已经是第一章了
บทที่ 14 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
บทที่ 14 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ถังหน่วนเวยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทำไมพวกเธอถึงพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของคัพของหน้าอกกัน? ในเมื่อเวลานี้กำลังซักถามอย่างจริงจัง! ถังหน่วนเวย ขัดจังหวะการสนทนาทันที \"หลินเถาเยา ฉันไม่สนใจคุยเรื่องคัพของหน้าอกของหญิงตั้งท้องกับเธอหรอกนะ ฉันแค่อยากถามเธอว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่มาหาฉัน?\"
หลินเถาเยาก้มหัวลง ความตื่นเต้นเมื่อครู่นี้ถูกขัดขึ้นโดย ถังหน่วนเวย ด้วยเสียงที่หนักขึ้น \"เพราะฉันรู้ ว่าเธอเพิ่งจะทำงาน และคงยังไม่มีเงินเก็บอะไร แม้ว่าฉันจะบอกเธอ ก็คงไม่พ้นหาความเครียดให้เธอเปล่าๆ ดังนั้นฉันถึงคิดหาวิธีเอง\"
\"แล้วผลลัพธ์ของการหาวิธีด้วยตัวเองคืออะไร? เสียร่างกายโดยไม่รู้ตัว และเกือบจะโดนตาเฒ่าหัวงูหลอกอีกด้วย!\"
\"มันก็ไม่เป็นไรแล้วไง\" หลินเถาเยามองโลกในแง่ดี \"ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสูญเสียร่างกายโดยไม่รู้ตัว อย่างน้อยคนนั้นก็คือซ่างซิวจื๋อ\"
ถังหน่วนเวยอารมณ์ขึ้นสูงมากกว่าเดิม \"เธอคิดว่าการให้ร่างกายกับซ่างซิวจื๋อนั้นคุ้มค่าแล้วใช่ไหม?\"
หลินเถาเยาชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าชายคนนั้นพูดในห้องน้ำหญิงว่าเธอดีไม่เท่าผู้หญิงขายบริการด้วยซ้ำ ดังนั้นอารมณ์ของหลินเถาเยาก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในทันที \"ไม่ใช่สิ! คนๆ นั้นเป็นเพียงสังคมขยะ คิดว่าตัวเองหล่อ แล้วผู้หญิงทุกคนจะยอมถวายตัวหรือยังไง! และฉันยังเสียครั้งแรกให้เขา แต่เขากลับมาตีราคาฉัน! ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง!\"
\"นี่เพื่อนของฉันถูกตีราคาไปแล้วเหรอ\" คำพูดของถังหน่วนเวยเหมือนกับราดน้ำมันไปบนไฟ
\"นั่นยังไม่พอสำหรับเขาที่จะพูดถึง!\" หลินเถาเยาโกรธมากกว่าเดิม แม้ว่าเธอจะไม่ใช่หญิงผู้มีเกียรติ แต่ก็เป็นของล้ำค่าของพ่อแม่ของเธอ และยังไม่เคยโดนเหยียดหยามมาก่อนด้วย?
