บทที่9 กางเกงในที่ล่วงจากฟ้า

บทที่9 กางเกงในที่ล่วงจากฟ้า “นายเร็วๆหน่อย.” หวงหยูนหยูนดูเหมือนจะขบฟันของเธอ ฉันรู้สึกสดชื่น ไม่เคยคิดฝันถึงมัน ดาวห้องยืนอยู่ตรงหน้าของฉัน มีด้านพิเศษเช่นนี้. “เฮเฮ.”ฉันยิ้มเยาะ สัมผัสความนุ่มนวลของเธอ นั่นเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ฉันเกือบจะร้องออกมา นี่เทียบกับของจริงในจอดีกว่าร้อยเท่าพันเท่า. เห็นได้ชัดว่าฉันเห็นร่างกายของหวงหยูนหยูนตัวสั่น เธอกัดริมฝีปากของเธอ ฉันไม่ได้มีเวลารู้สึก เสียงตะโกนมาจากข้างนอก. “คนที่อยู่ข้างในมีบางอย่างผิดปกติหรอ? ฉันจะเตะประตูแล้วนะ.” ผู้ชายคนนี้ดูกระตือรือร้นที่จะลอง คาดว่าหวงหยูนหยูนจะเป็นที่สังเกตเห็นเมื่อเธอเข้าอินเทอร์เน็ต หลังจากทั้งหมดเช่นสาวสวยในตอนกลางคืน มันเป็นจุดสนใจทุกที่ที่เธอไป. “ทำอะไร ทำอะไร ฉันกำลังเล่นเกมอยู่.” ฉันตะโกนออกไปอย่างรำคาญ. คนนั้นตกอยู่ในความเศร้าโศก หวงหยูนหยูนถอนหายใจด้วยความโล่งอก จ้องที่ฉันด้วยความโกรธ เหมือนอยากจะกินคน “ไอบ้านี่ รู้แต่แกล้งฉัน.” “เธอสวยขนาดนี้ ฉันจะกล้าแกล้งได้ยังไง.”ฉันยังมีความคิดบางอย่าง น่าเสียดายที่ผ่านเสื้อผ้า ไม่อย่างนั้นมันจะสมจริงมากขึ้น. หวงหยูนหยูนเกือบบ้าแล้ว “นายรีบถอดกางเกงมาให้ฉันเลย.” “ฉันอาย เธอก่อน.” ฉันรู้สึกไม่มั่นใจ. หวงหยูนหยูนเกือบจะระเบิด เธอให้ฉันดูเปล่า จากนั้นก็มาอยู่ข้างๆฉัน ถอดเลกกิ้งของเธอออกช้าๆ ปรากฏว่ามันเป็นกำมะหยี่ด้านใน ดูแล้วเหมือนจะบาง หวงหยูนหยูนมีขายาวที่ขาวเหมือนหยก สัมผัสกับอากาศโดยไม่ปิดบัง บรรยากาศในกล่องค่อนข้างคลุมเครือ. “ฉันเอามันออกมาแล้ว นายยื่นตะลึงทำไม.” หวงหยูนหยูนเห็นฉันลีลา เหมือนไม่พอใจเล็กน้อย. “ไม่อยากลองจับดู.” โอ้พระเจ้า ฉันไม่ใช่คนอนาถา แต่ในตอนนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะกลายเป็นคนเลว และนี่มาจากคำในใจ หวงหยูนหยูนตะลึง จากนั้นใบหน้าเล็กๆของเธอก็มืดมนมาก “ไอบ้า นายกำลังทำให้ฉันอัปยศ เชื่อไม่เชื่อฉันเอานายตายตรงนี้ได้เลย.” คำพูดของหวงหยูนหยูนเปิดเผยถึงความมุ่งมั่น ทำให้ฉันตกใจ ไม่คิดว่าแค่เสนอไม่มากเกินไป หวงหยูนหยูนก็รับไม่ได้แล้ว ดูเหมือนว่านี่เป็นผู้หญิงที่ดีงาม เมื่อกี้ให้ฉันสัมผัสหน้าอก มันเกินขีดจำกัดของเธอแล้ว ฉันไม่สามารถได้คืบแล้วจะเอาศอก. “ฮ่าฮ่า แค่หยอกเล่นกับเธอเอง อย่าตื่นเต้นสิ.”