บทที่ 9 ภัยมาจากทางตะวันตก ถูกใส่ไข่ใส่นม

บทที่ 9 ภัยมาจากทางตะวันตก ถูกใส่ไข่ใส่นม ในตอนที่ซูเฉียวรู้สึกผิดปกตินั้น ก็สายไปแล้ว หญิงชราที่ถือมีดพุ่งเข้ามาทางนางหยุดชะงัก ก็เห็นที่หางตา มุมปาก ทั้งจมูกและหูมีเลือดหยดออกมา หญิงชรานั้นก็อึ้งเหมือนกัน นางยกมือขึ้นจับเบาๆที่หางตา จากนั้นก็งงไปหมดเลย “เลือด มีเลือด.....เจ้า เจ้า เจ้าจะฆ่าข้าหรือ มาเร็ว คุณหนูรองจะฆ่าข้า!” ซูเฉียวไหวตัวทัน รีบดึงเศษเสื้อ แล้วอุดปากของหญิงชรา จากนั้นก็ตีที่คอของนางจนนางสลบ ต้องห้ามให้คนในจวนมาที่ตำหนักของตนเองเด็ดขาด ถึงเวลานั้น กระโดดลงแม่น้ำ ก็ล้างความผิดไม่ได้แล้ว ในห้องสงบลง ซูเฉียวยิ้มที่มุมปาก ตามความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม พบว่าหญิงชรานี้เป็นคนของนายหญิงซู ดูแล้ว น่าจะมาแก้แค้นให้นายหญิงซู แม่บ้านจางที่เป็นคนของนายหญิงชิวโดนตีจนตาย คนในจวนก็คงจะรู้กันแล้ว แต่ว่านายหญิงซูโดนกักขัง ก็น่าจะรู้ข่าวช้าไปหน่อย ขนาดคนข้างกายนางยังไม่รู้ข่าวอะไรเลย แล้วยังจะกล้ามาทำร้ายนางในวันนี้อีก นางเดินไปรอบๆหญิงชรา ในอากาศนี้เต็มไปด้วยยาพิษ หญิงชรานี้ตายแน่นอน นางเองก็ไม่กล้าอยู่ต่อ กรอกตาไปมา ซูเฉียวก็โยนหญิงชรานี้เข้าไปในระบบ จากนั้นก็มองไปรอบๆ ตอนนี้ที่ยังไม่มีคนจับได้ ต้องรีบออกไปจากห้อง เป้าหมายของนางแน่ชัด จึงพุ่งไปทางตำหนักของนายหญิงชิว ถึงเท้าของซูซือตอนนี้ไม่สามารถรักษาได้ แต่นายหญิงชิวไม่มีทางปล่อยโอกาสที่จะไปยั่วยวนซูซื่อชังแน่นอน เพราะนายหญิงซูโดนกักขัง นางต้องรีบทำตัวดีๆ เพราะงั้นจึงรีบอาบน้ำแล้วไปทางตำหนักหน้าแล้ว นายหญิงสามารถอยู่ในตำหนักได้ เพราะความสวยงามและมารยาล้วนๆ วันนี้ นางถือโอกาสร่วมมือกับซูเฉียวเพื่อทำร้ายนายหญิงซู แต่ก็ไม่สามารถทำลายรากฐานของนายหญิงซูได้ ก็แค่โดนกักขัง เพราะเช่นนั้น นายหญิงชิวก็ต้องพยายาม แต่ที่เสียดายคือ ถึงนางจะเป็นที่โปรดปราน แต่ก็มีลูกแค่คนเดียวคือซูชิง นางคิดว่าหากสามารถคลอดลูกชายให้กับจวนซูได้ การที่นางจะแทนที่นายหญิงซู ก็คงจะง่ายขึ้น นี่เป็นโอกาสที่ดีของซูเฉียว ดูจากรอบๆแล้วไม่มีคน ซูเฉียวจึงลากหญิงชราที่ตายเพราะยาพิษออกมาจากระบบ แล้วโยนเข้าไปในตำหนักนายหญิงชิวที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ให้ทุกคนคิดว่า หญิงชรานี้ตายเพราะกำลังหนีอยู่! เช่นนี้ถึงมองแล้วเหมือนจริง หลังจากที่ซูเฉียวกลับมาที่ห้อง ยาพิษในอากาศก็เจือจางไปแล้ว นางจึงนอนหลับไปอย่างสบาย วันที่สองก็โดนวุ่นวายจนตื่นตั้งแต่เช้า เหตุผลนั้นไม่มีอื่นใด แต่เป็นเรื่องศพของหญิงชราที่นางเอาไปทิ้งไว้นั้นโดนคนที่ทำความสะอาดไปพบเจอแล้ว หญิงชรานั้นตายเพราะมีเลือดไหลออกมาจากหูตาจมูกและปาก สภาพน่ากลัวมาก ทำให้บ่าวตกใจกันไปหมด “นี่.....