บทที่11 ดูแล

บทที่11 ดูแล ยินเซิงเจ๋อฟังตั้งนานก็ไม่ได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหว นึกว่าเธอเป็นอะไร เขารู้ว่าอาจเป็นเพราะเธออายจึงไม่ให้เขาเข้าใกล้นัก แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะเป็นลมอีกไหม ดูท่าแล้วคงไม่เป็นอะไร แต่เขาก็ยังเป็นห่วงอยู่ ยินเซิงเจ๋อจึงพูดว่า \"ถ้าคุณไม่เป็นอะไรก็ตอบผมสักคำ ตอบแล้วผมจะได้ไป\"หลินโย่ยีสูดลมหายใจเข้าหนึ่งครั้งราวกับว่าได้หลุดพ้นแล้ว \"อืมฉันไม่เป็นอะไรค่ะ\" หลินโย่ยีได้ฟังเสียงเท้าที่เดินจากไปของเขา จึงค่อยเข้าห้องน้ำอย่างวางใจ ยินเซิงเจ๋อลงจากตึก พ่อบ้านมีเรื่องจะรายงานพอดี ยินเซิงเจ๋อนั่งบนโซฟาอย่างทะนง คนรับใช้ที่รับผิดชอบเรื่องครั้งก่อนพูดอย่างนอบน้อมว่า \"นายท่านครับ ที่ให้ผมไปสืบครั้งที่แล้วมีความคืบหน้าแล้วครับ\" ลูกน้องไม่พูดอะไรต่อมาก เอาหลักฐานจากกระเป๋ากางเกงเพื่อให้มันพูดแทนเขา เมื่อยินเซิงเจ๋อเห็นรูปถ่ายที่อยู่ในถุงก็โมโหมาก ดวงตาแดงลิ่มเหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน โกรธจนอยากฆ่าคน ถึงแม้ว่าคนรับใช้รู้ว่าหากให้เขาดูแล้วเขาจะโมโหขึ้นมา แต่ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้ คนในรูปถ่ายก็คือหลินโย่ยีกับผู้ชายหนึ่งคน ถึงแม้จะไม่มีกิริยาที่เลยเถอะ แต่สายตาที่หลินโย่ยีมองและพูดคุยกับเขาทำให้เขาโกรธและอิจฉามาก ยังมีอีกรูปหนึ่งก็คือชายคนนั้นยิ้มอย่างอ่อนโยนไปแตะที่หัวของเธอ รูปถ่ายแบบนั้นก็เหมือนกับคู่รักของหนุ่มสาว เชาเห็นก็รับไม่ได้ ถึงเขาไม่ดูภาพนั้นก็จะโผล่ออกมาแปรปรวนอารมณ์ของเขาเพราะได้ประทับอยู่ในใจของเขาแล้ว ครั้งแรกที่ยินเซิงเจ๋อรู้สึกการครอบครองเธอนั้นมันเริ่มน่าเป็นห่วง เธอมักพูดเสมอว่าแต่งกันตามข้อตกลง เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริงใช่หรือไม่？ นึกถึงว่าเธอไม่ค่อยจริงใจกับท่าทีและงานแต่งงานของเธอ เขาก็อยากหยิกเธอให้ตายนัก \"ยังมีอะไรอีก？พูดมาให้หมด\" สีหน้าที่เคร่งขรึมของยินเซิงเจ๋อยิ่งทำให้น่ากลัว ถามคนรับใช้ คนรับใช้คิดในใจว่าหากเขาพูดอะไรออกไปนายท่านจะต้องสับเขาเป็นชิ้นๆแน่ ไม่แน่ว่าคนรับใช้ทั้งหมดอาจจะโดนไปด้วย ดังนั้นต้องพูดจาอย่างระมัดระวัง \"วันนั้นตอนคุณนายอยู่ในงานเลี้ยงศิษย์เก่า มีผู้หญิงสองคนไม่ชอบคุณนายท่านมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ที่คุณนายเมาเหล้าก็เป็นเพราะถูกพวกหล่อนสองคนมอมเหล้า\" คนรับใช้พูดเสร็จแล้วเสริมต่อว่า\"ไม่มีแล้วครับ นายท่าน\"พูดจบก็ก้มหน้าลงอย่างตื่นเต้นรับฟังคำสั่งของยินเซิงเจ๋อ \"เอาผู้หญิงสองคนนั้นเข้าคุก กล้ามีปัญหากับผู้หญิงของผม