บทที่ 1 คาดคิดไม่ถึง

บทที่ 1 คาดคิดไม่ถึง ภายในโรงแรมที่สวยงาม ห้องตกแต่งด้วยฝีมืออย่างหรูหรา สีสันและบรรยากาศเรียบสวยแบบคลาสสิคสไตล์อิตาลี หญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่บนนั้น ใบหน้าเล็กแดงด้วยความเจ็บปวด ก็แค่ผู้หญิงที่ยอมเข้าหาเพื่อพลีกายให้ก็เท่านั้น! สายตาของเผยตงเฉิน มองต่ำลง นำผ้าห่มมาพันตัวคนเข้าด้วยกันแล้วอุ้มขึ้น จากนั้นโยนหญิงสาวลงอ่างอาบน้ำในห้องห้องน้ำ เปิดฝักบัว น้ำที่เย็นฉ่ำก็ไหลลงมา “อ๊ายย--” เยี่ยนหาน ที่โดนน้ำเย็นสาดจนตื่น ตาโตมองรอบทั้งสี่ทิศด้วยความงงงวย ที่นี่ที่ไหน? “พูดมา ใครใช้ให้เธอมา? !” น้ำเสียงของชายที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เป็นความรู้สึกที่ทำให้เขาไม่สบายใจ หมดความอดทน แต่พยายามอดกลั้นเอาไว้ เยี่ยนหานเหม่อลอย ก้มหน้ามองตัวเอง น้ำในฝักบัวก็ยังคงไหลอย่างพรั่งพรู “อ๊าย—ฉันทำไมเหรอ ? คุณ คุณเป็นใคร?” เยี่ยนหานกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว จนเผยตงเฉินคิดว่าตัวเองจะหูหนวกไปซะแล้ว “หุบปาก!” ตวาดเสียงต่ำอีกครั้ง เยี่ยนหานหวาดกลัวจนยอมเงียบแต่โดยดี สายตาที่จองด้วยอึดอัดใจ มองชายสูงร่างใหญ่ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ในขณะเดียวกันสายตาของชายคนนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น จองตรงไปที่เธอด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “คุณ คุณเป็นใคร” เธออดไม่ได้ที่จะถามประโยคเดิมอีกครั้ง เผยตงเฉินขมวดคิ้วมองไปที่ใบหน้าที่หวาดผวาของสาวน้อย อารมณ์ก็ยังดูดีอยู่ แสดงได้ไม่เลวเลยนี้ สามารถคว้ารางวัลออสการ์ได้เลย “พูด ใครส่งให้เธอมาพลีกายให้ฉัน” น้ำเสียงเยือกเย็นของเผยตงเฉิน พูดถากถาง เธอเหมาะที่จะเล่นเกมพลีกายกับผู้ชายคนอื่น แผนการซ่อนลึกนี้ก็เหมือนกัน ผู้หญิงใจดำอำมหิต ไม่ควรที่แตะต้อง และก็น่าดีใจที่ตัวเองก็ไม่ได้แตะต้องด้วย! “ฉัน--หยูนเฟยล่ะ?” เยี่ยนหานมองไปรอบๆอย่างไม่รู้ตัว วันนี้เป็นวันครบรอบหกปีของเธอกับถานหยูนเฟย ที่คบกัน หยูนเฟยบอกว่าวันนี้จะเปิดห้องที่โรงแรม ถ้าไม่เปิดจะบอกเลิก คาดว่าไม่นานพวกเขาก็จะแต่งงานกัน เธอไม่อยากเสียเขาไป ก็เลยตัดสินใจมาตามเขา แต่เหตุการณ์ข้างหน้านี้คืออะไร? เผยตงเฉินก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว “อ๊าย--คุณอย่าเข้ามานะ คุณจะทำอะไร” เขาเข้าใกล้ขึ้น เยี่ยนหาน กรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวอีกครั้ง “ให้ตายซิ” เผยตงเฉินสบถออกมา บีบแน่นบนฝักบัว “ถ้าจะทำอะไรฉันทำไปนานแล้ว ไม่รอถึงตอนนี้หรอก พูด เธอมาเพื่อใคร? มีจุดประสงค์อะไร” “ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้คุณพูดถึงอะไร” เยี่ยนหานตั้งแต่เจอเขาไม่เคยทำร้ายตัวเธอ เลยอดไม่ได้ที่จะตอบกลับไป น้ำเสียงที่เยือกเย็นของเผยตงเฉิน พูดต่อผู้หญิงที่แกล้งทำเป็นโง่เหมือนคนไร้ค่า พูดเหน็บแนม “ฉันต่างหากที่ควรจะถามเธอไหม? ถอนเสื้อผ้าออกหมด วิ่งเข้ามาห้องของฉัน เธอพูดมาสิเธอทำอะไรอยู่” อะไรนะ ? เหมือนในความทรงจำของเยี่ยนหานจะหายไปช่วงหนึ่ง ค่อยๆนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ตอนแรกวันนี้เป็นวันคบรอบหกปีที่คบกับถานหยูนเฟย แฟนหนุ่มของเธอ ตอนเข้ามาในห้อง เธอดื่มไวน์แดงที่ถานหยูนเฟยให้เธอหนึ่งแก้ว จากนั้นเหมือนจะจำอะไรทั้งหมดไม่ได้แล้ว ต่อมาก็รู้สึกเวียนหัวไปหมด ตื่นขึ้นมาก็โดนน้ำเย็นสาด เธอรู้ว่าตัวเองทำอะไรได้อย่างไร? ใช่แล้ว หยูนเฟยล่ะ พึ่งขานชื่อคน ก็ได้ยินเสียงต่ำของผู้ชาย “ตื่นแล้วเหรอ ตื่นแล้วก็รีบออกมาหาฉัน” พูดแล้ว ก็ดึกชุดคลุมที่ชั้นวางอาบน้ำโยนทิ้งใส่บนหัวเธอ หน้ามืดชั่วครู่ ในขณะที่เยี่ยนหานดึงชุดคลุมอาบน้ำลง ชายร่างใหญ่ดูท่าทางโกรธตอนนี้ไม่เห็นแล้ว เยี่ยนหานรีบใส่ชุดคลุมอาบน้ำทันที แล้วเดินออกไป สมองยังมึนงง ทั้งที่สร่างเมาแล้ว แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนจะวุ่นวายกว่าเดิม! ในขณะที่เดินออกจากห้องน้ำ ใบหน้าของเขาจ้องมองที่เธออย่างเคร่งขรึม ตั้งแต่เธอเดินออกมา เขานั่งบนด้านข้างของโซฟา “เธอให้คำอธิบายฉันได้ไหม ?” เขาถามอย่างไม่เกรงใจ “วิ่งมาพลีกายให้ฉันถึงห้องเพื่อใคร ?” “ฉัน--” เยี่ยนหานขมวดคิ้วด้วยความมึนงง เธอต้องการที่จะพลีกายให้แฟนหนุ่ม ไม่ใช่ชายแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ ใช้ความกล้าหาญตอบกลับไป“เรื่องอะไรฉันต้องมาอธิบายให้คุณด้วย คุณต่างหากมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง ? ฉันกับว่าที่สามีอยู่ด้วยกันดีๆ คุณมาจากไหนก็ไม่รู้ ?” “คุณผู้หญิงครับ เป็นคุณต่างหากที่โผล่เข้ามาที่ห้องของผม” เผยตงเฉินอธิบายด้วยน้ำเสียที่เยือกเย็น “จะเป็นไปได้ยังไง ?” เยี่ยนหานเบิกตาโต แสดงให้เห็นว่าเธอไม่เชื่อในคำพูดของเผยตงเฉิน “ไม่ว่าเธอจะมีจุดประสงค์อะไรหรือคนที่อยู่เบื้องหลังเธอจะมีจุดประสงค์อะไร ฉันหวังว่าเธอคงจะไปบอกเขา มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว เธอกลับไปเถอะ! ครั้งนี้ ฉันจะไม่ซักถาม ถ้ามีครั้งต่อไป วงการการเมืองของเขาจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่” “หมายความว่าอะไร? ” เยี่ยนหานยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เผยตงเฉินมองเธอด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียบหยาม “ทำไม ยังไม่ไปอีกหรือจะรอให้ฉันจัดการเธอก่อนไหม? จะบอกเธอให้นะ ฉันไม่สนใจหรอกผู้หญิงที่เสนอตัวเองมาถึงหน้าประตู”