บทที่12  ฉันสั่งให้หมอบลง

บทที่12  ฉันสั่งให้หมอบลง บอกตามตรง ฉันขับรถไม่เป็น ในหมู่บ้านของเรามีรถแทรกเตอร์รวมกันไม่ถึง10คัน ฉันเรียนขับรถ ฉันบ้าเหรอ？！ หยู่ถิงได้ยินว่าฉันจะแข่งรถกับเขา เธอก็ยิ้มทันที แถมยังยิ้มอย่างสดใส ทำให้ใบหน้าที่หม่นหมองของฉันหายไปทันที. “ฉันรู้สึกว่าถ้าอยู่กับนายแล้วมันทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ.” หยู่ถิงสตาร์ทรถ จากนั้นก็พาฉันไป. ฉันถามเธอว่าไปไหน เธอตอบกลับมาว่าไปเปิดห้องที่โรงแรม. “ไปที่ที่เจิงห้าวอยู่.” หยู่ถิงอึ้งเล็กน้อย “นายจะแข่งรถกับเขาจริงเหรอ？ เท่าที่ฉันรู้ นายไม่มีแม้แต่รถ ฉันสามารถให้นายยืมรถได้ แต่เกมนี้ไม่อนุญาตให้ยืมรถ.” “ฉันยืมรถทำไม พวงมาลัยฉันไม่เคยแตะด้วยซ้ำ ฉันขับรถไม่เป็น.” “แล้วนายไปทำไม?” “ไร้สาระหน่า ฉันเป็นผู้ชาย แม้ว่าฉันจะทำงานขายตัว แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีในการขายตัว. แม้แต่หนึ่งล้านฉันไม่ก็รับ ฉันสามารถทำให้เขาพูดจาอ้อน ๆ. ฉันยืนยันที่จะไป หยู่ถิงก็ไม่ได้พูดอะไร พาฉันไปที่ที่พวกเขาแข่งรถบ่อยๆ. นี่คือถนนที่คดเคี้ยว มันถูกสร้างขึ้นโดยพวกลูกคนรวย ประกาศให้คนนอกรู้ว่าให้คนที่อยู่บนเขาใช้ชีวิตที่ดี แต่ความจริงแล้ว พวกเขาแค่อยากเปิดถนนให้พวกเขาสามารถแข่งรถได้ในตอนกลางคืน. หลังจากหนึ่งชั่วโมง หยู่ถิงพาฉันมาถึงสถานที่ที่พวกเขาแข่งรถ. เวลานี้ ถนนบนภูเขาถูกปิด จะมีก็แค่รถ10กว่าคันของพวกเขา แถมยังมียี่ห้อรถแข่งที่หลากหลาย ฉันก็ไม่รู้จัก แต่ดูแล้วมันหรูหรา ถึงโลโก้รถจะแปลกไปหน่อย มีทั้งม้า มีทั้งควาย และยังมีการใช้ส้อมมาแทนโลโก้. เจิงห้าวพิงอยู่ที่หัวรถของเขา พอเห็นฉันมาถึง ใบหน้าก็แสยะยิ้มออกมา “ไม่เลวๆ อย่างน้อยก็ไม่กลัวจนไม่กล้ามา แต่ว่าฉันอยากรู้ นายจะแข่งกับฉันยังไง จะใช้สองขาของนายแข่งกับสี่ล้อของฉันแข่งเหรอ?” คำพูดของเขา ทำให้คนรอบข้างนั้นหัวเราะออกมา แล้วมองมาที่ฉันเหมือนดูคนโง่. ฉันพูดตรงๆ “ฉันขับรถไม่เป็น ดังนั้นเกมของนายฉันไม่เล่น.” เจิงห้าวสงสัย： “งั้นนายมาที่นี่เพื่อสารภาพกับฉันเป็นการส่วนตัว หรือแสดงความจริงใจ？” คำพูดของเขา ทำให้ทุกคนรอบข้างหัวเราะหนักกว่าเดิม. “เจิงห้าว นาย……” หยู่ถิงกำลังจะพูดอะไร ฉันจึงดึงมือเล็กๆของเธอไว้ ห้ามไม่ให้เธอพูด. “ กฎในหมู่ของพวกเรา ผู้ชายทำงาน ผู้หญิงห้ามพูดแทรก.” ฉันพึ่งพูด