บทที่ 13 โดนรุมหัวเราะเยาะเย้ย

บทที่ 13 โดนรุมหัวเราะเยาะเย้ย ในขณะนี้หยางเสว่ก็บอกความจริงกับสาวๆในหอพักเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเจอเมื่อเช้านี้ “เป็นของแท้จริงๆด้วย! กระเป๋าใบละตั้ง 360,000 หยวนแน่ะ ให้ตายเถอะ !” “เฉินเกอคนจนๆคนนั้นได้รับเงินทุนช่วยเหลือความยากจนจากคณะเรามาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าจะโชคดีถึงเพียงนี้ที่ได้บัตรช๊อปปิ้งใบนั้น!” “ให้ตายเถอะ ถ้าเฉินเกอคนนั้นเอากระเป๋าใบนี้มอบให้ฉัน ฉันจะยอมนอนด้วยคืนหนึ่ง!” “คืนเดียวเองหรือ? ถ้าเฉินเกอให้กระเป๋าราคากว่าสามแสนหยวนกับฉันล่ะก็ ฉันจะยอมมีอะไรกับเขาสักหนึ่งเดือนจนผมสยายเลยล่ะ!” “อัยหยา อายจะตายอยู่แล้ว!” แม้ว่าจะรู้ว่าเฉินเกอมีบัตรใบนั้นที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียว แต่เห็นได้ชัดว่ากระเป๋าแอร์เมสราคาสามแสนกว่าใบนี้ยังคงสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน ถึงจะขายต่อกระเป๋าใบนี้ แต่มูลค่าอย่างน้อยก็น่าจะได้สักสองสามแสนหยวน ทั้งหมดนี่คือเงิน! สีหน้าจ้าวยีฟานไม่สู้ดีไปชั่วขณะ เธอคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาดว่าคนกระจอกอย่างเฉินเกอคนนั้นจะซื้อกระเป๋าใบละสามแสนกว่าเป็นของขวัญวันเกิดให้เสี่ยวหนาน พอคิดได้ว่าวันนี้เธอดูถูกเขา อีกทั้งยังเห็นว่าสาวๆกลุ่มนี้ยังอิจฉาและชื่นชมกระเป๋าแอร์เมสใบนี้อย่างมาก จ้าวยีฟานก็รู้สึกเหมือนชีวิตเล่นตลก เธอยิ่งโมโหมากกว่าเดิม “หึหึ ราคาสามแสนกว่าแล้วอย่างไร เฉินเกอรู้หรือไม่ว่าบัตรช้อปปิ้งระดับนั้นสามารถขายต่อได้ ตอนนี้อาจจะยังดีที่สามารถนำไปใช้ได้โดยตรง แต่นี่ก็ทำให้เห็นว่าคนคนนี้ไม่มีสมองคิด! ฮึ!” จ้าวยีฟานพูด หยางเสว่พยักหน้า “ถูกต้อง เฉินเกอต้องมีปัญหาทางสมองแน่ๆ!” “ฮ่าฮ่า พวกเธออย่าทำตัวเปรี้ยวไปหน่อยเลย ไม่ว่าจะอย่างไรกระเป๋าที่ได้ชื่อว่าราคาสามแสนกว่าเป็นของที่เฉินเกอมอบให้เสี่ยวหนาน เสี่ยวหนานรักษามันให้ดีนะ ตั้งสามแสนกว่าแน่ะ!” หานเฟยเอ๋อหัวเราะฮ่าฮ่า เธอเป็นคนอารมณ์ดีมาก เธอไม่ได้เป็นเพียงแจกันดอกไม้ธรรมดาๆ แต่เป็นเน็ตไอดอลคนหนึ่งอีกด้วย เรียกได้ว่าได้เห็นโลกมามากแล้ว “ใช่ ใช่ ใช่ เสี่ยวหนานเธอต้องรักษาดีดี!” “เสี่ยวหนาน กระเป๋าใบนี้ให้ฉันยืมวันหนึ่งได้ไหม แค่วันเดียว!” สาวๆทุกคนขอร้อง ตอนนี้หม่าเสี่ยวหนานยังตกใจมาก จะให้ยืมง่ายๆได้อย่างไร สิ่งแรกที่เธอคิดก็คือเฉินเกออาจไม่รู้ที่มาของบัตรใบนั้น ทำให้หลงกลพนักงานขายก็เป็นได้ อย่างไรก็ตามความหรูหราระดับนี้ เฉินเกอน่าจะไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน “ไม่ได้ ฉันต้องคืนกระเป๋าใบนี้ให้เฉินเกอไป หากเอาไปขายแล้วน่าจะได้เงินสดอย่างน้อยๆสักสองเเสนกว่า มันน่าจะพอสำหรับให้เขาใช้ชีวิตเรียนมหาวิทยาลัยไปจนจบ!” หม่าเสี่ยวหนานคิดไม่เหมือนกับคนอื่นๆ สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดคือการใช้ชีวิตของเฉินเกอต่อจากนี้ “ไม่ได้!” “ไม่ได้!” ไม่คิดว่าพอพูดจบ หยางเสว่กับจ้าวยีฟานจะพร้อมใจกันพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน หยางเสว่คิดกับตัวเองว่าถ้าคืนให้เฉินเกอ นั่นก็เท่ากับว่าเฉินเกอจะมีเงินสดถึงสองสามแสนหยวน เธอไม่อยากเจอสถานการณ์เช่นนี้ หลังจากที่เฉินเกอถูกเธอทิ้งไป เขาต้องมีสภาพไม่เหมือนคน จะให้เขาใช้ชีวิตสุขสบายแบบนั้นได้อย่างไร? ทว่าเหตุผลของจ้าวยีฟานแตกต่างออกไป นั่นก็คือเธอแค่เกลียดเฉินเกอเท่านั้น “เสี่ยวหนาน เธอจะทำแบบนั้นได้อย่างไร นี่เป็นของที่เขาให้เธอ เธอยังจะเอาไปคืนไอ้คนจนนั่นอีกหรือ?” จ้าวยีฟานขมวดคิ้ว หานเฟยเอ๋อหัวเราะและพูดว่า “กระเป๋าแอร์เมสใบนี้ไม่ฟุ่มเฟือยหรอก! ฉันอยากจะเริ่มการถ่ายทอดสดให้ที่รักดูก่อน! เสี่ยวหนานหวังว่าเธอจะไม่รังเกียจหรอกนะ?”” หม่าเสี่ยวหนานหัวเราะและพยักหน้า แม้ว่าจะเห็นด้วย แต่เธอก็คิดในใจแล้วว่าเธอจะต้องคืนกระเป๋าใบนี้ให้เฉินเกอภายในวันพรุ่งนี้ และเธอต้องพาเขาไปส่งคืนที่ร้านหรูด้วยกัน แม้ว่าจะไม่ได้ราคาเดิม แต่อย่างน้อยได้สักแสนมาให้เขาก็ยังดี “แชะ แชะ แชะ!” สาวๆในหอพักต่างก็รีบเข้ามารุมขอถ่ายรูปกับกระเป๋า แล้วกระเป๋าก็มาถึงมือหานเฟยเอ๋อในที่สุด การถ่ายทอดสดผ่านมือถือของเธอได้เริ่มขึ้นแล้ว “เฮลโล ที่รักทั้งหลาย ไม่เจอกันตั้งหนึ่งวัน เฟยเอ๋อคิดถึงทุกคนอีกแล้ว และวันนี้ก็นำของขวัญพิเศษยามค่ำคืนมามอบให้พวกคุณ นี่คือเหล่าสาวสวยทั้งหลาย!!” หานเฟยเอ๋อยิ้มอย่างน่ารัก ในไม่ช้าความนิยมของห้องถ่ายทอดสดก็สูงถึงสามพันคน หานเฟยเอ๋อทำการถ่ายทอดสดมาแล้วหนึ่งปี เนื่องจากเป็นการถ่ายทอดสดในเมืองเดียวกัน แฟนคลับหลักๆล้วนมาจากเพื่อนร่วมชั้นเรียนรวมไปถึงนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยจินหลิง น้อยมากที่จะมีคนมาจากที่อื่น เมื่อหานเฟยเอ๋อปรากฏตัวขึ้น การสนทนาในห้องถ่ายทอดสดก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นทันที “ให้ตายเถอะ ของขวัญพิเศษจริงด้วย มีแต่สาวสวยๆทั้งนั้นเลย ฉันชอบผู้หญิงตัวสูงผมแดงคนนั้น!” “ว้าว ผู้หญิงตัวสูงผมแดงคนนั้นเป็นใคร ขอวีแชทหน่อย!” “สุดยอด ที่แท้แล้วเฟยเอ๋อกับนางฟ้าคณะสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียงอย่างจ้าวยีฟานรู้จักกันหรือนี่?” “จ้าวยีฟาน