已经是第一章了
บทที่ 19 สุนัขที่ตายแล้ว
บทที่ 19 สุนัขที่ตายแล้ว
ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของถังหน่วนเวยยิ้มอย่างเย็นชา ราวกับว่ามั่นใจในชัยชนะเมื่อกำลังเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอ และรังสีที่เธอแผ่ออกมาทั่วร่างกายนั้นแม้กระทั่งกงหยู่ก็สามารถสัมผัสได้
\"ฟ้องฉัน?\" นิ้วเรียวของเธอค่อยๆ จับที่คางของตู้เยว่เซินและพูดอย่างราบเรียบ \"คุณจะเอาอะไรมาฟ้องคะ?\"
\"ถังหน่วนเวย คุณอย่าได้ลำพองใจไปหน่อยเลย! ร้านกาแฟระดับสูงอย่างนี้มีกล้องวงจรปิดแน่นอน คุณรอขึ้นศาลได้เลย\" ใบหน้าของตู้เยว่เซินยังคงเจ็บอยู่ หลังจากเห็นใบหน้าที่เย้ยหยันของถังหน่วนเวย ทันใดนั้นก็ตอบสนองทันที \"ฉันรู้แล้ว เพราะคุณแพ้ในศาล และตอนนี้แฟนของตัวเองก็ทิ้งมาอยู่กับฉัน คุณคงเจ็บใจใช่ไหมคะ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ความรู้สึกมันไม่สามารถบังคับกันได้\"
เธอเหลือบไปที่หลิวเฉิงผู้ซึ่งทำตัวเหมือนเป็นอากาศอยู่ข้างเธอ \"ถ้าคุณชอบผู้ชายกลับกลอก เปลี่ยนสีง่ายแบบนี้ก็เชิญเอาไปได้เลยค่ะ ฉันอาจเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว เสียใจอยู่สองสามวันก็คงไม่เป็นอะไรแล้ว\" ถังหน่วนเวยเป็นผู้หญิงแกร่ง จะไม่ยอมให้ใครเหยียบย่ำศักดิ์ศรีง่ายๆ \"โอ้ใช่ ฉันลืมบอกคุณ ฉันรู้ว่ากล้องวงจรปิดของร้านกาแฟนี้อยู่ตรงไหน ดังนั้นฉันจึงได้เตรียมตัวล่วงหน้าก่อนที่จะตบคุณแล้ว\" เธอก้าวไปด้านข้าง เผยให้เห็นกล้องวงจรปิดด้านบน ก่อนจะยิ้มเรียบๆ \"มุมแบบนั้น ไม่เห็นตอนที่ฉันตบคุณหรอกค่ะ\"
กงหยู่รู้สึกสงสัยเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา
หลังจากดูกล้องแล้ว ตู้เยว่เซินก็รู้ทันทีว่าทำไมถังหน่วนเวยก้าวเท้าถอยหลังก้าวหนึ่งก่อนจะตบเธอ
\"คุณ!\" เลือดของตู้เยว่เซินขึ้นหน้า พูดไม่ออกอยู่เป็นเวลานาน
หลิวเฉิงจับมือตู้เยว่เซินอยู่ข้างๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า \"พอแล้ว ถอยกันคนละก้าว เราไปกันเถอะ\"
ตู้เยว่เซินสะบัดมือของหลิวเฉิงอย่างรุนแรง และพูดด้วยความโกรธ \"ไปเหรอคะ! จะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ตบฉันฟรีๆ เหรอ? หลิวเฉิงคุณจะปล่อยไปอย่างนี้เหรอ?\"
หลิวเฉิงหันหน้าไปทางหน้าต่างอย่างกลุ้มใจ สิ่งที่ผู้ชายรำคาญใจที่สุดก็คือผู้หญิงทะเลาะกัน และในสถานการณ์แบบนี้ความเงียบเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
