บทที่ 14 ทุ่มเงิน

บทที่ 14 ทุ่มเงิน ในขณะที่พวกลู่หยางกับสวี่ตงกำลังทำตัวกร่างในห้องถ่ายทอดสด “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “……” ส่งติดต่อกันถึงสิบลำ! เรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำเท่ากับหนึ่งพันหยวน! “ว้าว!!!” หานเฟยเอ๋อที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดปิดปากตัวเองด้วยความประหลาดใจ “พี่ผิงผัน จุ๊บๆ! พี่ผิงผัน ฉันรักคุณ!” หานเฟยเอ๋อส่งเสียงเชียร์ และสาวๆในหอพักทั้งหมดก็มองไปที่หน้าจอสาธารณะ แค่นัดเดียวก็เป็นหมื่นแล้ว นี่มันเศรษฐีชัดๆ จ้าวยีฟานและหยางเสว่ต่างตะลึงงัน เคยได้ยินการหารายได้จากการถ่ายทอดสดมาบ้างแล้ว แต่เพิ่งเคยเห็นด้วยตาตัวเองในวันนี้ “พี่ผิงผัน คุณเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันกับพวกเราหรือเปล่า? อยู่คณะไหน?” ในตอนนี้สาวสวยทั้งหลายก็เริ่มรุมเข้ามาถาม ในเวลาเดียวกัน ลู่หยางและสวี่ตงที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดก็อ่อนกำลังลง พวกเขาล้วนมีเงินหมื่นหยวน พวกเขาทุกคนมีเงินติดตัวกันคนละสองถึงสามหมื่นหยวนในการใช้ชีวิต แต่จ่ายหนึ่งหมื่นหยวนภายในครั้งเดียวได้ คาดว่าเศรษฐีบ้านนอกผิงผันคนนี้คงคิดจะเอาคืนพวกเขาหลายเท่าตัว คงกลัวว่าจะไม่ได้โอ้อวด! ไม่ต้องพูดถึงความตื่นเต้นของหานเฟยเอ๋อ “ใช่แล้วพี่ผิงผัน ฉันก็อยากรู้ว่าคุณเรียนคณะไหน?” ผิงผัน： “ฉันอยู่คณะภาษาจีน!” “อ๊ะ? คณะภาษาจีน? ไม่ใช่คณะเดียวกันกับพวกเรานี่! “นอกเหนือจากลู่หยางกับสวี่ตงแล้ว มีใครเป็นเศรษฐีอีกบ้าง?” “ไม่เคยได้ยินนะ!” สาวสวยทั้งหมดต่างประหลาดใจ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ วันหลังตอนอยู่ในคณะจะต้องแต่งตัวพิถีพิถันอีกหน่อย หากได้รับความกรุณาจากพี่ผิงผันคนนี้ล่ะก็ จะทำอย่างไร? “พี่ผิงผัน คุณอยู่ปีไหนคะ? ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยัง? ถ้ายังไม่มี ฉันแนะนำให้คุณได้นะ!” ในตอนนี้หยางเสว่ก็อดไม่ได้ที่จะออกมาแสดงตัวสนทนา ก่อนอื่นเธอก็ถือว่าเป็นสาวงามคนหนึ่ง สูงยาวเข่าดี สวยแบบพิมพ์นิยม ทั้งยังคิดเกี่ยวกับการสร้างรายได้จากการถ่ายทอดสดเพื่อคว้าเศรษฐีสักคนหนึ่ง จะได้เป็นการเตรียมตัวในอนาคต เธออดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย ผิงผัน： “ยังไม่มีแฟน!” “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “……” บูมบูมบูม ห้าครั้งติดต่อกัน “อ๊า!!!” หานเฟยเอ๋อแทบคลั่ง ทุกคนในเหตุการณ์ต่างสูดลมหายใจด้วยความตกตะลึง หานเฟยเอ๋อพูดด้วยความตื่นเต้น “พี่ผิงผัน ถ้าคุณยังไม่มีแฟน ฉันหาให้คุณได้นะคะ พวกเราอยู่คณะเดียวกัน คุณเห็นสาวสวยๆพวกนั้นที่อยู่ข้างหลังฉันไหมคะ? แน่นอนว่ามีเฟยเอ๋อด้วย คุณสนใจคนไหนหรือเปล่า?” หานเฟยเอ๋อรู้สึกเสียใจจริงๆที่เริ่มถ่ายทอดสดต่อหน้าผู้หญิงสวยๆมากมาย