已经是第一章了
บทที่ 4 ทำไมถึงเป็นเขา
บทที่ 4 ทำไมถึงเป็นเขา
เยี่ยนหานคิดอยากจะตัดสายทันที แต่เธออดทนแล้วพูดกับเขา “ถานหยูนเฟย เราจบกันแล้ว ต่อไปรบกวนคุณอย่าโทรมาหาฉันอีก พวกเราสะพานคนละเส้น ถนนคนละสายกันแล้ว แค่ทำตัวเหมือนไม่รู้จักกันมาก่อนก็พอ”
“จบแล้ว ? ”อีกฝ่ายกลับหัวเราะกลับมา “หานหาน เธออย่าลืมนะ งานของเธอ ฉันให้หัวหน้าหลี่จัดการให้ ดูเหมือนผลงานใกล้จะมาแล้ว เธอคิดจะยอมแพ้แล้วเหรอ ? ”
“เฮ้ย! งานนี้ฉันไม่เอาแล้ว ” เยี่ยนหานยิ้มอย่างเยือกเย็น “ถานหยูนเฟย พวเราจบกันแล้ว ต่อจากนี้ไปคุณอย่าได้โทรมาหาฉันอีก งานฉันไม่ต้องการแล้ว ลาก่อน”
“หานหาน--”
ถานหยูนเฟยยังพูดไม่จบ เยี่ยนหานก็ตัดสายไปแล้ว
การใช้อารมณ์ในการตัดสินใจไปชั่วขณะ หลังวางสายกลับทำให้เธอเสียใจเป็นอย่างมาก โครงงาน จำนวนคนไม่น้อยที่เฝ้าฝันสิ่งนี้ล่ะ? เธอจะยอมแพ้แบบนี้เหรอ ช่างเถอะ เธออยากเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่อยากตกเป็นเหยื่อของการซื้อขาย ถานหยูนเฟย เธอจะไม่มีวันกลับไปรักอีกแล้ว
เมืองจิ่นไห่เป็นเมืองที่เจริญใกล้กับชายฝั่งทะเล สามารถมีงานเลี้ยงตัวเองได้ เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองติดต่อกับปีศาจอย่างนั้นเพื่อโครงงานหรอก
ใบลาออกที่เขียนเสร็จแล้วใกล้จะเอาไปยื่นเยี่ยนหานมุ่งหน้าเดินไปที่แผนกศึกษา ยังไม่ได้จะทันเข้าห้องทำงาน ก็เห็นหัวหน้าเฉินรีบร้อบออกมา “เสี่ยวเยี่ยน รีบไปประกาศหน่อย เมื่อกี้พึ่งได้รับแจ้งมาว่า ข้างบนจะเข้ามาตรวจสอบ”
“หัวหน้าเฉิน ฉัน..”
“ยังจะงงทำไม? ฉันกำลังจะรีบไปบอก ผู้อำนวยการ เฮ้ย! ทำไมมาตรวจสอบกะทันหันขนาดนี้ แถมยังเป็นคนใหญ่คนโตอีก จริงๆเลย รีบจะตายอยู่แล้ว รีบไปแจ้งให้ครูท่านอื่นทรายด้วยนะ ใครก็อย่าให้พลาดนะ ” หัวหน้าเฉินพูดแล้วก็รีบจากไป
ในมือของเยี่ยนหานที่กำหนังสือลาออก ก็ต้องหยุดไว้ก่อน กลับไปที่ห้องสำนักงาน แจ้งประกาศของหัวหน้าเฉิน ให้กับผู้ใหญ่ในห้องสำนักงานก่อน ดังนั้น ครูและนักเรียนในบริเวณโรงเรียนรีบเตรียมความพร้อมทันที
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
รถเก๋งหรูสีดำหลายคันก็แล่นเข้ามาในบริเวณโรงเรียนอย่างอลังการ
โชคไม่ดีก็คือเยี่ยนหานเป็นครูด้านภาษา ภาษาจีนกลางพูดได้ดีมาก จึงถูกถึงมาเป็นผู้บรรยายชั่วคราว พูดได้ว่าครั้งนี้เป็นคนมีชื่อเสียงของเมือง แม้แต่หัวหน้าฝ่ายการศึกษาก็มาที่นี่ด้วย
เยี่ยนหานต้องจำใจ คืนเมื่อวานร้องไห้นาน ทำให้ตายังดูแดงๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง ก็แค่ดันทุรังไป เธอเป็นคนบรรยายชั่วคราว โดนบังคับให้ไปอยู่แถวเดียวกับผู้อำนวยการ ครูท่านอื่นก็ยื่นตรงต้อนรับ เหมือนกับทหารฝึก
เมื่อคนลงจากรถ ได้ยินเสียงผู้อำนวยการขึ้นไปต้อนรับ “ยินดีต้อนรับหัวหน้าเผยและผู้อำนวยการเจิ้งที่มาตรวจดูงานของโรงเรียนของพวกเราครับ”
เยี่ยนหานไม่เคยเจอผู้นำที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน เงยหน้าขึ้น อดไม่ได้ที่ใจเต้นตุ๊บๆขึ้นมา
ทำไมถึงเป็นเขาล่ะ?