อารมณ์ของถังหน่วนเวยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้เมื่อในใจยิ่งโกรธ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ยิ่งสดใส \"คุณไม่รู้หรอกเหรอคะ ว่าเขาก็ทำได้แค่นั้น ไม่อย่างนั้นจะชอบคุณได้อย่างไร?\"
\"ถังหน่วนเวย คุณอย่าทำเกินไปหน่อยเลย\" สีหน้าตู้เยว่เซินบูดบึ้ง
\"เฮ้อๆ\" ถังหน่วนเวยหัวเราะอย่างมีความสุข \"ตู้เยว่เซิน คุณไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม ฉันทำเกินไป? คุณพาแฟนของฉันมาแสดงความรักต่อสาธารณชนอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ และยังไม่คิดจะให้ฉันพูดอะไรหน่อยเหรอคะ?\"
\"ผู้หญิงสารเลว!\" ตู้เยว่เซินโกรธจนหน้ามืด ยกมือขึ้นหมายจะตบคนตบหน้า ถังหน่วนเวยยื่นหน้าออกไป และไม่หลบใดๆ ยืนอยู่นิ่งพร้อมจะรับฝ่ามือจากเธอ แต่ก็มีมือหนึ่งมือจับไว้ได้
ว้าว มือที่สวยงาม นิ้วมือขาวเรียวยาว ราวกับงานแกะสลักศิลปะ ที่เคยพบบนอินเทอร์เน็ต เส้นเลือดบนแขนนั้น แค่มองก็รู้ว่าเป็นคนที่ชอบออกกำลังกายเป็นประจำ เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ในตอนที่ถังหน่วนเวยเห็นเจ้าของมือ ในใจของเธอก็เหมือนไฟที่ถูกดับด้วยน้ำเย็น โดยไฟนั้นไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ร่องรอย
นี่นับเป็นโชคร้ายใช่ไหม วันนี้ตอนเธอออกมาต้องไม่ได้ดูการทำนายดวงชะตาแน่ๆ เธอถึงได้เจอเรื่องแบบนี้ ในใจถังหน่วนเวยอดไม่ได้ที่จะไตร่ตรองอย่างเงียบๆ
\"ขอโทษนะครับ แฟนของผมทำอะไรให้คุณไม่พอใจรึเปล่าครับ?\" รอยยิ้มของกงหยู่ดูเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ ผมสีบลอนด์นั้นทำให้เขาดูสูงส่งเหมือนเจ้าชาย ดวงตาสุนัขจิ้งจอกคู่นั้น เพียงแค่ยิ้ม ผู้หญิงก็ต่างพากันหลงใหล
ยกเว้นแต่ถังหน่วนเวย ตอนนี่ในหัวเธอมีเพียงความคิดเดียว เธอชกเขาและยังให้ชื่อปลอมกับเขาอีก ในสถานการณ์แบบนี้เพียงพอแล้วที่กงหยู่จะเอาเรื่องเธอ แต่จะทำอย่างไรได้ มืออีกข้างของกงหยู่พาดมาที่ไหลของเธอ ในสายตาของคนอื่นคงดูหวานกันมาก แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่ามือนั้นใช้แรงกดลงมามากขนาดไหน
ที่แท้ก็เป็นรอยยิ้มที่แฝงเลศนัย
ใบหน้าของถังหน่วนเวยทำได้เพียงนิ่งเฉยได้เท่านั้น
ตาของตู้เยว่เซินเบิกกว้าง หลังจากเห็นกงหยู่สามารถเห็นดาวระยิบระยับในสายตาของเธอ \"คุณชายสามบ้านกง? ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?\"
ไม่กี่วันที่ผ่านมา กงหยู่ก็มาพบเธอ ในเวลานั้นทั้งสำนักงานกฎหมายก็คึกคักขึ้นมา บอกว่าเธอค้นพบเหมืองทองคำแล้ว เธอก็แอบยิ้มอย่างเงียบๆ นั่นเป็นเพราะการแสดงในศาลของเธอโดดเด่นมาก หลังจากได้เห็นหนังสือพิมพ์ กงหยู่รักเธอตั้งแต่แรกเห็นงั้นเหรอ?
