บทที่ 1 นี่คือแฟนของฉัน

บทที่ 1 นี่คือแฟนของฉัน ในตอนที่จี้เฟยหวั่นออกมาจากห้องVIP ในหัวยังคงรู้สึกวิงเวียน เมื่อตื่นเหล้าลงท้องไปสองสามแก้ว กระเพราะก็รู้สึกไม่สบายขึ้นมา ทำให้ภายในท้องรู้สึกอึกอัดมาก คืนนี้ เป็นงานเลี่ยงรุ่นที่จัดขึ้นเป็นครั้งแรกหลังจากที่เธอเรียนจบมหาวิทยาลัย เพื่อนสาวหลายคนที่เคยนอนด้วยกัน ได้นัดกันไว้ว่าไม่เมาไม่เลิก ใครจะไปรู้หละว่าพวกเธอกลับเมาเละเทะ และยังทำให้เธอเองก็ขายหน้าไปด้วยอีก...... “จี้เฟยหวั่น ไม่เจอกันตั้งหลายปี คุณยังคงเสแสร้งแบบนี้ไม่เปลี่ยนเลยนะ? คิดว่าตัวเองยังเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลจี้อยู่อีกหรือไง?” “ใช่แล้ว คิดว่าหลายปีที่ผ่านมาคุณมีชีวิตที่ดีมากมายแค่ไหนกันเชียว ที่ไหนได้ยังคงอยู่บนคานอยู่อีกเหรอ? ฮาฮาฮา โชคไม่เข้าข้างเอาเสียเลยจริงๆ ตอนนั้นคุณหยิ่งยโสโอหัง ปฏิเสธเด็กผู้ชายที่ฉันชอบ และไม่แลเหลียวเขาเลยสักนิด ในที่สุดตอนนี้ก็ได้รับผลกรรมแล้ว?” “จี้เฟยหวั่น คุณลองมองดูพวกเราสิ ตอนนี้ต่างก็ได้พบกับคู่แท้ของตัวเองแล้ว โดยเฉพาะฉู่หยุนเย่นคู่หมั้นของเธอยังเปิดบริษัทเป็นของตัวเองด้วย บ้านกับรถก็ซื้อแล้ว ไม่นานมานี้ก็ยังซื้อแหวนเพชร และขอเธอแต่งงานอีกด้วย ......แล้วคุณหละ? หลังจากออกจากโรงเรียนไป คุณก็ไม่มีอะไรอีกเลย” ...... คำพูดเหน็บแนมที่ชัดเจน ดังก้องอยู่ข้างหูของจี้เฟยหวั่น ทิ่มแทงจนใจของเธอเจ็บแปลบขึ้นมา! ที่ไหนได้ งานเลี้ยงรุ่นที่ว่า จริงๆ แล้วมันก็เป็นแค่งานเลี้ยงเพื่อเปรียบเทียบขนาดใหญ่ดีดีนี่เอง พวกเธอนั้นตั้งใจที่จะมาฉีกหน้าเธอ เธอก็โง่เอง ถึงได้นับว่าพวกเธอเป็นเพื่อนที่ดี! ในใจของจี้เฟยหวั่นเต็มไปด้วยความอึดอัด และเยาะเย้ยตัวเอง รีบหันหลังกลับ และวางแผนว่าจะไปห้องน้ำ ใครจะไปคิดว่ายังเดินไปไม่ถึงสองก้าว ก็ชนเข้ากับคนคนหนึ่ง จิตใต้สำนึกทำให้เธอรีบกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็ว “ขอโทษค่ะ” ในเวลาเดียวกัน สายตาก็ชำเลืองมองคนที่อยู่ตรงหน้า ...... นั้นคือผู้ชายที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ธรรมดาคนหนึ่ง ใบหน้าของเขาดูละเอียดอ่อนมาก ราวกับว่าพระเจ้าได้แกะสลักเขาขึ้นมาอย่างประณีต สายตาเย็นชาแปลกแยก ดวงตาดิ่งลึกราวกับทะเล สันจมูกทั้งโด่ง และคม ริมฝีปากสีแดงบาง แสดงให้เห็นถึงความเซ็กซี่ที่ยากจะอธิบาย ส่วนสูงของเขามากกว่า 180 เซนติเมตรขึ้นไป รูปร่างที่หุ่นดี ถูกชุดสูทที่พอดีตัวห่อหุ้มไว้ ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง และกลิ่นอายที่เย็นชา ทำให้จี้เฟยหวั่นถึงกับรู้สึกตกใจ ทันใดนั้นความคิดเดิมที่ถูกเมฆหมอกปกคลุมอยู่ภายในใจ ก็ฟื้นคืนมาอีกครั้ง เธอกระตุกริมฝีปากยกยิ้มอย่างมีเสน่ห์ไปทางชายหนุ่ม: “หนุ่มหล่อ ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันยืมคุณไปใช้หน่อยได้ไหม?” ผู้ชายคนนั้นกระตุกคิ้วที่สวยงามขึ้น กำลังจะเอ่ยปากพูด ผลสุดท้าย ก็เห็นจี้เฟยหวั่นคว้าแขนของเขาไปอย่างกะทันหัน และตรงเข้าไปในห้องVIP ที่อยู่ข้างๆ ‘ปัง’ เสียงดังขึ้นมา ประตูห้องVIPถูกเปิดออก ภายในห้องฉู่หยุนเย่น เสิ่นมั่นหลิง ซูเซวียน