已经是第一章了
บทที่ 4 ดูถูก
บทที่ 4 ดูถูก
ถือเงิน ฉันเดินมาถึงร้านค้าที่อยู่ถัดจากหอพักอย่างทุลักทุเล ซื้อบุหรี่ยี่ห้อหวงหื้อโหล ราคาสี่สิบมาให้ ตอนที่ฉันยื่นให้จางเทียน เขามองฉันอย่างตกใจเล็กน้อย “คุณทำอะไร”
เจ้าคนนี้ไม่ใช่ว่ารู้แล้วยังแกล้งถามเหรอ ก่อนหน้านี้ฉันก็อยากจะสร้างความสัมพันธ์ดีๆ อย่างไรก็ต้องอยู่ในหอพักไปนานๆ ไม่อยากมีปัญหาอะไร ฉันหัวเราะเบาๆ “บุหรี่นี้ดูดดีกว่า”
จางเทียนมีสีหน้าตึงใส่ และตวาดด่าลั่น “คุณกำลังเล่นตลกกับฉันเหรอ ที่ฉันให้คุณซื้อคือยี่ห้อจงหัว หูหนวกเหรอ”
ฉันอดที่จะตะลึงงันไม่ได้ “ไม่ใช่ พี่เทียนให้เงินฉันมายี่สิบ จะซื้อจงหัว ได้ยังไง”
“เหลวไหล กูให้คุณไปหนึ่งร้อย” จางเทียนสีหน้าเข้มขึ้น
“พี่เทียน คุณจำผิดแล้ว ยี่สิบจริงๆ” ฉันเถียงจนหน้าแดง
ผลลัพธ์คือจางเทียนยังไม่พูดอะไรออกมา ไอ้ผมยาวที่อยู่ตรงข้ามก็กระโดดออกมา “พี่เทียนให้คุณไปหนึ่งร้อย ฉันเห็นมันชัดเจน คุณคิดอยากจะโกงเงินสินะ”
“เหอๆ นี่ยังไม่ได้ย้ายมาหอพัก ก็คิดวิธีจะทำแบบนี้กับฉัน คุณนี่มันแน่จริงๆ” จางเทียนถ่มน้ำลายออกมา จนหมากฝรั่งมาติดที่ตัวฉัน
“จะเอาใช่ไหม” ต่อให้เป็นคนโง่ก็ต้องมองออก พวกเขากำลังร่วมมือเพ่งเล็งฉัน ความโกรธนี้ฉันไม่สามารถทนมันได้ต่อไปแล้ว จึงถกแขนเสื้อขึ้น
“เฮ้ ถ้ามาแตะต้องก็เตรียมรับมือได้เลย” คนผมยาวพูด
“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมพวกคุณจะต้องเพ่งเล็งฉันแบบนี้ด้วย โกรธอะไรกันนัก” ฉันกำหมัดแน่น เดิมทีได้รับความโกรธจากที่บ้าน มาที่โรงเรียนก็ยังได้รับความเดือดร้อนอีก ฉันก็รู้สึกโกรธเหมือนกัน
“เสี่ยวเหวิน อย่า” เสี่ยวผ้างรีบเดินมาห้ามฉันเอาไว้
“เจ้าอ้วน คุณหลบไป เดี๋ยวคุณจะโดนด้วย” จางเทียนพูดออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา
เสี่ยวผ้างตกใจ คิดไม่ถึงว่าจางเทียนจะโกรธมากขนาดนี้ “พี่ พี่เทียน เล่นเกมแพ้มาไม่ใช่หรือ ฉันหาคนมาช่วยคุณขึ้นแรงค์ แล้วปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้เหรอ”
“ฝีมือระดับกู ยังต้องการให้คุณหาคนอ่อนแอแบบนี้มาเล่นแทนงั้นเหรอ นี่ไม่ใช่กลุ่มที่พิการทางสมองนะ ดูเสื้อผ้าที่คุณช่วยฉันซักซะ รีบไสหัวไปภายในสิบวินาที ไม่งั้นกูจะเล่นงาน PK จริงๆ”ฟังจากที่จางเทียนพูดมา ก็ทำให้ฉันเข้าใจเหตุผลที่เขาโกรธ เกมนี้มีแพ้มีชนะเป็นเรื่องปกติ ผลคือความโกรธนี้ก็มาระบายที่ตัวฉัน
“จางเทียน ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชาย เราก็มาสู้กันตัวต่อตัว ชนะก็คืนเตียงนี้มาให้ฉัน” ฉันสูดหายใจเข้าไปลึกๆ จ้องเขาตาไม่กระพริบ
จางเทียนหัวเราะชอบใจ “ได้ยินไหม เขาต้องการจะสู้กับฉันตัวต่อตัว ถ้าแพ้ก็เรียกแม่ของคุณมา แล้วมาให้ความอบอุ่นฉันบนเตียงใช่ไหม”
ในตอนนี้ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว บางทีฉันก็เป็นผู้ชายที่ใจดำ แต่แม่เป็นความเจ็บปวดที่ฉันไม่สามารถทนได้มาตลอด ไม่ว่าใครที่ดูถูกเธอ ฉันก็พร้อมจะสู้กลับไปเสมอ
ไม่มีอะไรให้ต้องลังเล ต่อยไปที่หน้าเขาหนึ่งที อาจจะเพราะจางเทียนไม่คาดคิดว่าฉันจะกล้าทำแบบนี้ หมัดนี้จึงต่อยไปที่ใบหน้าของเขาได้ง่ายดาย
จางเทียนส่งเสียงโมโห ใบหน้าแสดงอาการทึ่งออกมา “คุณนี่มันกล้าจริงๆ กล้าต่อยฉันเหรอ ลุย”
เขาพูดอย่างเย็นชา สองสามคนที่อยู่ข้างๆก็พุ่งตรงเข้ามาที่ฉัน พวกเขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย ถึงแม้ฉันจะมีแรงสู้กลับ แต่ก็ยังเสียเปรียบอยู่ดี ไม่ว่าจะสู้ยังไงก็สู้ไม่ได้
มองใบหน้าที่เอาเรื่องของจางเทียน ฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ตัวเองทำไมบุ่มบ่ามขนาดนั้น สถานการณ์ของฉันที่ต้องสู้กับนักเลงกลุ่มนี้ ยังไปท้าทายอำนาจของจางเทียนอีก ความพ่ายแพ้ก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว
แต่พูดตามความจริง ผู้ชายประเภทนี้ต่อให้ไม่ทำอะไรให้ก็จะหาคนมาระบายความโกรธอยู่ดี ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว มิน่าล่ะเสี่ยวผ้างถึงบอกฉันว่า พยายามอย่าพักอยู่ที่โรงเรียน เฮ้อ แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์
“มา เข้ามาต่อยฉันอีกสิ” จางเทียนยักคิ้วหลิ่วตาและพูด เพียงถีบเข้ามา ก็โดนเข้าที่ต้นขาของฉัน ตัวของฉันสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ สีหน้าบิดเบี้ยว ความรู้สึกที่เจ็บปวดนี้ เป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน
“พี่เทียน ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรเสี่ยวเหวินเลย” เสี่ยวผ้างทนดูไม่ได้อีกต่อไป ใบหน้าอ้อนวอน จางเทียนไม่ได้สนใจคำพูดนี้ ตบไปที่บ้องหูของเขา “เจ้าพิการ อย่างไรนายก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งในห้องพักของเรา จะย้ายฝั่งใช่ไหม จะโยนออกไป จะโยนคุณหายไปจากที่นี่แน่ๆ”
จางเทียนตบไปที่หัวของเขาอย่างแรง ฉันรู้สึกผิดมาก เสี่ยวผ้างไม่ได้ทำอะไร แต่ก็ยังโดนลากมาเกี่ยวข้องด้วย
เสี่ยวผ้างโดนตีจนร้องไห้ พูดอย่างสำนึกว่า “พี่เทียน ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ”
“หึ มีนักเรียนตัวเล็กแบบคุณเยอะเกินไปนี่ไง กูถึงได้แพ้ติดต่อกันไปหนึ่งวัน” จางเทียนปัดมือของเขา แล้วหันมามองทางฉัน
ฉันในตอนนี้เบลอไปหมดแล้ว กลัวเขาจะถีบมาอีกครั้ง แล้วสุดท้ายฉันก็จะหมดท่า จางเทียนดึงผมของฉัน “ไม่เก่งกล้าแล้วเหรอ ตอนนี้จะให้โอกาสคุณ เป็นยังไง”
ฉันไม่ได้สนใจเขา ตอนนี้ทุกวินาทีทุกนาทีมันเจ็บปวดจนยากที่จะทนได้ จางเทียนยิ่งเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ และพูดอย่างยิ้มๆว่า “ไหนเรียกพ่อให้ฟังหน่อย”
