บทที่ 10 อ๋องหันมาแล้ว ผู้ที่ได้ยินนั้นต้องตาย

บทที่ 10 อ๋องหันมาแล้ว ผู้ที่ได้ยินนั้นต้องตาย ชิวหลันเซียงมองไปทางป้าหลี่ที่ตายอย่างโหดเหี้ยม มีเลือดออกมาจากหูตาจมูกเลยปาก และเลือดนั้นก็เป็นสีดำ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไปแจ้งความเถอะ ให้ผู้ตรวจสอบดูก็รู้เองว่าตายเพราะเหตุใด!” ชิวหลันเซียงนั้นผ่าเผย แต่ก็รู้ว่ามีคำพูดที่ว่า มีปากสิบปากก็อธิบายไม่ถูก！ คนตายในตำหนักของนาง ถ้านางอยากหลุดพ้นจากข้อกล่าวหา ก็ต้องทำตามขั้นตอนในการสืบหาความจริง เมื่อวานนางหาเรื่องซูเฉียวจริง แต่เป็นเพราะซูเฉียวพูดในสิ่งที่ทำร้ายชื่อเสียงของชิงเอ๋อ แค้นนี้ นางก็ย่อมที่จะยอมไม่ได้ เพราะเช่นนั้น นางจึงอยากจะสั่งสอนซูเฉียวดีๆสักหน่อย ให้นางไปพูดความจริงต่อหน้าผู้คน แต่กลับคิดไม่ถึง ไม่เพียงแต่ไม่เป็นไปตามที่หวัง แต่ยังทำให้ซูชิงต้องป่วยและนอนอยู่บนเตียง ยิ่งทำให้ข้างกายขาดผู้ช่วยหลัก และเวลานี้ นางเองก็เข้าใจว่าซูเฉียวมาทำไม เมื่อวาน นางร่วมมือกับซูเฉียว ทำให้นายหญิงซูโดนกักขัง ถ้าเช่นนั้น วันนี้ก็ร่วมมืออีกครั้ง “ก็ดี! ตอนนี้ให้คุณท่านส่งคนไปต้าหลีซื่อรอให้ตรวจสอบออกมาว่าเป็นยาพิษอะไร ก็ให้มาค้นตำหนัก ยังไงก็ย่อมต้องมีเบาะแสอยู่แล้ว! ” สิ่งนี้ก็ตรงกับสิ่งที่นายหญิงซูต้องการพอดี จริงๆแล้ว นางยังรู้สึกด้วยซ้ำว่าแผนของตนเองโดนทำลาย แต่ตอนนี้มาดูแล้ว มีคนมาถึงตำหนัก นางไม่อยากจัดการ ก็รู้สึกผิดต่อคนพวกนี้! เพราะเช่นนั้น นางจึงไม่ขัดข้อง ชิวหลันเซียงไม่รู้จะทำอย่างไร จึงหันไปมองซูเฉียว เมื่อคืนเกิดเรื่องมากมาย นางก็สั่งให้คนไปสืบมาแล้ว ก็รู้สึกว่าการที่ซูเฉียวสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ ก็คือปาฏิหาริย์ แต่ก็ไม่ง่ายอย่างปาฏิหาริย์ แต่นางกลับรู้สึกว่า ซูเฉียวเปลี่ยนไปแล้ว！ เปลี่ยนไปจนน่ากลัว หลันซิน ซูซือ นายหญิงซู แม้แต่ลูกสาวของนางซูชิง ล้วนโดนซูเฉียวทำร้ายกันหมด มองดูสีหน้าที่เกรงกลัวของซูเฉียว ชิวหลันเซียงก็รู้สึกว่าตนเองอาจจะละเลยอะไรบางอย่างไป ซูซื่อชังได้ยินว่าคนในตำหนักมีคนโดนวางยาพิษจนตาย ก็รู้สึกปวดหัวมาก จึงรีบส่งคนไปที่ต้าหลีซื่อ ซูซื่อชังเป็นขุนนางคนสำคัญ ในจวนมีเรื่องเกิดขึ้นต่อๆกัน จริงๆแล้วก็จะส่งคนไปเหมือนกัน หลังจากฮ่องเต้ได้ยินแล้ว จึงส่งเซียวยี่หันที่อยู่ที่ต้าหลีซื่อในสองสามวันนี้ไปตรวจหาสาเหตุ นี่ก็เป็นวิธีการหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าจวนซูนั้นสำคัญ เห็นเซียวยี่หันเดินมาจากทางไกล ซูเฉียวไม่ได้เงยหน้า ทำเป็นว่าไม่เห็น นางรู้ ในอดีตนั้นเจ้าของร่างเดิมใช้ป้ายดำไปขอเพื่อได้แต่งงานกับเขา ไม่เพียงแต่กลายเป็นเรื่องตลกของราชอาณาจักร ทำให้เซียวยี่หันเกลียดชัง ที่สำคัญคือ ทำให้ซูซื่อชังกริ้วโกรธ เพราะเซียวยี่หันกับองค์รัชทายาทนั้นเป็นคนละฝ่ายกัน และซูซื่อชังก็สนับสนุนฝ่ายองค์รัชทายาท ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ส่งบุตรสาวคนโตของตนไปจวนรัชทายาทหรอก ตอนนี้เจ้าของร่างเดิมได้ตายไปแล้ว นางไม่สนใจเซียวยี่หันหรอก ถึงจะหล่อเหลาราวกับเทวดา นางก็ไม่สนใจ “ท่านอ๋องหัน รบกวนด้วยขอรับ!” ซูซื่อชังกับเซียวยี่หันไม่ใช่คนพวกเดียวกัน แต่ตอนนี้เขาเองก็ไม่กล้าหาเรื่องเช่นกัน พอนึกได้ว่าซูเฉียวจะแต่งงานกับอ๋องหันจะเป็นจะตาย เขาก็รู้สึกขายหน้า และสถานการณ์ในตอนนี้ พอเจอกันก็ยิ่งรู้สึกแปลกไปใหญ่ “ซูไท่ซือรู้ก็ดี รบกวนไท่ซือรีบสืบหาสาเหตุโดยเร็วด้วยเถอะ ข้าเองจะได้ไปทูลฮ่องเต้” สีหน้าของเซียวยี่หันไม่มีความรู้สึกใดๆ สิ่งที่เขาพูดนั้นหมายความว่า หากไม่ใช่เพราะราชองค์การ เขาก็คงไม่มาหรอก ในเมื่อเป็นราชองค์การ เขาก็ไม่สนใจที่จะทำไปโดยไม่ใส่ใจ เลยสั่งให้หมอยาพิษที่อยู่ข้างๆเข้าไปตรวจหาสาเหตุการตายของป้าหลี่ ซูซื่อชังพยักหน้า “ขอบพระคุณที่ฮ่องเต้เห็นใจ!” นายหญิงซูและนายหญิงชิวต่างก็รู้สึกว่าบรรยากาศเยือกเย็นเล็กน้อย สายตาของคนส่วนใหญ่นั้นหยุดอยู่ที่ซูเฉียวมากกว่า นางกลับไม่เหมือนปกติ ที่พอเจอเซียวยี่หัน ก็หลงจนต้องพุ่งเข้าไป แต่ตอนนี้นางไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ นิสัยเปลี่ยนไปจริงๆ! “ป้าคนนี้โดนยาพิษจริงขอรับ เป็นยาพิษที่หาได้ยาก ไม่มีกลิ่นไม่มีรส แต่ว่า คนที่ได้กลิ่นนั้นตายสถานเดียวขอรับ!” หมอยาพิษตรวจดูแล้ว จึงอธิบาย ซูซื่อชังกระพริบตา จวนไท่ซือมียาที่อันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร อย่าว่าแต่ทำให้ป้าตายไปหนึ่งคนเลย หากอยากทำให้ซูซื่อชังตาย ก็คงเป็นเรื่องที่ง่ายดาย พอคิดเช่นนี้ ก็รู้สึกว่าเรื่องรุนแรงมากขึ้น “ใครก็ได้ ไปค้นตำหนัก เริ่มตั้งแต่ข้างหน้า ค้นที่ละห้อง อ๋องหันอยู่ที่นี่ เป็นพยานให้ข้าด้วยขอรับ! วันนี้ไม่ว่าใครเป็นคนทำ ข้าจะส่งเข้าต้าหลีซื่อสถานเดียว!” ในใจของซูซื่อชังกลัวมาก เพื่อความปลอดภัยของตนเอง ต้องห้ามละเลยเด็ดขาด ถึงอ๋องหันไม่อยู่ เขาก็จะค้นไปทั่วเช่นนี้อยู่ดี เพื่อหาคนที่ทำการเรื่องนี้ เช่นนี้ถึงสามารถปกป้องความปลอดภัยของตนเองได้ ไม่ว่าจะทำอะไร ซูซื่อชังมักจะคิดถึงแค่ตนเองเท่านั้น....... ซูเฉียวที่ยืนอยู่ข้างหลังหมู่คนเบ้ปากเล็กน้อย แล้วทำเสียงเย็นชา พอคิดว่าการที่ตนเองโดนลอบทำร้าย โดนทรมาน พ่อคนนี้ก็เป็นคนร่วมรู้ด้วย ก็ไม่มีทางที่จะเป็นแค่ผู้ผลักดันง่ายๆอย่างงั้นหรอก เมื่อคืน นางยังคิดไม่ออก แต่ตอนนี้พอเห็นซูซื่อชังเป็นเช่นนี้ ก็คิดออกได้อย่างชัดเจน นางอยากแต่งงานกับอ๋องหัน ก็คือเป็นศัตรูกับองค์รัชทายาท ตามนิสัยของซูซื่อชังแล้ว