บทที่ 6 ใครกันแน่ที่เป็นของปลอม

บทที่ 6 ใครกันแน่ที่เป็นของปลอม ตอนนี้ หัวใจของจี้เฟยหวั่นก็ยิ่งตื่นตระหนกเข้าไปใหญ่ ในหัวก็วุ่นวาย และสับสนไปหมด “จี้เฟยหวั่น ถ้าคุณยอมรับตอนนี้ บางทีอาจจะยังสามารถไว้หน้าของตัวเองได้บ้าง ไม่อย่างนั้นถึงเวลาอาจจะจบไม่สวยเอานะ!” ซูเซวียนมองไปทางจี้เฟยหวั่นอย่างได้ใจ และยังเตือนเธออีกว่าเมื่อเห็นโอกาสให้รีบคว้าไว้ อย่าทำให้ตัวเองน่าเกลียดจนเกินไป “ใครกันแน่ที่กำลังพูดโกหก!” จี้เฟยหวั่นจ้องมองซูเซวียน ไม่ยอมพ่ายแพ้อย่างเด็ดเดี่ยว เธอจะต้องรอจนถึงสุดท้าย บางทีพวกเธออาจจะแค่มาก่อกวนเท่านั้น? จี้เฟยหวั่นตัดสินใจที่จะลองเสี่ยงดูสักตั้ง ...... หลังจากนั้นสิบนาทีต่อมา ผู้ชายที่ใส่ชุดสูทคนหนึ่งก็มาถึง ใบหน้าก็นับว่าดูดี บุคลิกก็ดูจริงจัง แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นพนักงานออฟฟิศ จี้เฟยหวั่นเหลือบมองคนคนนั้น ในใจสั่นเทาไปครู่หนึ่ง...... จบกัน นี่ไม่ใช่ ----หลินเฟย ผู้อำนวยการฝ่ายผลิตภัณฑ์ของ บริษัท เธอหรอกเหรอ? หลังจากที่หลินเฟยมาถึงแล้ว ก็รีบตรงไปหาฉู่หยุนเย่นทันที “น้องสาว คุณรีบร้อนเรียกผมมาที่นี่ทำไมกัน?” “ไม่มีอะไร ก็แค่อยากจะให้คุณช่วยมาเป็นพยานบุคคลหน่อย!” ฉู่หยุนเย่นยิ้ม ให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องได้ผ่อนคลายนิดหน่อย จากนั้น ฉู่หยุนเย่นก็ลากลูกพี่ลูกน้องไปตรงหน้าของจ้างเฟิงเหยาและจี้เฟยหวั่น ชี้ไปที่พวกเขาทั้งสองคนแล้วถาม: “พี่คะ คุณรู้จักพวกเขาสองคนไหม?” จ้างเฟิงเหยาไม่พูดไม่จา นั่งอย่างเฉยเมยอยู่ข้างๆ แต่ว่าจี้เฟยหวั่นกลับกัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองหลินเฟย “คนคนนี้......ผมไม่รู้จัก......” หลินเฟยมองดูจ้างเฟิงเหยา ไม่รู้สึกคุณหน้าเลยสักนิด ต่อมา หลินเฟยก็หันไปมองจี้เฟยหวั่น “นี่ไม่ใช้จี้เฟยหวั่นหรอกเหรอ?” หลินเฟยจำจี้เฟยหวั่นได้ เพราะว่าเธอเป็นนักศึกษาฝึกงานคนใหม่ของวันนี้ และยังบังเอิญทำงานอยู่ภายใต้ความดูแลของเขาอีกด้วย “ครูประจำชั้น ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก คนนี้ก็คือผู้อำนวยการฝ่ายผลิตภัณฑ์ของบริษัทเฟิงลุ่ย ----หลินเฟย!” ใบหน้าของฉู่หยุนเย่นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พาหลินเฟยเข้าไปหาครูประจำชั้น และแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการ “พี่คะ แสดงใบอนุญาตทำงานของคุณให้ดูหน่อยสิ......” ฉู่หยุนเย่นขมวดคิ้ว พูดกับหลินเฟย “ได้ นี่คือใบอนุญาตทำงานของผม” หลินเฟยหยิบใบอนุญาตทำงานออกมา ครูประจำชั้นมองดูใบอนุญาตทำงานของหลินเฟย แล้วเปรียบเทียบกับของจ้างเฟิงเหยา ทันใดนั้นก็สับสนขึ้นมา ทำไมแค่แป๊บเดียวก็มีผู้อำนวยการฝ่ายผลิตภัณฑ์โผล่มาถึงสองคนกัน? “นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ตอนนี้สีหน้าของครูประจำชั้นเริ่มงุนงงขึ้นมา และซักถามจี้เฟยหวั่น จี้เฟยหวั่นเองก็ตกตะลึงไปทันที เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า