บทที่7 ฉันเป็นลูกแกะตัวน้อย

บทที่7 ฉันเป็นลูกแกะตัวน้อย พูดตามตรง ฉันรู้สึกทนไม่ได้ ฉันอยากจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนหน้าหนาจริงๆ ยังไงฉันก็เป็นผู้ชาย เธอก็ดูหนังแบบนี้โดยทำเหมือนกับไม่มีใครอยู่ด้วย ถ้าเปลี่ยนเป็นฉันฉันก็ทำไม่ได้. เห็นท่าทีของเธอดูเพลิดเพลิน ทันใดนั้นฉันก็ขยับนิ้วชี้ ฉันไม่มีความคิดในการเล่นเกม เห็นได้ชัดว่าหวงหยูนหยูนที่ถูกฉันจ้องจนเธอรู้สึกไม่สบายใจ เธอจ้องมาที่ฉันแถมยังมีความไม่พอใจด้วย บางทีฉันอาจจะดูลามกเกินไป“ฉันจะไปแล้ว นายค่อยๆดูแล้วกัน.” ช่วงเวลาที่ดีนั้นสั้นมาก มันเป็นจริงๆ ฉันรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย หวงหยูนหยูนยืนขึ้น เดินออกไปได้สองก้าว ฉันก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างขาด ปรากฏว่ากางเกงของเธอถูกตะขอเกี่ยวไว้ ไม่ทันได้ระวัง ก็ฉีกขาดเป็นรูใหญ่ เผยให้เห็นผิวที่ขาว การหายใจของฉันหนักขึ้น. “อ๊ะ.” หวงหยูนหยูนตกใจ แก้มทั้งสองข้างก็แดงขึ้น มันน่าหลงใหล เธอก็ลองดึงอีกสองครั้ง ไม่เพียงแต่ดึงไม่ออก แถมยังทำให้ขาดรูใหญ่กว่าเดิม น่องขาวนั้นที่ไม่มีไขมันเลย ฉันก็กลืนน้ำลาย เข้าใจเลยว่าอะไรเรียกว่าขาเรียวสวยงาม. หวงหยูนหยูนทั้งตกใจและโกรธ หันไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ ทำให้พวกเราอึดอัดมาก ฉันนั้นไม่สนใจ อย่างไรก็ตามภาพมันก็ติดตาไปแล้ว เธอกัดปาก “นายกำลังมีความสุขบนความโชคร้ายของฉัน？” “อืม อ่าไม่ใช่ ฉันเหมือนคนประเภทเหรอ？” คิดไม่ถึงหวงหยูนหยูนมองความคิดของฉันออก ต้องรู้ว่าที่นี่คือร้านอินเทอร์เน็ต แม้ว่าจะเป็นตอนกลางดึก ก็มีคนโต้รุ่งกันไม่น้อย ถ้าหวงหยูนหยูนออกไปในสภาพนี้ ยังเดินไม่ถึงหน้าประตู ก็คงถูกคนลากไปที่ห้องดำ. “เห็นได้ชัดว่านายเป็นคนประเภทนั้น พูดอะไรว่าเหมือนหรือไม่เหมือน?” หวงหยูนหยูนพูดด้วยความโกรธ ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ นำความโกรธมาลงที่ฉัน มันทำให้ฉันอารมณ์เสียมาก. “เห้ย ถ้าเธอคิดอย่างนั้น ในเมื่อฉันไม่ทำก็ไม่ทำแต่ถ้าทำก็ต้องทำมันให้ถึงที่สุด ฉันจะเอาเธอตรงนี้เลย.” ฉันลุกขึ้นมา ฉันไม่ทำแบบนี้คิดว่าฉันไม่กล้าหรอ？ หวงหยูนหยูนมุ่ยปาก “นายกล้า！？”ไม่รู้ว่าทำไม ฉันกลับได้ยินเธอพูดอึกอัก บางทีหวงหยูนหยูนดูหนังพวกนั้น คงจะอึดอัดมาก อยากให้ฉันเติมเต็มให้ ถ้าเป็นงั้นฉันก็กำไรมาก. ฉันเพิ่งย้ายตำแหน่ง แต่เดิมแล้วความรู้สึกถูกกดเอาไว้ แต่หวงหยูนหยูนมายั่วฉัน มันทำให้ทนไม่ไหว. จากนั้นเอื้อมมือออกไป กอดไว้ที่สะโพกของหวงหยูนหยูน ความนุ่มนวลและความอบอุ่นส่งมาถึงฝ่ามือ ทำให้ฉันกอดแน่นขึ้น หวงหยูนหยูนไม่เคยคิดเลย ฉันจะทำแบบนี้อย่างกะทันหัน เธอไม่มีความคิดที่จะต่อต้าน ร่างของเธอมีการเสียสมดุลเล็กน้อย ใบหน้าของฉันแนบกับท้องของเธอ เหมือนเวลาที่ผู้หญิงตั้งครรภ์ แล้วผู้ชายก็แนบหน้าไปที่ท้องเพื่อฟังเสียงของการเคลื่อนไหว. ที่จะเอาชีวิตคือ ขาสวยๆของหวงหยูนหยูนอยู่ตรงหน้า ฉันหายใจแรงขึ้น จริงๆแล้วไม่ได้ใส่กางเกงเลคกิ้ง มันดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก ฉันมีหนังพล็อตเรื่องรักแบบนี้เกือบทั้งหมดในฮาร์ดไดร์ฟของฉัน ตอนนี้ฉันอยากกอดอยากหอมขาของเธอ ถ้าสามารถทำได้ จะบริการให้เต็มที่ อันนั้นก็เยี่ยมเหมือนกัน. แต่นั้นทั้งหมดคือyyของฉัน ในพริบตาหวงหยูนหยูนได้สติกลับคืนมา เธอร่อนลงบนหลังเท้าของฉัน ใบหน้าแดงทันที “นายนี้มันเลว อยากตายหรอ？” “ฮ่าๆ เธอบอกว่าฉันไม่กล้าไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันจะกล้าให้เธอดู.” ฉันยักไหล่ เมื่อก่อนฉันเป็นคนเก็บตัว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ยอม ดังนั้นจึงถูงแกล้งประจำ ตั้งแต่ เหอเสวี่ยนถึงคนที่โรงเรียน อย่างน้อยตอนที่สิ้นหวัง ฉันก็เข้าใจความจริงข้อหนึ่งว่า ไม่มีใครเห็นใจคนที่เป็นขยะ แต่คุณสามารถอยู่โดยไม่คิดอะไร บางทีหลายๆสิ่งสามารถละเลยมันได้. สงสัยคงจะกลัวฉัน หวงหยูนหยูนเริ่มอ่อนข้อลง “ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่ดีเอง แต่นายก็ไม่ควรใช้สายตาแบบนั้นมองฉัน มันเหมือนพวกลามกเลย.” “เหอะ ฉันเป็นคนลามก เธอมีปัญหา?”ฉันยิ้มเห็นฟันและพูดออกมาอย่างไม่แคร์. “เป็นยังไงบ้าง คุณดูอ่อนโยน เหมือนนักวิชาการ ฉันจะไม่ทำสิ่งที่ด้อยกว่าสัตว์.” ไม่พูดไม่ได้ หวงหยูนหยูนเป็นเด็กฉลาดและน่ารัก แม้ตกอยู่ในอันตราย ไม่มีการตื่นตกใจ แต่ต้องหาวิธีจัดการกับมัน นี่เป็นคำชมที่จริงใจ มันทำให้ฉันพูดไม่ออก. จริงๆแล้วฉันไม่ได้ทำอะไรมากไป ฉันแค่ต้องการติดต่อกับหวงหยูนหยูนมากขึ้น นี่คือความรู้สึกที่พรรณนาไม่ได้ เมื่อหวงหยูนหยูนเห็นรายการ เธอก็รู้สึกตื่นเต้น. “นายเป็นผู้ใหญ่ ไม่ต้องเอาเรื่องผู้หญิงตัวเล็กๆ ดีไหม.”หวงหยูนหยูนแก้มป่องของเธอ ท่าทางที่น่ารักที่ทำให้มึนเมา ฉันสงสัยว่าตัวเองอาจจะเริ่มชอบเธอ. “ฮึ เธอรู้ก็ดีแล้ว.”ฉันตะคอก มันไม่เหมือนเธอ. หวงหยูนหยูนล้างคอของเธอ “นี้ มือของนายเอาออกไปได้ไหม？”