บทที่ 56
บทที่ 56
ผมมองเจี่ยงเวยเวยทีหนึ่ง สายตาที่มองเธอนั้นรีบนิ่งขึ้นมา \"คนในบ้านมาประกันผมเเล้ว\"ตอนที่ผมพูดคำนี้ผมสามารถรู้สึกได้ว่าผมกระพริบตาไปทีหนึ่ง เเล้วสายตาก็เปลี่ยนมาสู่ปกติ
\"ไปเถอะ!\"ผมเห็นเจี่ยงเวยเวยพูดด้วยรอยยิ้ม จริงๆเเล้วผมไม่อยากให้เธอต้องเห็นความอ่อนเเอในสายตาผม เลยรีบขึ้นไปในรถเธอ