บทที่15 ต้องการให้ฉันช่วยเธอ

บทที่15 ต้องการให้ฉันช่วยเธอ เฉียวจีหน่วนอดกลั้นความตระหนกในใจไว้ หันกลับมา มองเห็นเงาสะท้อนสูงเด่นของชายหนุ่มในประตูกระจกที่อีกมุมของห้องน้ำ ประตูกระจกค่อยๆเปิดออก…… หยดน้ำประปรายบนตัวของชายหนุ่มไหลมาที่ลูกกระเดือกช่างดูเย้ายวนใจ เขาร่างกล้ามหน้าท้องชัดเจนมีรอยน้ำไหลเด่นชัด ผ้าเช็ดตัวสีขาวที่อยู่เอวของชายหนุ่มหายไปแล้ว เฉียวจีหน่วนอดกลั้นเสียงของตัวเองไว้ไม่ได้ เธอรีบปิดปากตัวเองไว้ ดวงตาเบิกโตเป็นประกายด้วยความตกใจ ร่างสูงสง่าของชายหนุ่มเดินมาทางเธอ ตอนนี้ สวรรค์คงรู้ว่าเธอต้องอดกลั้นเท่าไรที่จะไม่เปิดประตูออกไป ด้านนอกประตู คนของดู้เทายังคงเคาะประตูส่งเสียงโวยวาย！ ชายหนุ่มเดินย้อนแสงมา เฉียวจีหน่วนเดินถอยไปถึงกำแพง ในเต้นรัว ดวงตาไม่รู้ว่าจะมองตรงไหน…… ฝีเท้าของชายหนุ่มใกล้เข้ามาทุกที เขายกมือเชิดคางของเธอดันให้เธอเงยหน้าขึ้น “คุณหนูเฉียว พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ” โม่ซีถิงแววตาลุ่มลึก ลูกกระเดือกกลิ้งขึ้นลง เฉียวจีหน่วนตะลึงงันไปไม่กี่วินาที .ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลัก เหมือนในความทรงจำ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเขา！ เฉียวจีหน่วนตกใจ “คุณ คุณ…… ฉัน…… ขอโทษ ข้างนอกมีคนเลวไล่ตามฉัน ฉันบังเอิญเข้ามา เพราะเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อก คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม……” เสียงของเธอต่ำลงเรื่อยๆ เธอไม่มีความมั่นใจ สายตาลังเลไม่รู้จะมองตรงไหน ชายหนุ่มขมวดคิ้วแต่ไม่เท่าไรก็คลายออก พร้อมความคิดสัพยอกต่อหญิงสาวตรงหน้าที่ตื่นตระหนกไม่เป็นท่า มองไปที่ตาของเธอ “อย่างนั้นคุณดูสิว่าผมเป็นคนเลวหรือเปล่า?” “คุณ……” ชายหนุ่มลูบไล้ที่กรามของเธอ เธอปัดออก กัดริมฝีปาก ถูกบังคับให้เอ่ยปาก “คุณไม่ได้เลวเท่าพวกเขา” “……” โม่ซีถิงเลิกดวงตาที่ลุ่มลึกขึ้น เสียงทุบประตูด้านนอกดังขึ้นเรื่องๆ เฉียวจีหน่วนได้ยินเสียงกลอนประตูหลุด！ ตอนนี้เธอต้องขอร้องผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเพื่อเอาตัวรอดจากดู้เทาและพวกอีกสามคน โม่ซีถิงสวมชุดคลุมอาบน้ำ ผูกเอวหลวมๆเผยอกสีน้ำผึ้งทำให้เฉียวจีหน่วนหน้าแดงใจเต้น “ต้องการให้ฉันช่วยเธอเหรอ?” เฉียวจีหน่วนพยักหน้าอย่างแรง โม่ซีถิงมองเฉียวจีหน่วนที่ดูราวกับตุ๊กตาแมวที่ชอบแอบพิงข้างกายแม่ ชอบอ้อนให้คนใช้มือเกาคางที่มีขนนุ่มๆ ด้านนอกประตู—— “พังประตู！ ฉันเห็นชัดๆว่าเธอวิ่งเข้าไปในห้องนี้！” “ห้ามปล่อยเธอไป！” “รอก่อน ที่นี่เป็นที่พักแขกชั้นสูงไม่ใช่เหรอ?” ชั้นนี้เป็นชุดห้องเพรสซิเดนท์ คนหนึ่งพูด “ไม่มีคนอยู่แน่ๆ！ ไม่อย่างนั้นประตูจะเปิดอยู่ได้อย่างไร！” ตอนที่ไม่กี่คนกำลังทุบประตู ประตูก็เปิดออกจากด้านในกะทันหัน พวกเขารับแรงไม่ไหว เซเข้ามาล้มลงกับพื้นเป็นกอง ปากพ่นคำหยาบคายออกมาไม่หยุด “ใครแม่งไม่มีตา กล้าจะ……” สักครู่เสียงพูดก็หยุด！ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าดูทรงอำนาจ จนทำให้คนยำเกรงอย่างช่วยไม่ได้