การแบ่งปันผู้ชายเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจมาก และการแบ่งปันเศรษฐีก็ทำให้หานเฟยเอ๋อไม่สบายใจเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้นเธอมองไปที่บัญชีผู้ใช้งานของผิงผัน หลังจากนั้นไม่นานก็ได้เป็นสมาชิกระดับสูงแล้ว อธิบายอีกอย่างก็คือเขาเติมเงินอย่างน้อยหนึ่งแสนหยวน! ไอคอนนี้เป็นไอคอนที่ใช้เฉพาะ ถ้าจะให้สะดวก ตอนนี้หานเฟยเอ๋ออยากจะถ่ายทอดสดให้ผิงผันดูเป็นการส่วนตัว! แต่ว่าผู้หญิงสวยๆก็ออกจะสวยเสียขนาดนี้ และผลเอฟเฟคยังคงยอดเยี่ยม “พี่ผิงผัน บอกมาเถอะว่าคุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนเป็นแฟน?” เฟยเอ๋อหยอกล้อ “คนที่อยู่ข้างหลังเธอคนนั้นมีแฟนหรือยัง?” ผิงผันพิมพ์ข้อความ และคนที่อยู่ข้างหลังหานเฟยเอ๋อ แน่นอนว่าเป็นหยางเสว่ “อ๊ะ! ฉันฉันฉัน...คุณลองเดาดูสิพี่ผิงผัน?” หยางเสว่กลืนน้ำลายด้วยความตกใจ เธอคิดว่าลู่หยางอาจจะยังอยู่ในห้องถ่ายทอดสดนี้ ดังนั้นจึงไม่ยอมเปิดเผยมากเกินไป “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “……” เขาส่งติดต่อกันอีกห้าครั้ง ในขณะเดียวกัน ผู้จัดการของแพลตฟอร์มการถ่ายทอดสดก็ทราบถึงความร้อนแรงของห้องถ่ายทอดสดนี้ได้ทันที เนื่องจากมีการใช้เรือสำราญระหว่างประเทศถึง 20 ลำติดต่อกันอย่างเข้มข้น จึงมีการโปรโมตในหน้าแรกและมีเพื่อนร่วมสถาบันมาเข้าร่วมมากขึ้นเรื่อยๆ ได้รับความนิยมถึงห้าพันคน ในขณะนี้ผิงผันก็พิมพ์ไปว่า “ฉันไม่เดา บอกมาตรงๆ!” หยางเสว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ หน้าเริ่มแดง “ฉัน...” เธอแค่อยากจะกัดฟันและบอกว่าไม่มี หานเฟยเอ๋อพูดด้วยความอิจฉา “ฮึ เธอมี สามีของเธอก็คือลู่หยางคนที่เพิ่งส่งจรวดนั่นไง!” หยางเสว่ยิ่งหน้าแดงพลางคิดเกี่ยวกับหานเฟยเอ๋ออยู่ในใจ รอฉันกลับไปจะเปิดห้องถ่ายทอดสดให้ดูแล้วมาดูกันซิว่าใครจะได้รับความนิยมมากกว่ากัน ฮืม ผิงผัน： “คิคิ คนที่ส่งจรวดคนนั้นน่ะหรือ? ใช่แล้ว กระเป๋าที่อยู่ข้างตัวเธอน่าจะราคาแพงไม่เบา น่าจะสักสามแสนกว่าใช่ไหม? มีคนเอาให้เธอหรือ? ดูแล้วคนคนนั้นน่าจะกระเป๋าหนักสินะ!” หานเฟยเอ๋อยกกระเป๋าแอร์เมสขึ้นมา “พี่ผิงผัน คุณคิดว่ากระเป๋าใบนี้สวยไหม?” หานเฟยเอ๋อเริ่มอวดกระเป๋าต่อไป ในเวลานี้จ้าวยีฟานยืนอยู่ข้างๆหานเฟยเอ๋อโดยไม่พูดอะไร “พี่ผิงผัน คุณเข้าใจผิดแล้ว คนที่ให้กระเป๋าใบนี้ไม่ได้กระเป๋าหนักอะไรหรอก แต่เป็นคนกากเดนที่อยู่คณะภาษาจีนของพวกคุณ” พอได้ยินว่ามีคนเข้าใจผิดว่าเฉินเกอเป็นเศรษฐี จ้าวยีฟานแทบจะทนไม่ได้จึงรีบเข้ามาอธิบายให้ชัดเจน! “กากเดน? ถ้าในอนาคตเธอพบว่าคนที่ให้กระเป๋าไม่ใช่คนกากเดนล่ะ? และเป็นเศรษฐีจริงๆ เธอจะทำอย่างไร? เธอรู้ไว้ด้วยนะว่าอย่ามองคนที่ภายนอก!” ผิงผันพูด จ้าวยีฟานพูด “พี่ผิงผัน พี่พูดเป็นผู้ใหญ่มากๆ แต่คนคนนั้นเป็นพวกกากเดนจริงๆ! ส่วนกระเป๋านี่เรื่องมันยาว! ไม่รู้ว่าทำไม แค่ได้พูดคุยกับเศรษฐีอย่างผิงผันคนนี้ในการถ่ายทอดสดไม่กี่ประโยค ในใจของจ้าวยีฟานก็มีความรู้สึกบางอย่าง นั่นก็คือผิงผันคนนี้ค่อนข้างมีความเป็นผู้ใหญ่และหนักแน่น แม้ว่าจะเป็นเศรษฐีแต่ก็ไม่ใช่ทายาทเศรษฐีประเภทที่โง่เขลา ถ้าสะดวกล่ะก็ จ้าวยีฟานอยากทำความรู้จักสักครั้ง “ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!” “……” ส่งติดต่อกันอีกห้าครั้ง เกิดเหตุการณ์สะเทือนขวัญอีกครั้ง “พี่ผิงผัน เรามาแลกวีแชทกันเถอะ วันหลังเฟยเอ๋อจะถ่ายทอดสดให้คุณดูทุกวันเลยดีไหม?” หานเฟยเอ๋อตื่นเต้นจนรีบพูดผ่านหน้าจอถ่ายทอดสด แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากผิงผันอีกเลย เมื่อดูอีกทีก็เห็นว่าผิงผันได้ออกจากระบบไปเรียบร้อยเเล้ว หานเฟยเอ๋อถอนหายใจอย่างหดหู่ แต่วันนี้ก็ปิดยอดได้ถึงสองหมื่นหยวนแล้ว ทำให้หานเฟยเอ๋อตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันเด็กผู้หญิงหลายคนในหอพักก็ได้ดาวน์โหลดซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดนี้ไว้แล้วเพื่อจะได้หาเศรษฐีอย่างผิงผันในห้องถ่ายทอดสดแบบหานเฟยเอ๋อ และพูดคุยกันแบบส่วนตัว รวมถึงหยางเสว่ด้วยเช่นกัน... หอพักชาย เฉินเกอได้ยินสวี่ตงที่อยู่ห้องข้างๆตะโกนด่าเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆไม่หยุด เฉินเกอโยนโทรศัพท์ทิ้งลงข้างๆอย่างเกียจคร้านพร้อมกับรอยยิ้มขมขื่นที่ไม่อาจบรรยายได้ที่มุมปาก แน่นอนตราบใดที่คุณมีเงิน ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ล้วนถูกต้อง! และตราบใดที่คุณไม่มีเงิน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนน่ารังเกียจ! หึหึหึ... ผิงผันเมื่อกี้นี้ แน่นอนว่าเป็นเฉินเกอ เมื่อเห็นลู่หยางกับสวี่ตงทำตัวกร่างอยู่ในนั้น ทั้งยังด่าเขาและเพื่อนร่วมหออย่างเสียๆหายๆ เฉินเกอจึงเติมเงินเข้าไปหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน เพื่อทำให้ทั้งสองคนนั้นหุบปาก แต่ก็ยังได้ยินสวี่ตงยังคงสาปแช่งอยู่ห้องข้างๆ อาจเป็นเพราะความภาคภูมิใจได้พังทลาย ... และเมื่อกี้นี้เขายังพยายามลองใจหยางเสว่อีกด้วย ไม่คิดเลยว่าหยางเสว่จะทำให้เขาผิดหวัง ตั้งแต่ต้นจนจบเธอกลายเป็นเด็กผู้หญิงที่พิสมัยในความฟุ้งเฟ้อ สุดท้ายแล้วเฉินเกอก็ตัดใจจากเธอได้แล้วจริงๆ! เนื่องจากความเหนื่อยล้า เฉินเกอจึงหลับต่อ วันรุ่งขึ้น เช้านี้ตอนตีห้าหยางฮุยและพวกเพื่อนร่วมหอกระโดดกำแพงและวิ่งกลับมาหลับที่หอพัก เนื่องจากวันนี้ต้องเข้าเรียน หลังจากที่พวกเขากินข้าวเช้าเสร็จแล้วก็รีบมุ่งไปยังตึกเรียน “เฉินเกอ ฉันบอกให้หยุด!” ทันทีที่ออกจากประตูทางออกของโรงอาหารก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกอย่างเสียงดัง!