สงสัยคงเบื่อโลกนี้เต็มทนแล้วสิน่า งั้นก็ให้พวกหล่อนเข้าไปสำนึกผิดแล้วกัน ถือสักว่าช่วยเธอแก้แค้น\"คนรับใช้สังเกตเห็นว่าตอนจัดการคนอื่นแล้วจะพูดอย่างเด็ดเดี่ยวรวดเร็ว มีแต่เพียงตอนจัดการคนที่รังแกคุณนายเท่านั้นเขาจะพูดเยอะกว่าปกติ ทำให้รับรู้ได้ว่าเขาเกลียดคนรังแกคุณนาย \"ครับ กระผมเข้าใจแล้วครับ\"คนรับใช้พูดอย่างแน่วแน่แล้วจึงรีบออกไป บอร์ดี้การ์ดสามารถรับรู้ได้ว่าเมื่อกี้ยินเซิงเจ๋อจะทำให้คนรอบข้างหนาวตายได้ เวลาท่านประธานโกรธมันน่ากลัวมาก ทางที่ดีตัวเองควรทำงานอย่างตั้งใจดีกว่า ยินเซิงเจ๋อเดินเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว เขาเดินเร็วมาก แสดงถึงความไม่ดีใจของเขา ยินเซิงเจ๋อมองไปแค่แว๊บเดียวก็เห็นหลินโย่ยีนอนอยู่บนโซฟา ยิ่งทำให้เขาโมโห เธอไม่อยากพบเขาขนาดนี้เลยเหรอ？ถึงขั้นต้องไปนอนบนโซฟาเลย？ หลินโย่ยีออกจากห้องน้ำไม่นานก็ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วนำผ้านวมมานอนอยู่บนโซฟา เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมและดวงตาที่เต็มไปด้วยความแค้นของยินเซิงเจ๋อ เธอเห็นเขาเดินมาด้วยความโกรธก็มีลางสังหรณ์ว่าภัยพิบัติกำลังจะมาเยือนแล้ว ยินเซิงเจ๋อเดินมาถึงก็จับแขนเธอแรงๆ ใช้น้ำเสียงที่ดุร้ายถามเธอว่า \"เธออยากจะไปจากผมใช่ไหม？มีผู้ชายคนอื่นแล้วใช่ไหม？ใช่เขาคนนั้นหรือเปล่า？\" ไม่รอหลินโย่ยีตอบว่าใช่หรือไม่ ยินเซิงเจ๋อก็เอารูปถ่ายที่ยับเหยินให้เธอดู ยินเซิงเจ๋อยกขึ้นมาสักครู่ก็โยนทิ้งลงพื้น ไม่ให้เธอมีโอกาสพูดเลย ทับตัวเธอไว้บนโซฟาแล้วเริ่มจูบอย่างดื่มด่ำหลินโย่ยีรู้สึกว่าเขาใช้แรงกัดริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกรับไม่ไหว หลินโย่ยีพยายามผลักอกเขาออกไป และพยายามจะหาทางพูด …อืม……คุณอย่า…… แต่ยินเซิงเจ๋อกลับไม่ให้โอกาสเธอเลย ผ่านไปสักพัก เขาสัมผัสได้ว่าเธอจะไม่มีแรงแล้วจึงปล่อยเธอออก ทั้งสองหายใจเหนื่อยหอบ แต่หลินโย่ยีเป็นเพราะการจูบถึงหายใจไม่สะดวก ส่วนยินเซิงเจ๋อเป็นเพราะไฟแห่งความโกรธ โกรธจนมีเสียงหายใจเข้าออกที่ไพเราะของผู้ชาย ยินเซิงเจ๋อก็รู้ว่าตัวเองอารมณ์ร้อนไปหน่อย รีบระงับอารมณ์ตัวเองแล้วถามเธอว่า\"คุณบอกผมมาสิว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร？ถึงคุณจะไม่พูด แต่ผมก็สืบได้แน่ เชื่อฟังสิ\"หลินโย่ยีรู้สึกแปลกประหลาดใจ เมื่อกี้เขายังอ่อนโยนอยู่เลย ตอนนี่ล่ะ？ท่าท่าโหดร้ายมากก็ไม่มีอะไรอยู่แล้วจะให้เธอพูดอะไร？ หลินโย่ยีได้แต่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ฟังอีกหนึ่งรอบ \"ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น ตอนเล่นเกมส์อยู่กับเพื่อนๆฉันเลือกเล่นเกมส์จริงหรือกล้า ดังนั้นให้ฉันจับคู่กับผู้ชายหนึ่งคน แล้วบอกเขาว่าฉันไม่มีแฟน\"หลินโย่ยีก้มหน้ารู้สึกผิดนิดๆ ยินเซิงเจ๋อฟังแล้วรู้สึกดีใจที่เธอไม่ชอบผู้ชายคนนั้น แต่ก็รู้สึกโกรธนิดน้อยที่เธอจับคู่ผู้ชายไปเรื่อย ยินเซิงเจ๋อรู้สึกทุกข์ใจเหมือนตกอยู่ในถังน้ำส้มสายชู ทำให้ปวดใจยิ่งนัก เมื่อไหร่เธอจะมาจับคู่กับเขาด้วยตัวเธอเองนะ？เมื่อไหร่ถึงจะไม่ปฏิเสธเขา？เมื่อไหร่จะไม่คิดแต่จะจากเขาไป？ ยินเซิงเจ๋อพูดแรงๆว่า \"ให้ตายเถอะคุณพูดกับเขาว่าไม่มีแฟนเหรอ？หลินโย่ยี คุณมีจิตใจไหม？ถ้าคนอื่นให้พูดว่าผัวคุณตายแล้ว คุณก็จะพูดไหม？หลินโย่ยี เธอต้องรู้ว่าเธอเป็นคนที่แต่งงานแล้ว เป็นคนภรรยาที่มีสามีแล้ว อย่าพูดว่าโสดให้ผมฟัง\" \"แล้วคุณล่ะ เรียกร้องฉันอยู่ที่นี่ โลกภายนอกรู้ไหมว่าคุณมีภรรยาแล้ว？เป็นยังไงก็อย่างนั้น？มีผู้หญิงเหมือนเดิม？\" ยินเซิงเจ๋อหัวเราะแบบทำอะไรไม่ถูก เธอกลับสวนถามเขาแทน \"แล้วคุณพูดสิ คุณว่าคุณไม่มีแฟน แล้วผมถือว่าเป็นอะไร？\"ยินเซิงเจ๋อไม่ได้ตอบคำถามเธอ พูดถึงเรื่องเมื่อกี้เหมือนเดิม \"คุณ คุณก็เป็น…… ก็ฉันไม่มีแฟนจริงๆนิ แต่ฉันมีสามีไง\"หลินโย่ยีตอบอย่างชาญฉลาด แล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ \"แล้วคุณรักสามีของคุณไหม？\"ยินเซิงเจ๋อถามด้วยน้ำเสียงเหมือนคนรอบข้างคนที่สาม แต่ถามอย่างตั้งใจ บรรยากาศได้เงียบสงบขึ้นมาทันที \"ไม่รักได้ไง？\"หลินโย่ยีพูดเล่นเหมือนเด็กขี้อ้อน ยินเซิงเจ๋อจะได้ไม่ตำหนิเธอ \"จริงหรือ？\"ยินเซิงเจ๋อเข้ามาใกล้หน้าเธอกะทันหัน แล้วจับหัวของเธอมาจูบ กลิ่นอายความเป็นลูกผู้ชายได้แผ่เข้าที่ปากของเธอ หลังยินเซิงเจ๋อปล่อยเธอ หายใจด้วยไออุ่นแห่งรัก \"แล้วตอนนี้มีความรู้สึกหรือยัง？หา？\" \"ทำไมคุณจูบฉัน？ฉันก็ไม่มีความรู้สึกเหมือนเดิม\"หลินโย่ยีไม่อยากยอมรับ เป็นเธอเองที่ไม่ระวังตัวให้เขาได้ฉวยโอกาสอีก ยินเซิงเจ๋อมองเธออย่างเงียบๆ ดวงตาเรียบง่ายดั่งสายน้ำ \"อืม ผมรู้แล้ว\" แล้วรู้สึกปวดใจนิดๆแต่ไม่แสดงออกมา แต่หลินโย่ยีรู้สึกได้ เธอไม่รู้จะต้องพูดยังไง ตอนสัญญาจะแต่งงานกันก็พูดแล้วว่าเธอแค่ช่วยเขาแก้แค้นเท่านั้น และเธอก็ใช้อำนาจของเขาเท่านั้นเอง ตอนนั้นเขาก็เคยบอกแล้วว่าเคยอยู่กับหยืนซินอ้าย เพื่อแก้แค้นผู้หญิงคนนี้จึงได้แต่งงานกับเธอ ตอนนี้กลับมาถามคำถามที่น่าแปลกพวกนี้ ตัวเองไม่รู้จริงๆว่าควรจะตอบยังไงดี ยินเซิงเจ๋อก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ นึกถึงเมื่อกี้ที่เธอจะไปนอนที่โซฟา เขาก็ไม่ชอบใจมาก เขาจะยอมให้ผู้หญิงของเขาไปนอนที่โซฟาได้อย่างไร？ ถ้าเธอไม่ยินยอมที่จะนอนกับเขา งั้นก็จัดให้เธอไปนอนห้องนอนสำหรับแขกแล้วกัน ถึงแม้ว่ายามค่ำคืนเขาอยากจะเห็นใบหน้าของเธอตอนนอน แต่ให้เธอนอนโซฟาไม่ได้ เดี๋ยวไม่สบาย ยินเซิงเจ๋อ\"พ่อบ้าน ไปเตรียมห้องรับรองแขกให้หลินโย่ยี\"หลินโย่ยีฟังเขาเรียกชื่อเธอสักเต็มยศ เขาไม่ได้ชอบเธอเลย ตัวเองคิดไปไกลเอง แต่ว่าทำไมไม่รู้ยินเซิงเจ๋อชอบเรียกชื่อเธอ ตอนเรียกชื่อเต็มยศนั้นมีความรู้สึกบางอย่างที่บอกว่าตัดสินใจเลือกความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดนี้ไปตลอดชีวิต ยินเซิงเจ๋อวางสายโทรศัพท์ของห้องนอน ยินเซิงเจ๋อจับมือเธอไว้ มืออีกข้างก็แย่งผ้านวมมาจากเธอ พาเธอไปยังห้องข้างๆห้องนอนเขา ยินเซิงเจ๋อปูที่นอนให้เธอด้วยตัวเอง \"ไม่ต้องแล้วค่ะ ฉันทำเองดีกว่า\"หลินโย่ยีรู้สึกว่าเตียงของเธอ ของใช้ของเธอถูกเขาแตะจับ เธอจะรู้สึกว่านอนลงไปก็จะมีแต่กลิ่นอายความอบอุ่นของเขา \"คุณเฉยๆไว้ ห้ามพูด\"หลินโย่ยีไม่ได้ห้ามเขา ที่จริงยินเซิงเจ๋อกำลังระงับความเห็นแก่ตัวที่อยากจะได้ตัวเธออยู่ บอกตัวเองว่าเป็นเพราะไม่อยากให้เธอไม่สบายจึงให้เธอย้ายมานอนข้างห้อง ยินเซิงเจ๋อปูเสร็จก็ดึงมือเธอมา เพราะใช้แรงมากทำให้ตัวเธอดิ้นลง360องศาไปนอนที่เตียง เพราะยินเซิงเจ๋อยังดึงเธอไว้ จึงล้มลงตามมาด้วย ทั้งสองยังจับมือกันอยู่ หลินโย่ยีรู้สึกเขินอายมากๆ ก่อนจะมาพบเจอเขา ตัวเองไม่เคยอยู่กับผู้ชายในระยะประชันชิดอย่างนี้มาก่อน แถมยังเป็นผู้ชายที่หล่อมากอย่างนี้อีกด้วย หัวใจเต้นแรงอย่างนี้รู้สึกจะต้านไม่ไหว！ ยินเซิงเจ๋อมองเธอในระยะใกล้ๆ เขาถึงรับรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงเพราะผู้หญิงคนหนึ่งยินเซิงเจ๋อจับมือเธอไว้แน่น สิบนิ้วประสานกัน ยินเซิงเจ๋อสายตามองด้านล่าง มองเธออย่างมีความหมาย\"แล้วตอนนี้มีความรู้สึกหรือยัง？\"ยินเซิงเจ๋อยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม หลินโย่ยีคิดจะต่อต้าน แต่นึกไม่ถึงว่าการกระทำของเธอจะยิ่งทำให้เข้าใกล้เขายิ่งขึ้น มีอยู่แว๊บหนึ่งที่สัมผัสความแข็งบนตัวเขาได้ ถึงแม้จะใส่เสื้อไว้ก็ตาม ความรู้สึกที่มันเป็นจริง หลินโย่ยีตกใจไม่พูดอะไร \"คุณลุกขึ้นก่อนค่ะ\"หลินโย่ยีพูดอย่างระมัดระวัง กลัวจะไปถูกบางส่วนบนตัวของเขา ยินเซิงเจ๋อเห็นเธอเปิดปากพูดอย่างเซ็กซี่ยั่วใจ ทนไม่ได้กะทันหัน รีบจูบขึ้นมา จูบอย่างอ่อนโยน เขาไม่สามารถห้ามใจได้ ไม่สามารถห้ามการเย้ายวนใจของเธอได้ เวลานี้ก็ให้เขาบ้าคลั่งเถอะ ยินเซิงเจ๋อปล่อยปากอันอวบอิ่มของเธอ หลินโย่ยีพูดแบบโกรธว่า\"คุณเป็นอะไรของคุณ？ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ ในสัญญาการแต่งงานระหว่างเราไม่ใช่คุณอยากแตะต้องตัวฉันก็ทำได้เลยนะ\"