\"ช่างเถอะ อย่าพูดถึงเขาคนนั้นเลย แล้วคุณลุงกับคุณป้าเป็นอย่างไรบ้าง?\"
\"อืม รอให้ฉันชำระหนี้หมด ศาลก็สามารถฉีกเอกสารเหล่านั้นได้แล้ว\" หลินเถาเยาหยิบแอปเปิลจากบนโต๊ะ แล้วกัดลง ตอนนี้เธอมีเงินเพียงพอแล้ว อย่างน้อยบ้านของเธอก็จะไม่ถูกยึด เงินสามารถค่อยๆ หาได้ แต่บ้านไม่สามารถปล่อยไปได้
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พ่อของหลินเถาเยาถูกโกงในการทำธุรกิจ และติดหนี้ธนาคารหลายแสนหยวน หลังจากยึดธุรกิจทั้งหมดแล้ว ก็ไม่ได้เงินมากนัก ดังนั้นธนาคารจึงส่งคนไปยึดบ้าน หลินเถาเยาเฝ้าดูพ่อแม่ของเธอร้องไห้ตลอดทั้งวัน พ่อของเขาเอาแต่โทษตัวเอง และหลังจากที่แม่กล่าวโทษพ่อแล้ว ก็ไปแอบร้องไห้ เธอรู้สึกเจ็บปวด ถึงได้เกิดเรื่องต่างๆ เหล่านี้ขึ้น
เพียงแค่ว่า เธอขายร่างกายเพื่อช่วยพ่อของเธอ และสิ่งเดียวที่เธอทำแตกต่างจากสมัยโบราณคือ เธอให้ตัวเองกับคนที่ถูกตาต้องใจ เป็นเพราะอย่างนี้เธอถึงรู้สึกสบายใจอยู่บ้างภายในใจ
ถ้าซ่างซิวจื๋อรู้ความจริงนี้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าเขาควรจะดีใจที่หญิงสาวที่เขาพบนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาจินตนาการเอาไว้ หรือว่าเขาควรจะเสียใจที่เขาถูกใช้เป็นเครื่องมือ
\"งั้นก็ดี ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบลง\" ถังหน่วนเวยถอนหายใจด้วยความโล่งอก และยื่นมือออกไปหยิบแอปเปิล ถึงได้พบว่าหลังมือของเธอเป็นสีแดง และความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในโสทประสาทของเธอ
\"เวยเวยเกิดอะไรขึ้นกับมือของเธอ?\" หลินเถาเยาก็เห็นด้วยเหมือนกัน และถามขึ้น
ถังหน่วนเวยสังเกตมือของเธอเป็นเวลานาน และรู้สึกแปลกเล็กน้อย เจ็บตรงนี้ได้อย่างไร ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ไปชนกับอะไร......ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกตัวทันที \"เป็นเพราะ คุณชายสามบ้านกง!\"
\"อะไรนะ?\" หลินเถาเยาเคี้ยวแอปเปิลอยู่ ทำให้พูดออกมาไม่ชัดเท่าไหร่
\"น่าจะเป็นเพราะเมื่อครู่นี้ตอนที่ชกคุณชายสามบ้านกง\" ถังหน่วนเวยนึกขึ้นมาได้ ในเวลานั้น เธอใช้แรงอย่างมาก และบวกกับที่ไม่ได้ใช้ท่าที่ถูกต้อง ก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเจ็บ
\"ฉันยังไม่ได้ถามเธอเลย ใครคือ ตู้เยว่เซิน? ทำไมเมื่อครู่เธอถึงบอกพวกเขาว่านี่เป็นชื่อของเธอ? และอีกอย่าง เธอไม่ได้ทำงานที่ สำนักงานกฎหมายจิ่นซิน ด้วย\"หลินเถาเยากัดแอปเปิลต่อไป ด้วยท่าทางน่ารัก ราวกับกระรอกกำลังกินอาหาร
ถังหน่วนเวยรู้สึกพึงพอใจ \"สำนักงานกฎหมายจิ่นซินเป็นศัตรูคู่แข่งของบริษัทพวกเรา และ ตู้เยว่เซินก็คือคนที่ชนะฉันในศาลครั้งที่แล้ว เธอคิดว่าหลังจากที่ฉันชกคุณชายสามบ้านตระกูลกงแล้วฉันจะโง่บอกชื่อจริงของฉันหรือไง? ตอนนั้นที่ฉันบอกเขาว่าฉันคือ ตู้เยว่เซินเพราะว่าหลังจากนั้นเขาก็จะหาทางแก้แค้นฉันไม่ได้แล้ว เป็นยังไงล่ะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว?\"
หลินเถาเยาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง สามสิบวิต่อมา ในที่สุดก็เข้าใจความคิดของ ถังหน่วนเวยก่อนจะยกนิ้วให้ \"เวยเวย เธอสุดยอดมาก!\"
\"เรียนรู้ตรงนี้ไว้ บนร่างของฉันมีแสงส่องประกายขนาดไหน\" ถังหน่วนเวยหยิบแอปเปิลขึ้นมา และกัดลงไปอย่างแรง
เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถในแผนกกฎหมาย และเธอมีความคิดมากมาย มันจะเป็นไปได้อย่างไรหากปราศจากความสามารถนี้? แต่ถ้าเธอพบคู่ต่อสู้ที่เก่งกว่าเธอ บางทีเธออาจจะไม่มีกะจิตกะใจอยากกินแอปเปิลแล้วก็ได้
ความโชคดีของผู้คนมักจะหายไปอย่างเงียบๆ เมื่อเธอรู้สึกว่าโชคดี แต่เจ้าของเรื่องกลับไม่รู้ตัว
อาหารค่ำของครอบครัวในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้สำหรับซ่างซิวจื๋อแล้ว ก็เหมือนเป็นวันสิ้นสุดโลก และเมื่อเขารู้ว่าเหล่าญาติผู้ใหญ่จะมาร่วมด้วยซ่างซิวจื๋อก็รู้ว่า ขีดจำกัดของเขามาถึงจุดสูงสุดแล้ว
เรื่องเข้าครัวเป็นหน้าที่ซ่างยู่จู้และจี้ชูเห้าผู้ชายสองคนนี้เสมอ หน้าที่ของซูป้านเซี่ยและโล่คาคามีเพียงแค่จัดเตรียมจานและพูดคุยกันเท่านั้น จี้ซูหานเติบโตมาอย่างลูกคุณหนู ก็จะต้องแต่งงานกับชายที่สามารถทำอาหาร ซักรีดและทำงานบ้านได้
และทุกครั้ง ซ่างซิวจื๋อก็จะชอบพูดราวกับนำน้ำมันราดลงไปในไฟว่า \"จี้ซูหาน เธอคิดว่าจะมีผู้ชายสองคนแบบนี้ในโลกนี้อีกไหม?\" เขามองไปที่ชายสองคนที่อยู่ในครัวด้านหลังเขา \"พวกเขาเป็นเหมือนสัตว์ที่หายากยิ่งกว่าไดโนเสาร์อีก ฉันแนะนำให้ส่งพวกเขาไปจัดแสดงนิทรรศการที่สวนสัตว์\"
ทันทีที่พูดจบ ซ่างซิวจื๋อก็ได้รับการกล่าวว่าจากซูป้านเซี่ย \"ใครสอนให้ลูกพูดอย่างนี้? ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่\"
จี้ซูหานหัวเราะเบาๆ สิ่งที่เธอโปรดปรานคือการเฝ้าดูอารมณ์โกรธของซ่างซิวจื๋อที่ไม่กล้าแสดงพูดออกไปซ่างซิวจื๋อหัวร้อน และมองอย่างรุนแรงไปที่น้องสาว และโต้กลับว่า \"แม่ครับ ผมไม่เด็กแล้วนะครับ แม่เลิกตัดสินง่ายๆ แบบนั้นได้ไหมครับ?\"
ซูป้านเซี่ยยิ้มเบาๆ \"ตอนนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้ว แม่สอนอะไรลูกไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม?\"
\"ไม่ใช่ครับ\" ซ่างซิวจื๋อเลือกที่จะประนีประนอมอย่างชาญฉลาด ถ้าซูป้านเซี่ยอารมณ์ไม่ดี มันก็เหมือนกับสายฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น เพราะซ่างยู่จู้ก็คงจะอารมณ์ไม่ดีเพราะซูป้านเซี่ยอารมณ์ไม่ดีเหมือนกัน พอถึงเวลานั้นทั้งคู่ก็จะรวมพลังกันซ่างซิวจื๋อมีประสบการณ์เช่นนี้หลายครั้ง ดังนั้นเขาจึงเรียนรู้ได้ดีมาก
ในครอบครัวนี้ หารายได้ได้มากที่สุดก็คือเขา และคนไม่มีตำแหน่งที่สุดก็คือเขา จี้ซูหานเกลี้ยกล่อมสองสามีภรรยาคนด้วยถ้อยคำหวาน ดังนั้นพวกเขาถึงได้ยอมรับ และจัดการกับผลที่ตามมา
และตอนนี้ จี้ซูหานก็ขยับเข้าใกล้ซ่างซิวจื๋อด้วยใบหน้าอยากรู้อยากเห็น ถามว่า \"นี่ ซ่างซิวจื๋อได้ยินมาว่านายเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามในห้องน้ำหญิง และช่วยเด็กผู้หญิงจากตาเฒ่าหัวงูซุนโสงเหรอ?\"
已经是最新一章了
加载中