ฉันยังคงไม่พูดอะไรดังเก่า จางเทียนจึงไม่พอใจเล็กน้อย “เรียกพ่อสิ แล้วจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
ไม่รู้ว่าทำไม ฉันถึงรู้สึกเศร้าเสียใจนัก รู้สึกว่าตัวเองเป็นไร้ค่าอย่างถึงที่สุด เมื่อก่อนมีพ่ออยู่ข้างกาย ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ที่หอพักของโรงเรียน ฉันถึงพบว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ฉันอยากจะเข้ามาอยู่ ก็ได้เข้ามาอยู่ได้
“คุณแม่งเป็นใบ้แล้วเหรอ หากยังไม่ทำตาม กูจะถอดเสื้อผ้าคุณออก แล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะ” จางเทียนพูดด้วยความโกรธ
“อย่า ฉันผิดเอง ให้อภัยฉันเถอะ” ฉันสำลักในลำคอเล็กน้อย ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกอดสู อดที่จะน้ำตาคลอเบ้าไม่ได้
จางเทียนตะลึงงันก่อน แต่หลังจากนั้นก็หัวเราะเสียงดังออกมา “ฮ่าๆ ร้องไห้เหรอ ดีจริงๆ ตอนที่ต่อยฉัน ทำไมคุณถึงยิ้มดูมีความสุขมาก”
เสี่ยวผ้างก้มหน้า และก็ไม่คิดจะมองฉัน นี่ถือว่าเป็นการเห็นใจซึ่งกันและกัน
“กูไม่ต้องการให้คุณขอโทษ แค่ตะโกนเรียกพ่อให้ตื่นนอนอย่างเชื่องๆให้ฟังก็พอ” จางเทียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดลงไป หลังจากนั้นก็ชี้มาที่ฉัน
ที่แท้เขาเปิดอัดเสียง เตรียมจะใช้เป็นเสียงปลุกตอนเช้าให้ตื่นนอน ฉันฝืนยิ้มขมขื่น บางครั้งยิ้มก็ดูน่าเกลียดกว่าร้องไห้
หรือว่าที่ฉันจากบ้านมาคือความผิดพลาด เหมือนฉันเป็นคนไร้ความสามารถ ที่ต้องคอยอยู่ข้างๆเขาไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ
ฉันตะโกนไม่ออก ราวกับว่ามีอะไรมาติดอยู่ตรงคอ “คุณฆ่าฉันเถอะ” จริงๆนะ การที่มาเจอการดูถูกแบบนี้ มันอึดอัด ทรมานจนฉันไม่รู้ต้องแสดงออกมายังไง
“เหอะ เจ้าเด็กนี่มันกล้าจริงๆ ฉันก็ชอบคุณนะที่มีปากแข็งๆแบบนี้” จางเทียนยิ่งมีความสุข “ลงมือ”
เขาเพิ่งพูดจบ สองสามคนนั่นเตรียมจะถอดกางเกงฉัน “ทำอะไรกัน” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากข้างนอกประตู
พวกเขาตกใจ รีบปล่อยฉันทันที ฉันหันไปมอง เป็นชายวัยกลางคนที่ร่างกายแข็งแรง และท่าทางแข็งแกร่ง
“แหะๆ ลุงอู พวกเราแค่เล่นกับเขา อย่างไรก็อยู่ด้วยกัน” จางเทียนพูดอย่างยิ้มๆ ยื่นบุหรี่ไปมวนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเขาก็มีคนที่กลัวอยู่
แต่ลุงอูไม่ได้รับบุหรี่ไป เขามองมาที่ฉัน “นักเรียน เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
จางเทียนตะลึงงัน และตกใจนิดหน่อย “เฮ้อ ลุงอูคุณก็ยังไม่เชื่อฉัน ยังไงฉันก็ช่วยคุณดูแลหอพักนะ ได้ งั้นให้เขาพูด เขาพูดความจริงแน่นอน ใช่ไหม”
เขาตบไปที่ไหล่ของฉัน ทำสีหน้าเข้ม ซึ่งบดบังจากสายตาของลุงอูอย่างพอดิบพอดี บางทีฉันอาจจะยืมอำนาจของลุงอูมาระบายความโกรธได้ แต่ปัญหาที่จะตามมาทีหลังฉันจะจัดการยังไง
已经是最新一章了
加载中