เมื่อเธอปรากฏตัวต่อหน้ากงหยู่ ชายหนุ่มที่หล่อเหลาที่ดูเหมือนเทพบุตร พูดเพียงประโยคเดียวว่า \"ให้ตายเถอะ! กล้าหลอกผมได้อย่างไร\" จากนั้นเขาก็ออกจากสำนักงานกฎหมายโดยไม่หันกลับมามอง แม้แต่พูดทักทายก็ไม่มี
ตู้เยว่เซินกลายเป็นตัวตลกของสำนักงานกฎหมายเนื่องจากเหตุการณ์นี้
\"ผมพาเธอมาหาอะไรดื่มที่นี่ครับ\" กงหยู่ปล่อยมือของตู้เยว่เซิน พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่มุมปากของเขา และมองไปที่ถังหน่วนเวยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักเอ็นดู ราวกับว่าเธอเป็นที่รักของเขา
ทันใดนั้นใบหน้าของตู้เยว่เซินก็เปลี่ยนสี \"คุณพูดว่า เธอเป็นแฟนของคุณเหรอคะ?\"
ถังหน่วนเวยผู้ที่เต็มไปด้วยกลยุทธ์กลวิธีและชั้นเชิง ก็ไม่คิดจะปล่อยโอกาสนี้พลาดไปได้ เธอจึงนำมือไปเกี่ยวที่แขนของกงหยู่อย่างใกล้ชิด ใบหน้าเปลี่ยนไปเป็นสาวหวาน และพูดว่า \"ขอโทษนะ ที่เมื่อครู่ฉันพูดโกหก จริงๆ แล้วฉันไม่ได้ทำงานอยู่ แต่มาดื่มกาแฟกับเสี่ยวหยู่\"
เสี่ยวหยู่(กงหยู่)? ปากของกงหยู่กระตุกโดยอัตโนมัติ ถ้าสามารถทำได้ล่ะก็ เขาอยากจะโยนผู้หญิงคนนี้ลงในแม่น้ำจริงๆ เล่นมากเกินไป!
ให้ตายเถอะ! ถ้ารู้ว่าเป็นคนดีมันยาก เขาคงไม่ลงไปเล่นในเรื่องนี้แน่! ในตอนนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร เมื่อเขาเห็น ตู้เยว่เซินยกมือจะทำร้ายเธอ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที เดิมทีคิดว่าผู้หญิงที่ชื่อถังหน่วนเวยจะเป็นเหมือนกระต่ายสีขาวตัวเล็กๆ แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นสุนัขจิ้งจอกที่ฉลาดแกมโกง ครั้งนี้เขาคุณชายสามบ้านกงที่ขึ้นชื่อเรื่องการมองคน นับว่าได้มองพลาดไปแล้ว
ในขณะนั้นหลิวเฉิงรู้สึกมึนงง เขาไม่อยากจะเชื่อ และถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา \"เวยเวย พวกคุณ......เริ่มคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?\"
ถังหน่วนเวยเงยหน้าอย่างภาคภูมิใจ \"หลิวเฉิง ฉันเลิกกับคุณแล้ว ดังนั้นฉันคงไม่จำเป็นต้องรายงานเรื่องนี้ให้คุณฟังใช่ไหมคะ?\"
เพียงแค่ช่วงเวลานี้ ถังหน่วนเวยก็รู้สึกดีใจที่ได้เลิกกับชายคนนี้ เพื่อที่เธอจะได้เสพสุขกับผู้ชายอีกคนที่ออกมาช่วยเธออย่างเปิดเผย
\"คุณคะ แต่ว่าเธอ......\" ตู้เยว่เซินยังคงต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกขัดจังหวะโดยกงหยู่ \"ขอโทษนะครับ ผมยังมีธุระต่อ ผมและเวยเวยคงต้องขอตัวก่อน พวกคุณเชิญตามสบายครับ\"
ในตอนที่กำลังจะพาถังหน่วนเวยออกไป ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาจะดึงเขาไว้
已经是最新一章了
加载中