ฉู่หยุนเย่นจะเป็นญาติกับผู้อำนวยการฝ่ายผลิตภัณฑ์ของบริษัทพวกเธอ! และที่สำคัญ วันนี้ยังบังเอิญมาเจอกันที่นี่อีก จะจบเรื่องนี้ยังไงดี? จี้เฟยหวั่นรู้สึกอายมาก ไม่รู้เลยว่าจะอธิบายยังไงดี ใบหูก็แดงไปหมดแล้ว “หยุนเย่น นี่มันเรื่องอะไรกัน?” สีหน้าของหลินเฟยเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ไม่เข้าใจการกระทำของคนพวกนี้เลย ซักถามน้องสาวลูกพี่ลูกน้องเกี่ยวกับสาเหตุและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “พี่ค่ะ ผู้ชายคนนี้ไง เขากำลังแอบอ้างเป็นคุณอยู่! คนที่ให้เขาแอบอ้างเป็นคุณก็คือนักศึกษาฝึกงานของคุณเอง จี้เฟยหวั่น......” ฉู่หยุนเย่นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างตั้งแต่ต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่ถูก “แอบอ้าง” เมื่อหลินเฟยได้ยินว่ามีคนแอบอ้างว่าเป็นเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวตนของเขาถูกท้าทาย “บริษัทเฟิงลุ่ย มีผู้อำนวยการฝ่ายผลิตภัณฑ์แค่คนเดียว และเป็นผู้อำนวยการฝ่ายผลิตภัณฑ์คนเดียวเท่านั้น พวกคุณกลับกล้ามาแอบอ้างเป็นผม!” จี้เฟยหวั่นหลับตาปี๋ แอบกรีดร้องอยู่ภายในใจ ตอนนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้ว ใบหน้าของซูเซวียนและเสิ่นมั่นหลิง เต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองดูท่าทางของจี้เฟยหวั่นที่ไม่รู้จะจัดการยังไงดี มันช่างทำให้มีความสุขมากจริงๆ “จี้เฟยหวั่น ทำไมคุณต้องทำแบบนี้? ปกติผมก็เชื่อมั่นในความสามารถด้านการทำงานของคุณมากขนาดนั้น? แต่คุณกลับทำเรื่องแบบนี้ออกมานะหรือ?” หลินเฟยถามจี้เฟยหวั่นด้วยความโกรธ จี้เฟยหวั่นไม่มองตาของหลินเฟย ไม่พูดอะไรเลย ตอนนี้เธอเหมือนถูกเปิดเผย ไม่รู้เลยว่าจะอธิบายยังไง “เพราะว่าเธอหาคุณชายไนต์คลับคนหนึ่งมาเป็นแฟน กลัวว่าจะอับอาย ดังนั้นจึงแอบอ้างตัวตนของคุณ......” ฉู่หยุนเย่นตะโกนขึ้นเสียงดัง ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้ ดึงดูดผู้คนเข้ามาสนใจมากมาย เมื่อหลินเฟยฟังถึงตรงนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จี้เฟยหวั่นกลับหาคุณชายไนต์คลับคนหนึ่งมาแอบอ้างว่าเป็นตัวเอง? ไม่สามารถทนได้จริงๆ นี่มันเป็นการให้ร้ายบุคลิกภาพของคนอื่น! “มันเป็นความอัปยศที่ โรงเรียนของคุณมีนักเรียนแบบนี้ รีบไล่ออกจะดีที่สุด!” หลินเฟยรู้สึกโมโหมาก หัวใจของจี้เฟยหวั่นร่วงหล่นลงไปอยู่บนพื้นทันที ภาพตรงหน้ามืดมนไปหมด...... วันนี้คงต้องจบเห่แล้วจริงๆ อีกหน่อยเธอไม่เพียงแค่ไม่ได้รับใบประกาศนียบัตร แต่อาจจะถูกไล่ออกจากโรงเรียนอีกด้วย แม้แต่งานที่ทำอยู่ก็อาจจะหายไปด้วย! ชีวิตของเธอ หรือว่าจะถูกทำลายลงแบบนี้เหรอ? ส่วนฉู่หยุนเย่นที่อยู่ข้างๆ และคนอื่นๆ เมื่อเห็นภาพทั้งหมดนี้แล้ว ในใจก็มีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ รอดูความพ่ายแพ้ของจี้เฟยหวั่น แต่ในขณะนี้เองจ้างเฟิงเหยากลับเอยปากพูดขึ้นอย่างกะทันหัน: “ใครกำลังแอบอ้างใคร ก็ยังแน่ใจเลย!” น้ำเสียงที่ลึกล้ำและน่าดึงดูด ดูมีพลัง ทำเอาคนที่อยู่ในเหตุการณ์ชะงักไปตามๆ กัน อดไม่ได้ที่จะพากันหันไปมองจ้างเฟิงเหยา “คุณนี่ช่างยโสโอหังจริงๆ หรือจะบอกว่าผมแอบอ้างคุณกัน?” หลินเฟยเกือบจะโกรธจนหัวเราะแล้ว ฉากแบบนี้เข้าไม่เคยเห็นที่ไหนเลยจริงๆ “ใช่แล้ว!” คำตอบของจ้างเฟิงเหยาทรงพลังมาก “ฮาฮาฮา คุณพูดโกหกได้ไม่มีการทำการบ้านเลย เหมือนกับจี้เฟยหวั่นไม่มีผิด ช่างเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบจรองๆ!” ฉู่หยุนเย่นตลกจนขำไม่หยุดอยู่ข้างๆ ผู้ชายคนนี้เสแสร้งได้สมจริงมากจริงๆ ไม่ไปเป็นดารา ช่างน่าเสียดายจริงๆ...... จี้เฟยหวั่นเองก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจจ้างเฟิงเหยาโม้ได้ใหญ่เกินไปแล้ว ถ้าถึงตอนนั้นคงจบเรื่องนี้ได้ยากแน่ๆ เธอแอบดึงแขนเสื้อของจ้างเฟิงเหยาอย่างเงียบๆ คิดอยู่ว่าถ้ายังไงก็กล่าวขอโทษไปเสียให้สิ้นเรื่อง “พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่?” ครูประจำชั้นนับว่าถูกทำให้สับสนไปหมดแล้ว นักเรียนกลุ่มนี้ดูแลยากมากจริงๆ นี่กำลังร่วมมือกันทำอะไรอยู่กันแน่? “ครูคะ นี่ยังต้องถามอีกเหรอ แน่นอนว่าพวกเขาสองคนเป็นพวกหลอกลวงยังไงหละคะ พี่ชายของฉันทำงานที่บริษัทเฟิงลุ่ยหลายปีแล้วค่ะ!” ฉู่หยุนเย่นพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณใช้อะไรมาพิสูจน์?” จ้างเฟิงเหยาหัวเราะอย่างเย็นชา “ผมมีใบรับรองการทำงาน เมื่อกี้นี้พวกคุณก็ได้เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?” หลินเฟยหัวเราะเยาะจ้างเฟิงเหยา “ผมก็มี บางดีของคุณอาจจะเป็นของปลอมก็ได้ นี่ไม่นับ” จ้างเฟิงเหยากล่าว “แล้วยังไงหละ? ผมเรียกคนมาช่วยยืนยันก็ได้ แต่คุณที่เป็นตัวปลอมหละ เดี๋ยวอาจจะถูกเปิดเผยได้นะ!” หลินเฟยถูกหยุดไปชั่วขณะ ถูกจ้างเฟิงเหยาทำให้โกระจนชะงักไปครู่หนึ่ง ในใจก็มีความหดหู่อยู่นิดหน่อย แต่เมื่อคิดคิดดูแล้ว ทำไมเขาต้องหดหู่ใจด้วยหละ? ทั้งๆ ที่เห็นได้ชัดว่าเขาคือตัวปลอม “ก็ได้ คุณเรียกมาสักคนสิ เรียกประธานบริษัทเฟิงลุ่ยของคุณเลยดีกว่า! ถึงตอนนั้นคนที่ถูกเปิดเผยจะเป็นใคร ก็ไม่แน่นอนแล้ว......” จ้างเฟิงเหยาหัวเราะอย่างเย็นชา ท่าทางหลีกเลี่ยงไม่ได้ จี้เฟยหวั่นบ่นในใจ ผู้ชายคนนี้เขาจะทำให้เรื่องนี้ใหญ่ไปถึงไหนกัน? ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเสียใจทีหลังที่เรียกจ้างเฟิงเหยามาด้วย...... “ก็ดี! ผมจะไปโทรศัพท์เดี๋ยวนี้เลย!” ทันใดนั้นหลินเฟยก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ยืนยันที่จะสู้กับจ้างเฟิงเหยาไปจนถึงที่สุด เรียกคนก็เรียกคน ใครกลัวใครกัน? จากนั้นเขาก็ออกไปโทรศัพท์ หาประธานของบริษัทเฟิงลุ่ย แล้ว จ้างเฟิงเหยากระตุกยิ้มที่มุมปาก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะส่งข้อความออกไปเช่นกัน ฉู่หยุนเย่นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยว่าคุณชายไนต์คลับคนนี้จะกล้าหาญขนาดนี้ กลับทำเรื่องให้ใหญ่ได้ขนาดนี้