และแฟนหนุ่มของพวกเธอได้ยินเสียง ก็พากันหันมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นจี้เฟยหวั่น ฉู่หยุนเย่นก็รีบพูดเยาะเย้ยขึ้นมา: “เอ๊ะ ทำไมถึงกลับมาอีกหละ? พวกเรายังคิดอยู่เลยว่าคุณหนีไปแล้ว” จี้เฟยหวั่นกวาดสายตามองพวกเธออย่างเย็นชา และพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม: “ใครบอกว่าฉันหนีไปแล้ว? ฉันก็แค่ออกไปรับแฟนของฉันเท่านั้นเอง เห็นหรือยัง? เขาก็คือแฟนของฉัน! เหตุผลที่เมื่อกี้นี้ยังไม่มาก็ เพราะว่างานยุ่งมาก ไม่สามารถตีตัวออกมาได้” เมื่อฉู่หยุนเย่น ได้ยิน ก็ชะงักไปอย่างไม่รู้ตัว ซูเซวียนและเสิ่นมั่นหลิงที่อยู่ข้างๆ และคนอื่นๆ ก็พากันตะลึง ทุกคนพร้อมใจกันมองไปทางผู้ชายที่อยู่ข้างๆ จี้เฟยหวั่น ออร่าที่สูงศักดิ์ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับออกมาจากเทพนิยาย และยังมีกลิ่นอายที่เย็นชานั้นอีก ......ผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้ กลับเป็นแฟนของจี้เฟยหวั่น? “จะเป็นไปได้ยังไง!” ฉู่หยุนเย่นกล่าวออกมาอย่างยากที่จะเชื่อ “จะมีอะไรที่เป็นไปไม่ได้กัน? พวกคุณสามารถมีแฟนได้ แต่ฉันมีไม่ได้หรือไง?” จี้เฟยหวั่นยกคางขึ้นแล้วพูด หลังจากนั้นก็ยังไม่ลืมที่จะกอดแขนของผู้ชายคนนั้นให้แน่นมากยิ่งขึ้น สีหน้าของชายหนุ่มยังคงไม่เปลี่ยน เพียงแต่เหล่ตาเล็กน้อย มองดูเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ผมของเธอยาวปกคลุมไหล่ ใบหน้าละเอียดอ่อนสวยงาม ในขณะที่พูดนั้น บนใบหน้ายังแสดงความไม่ยอมแพ้เล็กน้อย แก้มสองข้างที่แดงก่ำ ดูแล้วน่ารัก บนร่างยังมีกลิ่นเหล้าอ่อนๆ ดูเหมือน......จะเมาแล้ว จากบทสนทนาของคนหลายคน ดูเหมือนเขาจะรู้บ้างแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ในดวงตาของจ้างเฟิงเหยาฉายความน่าสนใจขึ้นมา จึงไม่ได้ปฏิเสธ และเหยียดแขนตรงเข้าไปโอบเอวของจี้เฟยหวั่นไว้ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้น: “สวัสดีครับ ผมชื่อจ้างเฟิงเหยา เป็นแฟนของเธอ” การสัมผัสที่เกิดขึ้นติดต่อกันกะทันหัน ทำให้จี้เฟยหวั่นตกตะลึงเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอพยายามจะดิ้นรน แต่ว่าพละกำลังของผู้ชายคนนั้นแข็งแรงกว่า ไม่อาจฝืนได้เลย เธอจ้องมองไปที่เขาด้วยความเขิน และอับอาย ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นฉีกยิ้มออกมาอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อฉู่หยุนเย่น และคนอื่นๆ ได้ยิน ภายในดวงตาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา ผู้ชายคนนี้ทั้งดูดี และทั้งสูงศักดิ์ ทำไมถึงต้องเป็นแฟนของจี้เฟยหวั่นด้วย? ในตอนที่ทั้งสามคนกำลังไม่พอใจอยู่นั้นเอง ร่างของคนคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจากด้านนอก เป็นกู้เหยียน ผู้ช่วยของจ้างเฟิงเหยา! เมื่อกี้ตอนที่อยู่ด้านนอกเขาเห็นว่าเจ้านายหนุ่มของตัวเองถูกลากเข้ามาในห้องVIPนี้ จึงตกตะลึงจนชะงักไป กว่าจะดึงสติกลับคืนมาได้ ก็รีบตามเข้ามาทันที “คุณชาย เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ?” เมื่อจ้างเฟิงเหยาได้ยิน ก็ส่ายหน้า ใช่สายตาส่งสัญญาณว่าให้เขาออกไปก่อน