ฉันถอดกางเกงออกสามครั้ง แล้วเอาไปให้หวงหยูนหยูน เธอรีบใส่มันทันที “นายหักเงินเท่าไหร่ ฉันจะเพิ่มให้.” “อ่ะ.” ฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เป็นไปได้ไหมที่หวงหยูนหยูนคิดว่าฉันเป็นผู้ชายที่ดี พร้อมที่จะสื่อสารในเชิงลึก สิ่งที่ทำให้ฉันซึมเศร้าคือ เธอส่งซองสีแดงสองร้อยหยวนมาให้ฉันกางเกงนายอย่างมากก็ร้อยหยวน ฉันให้นายสองเท่า สำหรับคนที่ไร้ยางอายอย่างนาย ฉันไม่อยากเห็นอีก.” หวงหยูนหยูนดูน่ารังเกียจ มันเหมือนกับการได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก ฉันถอน ดูเหมือนจะเกินไป แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว “จะให้ฉันไปส่งมั้ย ที่นี้มันมีคนเลวเยอะ.” “ไม่เอา.” หวงหยูนหยูนปฏิเสธจริงๆด้วย. “ก็ได้ ลาก่อน.”ฉันไม่เต็มใจ. “ผีต้องการให้นายลาก่อน.”หวงหยูนหยูนพูดด้วยความโกรธ. หลังจากดูเธอออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเปลือยขาไว้ และข้างๆก็มีเลคกิ้งที่ขาดอยู่ ฉันคงคิดว่านี่คือฝัน ฉันที่เป็นผู้ชายธรรมดากับผู้หญิงสวยระดับเทพธิดาจะพบกันโดยบังเอิญ แถมยังเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ. ฉันไม่ได้เล่นเกมต่อ แต่วางแผนอนาคตของตัวเอง ฉันไม่สามารถยอมแพ้เพราะแค่พ่อไม่สนใจ ถ้าแบบนั้นเหอเสวี่ยนจะดีใจที่เห็นฉันแพ้ ฉันต้องทำคะแนนให้ได้ อย่างน้อยจะได้ไม่รู้สึกละอายใจ แม่ที่อยู่บนสวรรค์จะได้วางใจ. หวงหยูนหยูนเป็นคนที่จุดประกายความหวังในชีวิตฉัน ถึงฉันจะทำบางอย่างที่น่าเกลียดกับเธอไป แต่มันไม่กระทบกับเรื่องที่ฉันรู้สึกขอบคุณเธอ ถ้ามีโอกาส เลี้ยงข้าวหวงหยูนหยูนก็แล้วกัน ฉันโอนเงินสองร้อยหยวนคืนให้เธอ ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หวงหยูนหยูนก็โอนกลับมา มันทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจ ฉันเตรียมที่จะโอนกลับ ถึงได้พบว่าในรายชื่อเพื่อนหาชื่อเธอไม่เจอแล้ว. โห บล็อกฉันเลยเหรอ ใช้กางเกงของฉันเสร็จ ก็ทำเหมือนกับไม่รู้จักกัน ฉันก็ไม่มีทางเลือก. พอดูเวลา ตอนนี้ตีสามครึ่งแล้ว ฉันกลับไม่ง่วงเลย เนื่องจากนอนที่โรงเรียนไม่ได้ งั้นก็เช่าบ้านใกล้ๆแล้วกัน ฉันเสิร์ชหาในเน็ต พบบ้านที่เหมาะสมไม่น้อย แต่เลือกที่มันสะดวกสบาย. เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะเห็นหน้าของจางเทียนในหอพัก ถ้ามีความขัดแย้งกัน คงจะเกิดปัญหาใหญ่. ฉันก็ลงทะเบียนไว้ แล้วเก็บข้อมูลที่ต้องการไว้ พรุ่งนี้ว่างแล้วค่อยไปดู