已经是第一章了
บทที่ 9 ใครกล้าแย่งผู้หญิงของฉัน
บทที่ 9 ใครกล้าแย่งผู้หญิงของฉัน
ดี๋ชิงโถงใจกว้างมาก ฉันแทบจะอดใจไม่ไหวเอาบัตรของเธอไปซื้ออิสรภาพของฉันคืนมา
แต่คิดไปคิดมา ในที่สุดก็ปฏิเสธไป เพราะศักดิ์ศรีที่น่าสงสารมันก็ยังก่อกวนอยู่
และดูหมือนว่าเพราะฉันปฏิเสธเธอ ทำให้ดี๋ชิงโถงเชื่อฉันจริง ๆ ว่าฉันไม่ใช้ผู้ชายที่ยอมทำทุกอย่างเพราะเงิน
หลังจากนั้น เธอก็เดินมาใกล้ฉัน พลางกอดฉัน “ ช่างเป็นอะไรที่น่ามหัศจรรย์และหายากจริง ๆ ฉันอยากจะเก็บสะสมนายไว้จริง ๆ แต่ว่าสะสมเอาไว้รสชาติก็เปลี่ยนแล้ว ฉันจะยังชอบนายได้ยังไงกันล่ะ ? ”
เมื่อดี๋ชิงโถงกลับไปแล้ว ระหว่างเราก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเกินกว่ามิตรภาพเลย พวกเราบริสุทธิ์ และบัตรที่ฉันคืนเธอไปก็เป็นหลักฐานที่ดีที่สุด
หลังจากดี๋ชิงโถงกลับไป ฉันก็นอนลงบนโซฟาสักพักหนึ่ง รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าการจัดการกับผู้หญิงก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยเฉพาะการต้องใช้สมองมากกว่ากำลัง
หลังจากนอนได้เกือบสิบนาที ฉันก็กำลังจะออกไป แต่ประตูห้องก็ถูกเปิดออก จางหงหวู่เดินเข้ามาอย่างสง่า
“ เก่งมากหนุ่มน้อย เสื้อผ้าไม่ยับยูยี่ ดี๋ชิงโถงก็ดูจะพอใจ เพียงแค่ใช้ปากก็จัดการเธอไว้ได้ นับถือจริง ๆ ! ”
จางหงหวู่นั่งลงบนโซฟาพลางเอาขาไขว่ห้าง จากนั้นก็จุดบุหรี่ แล้วก็ยื่นให้ฉัน
ฉันเอื้อมมือไปรับ จากนั้นก็เอาเข้าปาก การที่ปอดโดนโอบล้อมไปด้วยควันมันกระตุ้นจริง รู้สึกเพลิดเพลินมาก และกลิ่นริมฝีปากของจางหงหวู่บนก้นบุหรี่นั้น ยิ่งทำให้ยิ่งเพลิดเพลินเข้าไปอีก การเคลื่อนไหวของเธอโดยไม่ตั้งใจ ช่างยั่วยวนคนอื่นหลงใหลจริง ๆ
“ ใช่ ผมแค่ทั้งเลียทั้งดูด แต่ก็ไม่ง่ายที่จะส่งดี๋ชิงโถงออกไป แต่ว่าร่างกายผมจะไม่ได้ทำอะไรเลย ถ้างั้น พี่หงหวู่อยากจะช่วยผมไหม ? ”
ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนไป คำพูดแบบนี้ฉันคงไม่กล้าพูดออกไปแน่นอน แต่ด้วยความ “เร่าร้อน” อยู่ที่เส้นทางสายนี้ทำให้ฉันเปลี่ยนไปอ่างเห็นได้ชัดเจน หรืออาจจะพูดได้ว่าก้นเบื้องของหัวใจฉันเดิมทีก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว เพียงแค่มันคลุมเครือที่โดนปกคลุมอยู่หลายชั้นได้ถูกเส้นทางนี้เปิดออกไปแล้ว
จางหงหวู่หัวเราะลั่น แต่ในขณะที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็นอนคว่ำลงมาบนร่างกายของฉัน สายตาที่ยั่วยวน พลางเลียไปรอบ ๆ ริมฝีปาก หน้าอกที่อวบอิ่มของเธอก็ดันเข้ามาที่หน้าอกของฉัน ขาเรียวยาวทั้งสองข้างของเธอที่สวมใส่ถุงน่องสีดำก็ถูไปมากับร่างกายฉันอย่างเป็นจังหวะ และมือขาวใสทั้งสองข้างของเธอก็สัมผัสไปที่ส่วนนั้นของฉัน
ภายใต้เสื้อผ้า ที่โดนนวดคลึง และโดนลูบคลำ การสัมผัสทุกครั้งนั้นพอดิบพอดี และทุกครั้งก็ทำให้ฉันเพลิดเพลิน เดิมที่ฉันคิดว่าการชักในไม่กี่วินาทีก่อนจะเสร็จความใคร่จะเป็นจุดที่ฟินที่สุดของผู้ชาย แต่จางหงหวู่กำลังใช้มือของเธอบอกฉันอยู่ว่า ที่จริงแล้วฉันคิดผิด และก็ผิดอย่างมหัน
ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องครางออกมาจากปากเล็ก ๆ ของเธอ น่าหลงใหลมาก ราวกับปีศาจจิ้งจอกเก้ากรงเล็บจากนรก ที่ต้องการจะลากวิญญาณมนุษย์ให้จมลงไปสู่นรก นั้นทำให้ฉันยับยั้งใจไม่อยู่ และไม่คิดจะขัดขืน
ผ่านไปไม่นาน ประมาณสองสามนาที ฉันไม่ทันแม้แต่จะอ้าปากของความเมตตา ก็ยอมปลดอาวุธออกมาภายใต้มือของจางหงหวู่
หลังจากนั้น จางหงหวู่ก็ใช้ลิ้นเลียติ่งหูของฉันเบา ๆ “ หนุ่มน้อย อยากจะปรนนิบัติน้องสาวของฉัน นายจะอ่อนเกินไป เมื่อไหร่ที่นายสามารถทนอยู่ในมือฉันได้นานสิบนาที นายก็จะกลายเป็นชายหนุ่มที่มีคุณสมบัตินั้น ”
ฉันอับอายมาก ผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่ง โดนผู้หญิงปลดอาวุธด้วยมือได้ภายในสองสามนาที น่าอายจริง ๆ
“ ฉันอยากอยู่ด้านบนสุด ไม่ได้อยากมีคุณสมบัตินั้น ”
จางหงหวู่แลบลิ้นออกมา เพียงครึ่งเดียว “ งั้นก็รอให้ข้างล่างนั้นทนให้ได้ครึ่งชั่วโมง จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนทำได้เลย สงสัย……นายเองก็อาจจะสำลักออกมาก่อน ”
จากนั้น จางหงหวู่ก็หัวเราะคิกคักออกมาแล้วเดินออกไป แต่ก่อนจะออกไปเธอหยุดอยู่ที่ประตูแล้วโยนแบงก์ร้อยมาให้ฉันบึกหนึ่ง แล้วพูดว่านี้คือเงินเอาไว้ติดกระเป๋าของฉัน
อื้ม ดูจากเงินติดกระเป๋านี้แล้ว น่าจะทำให้ฉันมีอนาคตที่สดใสได้เลย
หลังจากฉันออกจากดี้เล่สิงซิงแล้ว ก็ตรงกลับบ้านทันที
หยาวเซียวไม่อยู่บ้าน สงสัยว่าจะออกไปทำงาน
ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็เตรียมตัวจะทำอะไรกินเสียหน่อย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
และฉันก็กำลังครุ่นคิดว่า สายที่โทรเข้ามาจะเป็นจางหงหวู่หรือว่าหยู่ถิง แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าตัวเองผิดแล้ว เพราะสายที่โทรเข้ามาคือหวูเจิ่นดง
เมื่อมาถึงร้านอาหารที่นัดไว้ ฉันก็เห็นหวูเจิ่นดง จากนั้นเราทั้งสองก็นั่งกินนั่งดื่มอย่างไม่มีจำกัด
เขาบอกฉันว่าวันนี้เข้ามาทำธุระ ก็เลยแวะมาหาฉัน แต่ก่อนจะมาหาฉันก็แวะเยี่ยมพ่อฉันแล้วที่โรงพยาบาล
ฉันไม่ได้พูดอะไร พลางชนเขาไปแก้วหนึ่ง เพื่อนสนิท ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมาย
หลังจากกินเสร็จ หวูเจิ่นดงที่ดื่มไปยกใหญ่ก็อยากจะไปร้องเพลงต่อให้ได้ และยังบอกอีกว่าต้องเอาแบบที่มีผู้หญิงด้วย
ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือก ฉันเลยพาเขาไปร้านคาราโอเกะที่ใกล้ที่สุด
เมื่อเข้ามาถึง เขาก็เกิดถูกใจสาวที่กำลังจ่ายเงินอยู่ที่แคชเชียร์
หญิงสาวคนนั้นสวยมากจริง ๆ อายุประมาณยี่สิบ เป็นสาวใสวัยแรกแย้ม ชุดกระโปรงสีขาว มัดผมหางม้าเล็ก ๆ ทำให้ดูบริสุทธิ์มาก ๆ ถ้าเปรียบกับสังคมสมัยนี้ราวกับดอกบัวที่ไม่แปดเปื้อนดินโคลน และเป็นดอกบัวที่บริสุทธิ์
แต่ปัญหาก็คือ เธอเป็นลูกค้าที่กำลังจ่ายเงินอยู่ ไม่ใช่สาวบริการ!
หวูเจิ่นดงเดินโซซัดโซเซจะไปจับเธอให้ไปร้องเพลงเป็นเพื่อนด้วย ฉันก็รีบดึงเขาเอาไว้
แต่พูดจริง ๆ ฉันแทบจะดึงเขาไว้ไม่ไหว เพราะเขาเป็นชายร่างใหญ่ อายุยังน้อยและยังฝึกศิลปะการต่อสู้มาด้วย ฉันยังรู้สึกกระวนกระวายใจ ว่าเขาจะชกเข้ามาที่เบ้าตาฉันจนบวม
ในขณะที่ฉันกำลังไร้ซึ่งหนทางจะจัดการได้ ก็มีผู้ชายที่มีรอยสักรูปหัวเสือบนแขนเดินลงบันไดมา เดินแกว่งไปแกว่งมา สายตา สายตาเลือนราง เพราะน่าจะดื่มมาเยอะพอสมควรแล้ว
แต่ที่บังเอิญก็คือ เขาก็คิดว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นสาวขายบริการ
“ โอโห้ สาวสวย มา ขึ้นไปสนุกเป็นเพื่อนพวกพี่หน่อย! ”
หนุ่มรอยสักคนนั้นก็ดึงหญิงสาวคนนั้น แต่หญิงสาวคนนั้นดิ้นรนขัดขืน บริการของร้านคาราโอเกะก็ช่วยห้ามปราบ
ฉันลากหวูเจิ่นดงออกมา “ พอได้แล้ว สาวคนนั้นโดยแขกคนนั้นลากไปแล้ว พวกเรากลับเถอะ! ”
“ แม่งเอ้ย ใครกล้าแย่งผู้หญิงของฉัน!!! ”
แต่อนิจจัง ฉันกำลังคิดจะลากหวูเจิ่นดงออกไป แต่คิดไม่ถึงว่า ประโยคนั้นจะไปทำให้เขาเกิดแค้นขึ้นมา พลางสะบัดฉันออก จากนั้นเดินตรงเข้าไปหาชายรอยสักรูปหัวเสือคนนั้นอย่างขุ่นเคือง แล้วก็ชกไปที่หน้าของชายคนนั้นจนหน้าหันเลือดออกไปอีกข้าง
“ แม่งเอ้ย พี่น้อง ฉันโดนชกแล้ว รีบลงมา รีบลงมาซิว่ะ! ”
หนุ่มรอยสักหัวเสือคนนั้นแหกปากตะโกนเรียก แต่หวูเจิ่นดงหันไปพูดกับหญิงสาวคนนั้นอย่างเปิดเผย “ สาวน้อย ไม่ต้องกลัว พี่จะปกป้องเธอเอง! ”
ไม่มีใครคุ้มกะลาหัวนาย ยังจะไปปกป้องคนอื่นอีก!
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายจากด้านบน ฉันก็ยกหวูเจิ่นดงขึ้นบนไหล่ แล้วก็วิ่งหนีไป
แต่ก็ได้ยินเสียงด่าของไอขี้เมารอยสักรูปหัวเสือดังมาจากด้านหลัง “ นังแพศยา คืนนี้ฉันจะจัดการเธอให้ตาย กล้าดียังไงเรียกคนมาต่อยฉัน! ”
ในขณะที่ฉันกำลังวิ่งหนีก็หันกลับไปมองหญิงสาวเซ่อซ่าคนนั้น ยังคงยืนงุนงงอยู่ที่เดิม
“ เธอโง่เหรอ มัวยืนอยู่ให้เขามาฆ่าทิ้ง รีบวิ่งตามฉันมา!!! ”
หลังจากนั้น หญิงสาวเซ่อซ่าคนนั้นก็วิ่งออกมาจากร้านคาราโอเกะกับฉัน
เมื่อออกจากประตูมา ข้าง ๆ ก็มีพุ่งไม้มืด ๆ อยู่ ฉันที่แบกหวูเจิ่นดงอยู่ก็วิ่งได้ไม่เร็ว ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่พวกวิ่งเร็วอะไร ดังนั้นฉันจึงพาพวกเขาเข้าไปในพุ่งไม้
ทันใดนั้น ก็มีพวกอันธพาลสิบกว่าคนถือแท่งเหล็กหรือไม่ก็ขวดแก้วที่แตกออกมาจากร้านคาราโอเกะ แล้ววิ่งตรงมาที่พวกแอบอยู่……
已经是最新一章了
加载中