ทุกคนรอบข้างก็อึ้ง รวมถึงเจิงห้าวด้วย แต่ที่ทำให้อึ้งกว่านั้นก็คือหยู่ถิงกลับพยักหน้าตอบรับ ก้าวถอยหลังไป แล้วก็ไม่พูดแทรกจริงๆ. ฉันไม่ได้สนใจพวกเขา แล้วก็พูดกับเจิงห้าวโดยตรง  “สถานที่นายเป็นคนเลือก ส่วนกฎก็ควรจะเป็นฉันตั้ง ฉันไม่ได้อยู่ในแวดวงสังคมเดียวกับพวกนาย ดังนั้นกฎของพวกนายใช้ไม่ได้กับฉัน แต่เนื่องจากนายอยากเล่นเกมที่มันน่าตื่นเต้น และคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผู้ชายควรจะเล่น งั้นฉันก็จะทำให้นายพอใจ. พูดจบ ฉันก็มองไปรอบๆ แล้วข้างๆจะมีเวทีอยู่ ซึ่งสูงจากพื้นประมาณ10เมตร น่าจะเป็นที่ที่พวกเขาใช้ดูรถแข่งตอนกลางคืน. และแล้ว ฉันก็ที่ไปที่เวทีตรงนั้น “ฉันเป็นคนบ้านนอก ถ้าพวกเราจะเล่นเกมที่ผู้ชายเล่นงั้นก็ง่ายนิดเดียว เราอยู่นั้นแล้วกระโดดลงมาพร้อมกัน ขาใครหักแสดงว่าคนนั้นโชคร้าย.” ฉันไม่มองเจิงห้าว ก็ตรงไปที่ที่เวทีนั้นตั้งอยู่หยู่ถิงดึงฉันไว้จากด้านหลัง ฉันส่งยิ้มไปให้กับเธอ แล้วก็กระโดดขึ้นไปบนเวที ยืนอยู่ที่ขอบเวทีแล้วชี้ลงไปหาเจิงห้าว. “นายใช่ไม่ใช่ผู้ชาย กล้าๆหน่อย ถ้าไม่กล้าก็รีบนั่งฉี่เหมือนผู้หญิง. จะหาเรื่องไม่ใช่เหรอ มาสิ ดูสิฉันจะทำยังไงกับนาย！ เจิงห้าวขึ้นมาแล้ว เขากำลังทำใจอยู่หรือคิดอะไรอยู่ฉันไม่รู้ แต่ว่าก็ขึ้นมาแล้ว. หลังจากเขาขึ้นมาเขาก็ดูสงบ แววตานั้นแสดงความขี้ขลาดฉันเห็นจากในหมู่บ้านเยอะแล้ว “กระโดดยังไง.” “กระโดดตามฉันก็พอแล้ว ฉันกระโดดก่อนแล้วนายค่อยตาม และยังเป็นคำเดิม ใครขาหักก่อนคนนั้นโชคไม่ดี ถ้านายไม่กล้าล่ะก็นั่งฉี่ให้เพื่อนที่อยู่ในวงนั้นดู.” เจิงห้าวไม่พูดอะไรสักนาที แต่สุดท้ายก็พยักหน้า. บนเวทีมีหลายคนที่เป็นพยาน ข้างล่างหยู่ถิงและคนอื่นๆร่วมเป็นสักขีพยาน ฉันก็ไม่กลัวที่เขาจะหลอกฉัน ดังนั้นเขาจึงหันไปยืนบนแท่นสูงกว่าหนึ่งเมตร. ระยะในตอนนี้ สูงจากพื้นดินประมาณ 11 เมตร. ลมตอนกลางคืน เป็นลมที่เย็นสบาย ฉันก้มหน้าลงไปมองหยู่ถิง “ถ้าฉันชนะ ฉันอยากจูบเธอต่อหน้าพวกเขาได้ไหม?” หยู่ถิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตอบกลับมาว่า “ถ้านายลงมาตอนนี้ ฉันจะไปเปิดห้องกับนายทันที.” ไม่พูดไม่ได้ มันเป็นเงื่อนไขที่น่าสนใจมาก แต่น่าเสียดาย ฉันไม่อยากตอบรับ! พอกระโดดลงมา ก็ได้ยินเสียงลมที่อยู่รอบตัวฉัน ฉันพยายามที่จะทำให้ร่างกายอยู่ในสภาพราบไปกับพื้น