บทที่ 39 ฉากใหญ่
บทที่ 39 ฉากใหญ่
เฉียวจีหน่วนรู้สึกน้อยใจจนอยากจะร้องไห้
เธอหนาว และร้อนสับไปมา ทรมานจนจะตายอยู่แล้ว
“ทำไมคุณถึงไม่กอดฉัน... ทำไมคุณถึงไม่กอดฉัน...”
โม่ซีถิงถอนหายใจอย่างหนักหน่วง และจ้องเธอเขม็ง
“เฉียวจีหน่วน ลืมตา ดูว่าผมเป็นใคร”
เฉียวจีหน่วนอดไม่ได้ที่จะเข้าไปใกล้ชายหนุ่มอีกนิด น้ำเย็นจนเธอ