已经是第一章了
บทที่ 17 บุคคลที่มีผลงานยอดเยี่ยมในวงทนายความ
บทที่ 17 บุคคลที่มีผลงานยอดเยี่ยมในวงทนายความ
หลังจากส่งสายตาลาคุณผู้หญิงจางแล้ว ถังหน่วนเวยถึงค่อยๆ จัดเอกสารในมือตัวเอง จากนั้นก็สั่งกาแฟอีกถ้วย และอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ ตอนนี้สองสามีภรรยาผู้ร่ำรวย ต่างกำลังนอกใจกัน สามีเลี้ยงเมียน้อยไว้ข้างนอก ส่วนภรรยาก็เลี้ยงเด็กหนุ่มไว้ข้างนอกเช่นกัน? แม้ว่างานทนายความจะได้เงินเยอะที่สุด ถึงแม้ถังหน่วนเวยจะไม่ชอบพฤติกรรมเช่นนี้ แต่ก็ทำอย่างไรได้ล่ะ
ตอนนี้เธอต้องการสะสมประสบการณ์ และจากนั้นค่อยๆ สร้างชื่อเสียง เพื่อให้เธอสามารถตั้งหลักในวิชาชีพทางกฎหมายได้
เมื่อใกล้ดื่มกาแฟหมด เธอก็ดูเอกสารใกล้จะหมดแล้วเหมือนกัน ด้านหลังเธอก็มีบทสนทนาดังขึ้น
\"ที่รัก ทำไมช่วงนี้คุณถึงยุ่งจังล่ะ คุณไม่มีเวลาให้ผมเลย ผมคิดถึงจะตายอยู่แล้ว\"
\"น้อยๆ หน่อย คุณมีแฟนอยู่กับคุณ ยังจะคิดถึงฉันอีกเหรอ?\"
\"หึงเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดีกว่าเธอเกินครึ่ง? อ่อนต่อโลก แถมยังเจ้าอารมณ์อีกต่างหาก อะไรๆ ก็ใช้กำลัง ไม่เหมือนกับคุณ อ่อนโยนและเข้าใจ\"
ถังหน่วนเวยรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา ทั้งร่างขนลุกไปหมด ตอนนี้ผู้ชายและผู้หญิงชั่งไร้ยางอายเกินไป จากการสนทนาเมื่อครู่ก็รู้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นมีแฟนสาวอยู่แล้ว และผู้หญิงคนนั้นก็รู้ แสดงว่าตั้งใจไปเป็นมือที่สาม น่าเหลือเชื่อจริงๆ
เนื่องจากตำแหน่งที่นั่ง ถังหน่วนเวยไม่ได้ตั้งใจฟังบทสนทนาที่ผิดจรรยาบรรณและคลื่นไส้นี้ แต่เพราะระยะห่างเพียงแต่หนึ่งเก้าอี้เท่านั้น หูของเธอถึงได้ยินเข้า
\"เฮ้อ ปากของคุณหวาน ใครจะรู้ว่าในใจคุณคิดอย่างไร\" ผู้หญิงคนนั้นคร่ำครวญ
\"ในใจของผมก็คิดแบบนี้ คุณเข้าใจที่สุดไม่ใช่เหรอครับ? หรือคืนนี้คุณจะมาที่บ้านผมเพื่อหาคำตอบ?\" เสียงของผู้ชายคนนั้นหวานจนเลี่ยน
ถังหน่วนเวยคิดในใจ: ให้ตายเถอะ นี่เป็นการนัดหมายที่โจ่งแจ้งไปรึเปล่า?