ทำให้คนข้างล่างกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ. ฉันรู้ว่าพวกเขาร้องเรียกกันทำไม พวกเขาต้องคิดว่าท่าที่ฉันกระโดดลงมา จะทำให้เขาตกลงมาตาย. แต่พวกเขาไม่รู้ว่าฉันกำลังมองเสาที่อยู่ข้างหลังพวกเขา. เมื่อยังมีระยะห่างประมาณสองเมตร เขาถีบแรงๆไปรอบหนึ่ง แล้วเขาก็ม้วนตัวในเวลาเดียวกัน ฝ่ามือทั้งสองข้างกุมหัวของเขาไว้. ทันใดนั้น ก่อนที่จะถึงพื้น ทั้งตัวของฉันก็กลิ้งลงพื้น ถึงจะเป็นแรงที่ทำให้ฉันเจ็บ แต่9เปอร์เซ็นต์ที่กระแทกมันไม่ได้ส่งผลกระทบร้ายแรง อย่าพูดถึงแผลเลย. ท่ายืนที่งดงาม และผลของความเฉื่อย ทั้งตัวของฉันก็ยืนอยู่บนพื้น. ในคำพูดของหยู่ถิง ก็เหมือนกับดูสตั๊นท์แมนในหนัง. พอก้าวไปถึงหยู่ถิงที่ยังคงอึ้งอยู่ ฉันก็จับหน้าของเธอแล้วจูบลงไปที่ริมฝีปากบางๆนั้นอย่างดูดดื่ม แล้วก็ใช้วิธีที่เพิ่งเรียนกับดี๋ชิงโถงก่อนหน้านี้โดยสอดลิ้นเข้าไปในปากของเธอ. ถึงจะไม่คล่องแคล่ว แต่กลับทำให้รู้สึกติดใจ ริมฝีปากบางนั้น รสชาติที่หวานนั้น ทำให้ฉันรู้สึกเมารู้สึกหลง. หลังจากนั้น ฉันก็โดนหยู่ถิงตบหน้าไปหนึ่งที ตบนั้น ทำให้ฉันมึนเหมือนกับเห็นดวงดาวอยู่ตรงหน้า ผลกระทบนั้นแรงกว่าตอนที่ฉันโดดลงเวทีอีก. “นายบ้าไปแล้วเหรอ นั้นเป็นเวทีที่สูง10กว่าเมตร ถ้านายตกลงมาตายแล้วจะทำยังไง!!!” หยู่ถิงโกรธมาก เธอแทบจะตะคอกออกมา แต่เสียงตะคอกที่โกรธนี้ กลับทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจ. แล้วฉันก็กุมมือของเธอไว้ พูดเบาๆที่ข้างหูของเธอว่า “ถึงฉันจะเป็นผู้ชายขายตัว แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ข้างเธอได้อีกนานแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่นาทีเดียว ฉันก็ไม่อยากให้ใครมาพูดถึงเธอว่าผู้ชายที่อยู่ข้างๆหยู่ถิงเป็นคนขี้ขลาด. หยู่ถิงตะลึง เห็นได้ชัดเธอนั้นคิดไม่ถึงว่าฉันจะออกตัวเพื่อเธอ. จากนั้น เธอมีบางอย่างที่สูญเสียไป แบมือทั้งสองข้าง ไม่รู้จะพูดยังไงดี. ในที่สุด มือทั้งสองข้างของเธอจับที่แก้มฉัน จูบฉันอย่างหนักดุเดือดจน เกือบบ้าแล้ว. เป็นเวลานาน เธอหยุดจูบและกระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของฉัน “ขอบคุณ.” ร่างกายที่บอบบางของเธออบอุ่นมากฉันชอบมันมาก แต่ฉันไม่ลืมเจิงห้าวที่ยืนมองอยู่บนเวที. หยู่ถิงอยู่ในอ้อมแขนของฉัน ฉันชี้ไปที่เจิงห้าว “กระโดดลงเหมือนผู้ชาย หรือนั่งลงเหมือนผู้หญิงฉี่！！！”