เจ้าสำนัก

สายลมพัดเสียงของมันกระทบกับใบไผ่ ทำให้เกิดเสียงหวีดหวิวดังขึ้นเป็นละรอบ ท่ามกลางบรรยากาศใกล้พบค่ำ หลินเยว่ หยุดอยู่หน้าสำนักลึกลับหลังทิวไผ่ที่งดงาม ดวงตาสวยจับจ้องเข้าไปข้างในอย่างลึกซึ้ง แม้ช่วงเวลาจะไม่ได้ผ่านไปนานนักหากแต่ความรู้สึกของนางยาวนานเหมือนผ่านไปเป็นปี หลังจากคืนนั้น นางก็หลงลืมเจ้าสำนักของนางไปเสียสิ้น ความรู้สึกเสียใจปนสังสัยกลับหวนคืน เมื่อมาอยู่ตรงนี้ คำถามที่ติดอยู่ในใจของนางตลอดเสมอมา ว่าเหตุใดวันคืนเลวร้ายนั้นเจ้าสำนักถึงไม่ไปช่วยนาง ตอนนี้นางก็ได้เดินทางมาถึงสำนักที่นางเติบโตตั้งแต่เล็ก แม้ระยะทางจากจวนตระกูลอวี่มาที่นี่นั้น จะไกลพอสมควร แต่ด้วยวิชาที่ร่ำเรียนมาจนแก่กล้า เพียงแค่การเดินทางแม้จะไกลสักเพียงใดก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับนาง เมื่อรวบรวมความกล้านางจึงผลักบานประตูเข้าไปด้านใน แม้สถานที่นี้นางจะคุ้นชินเท่าไร หากแต่วันนี้ ความรู้สึกกับชวนให้นางไม่อยากเข้าไปเลย แต่ด้วยสิ่งที่ยังค้างคาใจผลักดันให้นางเดินทางมาถึงที่นี่ จำต้องยอมค้นหาคำตอบให้จนได้ ’ จำที่นี่ได้ด้วยรึ ข้าคิดว่าเจ้า สุขสบายในจวนหลังใหญ่นั้นเสียแล้ว’ เสียงเข้มปนแหบฟังดูแล้วทรงพลัง ชายชราที่นั่งอยู่เบื้องหน้า สีหน้าของเขานั้นไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ ’ เจ้าสำนัก ท่านรู้เรื่องทุกอย่างนั้นหรือ? ’ หลินเยว่ถึงกับพูดแทบไม่ออก นางรู้ดีว่าเจ้าสำนักของนางนั้นเก่งกาจเพียงใด ล่วงรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับนาง หากกระนั้น เหตุใดเขาจึงไม่ช่วยนางเล่า ’ เจ้าก็รู้ ว่าข้าเป็นใคร’ เจ้าสำนัก ตอบอย่างสบายอารมณ์ อากัปกิริยานี้ สร้างความน้อยใจ ให้แก่หลินเยว่ยิ่งนัก ดวงตาหวาน ถึงกับน้ำตาคลอ ’ ในเมื่อท่านรู้ เหตุใดวันนั้นท่านถึงปล่อยให้ข้าตาย’ เสียงหวานเริ่มสั่นด้วยการเก็บอารมณ์ไม่อยู่ นี่คือสิ่งที่ติดค้างใจนางมาตลอด หากไม่ใช่เพราะอวี่เหมยหลินช่วยนางไว้ ป่านนี้ คงเหลือแต่ชื่อ มือสังหารหมายเลข 1 เท่านั้น ’ นั่นคือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น แม้แต่เทพเซียนก็ช่วยเจ้าไม่ได้’ ชายชราเอ่ยอย่างใจเย็น ’ ท่านก็เลยปล่อยข้าตายอย่างอนาถเช่นนั้น’ หลินเยว่กั้นใจเอ่ยออกไป แม้ประโยคที่เจ้าสำนักบอกกับนางนั้นจะฟังดูมีเหตุผล แต่สำหรับผู้ที่เลี้ยงดูนางมาตั้งแต่เล็กจนโต เหตุใดถึงกล้าปล่อยให้นางตายเช่นนั้น แม้นี่จะเป็นบัญชาของสวรรค์ เขาก็จะไม่หาวิธีช่วยนางเลยหรือ? ’อาเยว่ เจ้าก็น้อยใจให้ข้าน้อยๆหน่อยเถอะ ตอนนี้เจ้าก็ไม่ได้ตายซะหน่อยนี่’ ชายชราเมื่อเห็นสีหน้าของหลินเยว่ก็ถึงกับอ่อนใจเขาจึงลุกขึ้นและเดินไปหานางพลางเอามือลูบหัวอย่างเอ็นดู เขาเป็นผู้ที่เลี้ยงดูนางมาตั้งแต่เด็กย่อมรักและห่วงใยนางดังลูกสาวแท้ๆหากแต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันเหนือบ่ากว่าแรงของเขาจริงๆ ’ อย่างน้อย..