\"เหลวไหล!\" ผู้หญิงคนนั้นดุด้วยรอยยิ้ม \"วันนี้คุณไม่ต้องอยู่กับแฟนสาวทนายความของคุณเหรอ? จะมีเวลาพาฉันไปบ้านของคุณได้อย่างไร? คุณไม่กลัวถูกจับได้เหรอ\"
\"ทนายความ? คุณก็ใช่ไม่ใช่เหรอครับ\" เสียงของชายคนนั้นพูด พร้อมรอยยิ้ม \"ตอนนี้ผมแค่หวังว่าจะถูกจับได้นะ คุณก็รู้นิสัยเธอ ถ้าผมเลิกกับเธอ เธอฆ่าผมแน่ๆ ถ้าเธอรู้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เปลืองคำพูด\"
\"นี่ คุณมันเลวเกินไปแล้ว!\"
\"เพราะผมเลวแบบนี้คุณถึงชอบผมไม่ใช่เหรอครับ?\"
\"น่าเกลียด\"
ถังหน่วนเวยส่ายหัวเมื่อได้ยิน รู้สึกสงสารแทนผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ที่มีแฟนอย่างผู้ชายคนนั้น โชคดีที่หลิวเฉิงรักเดียวใจเดียวกับเธอ ดีที่......เดี๋ยวก่อน เสียงนั้นทำไมถึงได้คุ้นเคยนัก? ทันใดนั้นถังหน่วนเวยก็ตกใจจนตัวสั่นไปหมด รวมถึงมือที่ถือถ้วยกาแฟอยู่ด้วย
ร่างกายเธอแข็งชะงัก และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาหลิวเฉิง ผลลัพธ์คือมีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นข้างๆ อย่างชัดเจน ก่อนจะได้ยินผู้ชายคนนั้นพูดกับผู้หญิง \"อย่าส่งเสียงดัง เธอโทรเข้ามา\"
ถังหน่วนเวยเม้มปากตัวเองแน่น
คำพูดจากในโทรศัพท์และจากข้างๆ เหมือนกัน \"เวยเวย คุณไม่ได้กำลังคุยงานเหรอ? \"
\"คุณอยู่ไหนคะ?\" ถังหน่วนเวยพยายามอย่างมากเพื่อทำให้เสียงของตัวเองดูเป็นปกติ
\"ผม? ผมก็บอกคุณแล้วนี่ ว่าที่บริษัทของผมยังมีงานต้องทำอยู่? คืนนี้คงไม่ได้ไปหาคุณ ขอโทษนะ\"
ถังหน่วนเวยยืนขึ้น และหันตัวกลับไป ถึงได้เห็นแฟนหนุ่มของเธอกอดผู้หญิงอีกคนพร้อมกับคุยกับเธอ ที่เต็มไปด้วยคำโกหก
\"ฮัลโหล? เวยเวย? เวยเวย?\" เมื่อหลิวเฉิงเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร ก็เรียกหาเธอ
ถังหน่วนเวยวางหูโทรศัพท์ และตบไหล่ของหลิวเฉิง ก่อนพูดว่า \"ฉันอยู่นี่\"
ในร้านกาแฟที่คนรวยเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้ ในมุมหนึ่งของร้านเต็มไปด้วยบรรยากาศที่กดดัน ทำให้ผู้คนหายใจลำบาก หญิงสาวในชุดทำงานยืนอยู่หน้าชายหญิงที่โอบกอดกัน ดวงตาอันงดงามของเธอจับจ้องอยู่ที่ชายและหญิงตรงหน้าเธอ และเม้มริมฝีปากแน่น
ด้วยบรรยากาศที่กดดัน! แขกที่อยู่ถัดจากพวกเขาก็ต่างพากันเปลี่ยนโต๊ะนั่ง ด้วยความกลัวว่าจะมีฉากนองเลือดที่จะส่งผลกระทบต่อพวกเขาและกลายเป็นเรื่องใหญ่
หญิงสาวที่มีใบหน้ารูปไข่ หน้าตาสวย ดวงตากลมอย่างมีเสน่ห์ คิ้วเรียวบาง จมูกสูงโด่ง ยิ่งทำให้ใบหน้าดูมีมิติ บวกกับรูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค่งได้อย่างลงตัว ที่หาได้ยาก จนเป็นที่ต้องตาต้องใจของคนมอง
ความงดงามของถังหน่วนเวยนั้นโดดเด่นมากในแผนกกฎหมาย และเธอยังได้บันทึกว่าได้รับจดหมายรักหนึ่งร้อยฉบับต่อวัน ที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะเธอได้