ทันใดนั้นใจของเยี่ยนหานก็เต้นอย่างแรง เพราะสถานการณ์คลุมเครือคืนเมื่อวานนี้ ถึงแม้จะไม่ได้เกิดอะไรขึ้น แต่สถานการณ์เมื่อวานมันชัดเจนมาก ที่เธอวิ่งเข้าไปห้องของเขา ถึงแม้ถานหยูนเฟยจะฉวยโอกาสเธอตอนหมดสติพาเธอเข้าไป แต่ยังไงแล้วเธอก็คือคนเข้าหา แค่คิดหน้าเธอก็ร้อนไปทั้งหน้า ความตื่นเต้นบวกกับไม่มีความมั่นใจทำให้ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย
แหงนมองอย่างรวดเร็ว หวังว่าเขาจะจำเธอไม่ได้ แสงแดดกระทบโดนเขายิ่งทำให้ให้ดูดี แค่มองลึกเข้าในใบหน้าชายวัยรุ่นนี้ ก็เหมือนเทพเจ้ารังสรรค์ความสมบูรณ์แบบนี้ให้ หน้าผากบึ้งตึงมีกลิ่นอายของความอันตราย ดวงตาที่ดำสนิท เข้มดูสุขุมและขี้เล่น นี้คือในสายตาของเยี่ยนหานเท่านั้น เมื่อทั้งสองสบตากัน เยี่ยนหานถึงกลับตัวสั่น เพราะเรื่องเขายังวนอยู่ เยี่ยนหานรู้สึกว่ารอบตัวเองเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เธอรีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว แต่กลับรู้สึกโดนแววตาที่เยือกเย็นจับตาไปทุกที่
“หัวหน้าเผย ผู้อำนวยการเจิ้ง เชิญเข้าไปห้องเรียนมัลติมีเดียที่โรงเรียนพึ่งสร้างเสร็จใหม่”อธิการบดีเฉินพูดไปยิ้มไป
“อธิการบดีเฉินอย่าเกรงใจไปเลย วันนี้พวกเราแค่อย่างมาเยี่ยมชมการทำงาน ก็แค่ดูๆว่าอุปกรณ์สิ่งอำนวยก่อสร้างของโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง ไม่ต้องอะไรขนาดนั้นก็ได้ ” เผยตงเฉินยิ้มเบาๆ น้ำเสียงไม่ได้เบาและไม่ได้ดูรังเกียจ
“เชิญครับท่านผู้นำ”อธิการบดีเฉินไม่ค่อยเกร็งแล้ว นี้เป็นพรรคคนที่มีชื่อเสียงของเมือง วัยรุ่นก็คือเงินทุน ไม่กี่ปีมานี้ พูดได้ว่าเป็นข้าราชการระดับสูง แค่กลัวว่าชีวิตนี้ อธิการบดีเฉินคงทำงานภายใต้ของชายหนุ่มผู้นี้
ต่อมา เยี่ยนหานรู้สึกตัวเองไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะเธอรู้สึกถึงสายตาของเผยตงเฉินมองมาแบบไม่ตั้งใจเสมอ ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นโสเภณี มองเห็นเขา เธอก็นึกถึงความอัปยศของคืนเมื่อวานนั้น เขาต้องคิดว่าเธออยากพลีกายให้เขา มีแต่ฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเธอโดนกลั่นแกล้ง
ทันใดนั้นเบ้าตาก็แดง ยิ่งก้มหน้าลงต่ำ คิ้วขมวดจับกันด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย ร่างกายรู้สึกไม่มีแรง เดินตามหลังผู้นำ เยี่ยนหาน สั่นกลัวเหมือนเดินอยู่บนน้ำแข็ง
“เสี่ยวเยี่ยน เธอมาแนะนำโครงสร้างของห้องเรียนมัลติมีเดียหน่อยสิ” อธิการบดีเฉินเรียกชื่อขึ้นมา
เยี่ยนหานสะดุ้ง รู้สึกเหมือนทุกสายตาฝากความหวังไว้ที่เธอ ทันใดนั้นหูก็ออกร้อน มือก็เต็มไปด้วยเหงื่อ เธอรู้ แค่มองแขกผู้ใหญ่เป็นเหมือนนักเรียน แค่ทำเป็นเหมือนพูดสอนก็ได้แล้ว แต่ว่าวันนี้คนที่มาคือชายในคืนนั้น เขาจะพูดออกได้อย่างไร
เธอไม่มีการตอบสนองใดๆ ริมฝีปากของเผยตงเฉินหัวเราะเยาะและยั่วเย้า
已经是最新一章了
加载中
