已经是第一章了
บทที่ 42 ยังมีเวลาอีกมาก
บทที่ 42 ยังมีเวลาอีกมาก
ต้นขาเรียบเนียนที่เต็มไปด้วยความยืดหยุ่น ความอบอุ่นนั้นเผื่อแผ่มายังฝ่ามือและปลายนิ้ว มันเหมือนกับมีหญ้าหางจิ้งจอกผ่านเข้ามาในใจของผม กวัดแกว่งอย่าช้าๆ โดยเฉพาะหน้าผ่อนคลายที่สวยงามและยั่วยวน จนรวมไปถึงลมหายใจหอบที่เย้ายวนใจคนนั้น จนผมอดคิดที่จะอยากไปไกลกว่านี้อีกก้าวไม่ไหว
已经是最新一章了
加载中