คือป้าหลี่ตำหนักนายหญิงหลวงไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงมาตายในตำหนักนายหญิงชิวล่ะ.....” ทุกคนต่างวิจารณ์กันใหญ่ นายหญิงชิวที่เหนื่อยมาทั้งคืนพอได้ข่าวก็รีบกลับมาดู สีหน้าก็เปลี่ยนไปเลยเหมือนกัน นายหญิงซูที่โดนกักขังก็วิ่งออกมาดูเช่นกัน นางพุ่งไปหาป้าหลี่ ในแววตามีแต่ความเสียใจ แล้วหันไปมองนายหญิงชิว พร้อมกับความโกรธในแววตา “ชิวหลันเซียง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้าไม่เคยทำไม่ดีต่อเจ้า ตอนนี้เจ้าไม่เพียงแต่ไปร่วมมือกับคนเลวมาใส่ร้ายนายหญิงใหญ่อย่างข้า และตอนนี้ยังกล้าทำร้ายคนของข้าอย่างเปิดเผยเช่นนี้? ถึงตอนนี้ข้าจะโดนกักขัง แต่ข้าก็ยังคงเป็นนายหญิงใหญ่ของบ้านนี้ ยังคงมีอำนาจที่จะลงโทษเจ้าเช่นกัน!” นายหญิงชิวก็งงไปหมดแล้ว ใบหน้าที่ขาวเนียนของนางมีความโกรธ กัดฟันแล้วพูด “นายหญิงโดนกักขังอยู่ ป้าหลี่ก็ต้องโดนกักขังด้วย ทำไมนายหญิงถึงไม่อธิบายมาก่อนว่า ทำไมนางถึงมาที่ตำหนักของน้องได้?” เห็นสภาพศพของป้าหลี่ นายหญิงชิวก็รู้สึกแย่จนชาไปทั้งหัวเหมือนกัน แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่สามารถถอยหลังได้แล้ว นางแค่ไม่รู้ว่าป้าหลี่ตายได้อย่างไร “ทำไมหรือ? ก็ต้องถามเจ้าสิ!” เมื่อคืนนายหญิงซูไม่ได้นอนทั้งคืน นางคิดเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ นางรู้การที่ตนเองจะโดนซูซื่อชังเกลียด ซูเฉียวก็มีส่วน แต่ส่วนใหญ่นั้นก็เป็นเพราะชิวหลันเซียง ชิวหลันเซียงคนนี้ไม่อยากเป็นนายหญิงรอง ต่างคนต่างก็มีฝีมือ เพียงแต่ว่าใครมีเล่ห์เหลี่ยมกว่าก็เท่านั้นเอง ถึงนายหญิงซูจะหน้าตาไม่สวย แต่นางมีฐานะ มีคนหนุนหลัง แล้วยังมีลูกสาวที่เป็นถึงพระชายารององค์รัชทายาท ถึงจะเป็นแค่รอง แต่ลูกสาวทั้งสามของจวนซู ในอนาคต ก็คงมีแต่ซูซื่อที่มีอนาคตที่ก้าวไกล แค่ฐานะพระชายารอง ก็สามารถเหยียบอยู่บนหัวของคนอื่นๆได้แล้ว “ป้าหลี่ตายที่นี่ได้อย่างไรนั้น น้องจะสืบหาความจริงแน่นอน แต่ว่า การที่โดนกักขังอยู่แล้วออกมาเอง ก็ขอให้นายหญิงอธิบายเหตุผลให้คนในจวนด้วยเจ้าค่ะ! เพราะยังไงก็มีคนเห็นตั้งมากมาย!” ชิวหลันเซียงรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าตนเองน่าจะโดนใส่ร้าย เพียงแต่ว่าฝีมือนี้ต่ำช้าเกินไปหน่อย แค่คิดไม่ถึง นายหญิงซูที่โดนเกลียดนั้นยังสามารถมาทำร้ายตนเองได้ ไม่แปลกเลยที่เป็นถึงนายหญิงซู นางต้องห้ามประมาทศัตรู ซูเฉียวคาดไว้แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ แต่นางเกรงว่าเรื่องจะไม่ใหญ่พอ ต้องไปช่วยพวกนางสักหน่อย ถึงจะทะเลาะกันแล้ว แต่การยืนพูดกันเช่นนี้ ช่างไม่มีความหมายเลย ถ้าลงมือได้ ก็อย่าทะเลาะเลย! “เจ้า ยังไม่มีสิทธิพอที่ข้าต้องอธิบายให้เจ้า เรื่องของวันนี้ เจ้าต่างหากที่ต้องอธิบายให้ข้า!” นายหญิงซูพูดด้วยความเย็นชา “ป้าหลี่อยู่ข้างกายข้ามานานหลายปี นางเลี้ยงพระชายาหลวงองค์รัชทายาทจนเติบโต นางมีข้อดีมากมายที่ลบล้างไม่ได้!” คำพูดนี้ทำให้ชิวหลันเซียงหัวเราะ นางมีหน้าตาที่สะสวย พอหัวเราะเบาๆเช่นนี้ ก็ยิ่งดูสวยเข้าไปใหญ่ อายุสามสิบกว่า แต่ก็ยังคงสวยจนไม่มีใครเทียบติด “ทำไมข้าถึงไม่เคยรู้ สุสานของจวนซูมีควันขึ้นเมื่อใด ที่ทำให้มีพระชาหลวงองค์ราชทายาทล่ะ?” ชิวหลันเซียงไม่ไว้หน้านายหญิงซูเลยแม้แต่น้อย นายหญิงซูสีหน้าแย่ตั้งแต่แรก ตอนนี้ยิ่งแย่ไปใหญ่ เลยกัดฟันแล้วจ้องชิวหลันเซียง “เหอะ ไม่ช้าก็เร็ว สักวันต้องได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพระชายาหลวงแน่นอน!” “งั้นน้องจะรอดูแล้วกัน!” ชิวหลันเซียงประชด “อย่างน้อย ซือเอ๋อของข้าก็เป็นบุตรสาวนายหญิงใหญ่ หน้าตาสวยงาม ไม่มีที่ติ!” นายหญิงซูโมโหมาก จึงพูดถึงเรื่องไม่ดีโดยตรงเลย ที่หมายถึง ซูชิงไม่เพียงแต่เป็นแค่ลูกสาวของนายหญิงรอง แต่ยังขาเป๋..... นี่เป็นการตบหน้านายหญิงชิวชัดๆ ชิวหลันเซียงสีหน้าซีด ไหล่สั่นเบาๆ สีหน้าแย่จนผิดปกติ แต่ว่า ไม่ว่าชิวหลันเซียงจะโกรธแค่ไหน ก็ไม่ได้ลงมือใดๆ แค่กำมือแน่น ซูเฉียวที่เดินเข้ามาทำสีหน้าระมัดระวัง แล้วตะโกนเสียงดัง “มีคนตายหรือ!” ทำให้คนรอบๆต่างมองบนกันใหญ่ แต่ซูเฉียวกลับขมวดคิ้วโดยไม่ใส่ใจ “นี่ มีเลือดออกมาจากหูตาจมูกและปาก น่าจะตายเพราะยาพิษ ป้าหลี่ไปหาเรื่องใครกัน ถึงตายในสภาพโหดร้ายเช่นนี้” จริงๆแล้วตอนที่ซูเฉียวเดินมานั้น สีหน้าของนายหญิงซูก็เริ่มแย่มากแล้ว ป้าหลี่ตายได้อย่างไรนั้น นางรู้ดีกว่าใคร จริงๆแล้วซูเฉียวก็ควรตาย แต่กลับไม่ตาย แต่กลับกลายเป็นว่า ป้าหลี่ตายในตำหนักของนายหญิงชิวอย่างไม่รู้สาเหตุ เรื่องนี้ต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ แต่นางรู้สึกว่าซูเฉียวคงไม่มีความสามารถขนาดนี้ เพราะการย้ายศพคนหนึ่งคนโดยไม่ให้ใครเห็นนั้น ไม่มีทางเป็นไปได้ นางอยากใช้ป้าหลี่เพื่อกำจัดซูเฉียว เพราะนางรู้ ว่าของอยู่ที่ผู้เฒ่าซู เมื่อวานตอนที่ซูซือไปหาเรื่องซูเฉียว ซูซื่อชังกลับไปช่วย ตามความฉลาดของนายหญิงซูแล้ว ก็รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเช่นนั้น เลยวางแผนเรื่องป้าหลี่นี้ขึ้นมา คนที่พูดนั้นตั้งใจพูด ส่วนคนฟังนั้นก็ยิ่งตั้งใจฟังมากขึ้น