเลย!” ในขณะที่พูดนั้น ก็เตะไปที่ท้องของนางแรงๆ ซูเฉียวที่โดนมัดไว้กับเสาต้องทนทุกข์ทรมาน เจ็บจนเย็นชา ซูซืออยู่ใกล้นางมาก เจ้าไม่สนใจอะไรใดๆ ยื่นคอไปข้างหน้าแล้วกัดแรงๆที่หูของซูซือ! มีเสียงร้องที่ทรมานดังขึ้น มีดที่ถืออยู่ในมือของซูซือก็แทงเข้าไปที่ไหล่ของซูเฉียว มีดแทงเข้าไปในเนื้อ ความเจ็บปวดทำให้สมองของซูเฉียวมีเสียงดังขึ้น! ระบบเข้ากับสมองของนางได้อย่างเต็มตัวแล้ว! “นางชั้นต่ำ ปล่อยข้า ปล่อยข้านะ!” หูของซูซือโดนซูเฉียวกัดไว้ไม่ปล่อย นางเองก็ไม่กล้าทำอะไร โมโหจนร้องเสียงดังลั่น “รนหาที่ตาย!” จิ๋วหลินเห็นซูซือเสียเปรียบ เลยตบแรงๆลงไปที่ศีรษะของซูเฉียว รู้สึกได้ถึงกลิ่นไอของการฆ่า ซูเฉียวใช้ความคิด ในมือข้างขวาของนางจึงมีมีดผ่าตัดปรากฏออกมา มือของนางดิ้นไปมา ตัดเชือกที่มัดไว้ตรงข้อมือจนขาด และมือขวาที่ได้รับอิสระก็รีบแกะเชือกที่มัดไว้บนตัวออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มือของจิ๋วหลินจะตบลงมานั้น นางใช้มีดผ่าตัดแนบไปที่คอของซูซือ แล้วให้นางบังไว้ด้านหน้า ความรู้สึกที่ลื่นและเย็นทำให้ซูซือหดตัวเล็กน้อย มือของนางสั่นไปหมด จิ๋วหลินอึ้งเล็กน้อย แล้วเก็บมือกลับ สีหน้าของเขาเขียว เกือบจะกระอักเลือดออกมา เขามั่นใจในตนเองว่ามีกำลังภายในสูง แต่กลับรับรู้ไม่ถึงความผิดปกติ และทุกอย่างนี้ก็เกิดขึ้นเร็วมาก ภายในชั่วพริบตา ซูเฉียวก็พลิกสถานการณ์ได้ ส่วนจิ๋วหลินนั้นยังคงไม่เข้าใจ ว่านางทำได้ยังไง เป็นถึงหมอเทพแห่งวงการแพทย์ มีดผ่าตัดที่ถืออยู่ในมือของซูเฉียว สามารถใช้งานได้อย่างคล่องแคล่ว “ซูเฉียว เจ้าอยากตายหรือ เจ้ารู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?” ซูซือตกใจจนเสียงสั่น ใช้ขาทั้งสองสู้รบ เพราะที่คอมีมีดแนบอยู่ ทำให้นางรู้สึกถึงกลิ่นไอของความตาย “ก็แค่จวนรัชทายาทไง!” ซูเฉียวพูดเสียงเย็นชา “ตอนนี้ก็ทำได้แค่ ‘รบกวน’พระชายารองซูแล้วล่ะ!” พูดอยู่นั้น มีดที่ถืออยู่ในมือก็ออกแรงเล็กน้อย ทำให้ซูซือตกใจจนร้องออกมาอย่างทรมาน จิ๋วหลินที่อยู่ข้างๆสีหน้ามีความอาฆาต “ปล่อยคุณหนูใหญ่นะ!” “ที่นี่มีคุณหนูใหญ่ตรงไหน คือพระชายารององค์รัชทายาทต่างหาก!” ซูเฉียวพูดไปหนึ่งประโยค ก็รู้สึกถึงความแปลก เลยยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้อง ถ้าไม่อยากตาย ก็ปล่อยข้า!” รอบๆตัวจิ๋วหลินมีแต่ความฆ่า แววตาลึกสุขุม เต็มไปด้วยความตาย แล้วจับแส้ในมือแน่น “เกิดอะไรขึ้น?” และเวลานี้ นอกประตูก็มีเสียงซักถามที่ขี้เกียจ! หลังจากที่พูดจบ ประตูก็โดนผลักออหมาจากด้านนอก