ที่จริงแล้วไม่มีที่อยู่อาศัย จะทำอะไรก็ลำบาก. ฉันนอนบนโซฟา และนอน ตื่นมาอีกทีก็สิบโมงของอีกวัน แย่แล้ว วันนี้มีเรียน ฉันมองไปที่โทรศัพท์ เหล่าหลิวโทรมาฉันสองสายแล้ว และยังส่งข้อความมาหาฉัน “หลัวจื้อเหวิน ทำไมนายจะเข้าเรียน เมื่อวานฉันบอกนายให้เตรียมเขียนหนังสือตักเตือนเป็นอย่างไงบ้าง นายยังโกรธอยู่เหรอ？” เชดดด เมื่อวานเกิดเรื่องตั้งมากมาย ฉันจะไปจำหนังสือตักเตือนได้ยังไง จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้เขียนสักตัว แถมเหล่าหลิวบอกว่าจะโทรหาผู้ปกครอง แล้วจะให้ฉันทำยังไง? ไม่ได้ๆ ฉันต้องรีบขัดขวางเหล่าหลิว ถ้าเกิดเขาฟ้องพ่อฉันล่ะ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกดุและดุ ความในใจของเขา ไม่มีที่ยืนสำหรับฉันอีกต่อไป ถ้ามันดิ่งลง ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น. ฉันเห็นว่ามันยังเช้าอยู่ และยังไม่ไปโรงเรียน เก็บตัวเลขสองสามเมื่อวานนี้ มีบางอันไม่สามารถดูได้ในตอนนี้ บางคนได้ยินว่าฉันเป็นโรงเรียน อยากเก็บฉันเพิ่ม ทำเหมือนฉันไม่เข้าใจ. มีเพียงสองหรือสามที่เกือบจะเชื่อถือได้ ดังนั้นฉันจึงกลายเป็นหนึ่ง เจ้าของบ้านเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เธอไม่ใช่คนเลวอะไร สุภาพกับฉัน หลังจากเจรจา หนึ่งเดือนสายร้อยหยวน ค่าน้ำค่าไฟเธอเป็นคนออก. ฉันโอนค่าเช่าให้เธอโดยตรง มีสัญญาเช่าอีกฉบับ จากนั้นฉันไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้เคียงเพื่อซื้อของ อยู่คนเดียว คงจะไม่แย่ ฉันเคยอยู่อย่างสบายที่บ้าน แต่เพราะผู้หญิงสองคนที่แปลกหน้า ฉันจะต้องระมัดระวังตลอดเวลา คุณไม่สามารถวิ่งได้ที่บ้านในช่วงฤดูร้อน เหอเสวี่ยนชอบเก็บกระดูกในไข่เสมอ บอกว่าฉันไม่เคารพพวกเขา ฉันใส่สลิงเล็กๆทุกวัน และฉันก็แต่งตัวเซ็กซี่ที่บ้านเช่นกัน ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอ. แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว ฉันตัดสินใจที่จะลืมความไม่พอใจในอดีต เพื่อรวมเข้ากับชีวิตใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ฉันยังเรียกแท็กซี่ จัดส่งของที่ฉันซื้อในคราวเดียว. ฉันเงยหน้าขึ้นมอง มีห้องเดี่ยวสองห้องบนชั้นนี้ ไม่แออัดจนเกินไป ทันใดนั้นมีบางสิ่งตกลงใบหน้าของฉัน ปิดกั้นสายตาของฉัน กลิ่นเหมือนไม่มีอะไร เทลงในจมูกของฉัน. มันคืออะไร ฉันคว้ามันมาดู ตะลึงทันที มันคือกางเกงในลายเสือดาว.