\"เวย...... เวยเวย ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ได้?\" หลิวเฉิงไม่คิดว่าถังหน่วนเวยจะมาปรากฏตัวที่นี่ ตอนนี้เธอควรจะคุยงานอยู่ที่ออฟฟิศของเธอสิ
\"แล้วทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ล่ะคะ? คุณไม่ได้บอกว่าทำงานอยู่ที่บริษัทเหรอ?\" ถังหน่วนเวยเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงกดดัน ด้วยความที่เธอเป็นทนาย เลยมีรังสีแผ่เหมือนกับกำลังสอบสวนอยู่
\"ทำงานเหนื่อยแล้ว ก็เลยมานั่งดื่มกาแฟสักถ้วย ไม่ได้งั้นเหรอ?\" ผู้หญิงในอ้อมแขนของหลิวเฉิงตอบอย่างเกียจคร้าน
\"ฉันไม่ได้ถามคุณตู้เยว่เซิน! ช่วยเงียบปากด้วยนะคะ!\" ถังหน่วนเวยพูดอย่างเย็นชา \"หลิวเฉิง ฉันถามคุณอยู่!\"
\"เวยเวย ทำไมคุณถึงไม่มีมารยาทแบบนี้ พูดอย่างนั้นกับเยว่เซินได้ยังไง\" หลิวเฉิงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีที่ถูกผู้หญิงกดดันต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก
ถังหน่วนเวยเย้ยหยัน \"เยว่เซิน? เมื่อไหร่ที่เธอกลายเป็นคนสนิท? เพราะร่างกายผอมเพรียวของเธอ ก็เลยยื่นออกมารับแทนงั้นเหรอ อยู่ๆ ก็อยากเป็นสุภาพบุรุษปกป้องเธอขึ้นมา?\"
เมื่อตู้เยว่เซินได้ยินสิ่งนี้ ก็ไม่พอใจในทันที \"ถังหน่วนเวย คุณพูดอะไรหน่ะ?\"
ดวงตาของถังหน่วนเวยเหมือนกับแสงเลเซอร์ยิงไปที่ร่างของตู้เยว่เซิน และน้ำเสียงที่ไม่ได้อ่อนลงจากเมื่อครู่เลย \"ฉันพูดอะไรคุณก็คงรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ? ถ้าคุณคิดว่ามันน่าฟัง และคิดอยากจะให้ฉันสอน ขอโทษนะคะ ต้องจ่ายค่าเรียนด้วย\"
ตู้เยว่เซินหุบยิ้มด้วยความโกรธ \"ถังหน่วนเวย คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ? ฉันยังต้องเรียนรู้ว่าคุณจะพูดยังไงด้วยเหรอคะ? อย่าลืมนะคะ ว่าคุณแพ้ฉันในรอบก่อนหน้านี้ และยังแพ้อย่างราบคาบเลยด้วย\"
เสียงกำมือแน่นของถังหน่วนเวยดังขึ้น ใบหน้าเธอเริ่มไม่พอใจมากขึ้น
\"เวยเวย เรากลับบ้านและค่อยคุยกันดีกว่านะ\" หลิวเฉิงมองเห็นว่ามีคนมองมากขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงลุกขึ้นและดึงถังหน่วนเวยออกไป และเขาก็ไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่ต่อ ถ้ารอให้ผู้หญิงสองคนต่างอารมณ์ขึ้นกัน ถึงตอนนั้นคงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
ถังหน่วนเวยสะบัดมือของหลิวเฉิงออก ความเจ็บปวดผุดขึ้นมาจากอกของเธอ ก่อนจะถามอย่างโกรธเคืองว่า \"ฉันเป็นอ่อนต่อโลก เป็นคนเจ้าอารมณ์ ชอบใช้กำลังใช่ไหม? หลิวเฉิงแล้วตอนแรกใครบอกกัน ว่าชอบที่ฉันมีนิสัยเปิดเผยแบบนี้ และตอนนั้นใครกันที่เดินตามหลังฉันเพื่อคอยขอฉันเป็นแฟน\" คำพูดสำลักออกมาจากลำคอของเธอ แต่ถังหน่วนเวยก็กลืนมันกลับลงไป
已经是最新一章了
加载中