แห่งคณะสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียง นั่นเอง ไม่เกรงใจแล้วนะ!” ทางด้านจ้าวยีฟานมีสีหน้าเย็นชาเล็กน้อยเมื่อเห็นแถบหน้าจอสาธารณะเอาแต่ถามชื่อของเธอ จิตใจห่อเหี่ยวจากเรื่องเมื่อกี้ก็ดีขึ้นมาไม่น้อย ยังพยักหน้าเล็กน้อยให้กับแฟนๆบนหน้าจอสาธารณะ “ฮึ หรือว่าพวกคุณเอาแต่มองสาวสวยๆจนไม่สนใจฉันแล้วนะ? ฮือ เจ็บปวดจังเลย!” หานเฟยเอ๋อทำท่าขยี้ตาแสดงถึงความเสียใจ ทั้งยังส่งป๊อปอัพในหมู่ผู้คน “ได้อย่างไรล่ะ ทั้งหมดนี่เป็นเมียของฉัน รักทั้งหมด!” ในเวลานี้ห้องถ่ายทอดสดแจ้งว่า: ลู่หยาง สุดยอดคุณชายผู้ร่ำรวยเข้าสู่ระบบเรียบร้อยเเล้ว! สวี่ตง คุณชายผู้ร่ำรวยเหนือระดับเข้าสู่ระบบเรียบร้อยเเล้ว! …… เพื่อนร่วมชั้นหลายคนเห็นป๊อปอัพของหานเฟยเอ๋อก็รีบเข้ามาทั้งหมด แม้กระทั่งหยางฮุยหัวหน้าหอพักของเฉินเกอก็เข้ามาด้วย หานเฟยเอ๋อเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เมื่อออกอากาศเธอดูเซ็กซี่และร้อนแรงมาก เป็นคนรักในฝันของผู้ชายหลายๆคน แต่ในขณะเดียวกันหานเฟยเอ๋อเองก็ตาสูงมากเช่นกัน ก่อนหน้านี้เพื่อนต่างห้องอย่างลู่หยางและสวี่ตงก็เคยตามจีบเธอมาแล้ว แต่ก็ล้มเหลวอย่างไม่ต้องสงสัย นี่จึงเป็นเหตุผลที่ลู่หยางและสวี่ตงล้วนอยู่ในกลุ่มถ่ายทอดสดของเธอ ทั้งสองต่างเสียเงินไปไม่น้อย “ที่รักทั้งหลาย พวกคุณรักคนอื่นแล้ว ฉันเกือบจะร้องไห้แล้วนะ จะไม่ให้ของขวัญอะไรหน่อยหรือ พวกคุณดูสิ ฉันอุตส่าห์ให้พวกคุณได้เจอสาวสวยๆมากมายขนาดนี้!” หานเฟยเอ๋อแกล้งพูดน้อยใจ หยางฮุยผู้เป็นเพื่อนที่หอพักของเฉินเกอ เขาแอบรักหานเฟยเอ๋อมาโดยตลอด ในเวลานี้ดอกกุหลาบสิบดอกก็ถูกส่งเข้ามา ราคาดอกกุหลาบหนึ่งดอกเป็นเงินหนึ่งหยวน “ว้าว ขอบคุณหยางฮุย จุ๊บๆ!” หยางฮุย : “นางฟ้าช่างสวยเหลือเกิน ใช่แล้ว กระเป๋าที่เธอถืออยู่เป็นกระเป๋าที่เฉินเกอให้เสี่ยวหนานเป็นของขวัญไม่ใช่หรือ?” หยางฮุยพิมพ์ข้อความผ่านในหน้าจอสาธารณะ ทำให้เกิดการสนทนาที่ดุเดือดทันที : “ให้ตายเถอะ ฉันยังไม่ทันสังเกต ที่แท้แล้วมันคือแอร์เมสรุ่นคลาสสิก ราคาสามแสนกว่าใช่ไหม?” “สุดยอด กำลังถูกเลี้ยงดูอยู่ใช่ไหมล่ะ โอ้ย! ใจสกปรก!” สวี่ตง : “หึหึ นี่น่าจะเป็นอย่างที่ลู่หยางบอกฉัน เฉินเกอได้บัตรช้อปปิ้งประเภทที่ใช้ได้ครั้งเดียว มันก็เลยปัญญาอ่อนซื้อกระเป๋าใบนี้ให้เสี่ยวหนานคนนั้นสินะ? ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกชะมัด!” เพื่อนชาวเน็ต : “สุดยอด ปัญญาอ่อนว่ะ!” เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหยางเสว่นำเรื่องนี้ไปเล่าให้ลู่หยางฟัง และลู่หยางเองก็ไปเล่าให้พวกสวี่ตงฟังอีกที เฉินเกอจึงตกเป็นประเด็นถัดไป ลู่หยาง： “หึหึหึ วันนี้ไอ้หน้าโง่นั่นทำแสบไว้ไม่น้อย ทั้งทำร้ายเสว่เสว่แล้วยังทะเลาะกับฉัน เสียเวลาคืนนี้จริงๆเลย!” เมื่อหยางฮุยเห็นว่าคนในนี้ดูถูกดูแคลนเฉินเกอ เขาจึงส่งดอกกุหลายไปอีกสิบดอกเพื่อเปลี่ยนประเด็น สวี่ตง： “แม่งเอ๊ย หยางฮุย แกกดส่งของขวัญไปแบบนี้ต้องการจะหยุดอะไร? ดอกกุหลาบพวกนี้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” หลังจากพิมพ์เสร็จ สวี่ตง： “ส่งจรวดไปหนึ่งลูก!” จรวดหนึ่งลูกเท่ากับหนึ่งร้อยหยวน “สวี่ตงส่งจรวดไปหนึ่งลูก!” “……” “สวี่ตงส่งจรวดไปหนึ่งลูก!” รวมทั้งหมดเป็นห้าลูก! หานเฟยเอ๋อเริ่มคึกคักแล้ว แม้กระทั่งพวกหยางเสว่กับจ้าวยีฟานก็เริ่มตื่นเต้น การหารายได้แบบนี้เป็นวิธีที่ง่ายจริงๆ ลู่หยางก็ไม่ยอมแพ้ เขาส่งจรวดติดต่อกันสิบลูก ทั้งหมดเป็นเงินหนึ่งพันหยวน เขาต้องการกำจัดโชคร้ายทั้งหมดที่เขาได้รับจากเฉินเกอในวันนี้ หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะแสดงความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเธอ นี่คือสามีของเธอ! สวี่ตง： “คิกคิก หยางฮุย หอพักของพวกนายรวมถึงเจ้าเฉินเกอนั่นก็แค่คนจนๆ คนจนทั้งหกไงล่ะ เอาล่ะ มาเทียบกันในห้องถ่ายทอดสดนี้ไหม? ฉันต่อให้พวกนายหกคนมาสู้กับฉัน!” เมื่อหยางฮุยโดนเหยียดหยามก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้า ในเวลาเดียวกัน หอพักของเฉินเกอ “ฮัดเช้ย!” เฉินเกอจามอย่างหนัก จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาหลังจากที่เขาหลับไปได้สักพักแล้ว เพิ่งเห็นว่าข่าวในกลุ่มชั้นเรียนของตัวเองกำลังวุ่นวายกัน พอเปิดดูก็พบว่ากลุ่มชั้นเรียนกำลังคุยกันในประเด็นเรื่องที่เขาซื้อกระเป๋าใบนั้น และยังพูดถึงการถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋ออะไรนั่น แม้แต่กูรูด้านความงามอย่างหลินเซิ่งหนานยังด่าว่าโง่ เกิดอะไรขึ้น? เฉินเกอตกตะลึง นี่เขากำลังถูกยิงในขณะที่นอนราบหรือนี่? เมื่อเห็นการอภิปรายในชั้นเรียน เฉินเกอคิดว่าน่าจะเป็นเพราะการถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อ แล้วทำไมถึงมีเขาอยู่ในประเด็นนั้น? เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินเกอจึงรีบดาวน์โหลดการถ่ายทอดสดนั้น จากนั้นก็พบห้องถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อ เป็นเวลาพอดีที่เห็นว่าสวี่ตงและลู่หยางรวมถึงพวกหมาหมู่พวกนั้นกำลังพูดดูถูกเขาและเพื่อนๆร่วมหอพัก “คนจนทั้งหก?” เฉินเกอยิ้มอย่างเยือกเย็น