ตอนที่22 ห่วงใย

กาลเวลาหมุนเปลี่ยนจากคืนเป็นวันช่างรวดเร็วนัก ไม่รู้ว่าเมื่อคืนซ่งฟูหัวเผลอหลับไปตอนไหนหากแต่เมื่อรู้สึกตัวอีกที เขาก็ไม่พบเจอนางที่อยู่ข้างๆเสียแล้ว สร้างความตกใจให้กับซ่งฟูหัวยิ่งนัก ร่างหนุ่มออกตามหาบริเวณรอบๆจนแน่ใจว่านางหายตัวไป หากแต่ม้าที่ตกใจหนีไปเมื่อครั้งต่อสู้กับเหล่ามือสังหารก็ไม่อยู่แล้ว และนางก็ยังไม่ฟื้นตัวดีอีกคงจะไปไหนได้ไม่ไกล หรือจะมีพวกมือสังหารจับตัวนางไปก็ไม่น่าจะใช่ เพราะหากเป็นเช่นนั้นพวกมันคงจะไม่ใว้ชีวิตเขาแน่ เมื่อคิดได้ดังนั้น บุรุษหนุ่มจึงเริ่มออกตามหานาง จนระยะทางเริ่มไกลจากต้นไม้ใหญ่มาเรื่อยๆ นี่มันใกล้จะออกนอกเมืองแล้วเหตุใดยังไม่พบตัวนางอีก ร่างหนุ่มเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวลมากขึ้น จิตใจเริ่มว้าวุ่น และเกิดคำถามมากมายขึ้นมาในหัว นางหายตัวไปที่ใด? จะเกิดอะไรขึ้นกับนางไหม? ตอนนี้นางอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง แม้นางจะเป็นมือสังหารแต่ก็คงยังจะช่วยตัวเองไม่ได้ ’เหมยหลิน~’เขายังคงออกตามหานางไม่หยุดพร้อมทั้งร้องตะโกนเรียก จนเวลาผ่านไปครึ่งวัน เรี่ยวแรงที่มีไม่มากนักเพราะบาดแผลที่ยังไม่หายดีของชายหนุ่ม ทำให้ซ่งฟูหัวหมดแรงในที่สุด แววตาสิ้นหวังปรากฎ ใบหน้าหล่อเหลาเศร้าหมอง ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่เรื่องของหญิงสาว เจ้าไปอยู่ที่ใดของเจ้านะ? ในขณะที่บุรุษหนุ่มนั่งลงกับพื้นอย่างสิ้นหวัง หูทั้ง 2 ข้างพลันได้ยินเสียงของน้ำไหล เสียงของน้ำตกใกล้ๆแถวนี้นั่นเอง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจ เดินไปตามเสียงของน้ำตกนั้น เพียงไม่นานก็พบเจอกับธารน้ำตก เขาจึงเดินไปใกล้ๆ ’เหมยหลิน!’ สองดวงตาเบิกกว้างด้วยความดีใจ สีหน้าวิตกกังวลคลายออกทันทีเมื่อภาพที่อยู่ตรงหน้าคือสิ่งที่เขากำลังตามหา หญิงสาวที่นั่งอยู่บนโขดหินข้างลำน้ำ สองขาหย่อนลงที่น้ำใสท่าทางสบายใจของนางสร้างความหงุดหงิดให้เขาได้ไม่น้อย จากต้นไม้ใหญ่มาที่น้ำตกนี้ไม่ใช่ไกล้ๆ เขาต้องเสียเวลาตามหานางมาค่อนวันโดยที่นางจะไปไหนมาไหนไม่บอกเขาสักคำ นางจะรู้หรือไม่ว่าเขาเป็นห่วงนางจนแทบเสียสติ! ’เจ้า! มาทำอะไรที่นี่! รู้หรือไม่ว่าข้าตามหาเจ้ามาครึ่งวันน่ะคุณหนูอวี่!’ หลินเยว่ที่กำลังนั่งแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์เมื่อได้ยินเสียงเข้มร้องเรียกตั้งแต่ต้นน้ำตกร่างใหญ่เจ้าของเสียงก็ตามมาติดๆ นางเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่มีสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโมโหอย่างนิ่งๆ ’ แล้วใครใช้ให้เจ้า ออกตามหาเขาล่ะ?’ เสียงใสเอ่ยออกไปโดยไม่สะทกสะท้ายต่อบุรุษเบื้องหน้า ’หึ ถ้าไม่ห่วงว่าเจ้าจะตายข้าก็คงไม่ตามหาหรอก!’ เสียงเข้มเอ่ยอย่างโมโห นี่นางไม่สำนึกเลยอย่างนั้นหลอว่าเขาเป็นห่วงนางมากแค่ไหน หญิงสาวเมื่อเห็นใบหน้า หงุดหงิดของอีกฝ่าย ก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้าบึ้งตึงใส่เช่นกัน เมื่อตอนเช้ามืดที่นางตื่นได้สติ เรี่ยวแรงก็เริ่มกลับมา แม้จะไม่มากดังเดิม แต่ก็ถือว่าดีขึ้นมาก เนื้อตัวก็เริ่มเหนียวและนางก็เริ่งอึดอัด นางจึงอยากที่จะอาบน้ำสักครา เพื่อให้ตัวเองได้สดชื่นขึ้นบ้างแต่พอมองดูข้างๆชายหนุ่มที่กำลังหลับไหลอยู่ นางจึงไม่อยากที่จะปลุกหรือรบกวนเขา จึงถือโอกาสนี้ ใช้พลังจิตของตนสืบหาลำธารหรือน้ำตกใกล้ๆ เมื่อพบเจอ ก็จึงเดินทางมาที่น้ำตก กะว่าสักพักจะกลับไปหาเขา แต่เมื่อหย่อนขาลงน้ำได้ไม่นาน เสียงบุรุษก็ดังมาไกล้ๆ ทำให้นางรู้ว่าเขากำลังตามหานาง ดั่งคิดในที่สุดเขาก็มาปรากฎตัวต่อหน้านาง ’ เจ้าจะห่วงข้าทำไม? ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาห่วง กรี้ด!!’ ตู้มมม!!! เสียงหวานยังไม่ทันได้เอ่ยจบ ร่างงามที่พยายามจะลุกขึ้นบนโขดหิน พลันเซไถลลงจากโขดหินทำให้ร่างของนางตกลงไปในน้ำตก สายน้ำที่ไหลอย่างเชี่ยวกราดพัดพาเอาตัวหญิงสาวลอยไปไกล ซ่งฟูหัวเห็นดังนั้นเขาจึงไม่รีรอกระโดดน้ำตามไปช่วยนาง กระนั้น 2 ร่างก็ยังอยู่ไกลกันมาก ไม่นานร่างหญิงสาวก็จมหายไปในกระแสน้ำ บุรุษหนุ่มเผยสีหน้าวิตกกังวลอีกคราเมื่อไม่เห็นร่างของหญิงสาวแล้ว ’เหมยหลิน!!!’ ไม่รอช้าซ่งฟูหัวรีบมุดน้ำดำหาตัวหญิงสาวกลางกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว สายน้ำพัดพาร่างของสองหนุ่มสาวลงไปที่ธารน้ำไหล ซ่งฟูหัวที่ได้สติอยู่หลังจากที่โดนพัดเข้าฝั่งเขามองเห็นหญิงสาวอยู่ไกลๆ จึงรีบว่ายน้ำไปช่วยนาง หลินเยว่ที่หมดสติเพราะการจมน้ำ นางโดนกระแสน้ำพัดเข้าฝั่งเช่นกันจึงทำให้บุรุษคลายกังวลลงเล็กน้อย ร่างใหญ่รีบพานางขึ้นฝั่งใบหน้าสวยไร้สติเริ่มมีสีซีดเพราะจมน้ำนาน สองมือรีบเขย่าตัวนางหวังให้นางได้สติ ’เหมยหลิน เจ้าฟื้นสิ!’ กระนั้นก็ไม่เป็นผลหญิงสาวยังคงไร้สติใบหน้าที่เริ่มซีดเซียวลงเรื่อยๆ เพิ่มความกังวลใจให้กับซ่งฟูหัวยิ่งนัก ดวงใจของเขาก็เริ่มหนักหน่วงลงเรื่อยๆเช่นกัน มือใหญ่จับที่ริมฝีปากสวย ไม่นานริมฝีปากได้รูปของบุรุษหนุ่ม ก็ประกบไปที่ริมฝีปากสวยได้รูปของหญิงสาว เขาเริ่มทำการเป่าลมเข้าไปในปากของนาง ไม่นานนัก ร่างบางก็เริ่มสำลักน้ำออกมา ดวงตาสวยเบิกกว้างหลังได้สติ ’เหมยหลิน เจ้าฟื้นแล้ว’ ทันใดนั้น ร่างใหญ่รีบโผล่กอดหญิงสาวด้วยความห่วงใยและโล่งใจ ใบหน้าหล่อเหลาคลายกังวล ’ข้าเป็นห่วงเจ้ามากรู้ใหม?’ เขาเป็นห่วงข้าหลอ? หลินเยว่ที่เพิ่งได้สติถึงกับเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว