บทที่ 5 นายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ

บทที่ 5 นายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ ในพระราชวังใต้ดินนั้น ทุกหญิงทุกคนล้วนบ้าคลั่งมาก ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับเด็กสาวขี้อายคนหนึ่งกำลังโดนผลักขึ้นเวที ท่ามกลางผู้ชมที่มีฐานะ แต่ที่น่าเศร้าก็คือ ตอนนี้ฉันกลับเป็นเด็กสาวขี้อายคนนั้น คุณนายสาวสวยคนนั้นจับเอวของฉันเอาไว้ หัวก็คลอเคลียอยู่ที่ไหล่ของฉัน “​ หยู่ถิง เธอหาผู้ชายงานดีคนนี้มาจากไหนกัน แค่หยอกล้อนิดเดียวก็ตื่นเสียแล้ว อีกอย่างดูท่าทางไม่เลวเลย น่าสั่งสอนจริง ๆ เป็นยังไงบ้าง จะขายต่อให้ฉันเท่าไหร่ เธอบอกราคามา ส่วนฉันจะเอาเทนเนอร์ฟิตเนสส่งต่อให้เธอ ! ” ฉันกดดันมาก พลางมองไปที่หยู่ถิง หวังว่าเธอจะช่วยชีวิตฉัน แต่ทว่าเธอกลับยิ้มแล้วพูดว่า “​ ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องมีราคาอะไรหรอก เธอก็ลองถามเขาแล้วกัน ถ้าเขายอม ฉันก็โอเค ส่วนหนุ่มเทนเนอร์ของเธอ……ฉันก็ขอบคุณในความหวังดีของเธอ แต่ฉันคุ้นเคยกับการใช้คน ไม่คุ้นเคยกับการใช้สัตว์เลี้ยง ” คำพูดของหยู่ถิง ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจแทนหนุ่มร่างใหญ่คนนั้น แล้วก็เศร้าใจแทนตัวเองด้วย ในสายตาของพวกเขา พวกเราเป็นแค่เครื่องมือก็เท่านั้น เครื่องมือสำหรับความใคร่ชนิดหนึ่ง หรือไม่ก็เป็นเพียงแค่ของเล่นก็เท่านั้น ในตอนที่ฉันกำลังรู้สึกเศร้าใจอยู่นั้น แก้มของฉันก็โดนคุณนายสาวสวยคนนั้นจูบไปหนึ่งครั้ง “ หนุ่มน้อย ยอมไปอยู่กับพี่สักคืนไหม ? ” พูดจบ เธอก็เอามือลูบไล้ไปที่หน้าอกของฉัน เธอกำลังหลอกล้อฉันอยู่ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรออกไป คุณนายคนหนึ่งที่อยู่รอบ ๆ ก็ไม่ยินยอมขึ้นมา “ มีสิทธิ์อะไรกัน หนุ่มน้อยของดีแบบเขา เธอแค่แทะโลมเขา แล้วอยู่ ๆ จะมากินเขาเหรอ ? ” พูดจบ คุณนายคนนั้นก็พูดกับฉันว่า “ หนุ่มน้อย คืนนี้ไปกับพี่ พี่ให้เธอห้าพันบาท! ” “ ฉันให้แปดพัน! ” “ ฉันให้หมื่นหนึ่ง! ” “ สองหมื่น! ” …… พวกคุณนายตะโกนราคาขึ้นมา ทำให้ฉันเห็นความอิจฉาและความปรารถนาจากผู้ชายเหล่านั้นที่พวกเธอพามาด้วยอย่างชัดเจน ฉันคิดว่าควรจะซาบซึ้งใจและภูมิใจ แต่ทว่าตอนนั้นภายในใจของฉันรู้สึกเศร้าใจมาก เศร้าใจที่ตัวเองกลายเป็นสิ่งของ ฉันมองไปทางหยู่ถิง เพื่อหวังว่าเธอจะช่วยฉันออกไปจากผู้หญิงพวกนี้ได้ แต่ว่ากลับต้องผิดหวัง เธอไม่ได้ช่วยฉันเลย ได้แค่ยืนหัวเราะอยู่ ราวกับเธอกำลังฟังเรื่องตลกอยู่ ราคายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากไม่กี่พัน ก็เพิ่มเป็นหมื่น ในที่สุดเมื่อถึงสามแสน แต่สุดท้ายคุณนายสาวสวยที่ตัวติดอยู่กับฉัน ก็ยกมือของเธอขึ้น “ ห้าแสน คืนนี้ถ้าหนุ่มน้อยคนนี้ยอมไปกับฉันล่ะก็ ฉันจะยอมจ่ายห้าแสน! ” เมื่อเธอตะโกนราคานี้ขึ้นมา ฉันเห็นสายตาที่ระยิบระยับของผู้ชายทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รวมกับความอิจฉาริษยา และผู้หญิงพวกนั้นที่ตะโกนราคา ก็ต้องหุบปากลงไป “ เล่นก็ส่วนเล่นนะ แต่ห้าแสนแค่เพื่อต้องการลองความเวอร์จิ้น ก็ไม่น่าจะคุ้มสักเท่าไหร่ ” ผู้หญิงทุกคนเริ่มถอยออกไป ราวกับยอมแพ้ ทำให้รอบตัวฉันเหลือแค่คุณนายสาวสวยคนนั้นกับหยู่ถิง “ งั้นก็โชคดีนะ คุณหยู่ถิง! ” คุณนายสาวสวยคนนั้นยิ้มออกมาอย่างแพรวพราว หลังจากนั้นก็ลากฉันเพื่อให้ไปกับเธอ และหนุ่มเทนเนอร์ที่เธอพามาก่อนหน้านี้ ก็ถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี เพียงแต่ว่า ฉันไม่อยากไปกับเธอก็เท่านั้น แล้วก็ไม่อยากกลายเป็นของเล่นของเธอด้วย! “ ทำไมล่ะ หนุ่มน้อย ? ” “​ ขอโทษครับ ผมขอปฏิเสธ ” เมื่อฉันปฏิเสธออกไป ก็สามารถเห็นสีหน้าที่มึนงงของคุณนายสาวสวยคนนั้นได้อย่างชัดเจน หลังจากนั้น เธอก็หัวเราะพลางพูดว่า “หกแสนหก เลขนำโชค! ” แต่ฉันก็ยังคงส่ายหัว จากนั้น เธอก็หุบยิ้ม แล้วสีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจัง “ แปดแสนแปด! ” ทุกคนเริ่มตกตะลึง เงียบสนิทไม่มีเสียงใด ๆ “ ขอโทษครับ และขอบคุณความหวังดีของคุณ ” ฉันก็ยังคงเลือกจะปฏิเสธ แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเหล่าบรรดาคุณหญิงคุณนายทั้งหลาย และฉีกหน้าของคุณนายสาวสวยจนแหลก ทันใดนั้น ฉันก็สีหน้าที่สวยงามของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นดุร้าย เส้นเลือดที่หน้าผากเริ่มโผล่ออกมา “ ล้านหนึ่ง แค่หนึ่งรอบ! ” นาทีนั้น ฉันไม่ได้คิดเรื่องเงินเลย หรือจะพูดง่าย ๆ ว่าเงินไม่ได้ดึงดูดใจฉันเลย เพราะอย่างน้อยฉันยังมีศักดิ์ศรี ศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชาย ! “ ไม่ว่าจะกี่บาท ผมก็ไม่นอนกับคุณหรอก ! ” คำพูดที่ฉันพูดออกไปค่อนข้างเสียงดัง และรู้สึกดีมากที่ได้พูดออกไป แต่ทว่าทันใดนั้นฝ่ามือที่ตบลงมาดูจะรู้สึกดีมากกว่า ทำเอาฉันมึนจนเห็นดาวเห็นเดือนเลย “ ไม่ใช่ของดีสักเท่าหรอก!!! ” หลังจากที่คุณนายสาวสวยคนนั้นเดินออกไป เหล่าบรรดาคุณหญิงคุณนายแต่ละคนก็ดูจะมีความสุข บางคนก็อดใจไม่ไหวจึงทำเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายที่พวกเธอซื้อมาท่ามกลางผู้คน และราวกับโดนเธอแพร่เชื้อ เหล่าบรรดาคุณหญิงคุณนายเมื่อเห็นเช่นนั้น ก็ค่อย ๆ ทำตาม ไม่เว้นแม้กระทั่งคุณหญิงคุณนายสองคนยังทำกันเอง ตอนนี้ที่ตรงนี้ช่างลามกอนาจาร และมั่วมาก จนไม่อยากจะมอง ฉันไม่กล้าคิดเลยว่า บรรดาพวกคุณหญิงคุณนายทั้งหลายที่ปกติดูสูงส่ง สง่างาม จะสามารถทำเรื่อง……บ้าคลั่งแบบนี้ได้ ทันใดนั้น หยู่ถิงก็เดินมาด้านหน้าฉัน พลางเอามือฉันไปพาดไว้ที่ไหล่เธอ “ พวกเราไปกันเถอะ! ” หลังจากนั้น ฉันกับเธอก็ออกจากพระราชวังใต้ดินที่แสนลามกอนาจารนั้น หยู่ถิงเปลี่ยนเสื้อผ้าบนรถเสร็จ ก็เรียกฉันให้ขึ้นรถ หลังจากฉันขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เธอก็ยิ้มแล้วยื่นเช็คเงินสดให้ฉัน “ คืนนี้นายทำได้ไม่เลว ทำให้ฉันไม่ต้องเสียหน้า ฉันดีใจมากเลย นี่เช็คเงินสดห้าหมื่นบาท ถือเสียว่าเป็นของรางวัลสำหรับเธอ ” ฉันรับเช็คเงินสดมา หลังจากนั้นก็ฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วทิ้งออกนอกหน้าต่างรถไป หยู่ถิงงุนงงเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ ใช่ซินะ คนอื่นกล้าจ่ายนายเป็นล้าน ฉันให้นายแค่ห้าหมื่น ดูขี้งกไปใช่ไหม งั้นฉัน…… ” เธอยังไม่ทันพูดจบ ฉันก็ขัดจังหวะเธอขึ้นมา “ ไม่ใช่เพราะเรื่องเงิน แล้วก็ไม่ใช่เพราะเรื่องหน้าตาของคุณด้วย ผมแค่ไม่ชอบให้ใครมาทำเหมือนผมเป็นสินค้าที่เอาไว้ประมูล ” “ โอ้โห ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง แต่นี้ช่างเป็นศักดิ์ศรีที่น่าเศร้าใจจริง ๆ ! ” หลังจากที่หยู่ถิงประหลาดใจ จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา “ ถ้าจะเป็นแมงดาแล้วล่ะก็ อย่ามาพูดถึงเรื่องศักดิ์ศรีเลย มันไม่เหมาะกับนาย ” ฉันไม่ได้พูดอะไร พลางเปิดประตูรถลงไป แล้วเดินต่อไป จากนั้น รถยนต์ของหยู่ถิงก็ขับมาข้าง ๆ ฉันแล้วขับผ่านไป โดยไม่มีการหยุดรถแล้วไฟท้ายหลังรถก็ค่อย ๆ หายไปท่ามกลางความมืด ฉันหยิบบุหรี่ออกมา แล้วจุดไฟ หลังจากนั้นก็เดินถามทางที่มืดมิดไปเรื่อย ๆ เดินไปข้างหน้าอย่างดื้อรั้น หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ตรงหัวมุมถนน ฉันก็เห็นหยู่ถิงยืนพิงอยู่ที่รถ เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้ ทันใดนั้นเธอก็ผลักฉันไปที่รถยนต์ จากนั้นริมฝีปากสีแดงอันร้อนแรงของเธอก็จูบลงบนริมฝีปากของฉัน จูบนั้นแทบทำให้ฉันหยุดหายใจ ! เมื่อผ่านไปสิบกว่าวินาที หยู่ถิงก็ยืดตัวขึ้น “ เมื่อกี้ขอโทษ ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจจะเดินทางนี้ นายไม่เหมือนกับพวกผู้ชายเห็นแก่เงินพวกนั้นหรอก จูบนี้ก็ถือเสียว่าฉันชดเชยให้นาย แต่ว่าห้าหมื่นนั้นไม่มีแล้วนะ เพราะนายเป็นคนฉีกทิ้งเอง แต่พูดไป จูบของหยู่ถิงมีค่ามากกว่าห้าหมื่นนะ เพราะฉะนั้นนายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ ! ”