บทที่ 1 ตายไม่น่ากลัว

บทที่ 1 ตายไม่น่ากลัว “นาทัลย่าเธอเป็นควายหรอ?”  “ฝ่ายตรงข้ามส่งเธอมาสร้างความวุ่นวายในทีมใช่ไหมนาทัลย่า?”  “นาทัลย่าเธออยากจะตายหรอ! ”  ลลิตามองไปทางบนจอที่แสดงตัวหนังสือที่กำลังด่าทอตัวเองอยู่ แอบจำชื่อไว้เดี๋ยวเล่นเสร็จจะได้ไปรายงานทีละคน แน่นอนว่าเธอจะเป็นคนที่โดนรายงานมากที่สุด จนสุดท้ายต้องไปเผชิญกับการหยุดแข่งขัน เหตุการณ์แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก ตายก็ไม่น่ากลัวเลย! เธอเกิดมาก็เพื่อเผชิญกับอุปสรรคทั้งหมด ถึงแม้เจอทางตันก็ไม่ยอม ถึงแม้จะชนกับกำแพงก็ไม่ยอมหันหลัง เธอเป็นคนที่ดื้อด้านยิ่งกว่าควาย เพื่อที่จะอยู่เคียงไหล่ของชายในฝัน เรื่องแค่นี้ไม่ใช่อะไรเลย! ลลิตาก็ไม่รู้ได้ความมั่นใจจากไหนมาที่คิดว่าตัวเองสามารถดึงดูดความสนใจของชายในฝันได้ แต่ความจริงคือสิ่งที่โหดร้าย รอบนี้จบด้วยการพ่ายแพ้อีกครั้ง เธอออกจากรอบที่เล่นแล้วไปกดรายงานคนที่ด่าเธอด้วยท่าทางที่คุ้นเคยเหมือนทำมานับไม่ถ้วน Ok ออกจากหน้านี้ก็จะได้รับการรายงานเหมือนกัน พร้อมกับไลค์ของฝ่ายตรงข้าม เป็นอย่างที่คิด เธอได้รับข้อความจากเออฟฟิเชียลอย่างเป็นทางการ:คะแนนความประพฤติน้อยเกินไม่สามารถแข่งขันได้ต่อ...... ลลิตาอยู่ปีสาม อีกครึ่งปีก็จะได้เข้าสู้สังคมแล้ว ก่อนหน้านี้เธอมีความฝันอันเล็กๆ ที่ยังไม่เป็นจริง นั่นก็คือได้คบหากับชายในฝันธาวินที่อยู่คณะคอมพิวเตอร์ เสียดายที่ฝันมาสามปีแล้วเต็มๆ ยันตอนนี้เธอยังไม่มีความกล้าที่จะคุยกับชายในฝันเลย แต่ดีที่จักรพรรดิไม่ท้อแท้ต่อคนที่ตั้งใจ เธอรู้มาว่าชายในฝันเล่นROV โชคเข้าข้างจริงๆ ลลิตาตั้งใจซ้อมROV คิดไปถึงภาพที่เล่นเกมพร้อมกับชายในฝัน ดีจริงๆ เลย เพราะตกอยู่ในความคิดของตน ทำให้เธอดูเหม่อลอยไป เพื่อนร่วมห้องญาณิดา เข้าใกล้กะทันหัน มองไปทางประวัติการเล่นของลลิตาที่น่าสงสาร ไปแย่งโทรศัพท์ของเธอมา พูดเสียงดังๆ ว่า “ว๊าว! ลลิตาเธอแพ้ได้พินาศขนาดนี้เลยหรอ? ! ”  หอสมุดเงียบอยู่แล้ว เสียงของญาณิดา ทำให้คนละแวกนี้ได้ยินไปหมด ลลิตารู้สึกอายมาก รีบไปแย่งโทรศัพท์คืน หันหลังก็พบว่าธาวินยื่นอยู่ด้านหลัง ธาวินยังหล่อเหลาเหมือนเดิม เสื้อสีขาวพร้อมกับกางเกมดำ ดูเย็นชาเหมือนเจ้าชายที่เดินออกมาจากภาพวาด ดูเหมือนจะยืนอยู่ที่นี่นานแล้วด้วย ทันใดนั้น หน้าของเธอแดงไปหมด ก้มหน้าวิ่งออกจากหอสมุด เดินไปนั่งลงบนพื้นหญ้า ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่ค่อยดี ธาวินก็เห็นประวัติการเล่นเกมที่ย่ำแย่ของเธอแล้วแน่ๆ เลย ต้องคิดว่าเธอกากและรังเกียจเธอแน่ๆ ! ความโศกเศร้ารุกรามมาหัวใจที่อ่อนแอของเธอ ลลิตากอดโทรศัพท์แล้วทำปากจู๋ ทันใดนั้นเธอได้รับข้อความการขอเป็นเพื่อนของyamyam ลลิตายิ่งเศร้าไปใหญ่ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าต้องเป็นเพราะเมื่อกี้เล่นได้แย่เกินไป มาเพิ่มเธอเป็นเพื่อนเพื่อจะด่าเธอแน่ๆ เลย เรื่องแบบนี้เธอไม่เห็นเป็นเรื่องแปลกแล้ว เธอปฏิเสธการตอบรับเป็นเพื่อน ผ่านไปสักแป๊บคนๆ นั้นเพิ่มมาอีกแล้ว ลลิตากำลังหงุดหงิดอยู่ก็เลยกดตกลง เตรียมตัวจะมาด่าแข่งกับฝ่ายตรงข้าม แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับส่งข้อความที่เป็นมิตรมา yamyam:สวัสดี ได้ยินมาว่าเธอ ไม่ถ่วงเพื่อนในทีม เราพากันไปสู่ความชนะเลย！ มุมปากของลลิตากระตุก คนๆ นี้คงจะตาบอด! เธอเป็นคนที่ห่วยมากๆ ดีไหม! ลลิตา:ไปฟังใครพูดมาว่าฉันไม่ถ่วงเพื่อนในทีม？ yamyam:พูดความจริงเลยนะ ฉันคือคนใหม่ พึ่งสมัครเมื่อกี้ เพิ่มเพื่อนไปมั่วไม่มีใครตกลงเลยมีแต่เธอตกลงคนเดียว ลลิตา: “......” งั้นก็แปลว่า กากกว่าเธองั้นหรอ?  yamyam: พี่สาวเก่งขนาดนี้ จะไม่ปฏิเสธฉันใช่ไหม?  เธอเปิดหน้าเว็บที่จะลบเพื่อนแล้วแต่ เพราะคำว่า “พี่สาวเก่งขนาดนี้” ชั่งเถอะ เธอต้องการคนที่กากกว่ามาเพิ่มกำลังใจให้พอดี