ถ้าไม่ทำลายงานแต่ง ก็ฆ่าซูเฉียวให้ตาย! มีเพียงเช่นนี้ ถึงสามารถแสดงให้เห็นถึงความซื่อสัตย์ที่เขามีต่อองค์รัชทายาทได้ จึงกำมือแน่น ในใจของซูเฉียวมีความเกลียดเล็กน้อย ยิ่งรู้สึกว่าไม่ยอม ความรู้สึกพวกนี้ ทั้งความเกลียดและไม่ยอม น่าจะมาจากเจ้าของร่างเดิม ผู้เฒ่าซูเป็นขุนนางเก่าแก่สี่แผ่นดิน มีผลงานที่ประสบความสำเร็จมากมาย บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้เล็กไปกว่าราชวังสักเท่าไหร่ หากจะค้นตำหนัก ก็เป็นงานที่หนักและกว้างพอสมควร แต่ว่า เซียวยี่หันกลับไม่ปฏิเสธ เขารู้สึกว่า ยังสามารถดูการแสดงบางอย่างได้ หากจะค้นตำหนัก ซูซื่อชัง นายหญิงซู นายหญิงชิว รวมถึงซูซือและซูเฉียวต่างก็ออกมากันหมด ซูชิงมีแผลที่เท้าไม่สามารถเดินได้ จึงเป็นข้อยกเว้น แต่ว่า ในตอนที่ทุกคนอยากดูการแสดงนั้น ต่างก็หันไปมองซูเฉียวและเซียวยี่หัน โดยเฉพาะซูซือ มองด้วยสีหน้าที่ประชด “ที่แท้อ๋องหันก็อยู่ ก็ว่าทำไมน้องรองก็ออกมาเช่นกัน” ปกติแล้ว ไม่ว่าในจวนจะมีเรื่องอะไร ซูเฉียวก็ไม่เคยออกมา เพราะไม่มีที่สำหรับนาง วันนี้ออกมาอยู่ท่ามกลางผู้คน ซูซือที่เสียเปรียบเมื่อวานก็ต้องพูดจาเสียดสีนางเป็นธรรมดา “ท่านพี่เจ้าคะ ในจวนเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ น้องก็ไม่สามารถทำเป็นไม่สนใจไม่ได้ไม่ใช่หรือ? ในเมื่อคนที่เกิดเรื่องเป็นคนของท่านแม่ด้วย!” ซูเฉียวอึ้งเล็กน้อย แล้วพูดด้วยสีหน้าที่ไม่มีพิษไม่มีภัย “เป็นเพราะว่าองค์รัชทายาทก็ใส่ใจเรื่องนี้ใช่หรือไม่ ท่านพี่ถึงมาด้วย?” “ซูเฉียว!” นายหญิงซูและซูซือตะคอกพร้อมกัน นี่คงจะพูดแทงใจดำสินะ ซูซื่อชังหงุดหงิดในใจ พอเห็นนายหญิงซู ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เวลานี้ ทั้งเมืองคงลือกันหมดแล้ว เมื่อวานมีคนเห็นนายหญิงซูแต่งตัวไม่มิดชิดมากมาย แต่ว่าซูซื่อชังก็หงุดหงิดเหมือนกันเมื่อเห็นซูเฉียว แต่พอนึกถึงคำเตือนของผู้เฒ่าซู จึงพยายามอดกลั้นความโกรธ “หุบปาก!” เซียวยี่หันไม่สนใจใดๆ ตั้งแต่เริ่มจนจบ สีหน้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น ยิ่งไม่แม้แต่จะมองซูเฉียว ทำเหมือนซูเฉียวไม่มีตัวตน ห้องโดนค้นทีละห้องไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีผลลัพธ์ใดๆเลย แต่ทุกคนต่างก็ทำสีหน้าตื่นตระหนกกันไปหมด วันนี้ นายหญิงซูและนายหญิงชิวจะได้แข่งกันสักทีว่าใครแพ้ใครชนะ แค่หาหลักฐานได้ วันนี้ก็จะมีกานตัดสินที่เด็ดขาด พอถึงตำหนักของซูเฉียว แววตาของนายหญิงซูก็เป็นประกาย มีความเย็นชาอยู่ในสายตา ราวกับว่าเห็นภาพที่ซูเฉียวตายอย่างทรมาน ตามกำหนดเดิมของนาง ไม่ได้มีเพียงป้าหลี่ตายคนเดียวง่ายๆเช่นนี้ นางจะให้ซูเฉียวได้รับข้อหาวางยาพิษเพื่อฆ่านายหญิงใหญ่ของบ้าน!