บทที่ 2 ชายที่รักกันมาหกปี

บทที่ 2 ชายที่รักกันมาหกปี ตาเหลือบมองเยี่ยนหานก็ถือว่าใช้ได้ เผยตงเฉินใช้สายตาที่ดูถูกแล้วดูถูกอีก ความสวยงามนั้นมีมากและก็จากไปแล้ว เขาชอบความสวยงาม แต่ไม่ถึงขั้นกับหิวกินผู้หญิงไม่เลือกอะไรเลยขนาดนั้น “คุณคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่” เยี่ยนหานโมโหไม่หาย ตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่เคยเจอคนทำให้อับอายขายหน้าแบบนี้มาก่อน “คุณนี่ชอบดูถูกเหยียดหยามคนอื่น!” ทำไมเขาถึงพูดกับเธอแบบนี้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน? เขารู้จักเธอดีแล้วเหรอ? น้ำเสียงเยือกเย็นของเผยตงเฉิน ปากเต็มไปด้วยคำดูถูกเหยียบหยาม จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมา จะใช้คนมาเป็นแรงกดดันบีบบังคับแบบนี้เหรอ เยี่ยนหานพึ่งมองเห็นชัด ชายสูงใหญ่คนนี้ รูปร่างหุ่นดี ทั้งตัวเขาใส่เสื้อสูทสีดำ เค้าโครงใบหน้าที่สมบูรณ์แสดงให้ถึงหล่อเหล่า ใบหน้าที่ดูเย็นชาเพราะมีริมฝีปากที่แน่นเป็นกระจับยิ่งแสดงให้ถึงความเคร่งขรึมและหยิ่งยโส ร่างสูงเดินอ้อมไปค้ำบาร์มือถือแก้วเหล้ายกขึ้นอย่างสง่างาม เหมือนกับเลือดสีแดงฉูดฉาดในแก้วที่แกว่งไปแกว่งมา แล้วค่อยๆจิบ มือของผู้เป็นใหญ่พาลกระจายไปทั่ว เผยตงเฉิน ในสายตาของทุกคนเขาเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ ในวงการการเมืองเขาเป็นคนที่อายุน้อยที่สุด เฉียบแหลม กล้าหาญ เย่อหยิ่งจองหองที่สุดและมีอนาคตทางการเมืองระดับห้าดาว หยิ่งยโสโอหังด้วยอำนาจอันยิ่งใหญ่ระดับคาดไม่ถึง ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่อยากได้จะไม่มี ? นอกเสียจากว่าเขาไม่ต้องการ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขาเป็นโสด! “เสื้อผ้าฉันล่ะ ?” เผยตงเฉินงงงวย และเขาก็หมดคำพูด กับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้แล้ว ทันทีที่ลุกขึ้น คว้าเธอไว้แล้วลากเธอไปข้างนอก “อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่ว่าจะมีเจตนาแอบแฝงหรือไม่ ฉันถือว่าไม่เคยพบเธอ ไม่ว่าเธอจะมีจุดประสงค์อะไร มันไม่สำเร็จหรอก” พูดจบ ก็ผลักคนออกไป ประตูปิดลงอย่างเสียงดัง เยี่ยนหานยืนตะลึงอยู่หน้าประตู เงยหน้ามองหมายเลขห้องคือ 2232 ไม่ใช่ เธอจำได้ว่าถานหยูนเฟยจองห้อง 2231 เอาไว้ มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย? ในใจรู้สึกไม่ดีขึ้นมา ทันใดนั้น ประตูห้อง 2232 ก็ถูกเปิดอีกครั้ง เผยตงเฉินเอากระเป๋าสะพายของเธอยัดไว้ที่มือของเธอ แล้วปิดประตูไป เยี่ยนหานใจลอยมองกระเป๋าของตัวเอง หน้าหันไปมองประตู 2232 ที่ปิดอยู่ สิ่งที่เธออยากจะพูดต้องปิดปากเงียบทันที จริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? รีบเปิดกระเป๋า โทรหาถานหยูนเฟยทันที แต่โทรศัพท์ของถานหยูนเฟยนั้นปิดเครื่องอยู่ เธอรีบตรวจดูในกระเป๋า พบว่าคีย์การ์ดห้อง 2231 ยังอยู่ เธอรีบปลดล็อกห้อง 2231 ทันที ความคลุมเครือในห้อง 2231 ก็กระจ่างออกมา เยี่ยนหานถึงกับตกตะลึงทันที ได้ยิน “หยูนเฟย”สองคำนี้ ใจของเยี่ยนหานรู้ซึ้งขึ้นมา แท้จริงแล้ว เธอไม่อยากคิดต่อแล้ว! ไฟตรงระเบียงทางเดินที่ส่องเข้ามา เธอเห็นเสื้อผ้าเครื่องใช้กระจัดกระจายอยู่ที่หน้าประตู เสื้อเชิ๊ตผู้ชาย กระโปรงยาวผู้หญิง กางเกงขายาวของผู้ชาย.... แถมเสื้อผ้าของเธอก็อยู่บนโซฟา แท้จริงแล้วเหล้าในคืนวันนั้น เขาใส่ยาลงไป ที่แท้เขาเรียกเธอมาไม่ใช่เพราะอยากใช้เวลาในยามราตรีด้วยกัน แต่เพื่อให้เธอไปพลีกายให้ชายแปลกหน้า ผู้ชายคนนั้นคงเป็นคนที่อยู่เหนือกว่าเขาละสิ นี้ก็คือชายที่เธอรักมาตลอดหกปี ถานหยูนเฟย！ถานหยูนเฟย ถานหยูนเฟย ในตอนนี้ เยี่ยนหานก็เข้าใจแล้ว เธอเปิดไฟดังปัง ชั่วพริบตานั้น ถานหยูนเฟยที่กำลังควบม้าอยู่บนร่างหญิงสาวถึงกับตกใจ เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นสีหน้าที่แตกสลายของเยี่ยนหาน เธอมองถานหยูนเฟย ด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นรีบหอบเสื้อผ้าตัวเอง วิ่งไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ “หานหาน…” เสียงของถานหยูนเฟยที่เรียกตามหลัง อะไรก็ไม่สนใจแล้วเยี่ยนหาน รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นเพราะเขา ต้องเป็น ถานหยูนเฟย แน่นอนที่ส่งเธอไปห้อง 2232 ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นคนไม่ดีแล้วล่ะก็ คืนนั้น เธอคงโดนคนอื่นกินไม่เหลือชิ้นดีไปแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เธอพุ่งตัวออกมา “หานหาน……” ถานหยูนเฟยใส่เสื้อผ้าแล้ว เขาคว้ามือของเยี่ยนหานไว้ “เธอฟังฉันพูดก่อน”