หลังจากเธอเตือน ฉันพึ่งสังเกตว่ามือข้างซ้ายของฉันจับที่สะโพกของเธอ เฮ้อ พระเจ้า ทำไม หวงหยูนหยูนจึงใส่กางเกงยีน มันมีผลต่อความรู้สึกจริงๆ. “ นายเสนอความคิดให้ฉันหน่อย.” หวงหยูนหยูนนั่งลง น่องที่ขาวประกายนั้น ทำให้ฉันคิดดีไม่ได้ แม่งเอ๋ย ความรู้สึกเพ้อฝันแบบนี้ มันอึดอัดจริงๆ. “ให้ฉันพูด เธอก็นอนที่นี้สักคืนสิ พรุ่งนี้ค่อยกลับ แบบนี้มันน่าเชื่อถือมากขึ้น.” ฉันชี้ไปที่โซฟา ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายในห้องส่วนตัวนี้ โซฟามีขนาดกว้างขวางเท่ากับครึ่งเตียง ควรเตรียมเป็นพิเศษสำหรับคู่รัก. “ไม่เอา ถ้าฉันยังไม่กลับบ้าน คนในครอบครัวรู้เรื่องต้องยุ่งยากแน่.” หวงหยูนหยูนกังวลเล็กน้อย เห็นลักษณะที่ปรากฏของฉันที่ไม่มีอะไรสำคัญกับเขา หวงหยูนหยูนก็รู้สึกโกรธ. “เฮ้อ เรื่องง่ายแค่นี้ เธอก็บอกไปว่าค้างคืนข้างนอกกับแฟน พวกเราสองคนก็โตเป็นวัยรุ่นแล้ว หนังก็ดูได้ แค่ค้างคืนจะเป็นอะไรไป？”ฉันส่ายหัวพูด ตอนนี้ไม่ว่าชายหรือหญิง ง่ายที่จะแก่แดด นักเรียนมัธยมต้นในโรงเรียนของเรา ไม่ใช่เด็กๆแล้ว โรงเรียนมัธยมค่อนข้างดี ท้ายที่สุดแนวคิดของความถูกและผิดนั้นเข้มงวดกว่ามาก. หวงหยูนหยูนเป็นทุกข์อย่างมาก แต่เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเธอซีด “นายมันสัตว์ร้าย นายได้ใช้ประโยชน์จากมัน และนายยังคงสนุกกับฉัน.” หน้าอกของหวงหยูนหยูนขึ้นและลง คลื่นของเธอหยาบ ฉันเกรงว่าเพื่อน ๆ จะขุดสามฟุต เป็นการยากที่จะหาสเกลที่เทียบเคียงได้. สมกับเป็นสาวสวย แม้เวลาโกรธก็ยังประกาย ฉันยังคงชื่นชมเธอ ใครจากไปรู้ว่าหวงหยูนหยูนจะสารภาพ “เฮ้ ถอดกางเกง.” อะไร? เพราะเสียงตะโกนของเกมต่างๆที่อยู่ข้างนอก ดังนั้นฉันฟังไม่ชัน “เธอพูดอะไร？” “ฉันบอกให้นายถอดกางเกง.”หวงหยูนหยูนจ้องมาที่ฉัน ราวกับว่ามีทะเลเลือด. “สาวสวย เธอแน่ใจนะว่าจะอยู่ตรงนี้？” เชี้ย ฉันไม่ได้ฟังผิด เธอให้ฉันถอดกางเกง ฉันตื่นเต้นเป็นครั้งแรกในชีวิต ดูเหมือนว่าหวงหยูนหยูนจะดูหนังเรื่องนี้แล้ว และใช้กลยุทธ์อย่างคาโตฮอว์กที่ฉันใช้ตอนนี้ ปลุกความปรารถนาที่ก้นบึ้งของหัวใจของหวงหยูนหยูน และมีฉากนี้เท่านั้น. “นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระหรอ？นายเร็วๆหน่อย หรือนายต้องการให้ฉันช่วย.” หวงหยูนหยูนมือสองข้างท้าวเอว แสดงด้านอำมหิต ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นราศีเมถุนใช่มั้ย เธอเป็นคนอ่อนโยนและเคลื่อนไหวในเวลานี้ เหมือนแมวตัวเล็กๆ ตอนนี้เธอเป็นหมาป่าหิว และฉันเป็นลูกแกะที่ถูกสังหาร.