สีหน้าของกู้เหยียนเต็มไปด้วยความงุนงง ก่อนที่จะเหลือบไปมองผู้คนที่อยู่ภายในห้องVIPอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็หันไปมองผู้หญิงคนนั้นที่ถูกคุณชายของเขาโอบไว้ภายในอ้อมแขน เขาไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทว่าเขาไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง จึงทำได้เพียงถอนตัวออกมาจากห้องVIPนั้น ทันทีที่กู้เหยียนออกไป ฉินชวนคู่หมั้นของฉู่หยุนเย่น ก็หัวเราะขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน “ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? คุณชาย? หรือว่าคนคนนี้จะเป็นคุณชายของที่นี่กัน?” ทันใดนั้นฉู่หยุนเย่นก็ตระหนักขึ้นมาได้ทันที “เหอะ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง! จี้เฟยหวั่น นี่คุณแค่ออกจากห้องไปขวางคุณชายที่ไหนก็ไม่รู้ มาหลอกว่าเป็นแฟนเหรอ? นี่มันจะดูหิวมากจนเกินไปหรือเปล่า?” เสิ่นมั่นหลิง และซูเซวียน ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะขึ้นมาพร้อมกล่าวหนุน “ทำไมหละ ถ้าเกิดว่าคุณขาดแคลนผู้ชายมากขนาดนี้ พวกเราสามารถช่วยแนะนำให้คุณได้นี่นา!” ถึงแม้ว่าหัวของจี้เฟยหวั่นยังคงมึนงง แต่จิตสำนึกก็ยังคงชัดเจนอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนี้คือใคร เพียงแค่เห็นว่าเขาหน้าตาดี ก็เลยลากเข้ามาเท่านั้นเอง และคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคนคนนี้จะเป็น......คุณชาย! ‘คุณชาย’ ในสมัยนี้มีออร่าเกินธรรมดาไปแล้วเหรอ ? หากไม่รู้ยังอาจจะคิดว่าเป็นลูกชายผู้สูงศักดิ์จากตระกูลไหนเสียอีก! จี้เฟยหวั่นรู้สึกปั่นป่วนเล็กน้อยอยู่ภายในใจ แต่ภายนอกดูสงบมาก “พวกกลุ่มผู้หญิงที่มองการณ์ตื้นเขิน!” เมื่อฉู่หยุนเย่นได้ยิน ก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย ภายในจิตใจอยากที่จะทำให้เธออับอายขายหน้า ดังนั้นจึงพูดทักทายอย่างเยาะเย้ยขึ้นมา: “คุณชาย ในเมื่อมาแล้ว ก็นั่งลงมาดื่มด้วยกันสักสองแก้วก่อนไหม?” เพียงพริบตาเดียวจ้างเฟิงเหยาก็มองความคิดของเธอออกแล้ว รอยยิ้มขี้เล่นกระตุกขึ้นที่มุมปาก ตอบกลับ: “ก็ดีเหมือนกัน!” พูดไป เขาก็โอบเอวของจี้เฟยหวั่นไว้ แล้วนั่งลง ฉู่หยุนเย่นส่งสายตาที่ไม่ปรารถนาดีให้กับคู่หมั้นของเธอ ฉินชวนเข้าใจทันที รีบเทเบียร์หนึ่งแก้วให้จ้างเฟิงเหยา และพูดขึ้น: “คุณชาย คุณคงจะดื่มเก่งไม่น้อยใช่ไหม? หมดแก้วเลยเป็นไง?” จ้างเฟิงเหยาเหลือบมองดูเหล้าที่อยู่ตรงหน้า แล้วพูดขึ้น: “ของราคาถูกเกินไป ผมดื่มได้ไม่ค่อยจะคุ้นชิน ต้องเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนึ่ง......” เมื่อเขาพูดถึงตรงนี้ ก็รีบตะโกนเรียกพนักงานที่อยู่หน้าประตูเข้ามาทันที “ไปเอาวิสกี้ และไวน์แดงที่แพงที่สุดของที่นี่มา สักสองสามขวดสิ” ท่าทีของพนักงานค่อนข้างสุภาพ และเอาใจใส่ “ได้ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้” เมื่อพูดจบ ก็จะหันหลังเดินจากไป...... แต่สุดท้ายก็ได้ยินเสียงของฉินชวนพูดแดกดันขึ้นมา: “สมแล้วจริงๆ ที่เป็นคุณชาย อดใจรอไม่ไหวที่จะโปรโมทไวน์ขึ้นมาขนาดนี้เลยเหรอ?”