ฮือ ท่านก็น่าจะนำร่างข้ากลับมาที่นี่’ เสียงหวานสะอื้นไห้และตัดพ้อต่อชายชราเบื้องหน้า นางรู้ดีว่าเจ้าสำนักนั้นห่วงใยนางมากแค่ไหน และเมื่อเห็นสีหน้าและการกระทำของเจ้าสำนักแล้วก็ถึงกับปล่อยโฮออกมา ’อาเยว่..ข้าต้องขอโทษเจ้าจริงๆ คืนนั้น ข้าเป็นผู้รู้ดีกว่าใครๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหากแต่พอข้าไปถึง พวกทางการก็นำร่างของเจ้าไปเสียแล้ว ข้าก็จนปัญญาจริงๆ’ เจ้าสำนักเล่าอย่างท้อใจ ’แต่พอนึกขึ้นได้ ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่ตายข้าก็ถึงกับโล่งอกขึ้นมาหน่อย เพียงแต่ว่า ...ผู้ที่ต้องตายนั้นเป็นพี่สาวของเจ้า’ ’ ท่านรู้ว่าข้ามีพี่สาว แล้วยังรู้อีกว่าถ้าเป็นลูกสาวของใคร เหตุใด ท่านถึงไม่บอกข้าเลยสักนิด’ หลังจากที่ฟังก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ’ เจ้าอย่าได้พึ่งเข้าใจข้าผิด ข้าก็เพิ่งรู้ได้ไม่นานหรอก หากไม่เพราะคืนนั้น ข้าก็ไม่รู้หรอกว่าเจ้าเป็นลูกสาวของใคร’ ชายชราเอ่ยอย่างรู้ทัน เมื่อครั้ง 16 ปีก่อน เขานั้นได้ออกท่องยุทธภพดังจอมยุทธคนอื่นๆ เมื่อครั้งไปถึงชายป่านอกเมือง ก็ได้พบเจอเด็กหญิงนอนสลบอยู่ข้างทาง ด้วยความเอ็นดูและรักใคร่ตั้งแต่แรกพบ เขาจึงนำนางมาชุบเลี้ยงดังบุตรสาวแท้ๆหากแต่สิ่งที่เขาเป็นนั้น คือจอมยุทธ เขาจึงได้สั่งสอนวิชาต่างๆให้แก่นางและไม่ได้เอ่ยเล่าเรื่องของนางให้นางฟัง อาจเป็นเพราะเมืองนั้นอยู่ไกลกันมาก เขาจึงไม่ได้ยินข่าวการตามหาเด็กหญิงผู้นี้เลย จนมาถึงคืนที่หลินเยว่ได้โดนลอบสังหาร ข่าวการตายของนางแพร่สะพัดไปทั่วทุกมุมเมือง และทำให้ล่วงรู้ว่าหน้าตาของนางนั้น เหมือนดั่งคนๆเดียวกัน กลับคุณหนูใหญ่ตระกูลอี้ เขาจึงแน่ใจว่า หลินเยว่ มีพี่น้องฝาแฝด และมีบิดาเป็นถึงขุนนางระดับ 3 ของเมือง นั่นคือ อวี่เทียนจื่อนั่นเอง ’ เอาเถอะๆอย่างไรซะ วันนี้ที่ข้ามาหาท่าน เพื่อจะถามแค่เรื่องนี้ ตอนนี้ข้าอยู่ในร่างของพี่สาวฝาแฝดของข้า มือสังหารหมายเลข 1 นั้นได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว หลังจากนี้ข้าคงมาพบท่านบ่อยๆไม่ได้ ’ เสียงหวานใสเอ่ยอย่างหนักแน่น หลังจากนี้ชีวิตนางต้องดำเนินต่อไปในฐานะของคุณหนูใหญ่ตระกูลอวี่ และต้องหาทางกำจัดซ่งฟูหัว หญิงสาวปาดน้ำตาเมื่อเริ่มควบคุมตัวเองได้นางจึงกล่าวลาเจ้านำนัก วันนี้นางได้รู้ในสิ่งที่นางอยากรู้แล้ว ก็ถือว่าไขข้อสงสัยไปอีกเรื่อง ต่อไปก็คือจัดการคู่หมั้นเจ้าปัญหานั่นซะ จะได้จบสิ้นการตามล่านางเสียที