บทที่ 6 ห้ามใครแตะต้องหล่อน

บทที่ 6 ห้ามใครแตะต้องหล่อน “จือเวินหย่า เธอมีสองทางเลือก ดื่มเหล้าถังนี้ซะ หรือ จะมองดูน้องชายของเธอเข้าคุก เธอเลือกเอาเองนะ! ” จินเล่อเทียนพูดด้วยความโหดเหี้ยม เมื่อพูดจบ เสียงของผู้คนทั้ง‘โพไซดอน’ดังขึ้นสนั่น ต่างพากันเชียร์ให้หล่อนดื่มเหล้า “ดื่ม! ดื่ม! ดื่ม!” “ดื่ม! ดื่ม! ดื่ม!” เสียงดังขึ้นเป็นระลอกๆ ราวกับคลื่นซัดมาให้หล่อนจมหายลงไป! เสียงตะโกนโห่ร้องดังขึ้นเป็นเวลานาน จือเวินหย่ายืนตัวสั่นจ้องมองไปที่ถังเหล้านั้น สุดท้าย มือคู่นั้นที่กุมท้องเอาไว้ก็ปล่อยออก... จือเวินหย่าก้มลงหยิบถังเหล้าที่หนักอึ้ง เมื่อสัมผัสกับความเย็นยะเยือกที่ทะลุเสื้อไป ทำให้หล่อนถึงกับสะดุ้ง คุณชายจิน หวังว่าคุณจะไม่โกหกปลิ้นปล้อน พูดคำไหนคำนั้น!” เมื่อพูดจบ จือเวินหย่าเงยหน้ากระดกเหล้า ความร้อนผ่าวของแอลกอฮอล์พาดผ่านลำคอของหล่อน แผดเผาไปทั่วท้อง! “ดื่ม! ดื่ม! ดื่ม!” “ดื่ม! ดื่ม! ดื่ม!” คนรอบข้างต่างพากันตะโกนร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง เสียงดังโวยวายที่ดังขึ้นข้างหูทำให้จือเวินหย่าอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ท้องของหล่อน ช่างปวดเหลือเกิน! ปวดราวกับ หล่อนกำลังจะตายในวินาทีข้างหน้า! “เพล้ง”เสียงดังขึ้น จือเวินหย่าทนความเจ็บปวดไม่ไหว มือที่สั่นเทาปล่อยแก้วตกลงบนพื้น เหล้าที่ยังดื่มไม่หมดและก้อนน้ำแข็งแตกกระจายลงบนพื้น! บริเวณตรงนั้นคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ กลิ่นแรงและฉุนของแอลกอฮอล์ทำให้จือเวินหย่าเกือบอาเจียนออกมา หล่อนรีบคว้ามือไปค้ำกับกำแพงด้านข้างจึงจะยืนทรงตัวขึ้นมาได้! เสียงตะโกนโห่เชียร์เริ่มเงียบลง ทุกคนมองหล่อนราวกับกำลังดูละครหลังข่าว จือเวินหย่าพยายามฝืนประคองตัวยืนขึ้น พูดต่อหน้า จินเล่อเทียน “คุณชายจิน คุณต้องทำกับตระกูลจือขนาดนี้เลยเหรอคะ?” บ้านของหล่อนล้มละลายไม่เป็นท่า เขาจะไม่ยอมอ่อนข้อให้หล่อนบ้างเลยหรือไง ช่วยปล่อยน้องชายออกมาได้ไหม? สายตาของหล่อนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทรมาน ท้องของจือเวินหย่ายังคงเจ็บปวดอยู่เรื่อยๆ! จือเวินหย่าปวดทรมานจนก้มหน้าสูดหายใจเข้าลึก จู่ๆเสียงอันบ้าคลั่งของจินเล่อเทียนดังขึ้น “ฉันไม่เพียงแค่จะพังตระกูลจือของพวกเธอ แต่ฉันจะทำให้ชีวิตเธอล่มจม!” เมื่อพูดจบ จินเล่อเทียนพูดตะคอกขึ้น “ใครได้หล่อน ฉันให้หนึ่งล้าน!” โห! เมื่อพูดจบ คนทั้ง‘โพไซดอน’ราวกับคลั่งไปทันที ขณะเดียวกันผู้จัดการฟ่านได้รับสายจากใครบางคน จนไม่ได้สังเกตเห็นเหตุการณ์ในตอนนี้! จือเวินหย่ายืนอึ้งมองดูบรรดาชายฉกรรจ์ที่หื่นกระหายค่อยๆเข้ามาใกล้ตัวเอง หล่อนเจ็บปวดจนล้มไปนั่งกองกับพื้น “ไม่ พวกนายทำไม่ได้...” หล่อนท้อง! หล่อนท้อง! ห้ามใครแตะต้องหล่อน ไม่ได้เด็ดขาด! “ทำไมจะไม่ได้ ทั้งสวยทั้งขาวขนาดนี้ ทั้งยังได้เงินอีกด้วย ผู้ชายคนไหนจะอดใจไหว?” “เธอก็แค่เป็นเด็กดีนอนนิ่งๆ ให้พวกเราเล่นสนุกกันก่อนแล้วจะปล่อยเธอไปเอง เธอมาสนุกกับพวกเราเถอะน่า!” “ให้ตายเถอะ ทั้งชีวิตนี้ ฉันไม่เคยได้ผู้หญิงทั้งสวยทั้งขาวแบบนี้มาก่อนเลย ลูกสาวตระกูลจือ ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน...” จือเวินหย่านั่งขดตัว พยายามถอยหลังไป สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ฉัน ฉันท้องลูกของป๋อ...” ปั้ง เสียงชนแก้วที่บาร์ดังกังวานขึ้น แม้ว่าเป็นเสียงที่แผ่วเบา แต่กลับแฝงไปด้วยพลังและเสน่ห์ ทำให้ทุกคนต่างพากันหันไปมอง จือเวินหย่าตกใจจนเกือบร้องไห้ออกมา แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ความเข้มแข็งที่ฝืนแสดงออกมากลับมลายหายไปทันที “ป๋อ ป๋อสุ้น……” ป๋อสุ้นถิงนั่งอยู่ที่บาร์ นั่งเหยียดขายาวสบาย หน้านิ่วคิ้วขมวดมองตรงไปที่ผู้หญิงในซอกมุมหนึ่ง “เธอทำอะไรอยู่?” เสียงอันเยือกเย็นดังขึ้น จือเวินหย่าสัมผัสได้ถึงความไม่สบอารมณ์ผ่านทางเสียงอันแหบแห้ง น้ำตาหยุดไหลทันที ปากสั่นไม่หยุด ลุกขึ้น ก้าวเดิน ค่อยๆเดินไปทีละก้าว ไม่ว่า ป๋อสุ้นถิงจะเดินไปทางไหน ทุกคนจะหลีกทางให้เขาเสมอ จนกระทั่งเขาเดินไปหยุดลงตรงหน้าของ จือเวินหย่า จือเวินหย่าเม้มปากแน่นเงยหน้ามองเขา สีหน้าของป๋อสุ้นถิงโมโหคิ้วขมวดชนกัน สายตามองมาที่หล่อนด้วยความไม่พอใจอย่างมาก! หล่อนรู้ดี เขากำลังโมโห! โมโหมาก!